[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) ห่วงในแบบของป๊อปปี้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ป๊อปปี้เดินวนไปวนมาหน้าห้องฉุกเฉินเเล้วมองเข้าไปในห้องเเต่ก็ต้องกลับมาเดินวนไปวนมาเหมือนเดิม
ตริ้ง
เสียงข้อความไลน์ของฟางเข้ามาดังหลฃายต่อหลายครั้งเเต่ป๊อปปี้ก็ยังไม่สนใจเดินวนไปวนมา
ตริ้ง ตริ้ง ตริ้ง
เสียงข้อความไลน์ของฟางดึงขึ้นมาถี่ๆ จนป๊อปปี้รำคาญเเล้วดับเครื่องไป
แอ๊ด
"หมอเป็นไงบ้าง"ทันทีที่หมอเปิดประตูออกมาป๊อปปี้พุ่งตัวเข้าไปหาหมอทันที
"ไม่เป็นอะไรเเล้วครับ เเค่หายใจไม่ค่อยออกเเต่หมอให้ยาทานเเล้ว กลับบ้านได้เลยครับ"หมอพูดก่อนบุรุษพยาบาลจะเข็นรถเข็นที่ฟางนั่งอยู่ออก
"เป็นยังไงบ้างยัยเตี้ย"ป๊อปปี้นั่งลงถามฟาง
"ยังไม่ตาย สบายดี"ฟางตอบกวนๆ
"-_-"
"ล้อเ่ล่นน่า ไม่เป็นไรเเล้ว"ฟางพูดเเล้วยิ้ม
"อ่ะ นี่โทรศัพท์เธอ"ป๊อปปี้พูดเเล้วยื่นโทรศัพท์ให้
"ขอบคุณนี่ไอ้หมี หน้านายนี้เละหมดเเล้ว"ฟางพูดเเล้วเช็ดหน้าให้ป๊อปปี้ที่มีสีดำๆเลอะเต็มไปหมด
".."ป๊อปปี้นิ่งเเล้วมองหน้าฟาง
"มองทำไมย่ะ"ฟางที่รู้สึกตัวว่าป๊อปปี้มองนานเกินไปก็พูดเเล้วยักคิ้ว
"อะไรใครมองเธอ หลงตัวเองไปมั้งยัยหมาเตี้ย"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มให้
เพี๊ยะ!
"ปากหรอนั่น เดี๋ยวโดนๆ"ฟางตีแขนป๊อปปี้เเล้วชี้หน้า
"ไม่เดี๋ยวเเล้วล่ะ โดนไปแล้วเนี้ย"ป๊อปปี้พูดเเล้วขับเเขนข้างที่ฟางตี
"เอ้าหรอ ฮ่าๆ ไม่รู้ตัวเลยเเฮะ"ฟางพูดเเล้วยิ้มขำๆ
"ไปกลับบ้าน"ป๊อปปี้พูดเเล้วยื่นมือให้ฟางจับเพื่อพยุงตัวเองขึ้น
"ขอบคุณ"ฟางจับมือป๊อปปี้ก่อนจะลุกขึ้น เเต่เซๆ ป๊อปปี้เลยประคองเอาไว้
"อย่ามาแตะอั๋งชั้นนะไอ้บ้า"ฟางพูดเเล้วมองป๊อปปี้ตาหรี่
"อยากแตะตายอ่ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วปล่อยมือฟางเอวฟาง
"ไม่อยากเเล้วเเตะทำไมย่ะ"ฟางพูดเเล้วหน้างอใส่
"กลัวเธอล้มเเล้วเดี๋ยวโรงพยาบาลพังชั้นขี้เกียจมาจ่ายเงินไง"ป๊อปปี้พูดเเล้วยักคิ้วกวนรๆให้
