พลิกรักล็อกหัวใจนายวายร้ายจอมโหด
8.9
เขียนโดย bowoven
วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.01 น.
10 chapter
6 วิจารณ์
17.09K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 15.25 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ แอด~
ปัง!
ฟึ่บ!!!
อ๋อยยย +_+
ไอ้บ้าเขื่อน ไอ้คนซาดิสต์ ชอบใช้ความรุนแรงหรือไง ทำไมถึงต้องเหวี่ยงฉันลงบนเตียงด้วยเล่า บอกกันดีๆ ก็ได้นี่นา ดีนะที่เตียงนี่มันนุ่มนิ่ม ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะหลังหักเป็นอัมพาตตายไปซะก่อนก็ได้ ToT
"อยากอยู่กับฉันนักใช่มั้ย ดีล่ะ เธอได้อยู่จนกว่าเธอจะท้องกะบฉันจริงๆ แน่"
หา! ม่ายน้า >0<
"ฉันโกหกพวกนั้นก็เพื่อช่วยชีวิตนายนะ อย่าคิดจริงจังนักสิ!"
"เหอะ! ถึงเธอไม่ช่วย ฉันก็ไม่ตายหรอก ถ้าตายคงตายไปนานแล้ว แต่ตอนนี้คนที่กำลังจะตายคือเธอ ไม่ใช่ฉัน!"
กรี๊ดดด >0< หมายความว่ายังไง
"นายจะฆ่าฉันเหรอ ToT~"
"โธ่เอ๊ย! ยัยโง่ ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นไอ้พวกนั้นต่างหาก"
"หา! พวกไหน พวกไอ้ลํ่าบึ้กนั่นน่ะเหรอ"
"ทุกพวกทุกคนที่เป็นศัตรูกับฉันน่ะแหละ! เอาเป็นว่าถ้าตอนนี้เธอออกไปเสนอหน้าข้างนอกเมื่อไหร่ก็มีสิทธิ์ตายได้ทุกเมื่อ!"
ทําประกันทันมั้ย...จะได้ยิ้มได้เมื่อภัยมา T^T
"เป็นเพราะว่าฉันไปประกาศตัวว่าเป็นเมียนายน่ะเหรอ แถมกำลังจะเป็นคุณแม่ยังสาวด้วยสินะ"
"อืม ใช่! มันคงกะว่าจะใช้เธอเป็นเครื่องมือในการต่อรองกับฉันน่ะสิ เพราะฉะนั้น ถ้ายังไม่อยากตายก็อย่าออกจากห้องนี้โดยไม่มีฉันเด็ดขาด!"
แง ToT ยอมรับมาซะดีๆ อีตาป๊อปปี้บังคับนายใช่มั้ย เขาบอกให้นายมาทำให้ฉันร้องไห้ใช่หรือเปล่า T^T
"แล้วฉันจะต้องอยู่ที่นี่ไปจนตายเลยหรือไง"
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ถ้าฉันตาย เธอก็จะได้เป็นอิสระ"
ไอ้บ้า! ฉันไม่รอจนถึงวันนั้นแน่ย่ะ แต่ก็ช่างเถอะ ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว มันก็เข้าแผนฉันพอดีเด๊ะ อยู่ที่นี่ไปก่อนก็แล้วกัน จนกว่าฉันจะสามารถทำให้เขาร้องไห้ได้
"ถ้าอย่างนั้นก็เป็นไปตามที่นายบอกนั่นแหละ ไหนๆ ฉันก็ไม่มีที่ไปแล้วนี่ จะอยู่หรือตายก็ค่าเท่ากันหมด"
"ก็ดี งั้นฉันไปล่ะ" เขื่อนบอกก่อนทำท่าจะกลับหลังหันออกไป
"เดี๋ยวก่อน" ฉันรีบเหนี่ยวแขนเขาไว้ "นายจะไปไหนน่ะ เอาฉันมาทิ้งๆ ขว้างๆ แบบนี้ได้ยังไง ขอไปด้วยสิ"
เขื่อนจ้องตาฉันเขม็งแล้วยิ้มที่มุมปากแบบที่เขาชอบทำ
"อยู่ที่นี่แหละ เธอไม่อยากไปกลับฉันหรอก"
บ๊ะ! ก็ฉันขอไปด้วยอยู่นี่ไง ยังจะมีหน้ามาคิดแทนอีกว่าฉันไม่อยากไป รู้ดีเหลือเกิน
"ฉันบอกว่าฉันอยากไป! นายไปไหนฉันไปด้วย คิดซะว่าฉันเป็นไส้ติ่งของนายแล้วกัน"
"พอดีว่าฉันผ่าตัดไส้ติ่งออกไปแล้ว -_-"
"เอาล่ะ! นั่นไม่ใช่ประเด็น ที่ฉันอยากจะบอกก็คือฉันจะตามนายไปทุกที่ นายห้ามทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียวเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะฆ่าตัวตายอีกรอบก็ได้นะ"
"งั้นก็ตามมา"
ไชโย! อีตานี่พูดง่ายกว่าที่คิดแฮะ ดีๆๆ แผนการฉันจะได้สําเร็จไวๆ ฉันจะต้องตามเก็บภาพเขาให้ได้ทุกชอต เพราะคนเราสามารถร้องไห้ได้ตลอดเวลา แม้แต่ฝุ่นเข้าตาก็ถือว่าร้องไห้แล้ว ฮิๆ
เขื่อนหยุดคิดห้าวินาทีก่อนจะล้วงกระเป๋าหยิบเอาอะไรบางอย่างออกมาถือ
เฮ้ย! ปืน!!! O_O ปืนอีกแล้ว =[]=
"นาย...นายจะเอาปืนนั่นไปทำอะไร >0<"
"ไปฆ่าคน"
มายก็อดดด ToT
ปัง!
