เมเนเจอร์คนใช้ EXO

9.8

เขียนโดย Taengkwa_tt

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.16 น.

  2 ตอน
  2 วิจารณ์
  9,118 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 18.20 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ก่อนจะพบปะกับความฟิน  แอดมินขออนุญาติผู้อ่านโปรดเสียสละเวลาสัก 2 นาที
เปิดดูบทนำก่อนนะคะ  นิดเดียวเองค่ะไม่นาน 
 
 
เมื่ออ่านบทนำจบแล้วเราก็ไปต่อกันเลยดีกว่าเนอะ
 
 
 
"ฉันเป็นผู้จัดการของเอ็กโซจริงๆนะคะ"  ฉันร้องลั่นขณะที่ยุนโฮกำลังผลักฉันออกนอกบริษัท  ทันใดนั้นฉันก็รีบล้วงกระเป๋าหยิบบัตรพนักงานบริษัท SM ให้ยุนโฮดู  ทันใดนั้นเขาก็สตั้นไป 3 วินาที 
"นี่คุณเป็นเมเนเจอร์จริงๆหรอเนี่ย  ผมขอโทษนะครับ  คือผมไม่เคยเห็นหน้าคุณ" ยุนโฮโค้งขอโทษ 90 องศา  ทำเอาฉันงงกับอาการของเขาขึ้นมาทันใด  เพราะเมื่อกี๊เขายังผลักไสไล่ส่งฉันอยู่เลย
"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันตอบรับด้วยหน้าตาที่เป็นมิตร  "แล้วตกลงฉันจะไปหาเอ็กโซได้ยังไงคะ"
"ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ  ผมว่าน่าจะซ้อมเต้นอยู่ที่ชั้น 5 นะครับ"
"งั้นขอบคุณมากนะคะ  ฉันชื่อแทยอน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"
"ครับคุณแทยอน" และฉันก็เดินจากมาอย่างรวดเร็วเพราะกลัวจะโดนพนักงานแถวนั้นเขกกระบาล  และเตะฉันไปยังหน้าตึก 
 

 
ฉันมาถึงชั้น 5 ของตึกตามที่ยุนโฮบอกว่าเอ็กโซน่าจะอยู่ที่นี่  บรรยากาศชั้นนี้เต็มไปด้วยเสียงเพลง  คงเป็นชั้นสำหรับเด็กฝึกของค่ายล่ะมั้ง  จากนั้นฉันจึงเริ่มเดินหาเอ็กโซ
เผียะ !!!!
ประตูบานหนึ่งถูกเปิดออกและบานประตูนั้นก็เข้าตรงหน้าผากของฉันเต็มๆ  วันซวยอะไรของฉันเนี่ย  เกือบโดนกระทืบที่ชั้น 1 แล้วยังมาโดนประตูซัดเข้าหน้าที่ชั้น 5 อีกที
 
"ขอโทษครับ ผมขอโทษจริงๆครับ" ผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งโค้งขอโทษฉันอย่างจริงจังมาก  โค้งแล้วโค้งอีก  (กระดูกสันหลังจะหักมั้ยลูก) 
"ไม่เป็นไรค่ะ" จากนั้นฉันก็เดินจากเขามาอย่างมึนๆ  แต่ผู้ชายคนนั้นหน้าตาเค้าดูคุ้นๆมากเลย  เหมือนเค้าคือ
 
 
เซฮุน !!!!!!!!!!!!!!!
 
 
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
สำหรับคนที่ไม่เคยเห็นเซฮุนนะคะ เขามีรูปร่างที่ผอม สูง ผิวขาวชนิดที่เรียกได้ว่ากินหลอดไฟนีออนเป็นอาหารหลักเลยแหละ หุ่นเป๊ะ หน้าสวย ?? สันกราม >< ในรูปหล่อแค่ไหนขอบอกว่าตัวจริงหล่อกว่า 75 เท่าเลยทีเดียว
 

 
ฉันเริ่มตั้งสติเพราะฉันคิดว่าสติฉันหลุดไปตอนที่เซฮุนเปิดประตูใส่หน้าฉัน  จากนั้นฉันจึงเดินกลับไปยังหน้าห้องนั้นและเปิดประตู
 