"นี่ตัวชั้นไม่หนักขนาดนั้นหรอก หึ้ย!"ฟางพูดเเล้วทำท่าจะต่อยป๊อปปี้เเล้วก็ต้องลดมือลง
"ยังไงชั้นก็ต้องขอบคุณที่คิดจะไปช่วยพวกชั้น เเล้วก็ต้องด่าเธอที่เข้ามาทำบ้าอะไร นี่ถ้าเธอตายชั้นจะทำยังไง"ป๊อปปี้ดุ
"เอ่อ เดี๋ยวดิ๊ ชั้นว่านายชมชั้นก็พอนะ ไม่ต้องด่าหรอก ก็ตอนนั้นคิดไม่ออกนอว่าจะทำอะไรอ่ะ"ฟางพูด
"ก็เลยวิ่งเข้ามาอ่านะ เหอะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า
"ทำไมกลัวชั้นตายในไร่เเล้วไล่เสียหายไง"ฟางพูดเเล้วหน้ามุ่ยใส่
"นั่นมันก็แค่สส่วนหนึ่ง ไม่ต้องพูดมากขึ้นรถได้เเล้ว จะได้กลับไปดูว่าเรื่องถึงไหนเเล้ว"ป๊อปปี้พูดเเล้วเปิดประตูมห้ฟาง
"รู้เเล้วน่า"ฟางพูดเเล้วขึ้นไปนั่งบนรถก่อนที่ป๊อปปี้จะปิดประตูเเล้ววิ่งไปขึ้รรถฝั่งคนขับ
"เป็นไงบ้างไอ้เขื่อน"ป๊อปปี้ที่มาถึงก็เข้ามาถามเขื่อนที่พึ่งคุยกำตำรวจเสร็จ
"ก็ไม่ว่าไงว่ะ คนร้ายเราก็ไม่เห็นเลยไม่ได้อะไรมาก"เขื่อนพูด
"หรอ เออๆ"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองไที่ไร่อ้อยที่ตัวเองกับครอบครัวช่วยกันสร้างมาอย่างเศร้าๆ
"เดี๋ยวกูมาช่วยทำใหม่ก็ได้นะเว้ย"จองเบพูดติดตลกเพื่อมห้ป๊อปปี้ยิ้ม
"อื้อ"ป๊อปปี้ตอบเสียงอ่อย
"อย่าเศร้าเลยน่า เดี๋ยวชั้นมาช่วยอีกเเรง"ฟางพูดเเล้วเเตะบ่าป๊อปปี้
"เเตะถึวด้วยหรอเธอน่ะ"ป๊อปปี้หันมาพูดเเล้วมองมือฟาง
เพี๊ยะ!
ฟางชักมือกลับเเล้วตีไปที่ปากป๊อปปี้ทันที
"โอ้ย"ป๊อปปี้ร้องเสียงหลงเเล้วจับปากตัวเองทันที
"สองรอบเเล้วนะไอ้หมีปากหมา อย่าให้มีรอบที่สามชั้นจะตัดปากนายทิ้ง"ฟางขู่
_-)---------- -----------(-_
"เดี๋ยวอย่าพึ่งทะเลาะกัน"เขื่อนร้องห้าม
"เเม่รู้เรื่องยังว่ะ"ป๊อปป้หันไปถาม
"รู้เเล้วเลยเป็นลม เเต่ตอนนี้เนยกับแก้วพาไปพักผ่อนเเล้ว"เขื่อนพูด
"เฮ้อ"ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาก่อนจะไปคุยกับตำรวจ เช่นเดียวกับฟางที่ต้องไปให้ปากคำ
ตกดึก..