ฟึ่บ!!!
อ๋อยยย +_+
ไอ้บ้าเขื่อน ไอ้คนซาดิสต์ ชอบใช้ความรุนแรงหรือไง ทำไมถึงต้องเหวี่ยงฉันลงบนเตียงด้วยเล่า บอกกันดีๆ ก็ได้นี่นา ดีนะที่เตียงนี่มันนุ่มนิ่ม ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะหลังหักเป็นอัมพาตตายไปซะก่อนก็ได้ ToT
"อยากอยู่กับฉันนักใช่มั้ย ดีล่ะ เธอได้อยู่จนกว่าเธอจะท้องกะบฉันจริงๆ แน่"
หา! ม่ายน้า >0<
"ฉันโกหกพวกนั้นก็เพื่อช่วยชีวิตนายนะ อย่าคิดจริงจังนักสิ!"
"เหอะ! ถึงเธอไม่ช่วย ฉันก็ไม่ตายหรอก ถ้าตายคงตายไปนานแล้ว แต่ตอนนี้คนที่กำลังจะตายคือเธอ ไม่ใช่ฉัน!"
กรี๊ดดด >0< หมายความว่ายังไง
"นายจะฆ่าฉันเหรอ ToT~"
"โธ่เอ๊ย! ยัยโง่ ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นไอ้พวกนั้นต่างหาก"
"หา! พวกไหน พวกไอ้ลํ่าบึ้กนั่นน่ะเหรอ"
"ทุกพวกทุกคนที่เป็นศัตรูกับฉันน่ะแหละ! เอาเป็นว่าถ้าตอนนี้เธอออกไปเสนอหน้าข้างนอกเมื่อไหร่ก็มีสิทธิ์ตายได้ทุกเมื่อ!"
ทําประกันทันมั้ย...จะได้ยิ้มได้เมื่อภัยมา T^T
"เป็นเพราะว่าฉันไปประกาศตัวว่าเป็นเมียนายน่ะเหรอ แถมกำลังจะเป็นคุณแม่ยังสาวด้วยสินะ"
"อืม ใช่! มันคงกะว่าจะใช้เธอเป็นเครื่องมือในการต่อรองกับฉันน่ะสิ เพราะฉะนั้น ถ้ายังไม่อยากตายก็อย่าออกจากห้องนี้โดยไม่มีฉันเด็ดขาด!"
แง ToT ยอมรับมาซะดีๆ อีตาป๊อปปี้บังคับนายใช่มั้ย เขาบอกให้นายมาทำให้ฉันร้องไห้ใช่หรือเปล่า T^T
"แล้วฉันจะต้องอยู่ที่นี่ไปจนตายเลยหรือไง"
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ถ้าฉันตาย เธอก็จะได้เป็นอิสระ"
ไอ้บ้า! ฉันไม่รอจนถึงวันนั้นแน่ย่ะ แต่ก็ช่างเถอะ ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว มันก็เข้าแผนฉันพอดีเด๊ะ อยู่ที่นี่ไปก่อนก็แล้วกัน จนกว่าฉันจะสามารถทำให้เขาร้องไห้ได้
"ถ้าอย่างนั้นก็เป็นไปตามที่นายบอกนั่นแหละ ไหนๆ ฉันก็ไม่มีที่ไปแล้วนี่ จะอยู่หรือตายก็ค่าเท่ากันหมด"
"ก็ดี งั้นฉันไปล่ะ" เขื่อนบอกก่อนทำท่าจะกลับหลังหันออกไป
"เดี๋ยวก่อน" ฉันรีบเหนี่ยวแขนเขาไว้ "นายจะไปไหนน่ะ เอาฉันมาทิ้งๆ ขว้างๆ แบบนี้ได้ยังไง ขอไปด้วยสิ"
เขื่อนจ้องตาฉันเขม็งแล้วยิ้มที่มุมปากแบบที่เขาชอบทำ
"อยู่ที่นี่แหละ เธอไม่อยากไปกลับฉันหรอก"
บ๊ะ! ก็ฉันขอไปด้วยอยู่นี่ไง ยังจะมีหน้ามาคิดแทนอีกว่าฉันไม่อยากไป รู้ดีเหลือเกิน
"ฉันบอกว่าฉันอยากไป! นายไปไหนฉันไปด้วย คิดซะว่าฉันเป็นไส้ติ่งของนายแล้วกัน"
"พอดีว่าฉันผ่าตัดไส้ติ่งออกไปแล้ว -_-"
"เอาล่ะ! นั่นไม่ใช่ประเด็น ที่ฉันอยากจะบอกก็คือฉันจะตามนายไปทุกที่ นายห้ามทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียวเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะฆ่าตัวตายอีกรอบก็ได้นะ"
"งั้นก็ตามมา"
ไชโย! อีตานี่พูดง่ายกว่าที่คิดแฮะ ดีๆๆ แผนการฉันจะได้สําเร็จไวๆ ฉันจะต้องตามเก็บภาพเขาให้ได้ทุกชอต เพราะคนเราสามารถร้องไห้ได้ตลอดเวลา แม้แต่ฝุ่นเข้าตาก็ถือว่าร้องไห้แล้ว ฮิๆ
เขื่อนหยุดคิดห้าวินาทีก่อนจะล้วงกระเป๋าหยิบเอาอะไรบางอย่างออกมาถือ
เฮ้ย! ปืน!!! O_O ปืนอีกแล้ว =[]=
"นาย...นายจะเอาปืนนั่นไปทำอะไร >0<"
"ไปฆ่าคน"
มายก็อดดด ToT
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