พรึ่บ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ทุกสายตาจ้องมองมายังฉัน
ฉันเริ่มกระวนกระวายและทำตัวไม่ถูกเพราะสายตาที่มองมายังฉันนั้นเป็นสายตาที่............สายตาที่ชีวิตนี้อยากเจอเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย 
"คุณเข้ามาไม่ได้นะครับ บุคคลภายนอกไม่ได้รับอณุญาตให้เข้ามา" ฉันมองหาต้นเสียง  เขาคือชานยอลนั่นเอง
"ขะ ขะ คะ คือ คือ อือ อือ" ฟันของฉันกระทบกันเหมือนเจออากาศที่หนาวสุดขีด 
"ใช่แทยอนรึปล่าวครับ" ฉันมองไปยังคนที่ถามฉัน  เขาคนนั้นคือเจ๊สลู้ป เมเนเจอร์สุดโหดของ EXO ฝั่ง M 
"เด็กๆ  ฉันจะแนะนำให้พวกเธอรู้จักกับแทยอน  เมเนเจอร์คนใหม่ของพวกนาย"
"อะไรนะครับ นูนาคนนี้เนี่ยนะ" เซฮุนพูดเพราะเค้าเพิ่งเจอกับฉันเมื่อกี๊
"เอาหล่ะปกติเราจะมีเมเนเจอร์ฝั่ง M และ K แต่ผมคิดว่าเราควรจะมีเมเนเจอร์ที่คอยจัดการทีเดียวทั้ง 12 คน ผมจึงให้แทยอนมาเป็นเมเนเจอร์ที่คอยช่วยเหลือผม  และผมขอประกาศตรงนี้ว่า  ต่อไปนี้ผมจะให้ EXO ทั้ง M และ K อยู่ในหอพักกเดียวกัน" เสียงโห่และกรีดร้องดังสนั่นด้วยความดีใจของ EXO ดังขึ้นหลังจากเจ๊สลู้ปประกาศให้ทุกคนในห้องนั้นฟัง
"แล้วเราจะย้ายเมื่อไหร่หรอครับ" เฉินพูดขึ้น
"วันนี้เลย"
"อะไรนะ"
"อื้มวันนี้  และแทยอนก็จะนอนกับพวกคุณด้วย คือผมหมายถึง  นอนหอเดียวกับพวกคุณไม่ใช่นอนห้องเดียวกับพวกคุณ"
"เอาหล่ะ  ผมจะไปทำธุระกับป้าฮิปโป (เมเนเจอร์ฝั่ง K) ผมขอให้พวกคุณเชื่อฟังและทำตามคำสั่งของแทยอนด้วย  แล้วเจอกัน" พูดจบทั้งสองก็ปล่อยฉันไว้ในห้องกับพวก EXO ทั้ง 12 คน
 
 
 
พวก EXO ทั้ง 12 คน รวมทั้งฉันกำลังนั่งเป็นวงกลมวงเดียว  และทุกสายตาก็จ้องมองมาที่ฉัน  และฉันรู้ว่าในใจของแต่ละคนกำลังพินิจพิจารณาใบหน้าของฉันอยู่  ฉันเหมือนตัวประหลาดขนาดนั้นเลยหรือไง
 
"คุณชื่อแทยอนหรอ" แบคฮยอนถามฉัน
"ใช่  ฉันชื่อแทยอน  แต่ฉันไม่ได้อยู่วงโซนยอชิแดหรอกนะแค่ชื่อเหมือนเฉยๆ"
"แทบัก" แบคฮยอนอุทาน
"แทบงแทบักอะไรกันห้ะ  นี่ฉันต้องมาเป็นผู้จัดการพวกเธอจริงๆหรอเนี่ย"
 
 
 
เกิดความเงียบขึ้นภายในห้อง  หลังจากนั้นทั้ง 12 คนก็หัวเราะอย่างดังสนั่น และพวกเค้าก็แยกย้ายกันไปซ้อมเต้น  ปล่อยให้ฉันนั่งงงเป็นไก่ตาแตกอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ และหลังจากนั้นฉันก็นั่งดูพวกเขาซ้อมเต้นอย่างจริงจัง
 

 
เวลา EXO ซ้อมเต้น  เขาจะจริงจังกับการซ้อมมาก  ซึ่งตอนแรกฉันคิดว่าพวกเค้าคงนั่งๆยืนๆ แต่ฉันคิดผิด  พวกเค้ามีพลังที่เหลือหลาย  เรียกได้ว่าซ้อมกันหนักติดต่อแบบ 4 วัน 3 คืนก็ยังได้ (เวอร์ไป) ท่าเต้นของเค้าดูมีมิติ ชวนให้น่ามองอยู่ตลอดเวลา  ขนาดฉันนั่งดูฉันยังเหนื่อยเลย
 
 
ฉันนั่งดู EXO ซ้อมและหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้  มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนคริสมาปลุกฉันนี่แหละ ใบหน้าของเขาช่างหล่อเหลาเหมือนเทพบุตรจริงๆ ถ้าไม่ติดตรงที่เงิง (โทดๆ) ฉันดูนาฬิกาปรากฎว่ามันเป็นเวลาตี 1 แล้ว ฉันมาที่นี่ตั้งแต่บ่าย 3 โห EXO จะซ้อมหนักอะไรป่านนี้
 
