[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่
9.9
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.
35 ตอน
829 วิจารณ์
53.65K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
19) ดูเเล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“จะนอนหรือนายจะจำศิลเนี้ย”ฟางพูดแล้วมองป๊อปปี้ที่หลับอยู่หลังจากทำแผลเสร็จแก้วก็จัดท่านอนให้นอนหงายสบายๆ
“เฮ้อ เดี๋ยวไปทำอะไรให้ทานแล้วกัน”ฟางพูดแล้วเดินเข้าไปในครัว เพื่อทำอาหารให้ป๊อปปี้ทาน ป๊อปปี้ที่นอนอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาก่อนจะใช้หมอนอีกลูกวางแล้วยันตัวเองให้นั่ง
“โอ้ยย ซี๊ดด เจ็บเหมือนกันนะเนี้ย ดีนะที่ไม่เป็นอะไร”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปทางครัวก่อนจะยิ้มออกมา
ฟางที่ทำโจ๊กเสร็จเรียบร้อยก็ยกออกมาก็จะตกใจเล็กน้อยที่ป๊อปปี้ตื่นแล้วแต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรเอาโจ๊กมาวางไว้ข้างเตียงแล้วนั่งลงข้างๆเตียง
“เป็นไงบ้างเนี้ย”ฟางถาม
“ไม่เป็นไรแล้ว”ป๊อปปี้ตอบ
“ยังไงก็ขอบคุณนะที่มาช่วยชั้นอ่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้
“อื้อ ไม่เป็นไรหรอก แล้วนี่เธอเป็นอะไรรึเปล่าล่ะ”ป๊อปปี้ถาม
“ไม่เป็นอะไรหรอก จะมีก็แต่เจ็บหลังหน่อยๆ แต่ก็ไม่เท่านายหรอก เออนี่ชั้นทำข้าวต้มมาให้กินสิ จะได้กินยา”ฟางพูดแล้วยื่นโจ๊กให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองแต่ก็ไม่ได้รับ
“ทำไมไม่รับอ่ะ ชั้นอุส่าห์ทำนะ”ฟางพูด
“จะกินได้รึเปล่าเนี้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วมองข้ามต้มที่ฟางทำมา
“-_-“
“^^”
“งั้นไม่ต้องกิน เททิ้งเลยล่ะกัน”ฟางพูดแล้วจะชักถถ้วยข้ามต้มกลับ
“เสียดาย ชั้นกินเองก็ได้ แต่ชั้นเจ็บมืออะ”ป๊อปปี้พูพูดแล้วมองข้ามต้มที่ฟางทำอย่างอยากทาน
“จะให้ป้อนว่างั้น”ฟางพูดอย่างรู้ทันป๊อปปี้ยักไหล่นิดๆ
“อ๊ะ ก็ได้ เห็นว่านายมาช่วยชั้นหรอกนะ”ฟางพูดแล้วตักข้ามต้มขึ้นมาจ่อปากป๊อปปี้
“โอ้โห่ ควันตุ่ยๆแบบนี้กินไปปากก็พองพอดีดิ๊ เป่าก่อน”ป๊อปปี้พูด
“ทำไมนายเรื่องมากแบบนี้เนี้ย”ฟางพูดแล้วก็ยอมเป่าให้ป๊อปปี้
“ไม่เรื่องมากได้ไงอ่ะชั้นอุส่าห์ช่วยเธอนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟาง
“จับทำไม”ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้เพราะอีกมือก็ถือถ้วยโจ๊ก
“เดี๋ยวเธอแกล้งชั้นชั้นจะทำไงล่ะ ชั้นต้องป้องกันไว้ก่อน”ป๊อปปี้พุดแล้วมองหน้าฟาง
“ชั้นไม่แกล้งนายหรอกน่า ปล่อยชั้นป้อนไม่ถนัด”ฟางพูดแล้วพายายามจะดึงมืออกแต่ป๊อปปี้ก็ดึงไว้แล้วโน้มหน้ามาทานโดยที่เขาเองเป็นคนจับมือข้างที่ฟางถือช้อน
“ปล่อยสิชั้นจะตัก”ฟางพูดป๊อปปี้จึงยอมปล่อยฟ่างจึงตักข้าวต้มมาใหม่แล้วเป่าให้เรียบร้อย ป๊อปปี้ก็จับมือฟางแล้ว ทานเอง
“อ้าวเนยทำไมเอากลับมาล่ะ”แก้วที่สั่งให้เนยเอาอาหารไปให้ป๊อปปี้ แต่เนยก็ถือกลับมาครบทุกอย่าง
“เนยว่าของเนยไม่อร่อยเท่าของฟางหรอกค่ะ”เนยพูดยิ้มๆ แก้วกับเขื่อนจึงมองหน้ากันแล้วอมยิ้มออกมาทันที
“นี่อย่าบอกนะว่าฟางลงมือทำอาหารเองน่ะ”แก้วพุด
“น่าจะเป็นแบบนั้นน่ะค่ะ”เนยพูด
“จริงหรอ โห่ ชั้นนี่หาทานยากเลยนะเนี้ย นานๆ ทีจะทำ”แก้วพูด
“พูดงี้อยากกินเลยนนะเนี้ย ฮ่าๆ”เขื่อนพูด
“นายไม่เคยกินหรอ”แก้วหันมาถามเขื่อน
“ไม่เคย ถึงอยากกินไง คนไม่ค่อยทำอาหาร”เขื่อนพูดยิ้มๆ
“เออนี่เขื่อน ไม่เจอกันนานมีแฟนยังเนี้ย”แก้วถามแล้วกระแซะเขื่อน
“ไม่มีหรอกน่า ไอ้นี่ก็แซวจริง”เขื่อนพูดแล้วส่ายหน้าก่อนจะเดินหนี
“เออ กินมาจนหมดถ้วยแล้ว อร่อยป่ะ”ฟางถาม
“ไม่อะ”ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้า
“ไม่อร่อยเลยเนาะ หมดหมอเลย”ฟางพูดแล้วส่ายหน้า
“อ้าว มันหิว”ป๊อปปี้พูด
“ดีๆ กินแบบนายก็ดี ไม่เปลือง”ฟางพูดแล้วเอาถ้วยกับหมอไปเก็บเพราะป๊อปปี้ขอเต็มบ่อยจนต้องยกหมอมาเพราะขี้เกียจเดินไปตัก
“อะนี่น้ำ”ฟางพูดแล้วยื่นน้ำให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้จับหลอดเข้าหาตัวเองกอดจะดูดจนหมดแก้ว
“นี่ ยา”ฟางพูดแล้วยื่นยาให้
“ยาอะไร”ป๊อปปี้ถาม
“นาแก้ปวด แก้อังเสบธรรมดาแหละ ชั้นไม่เอายาเบื่อหมีมาให้นายกินหรอก”ฟางพูดกวนๆ
“เค้ามีแต่ยาเบื่อหนู-_-“
“ก็นายมันหมีไม่ใช่หนูนิ^^”ฟางพุดแล้วยักไหล่ใส่ ก่อนจะเอายายัดใส่มือป๊อปปี้ ป๊อปปี้เองก็ยอมกินโดยดี
_______________________________________________________________________________
มาเเล้วอีกตอน 55555
เม้นกันเยอะๆน้าาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