"เฮ้อออ"ป๊อปปี้ที่นั่งสองดาวอยู่ตรงระเบียงบ้านพักก็ถอดหายใจออกมาเเล้วเอามือก่ายหน้าผาก
"ถอดหายใจมากๆชีวิตก็จะสั้นลงนะ"ฟางเดินเข้ามาเเล้วนั่งลงข้างป๊อปปี้ก็พุดขึ้น
"มาได้ไงเนี้ย"ป๊อปปี้ตกใจเด้งตัวขึ้นนั่งเเล้วถามฟางทันที
"แม่นายวานมาให้ช่วยดู ก็เลยมาดู"ฟางพูดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้
"แม่เนี้ยนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วขมวดคิ้ว
"เออสิ"ฟางตอบห้วนๆ
"ไม่ต้องดูเเล้วล่ะ ชั้นสบายดี เเล้วเธอกินยารึยัง มาทำอะไรดึกๆแบบนี้ มันหนาวเเล้วทำไมไม่ใส่เสื้อมา"ป๊อปปี้ร่ายยาวก่อนจะเอาเสื้อตัวนอกที่ถอดวางไว้อีกข้างโยนให้ฟาง
"ทำไมนายพูดมากจังเนี้ย ชั้นก็มาดูๆ บอกเเล้วไงแม่นายให้มาดูเฉยๆ ยาเยออะไรไม่กินทั้งนั้นอ่ะหายเเล้ว"ฟางบ่น
"หมอบอกให้กินก็กินไป"ป๊อปปี้พูด
"พูดมากน่า แบบนี้ไม่เป็นไรเเล้วใช่มั้ยเนี้ย ชั้นจะได้กลับ"ฟางพุด
"ก็ไม่เป็นอะไรเเล้วไง กลับไปได้เเล้ว มาบ้านผู้ชายค่ำๆมืดๆ เดี๋ยวชั้นก็จับปล้ำเหมือนนิยายเธอหรอก"ป๊อปปี้พูดเเล้วจะขยับเข้าใกล้ฟางเเต่ฟางรีบขยับหนีทันที
"ไอ้ ไอ้โรจิต ไอ้บ้า"ฟางพูดเเล้วโยนเสื้อใส่ป๊อปปี้เเล้วจะลุกหนีเเต่ป๊อปปี้รั้งไว้
"เเล้วนี้จะกลับยังไง"ป๊อปปี้ถาม
"เดินมาก็เดินกลับดิ้"ฟางพูด
"เดี๋ยวชั้นไปส่งเเล้วกัน"ป๊อปปี้พูดเเล้วลุกขึ้น
"ไอ้ไปส่งอะ ก็ขอบคุณ เเต่มืออะปล่อยได้เเละ"ฟางพูดเเล้วมองไปที่มือ ป๊อปปี้รีบปล่อยทนที
"^^"ป๊อปปี้มองเเล้วยักไหล่ให้
"ฉวดโอกาสตลอด"ฟางว่าเเล้วเดินไปพร้อมป๊อปปี้
"เข้าบ้านไปเเล้วอย่าลืมกินยาด้วยเข้าใจมั้ยยัยเตี้ย"ป๊อปปี้พูด
"ไม่กินเฟ้ย หายเเล้ว"ฟางพูด
"นี่ อย่ามาทำตัวเป็นเด็ก"ป๊อปปี้ดุ
"เป็นห่วงหรืออยากเอาชนะ"ฟางพูดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้
"ใครห่วงเธอ ชั้นเเค่ไม่อยากให้ใครมาตายในไร่เท่านั้น"ป๊อปปี้พุดเเล้วดันฟางเข้าบ้านพักไป
"จะดันทำไมเล่าไอ้บ้านิ"ฟางว่า
"ล็อกประตูด้วย"ป๊อปปี้พูด
"เออ"ฟางพูดก่อนจะปิดประตุเเล้วล็อกเรียบร้อย ป๊อปปี้มองก่อนจะเดินกลับไป
"ตายล่ะทำไมลน์เด้งมาเยอะเเบบนี้เนี้ย"ฟางที่เข้ามาในห้องก็เปิดเครื่องดูมีข้อความที่ถูกส่งมาจากแก้ว สองสามร้อยข้อความฟางถึงกับตาโตทันที
________________________________________________________________________________
เอาเเล้วไง 55555 ทำไมลน์เด้งมาเยอะจุง 555
พระเอก นางเอกเราก็แบบนี้ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย
เม้นกันเยอะๆน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