หลังจากนั้นเจ๊สลู๊ปและพี่ฮิปโป (ซึ่งไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่) ก็เรียกให้ทุกคนกลับไปยังหอพัก ซึ่งเป็นหอพักใหม่  เจ๊สลู๊ปก็เดินตรงมายังฉันและกระซิปกับฉันว่า "ลงไปแล้วก็รีบขึ้นรถนะ" ฉันไม่ทันได้เข้าใจที่เจ๊กระซิปทุกคนก็เดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว  
เมื่อมาถึงหน้าประตูบริษัทที่ชั้น 1 ของตึก SM  ทุกคนต่างสูดหายเหมือนเตรียมพร้อมเข้าสู่สนามรบยังไงยังงั้น  และพี่ฮิปโปก็พูดขึ้นมาว่า  "พร้อมนะ" และเขาก็เปิดประตู  ทันใดนั้นก็มีเสียงกรี๊ดดังขึ้น และฉันก็พบกับผู้คนมากมายที่มารอคอย ศลป.อยู่หน้าบริษัท  เล่นเอาฉันทำตัวไม่ถูก  จากนั้น EXO ก็รีบเดินขึ้นรถอย่างว่องไวปานสายฟ้าแลบ
ส่วนฉันหน่ะหรอ   ยืนอึ้งอยู่ที่ประตูบริษัทหน่ะสิ  จนพี่ฮิปโปวิ่งกลับมาลากฉันเพื่อขึ้นรถ
 
"มันเป็นแบบนี้ทุกวันแหละเดี๋ยวก็ชิน" พี่ฮิปโปพูดขึ้นขณะที่รถกำลังเคลื่อนตัวออกจากหน้าบริษัท
ฉันนั่งเงียบและจ้องมองพฤษติกรรมของ EXO แต่ละคน  ฉันนั่งรถคันเดียวกับ EXO ฝั่ง K
 
แบคฮยอนเล่นกับชานยอล
ซูโฮหลับ
ดีโอฟังเพลง
เซฮุนเล่นโทรศัพท์
จนมาถึงคนสุดท้าย  ฉันกวาดสายตาและไคกำลังจ้องหน้าฉันอยู่  ฉันสตั้นไป 3 วิ
 

 
"มะมีอะไรหรอ" ฉันถามไค  เขาไม่พูดเอาแต่ทำหน้ายิ้มๆและหันหน้ากลับและลงมือหลับเพราะเขาคงเหนื่อยจากการซ้อม  ไคนี่หน้าโหดไปนะ ฉันเริ่มชักจะกลัวแล้วสิ  นี่ฉันต้องนอนหอเดียวกับพวกนี้จริงๆใช่มั้ย  
 
 
 
20 นาทีต่อมา  ฉันก็มีถึงหอพักของ EXO เมื่อเข้าไปมันคือห้องขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนชั้น 7 ของคอนโดแห่งหนึ่งแถวๆบริษัท  
ภายในห้องนั้นมีห้องนอนอยู่ 7 ห้อง ภายในห้องนอนทั้ง 7 ห้องนั้นมีห้องน้ำอยู่ในตัวทุกห้อง 
 
แบคฮยอนนอนกับชานยอล (จะได้นอนมั้ย)
เฉินนอนกับซิ่วหมิน
เซฮุนนอนกับลู่หาน
คริสนอนกับเลย์
ดีโอนอนกับไค
ซูโฮนอนกับเถา
ครบคู่  รวมเป็น 6 ห้อง
และแน่นอน  อีกห้องเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว
 
หลังจากนั้นเจ๊สลู้ปและป้าฮิปโปก็กลับไป  ทิ้งให้ฉันอยู่กับพวก EXO 
ฉันเริ่มหมดหนทางเพราะฉันไม่มีเจ๊และป้า  ฉันจึงมานั่งที่โซฟาซึ่งตั้งอยู่ตรงกลางห้องโถงใหญ่ และทั้ง 12 คนก็มานั่งล้อมรอบฉัน  ซึ่งฉันไม่ได้เรียก
"ถึงฉันจะเป็นผู้จัดการผู้หญิงแต่พวกนายก็ต้องเชื่อฟังฉัน  ห้ามทำอะไรฉัน  และข้อสำคัญ ห้ามเข้าห้องฉันเด็ดขาด" จากนั้นฉันก็รีบวิ่งไปยังห้องนอนของฉันทันที  ปล่อยให้ทั้ง 12 คนนั่งงงอยู่ที่โซฟา
 
 
 
 
 
 
 
เป็นไงบ้างชอบกันมั้ยเอ่ย  พวกเอ็กโซซ้อมกันดึกดื่นแต่ก็ยังมีพลังงานเหลือเยอะแยะเลยเนอะ  เอาเป็นว่าถ้าอ่านแล้วช่วยคอมเม้นหน่อยน้าา  ถ้าไม่คอมเม้นเลยแอดกลัวว่าจะไม่ได้อัพอีก  เพราะแอดไม่รู้ว่าอัพแล้วมันจะสนุกไหม  ถ้าอัพแล้วมันไม่สนุก  อัพแล้วไม่มีคนอ่าน  แอดก็เสียกำลังใจนิสนุง  ฮ่าๆๆๆ  แอดรับรองว่าตอนต่อไปแอดจะใส่ความฟินให้แฟนคลับแบบเต็มๆแน่นอนค่ะ  
 
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
 
สำหรับคนที่คอมเม้นแอดมินจะเมนชั่นไปหาเวลาอัพตอนใหม่นะคะ
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา