[2'Brother]รักวุ่นวายมัดใจนายบ้านไร่
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) แกล้ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"จะไปไหน"ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางลุกออกจากจักรยานเเต่เขาเองยังนั่งอยู่
"อ้าถึงเเล้วนิ จะนั่งทำไมอ่ะ จะทำงาน"ฟางพูด
"ลืมอะไรรึเปล่า"ป๊อปปี้พูดเเล้วนั่งมองฟาง
"ลืมอะไร"ฟางพูดเเล้วทำหน้างง
"ลืมชั้น!! มานี่เลยมาพยุง ให้ไว"ป๊อปปี้พูดเเล้วกอดอก
"มันคงหายเจ็บเเล้วมั้งจูเนียร์น้อยนายอ่ะ-_-"ฟา่งพูด
"มันยังไม่หาย มาเลยเร็วๆ อย่ามาชิ่งถึงเธอไปเเต่ชั้นนั่งอยู่นี่เธอก็ไม่รู้ข้อมูลเหมือนกัน"ป๊อปปี้พูดเเล้วยักคิ้ว ฟางจึงฮึกฮัดมาดึงเเขนป๊อปปี้ัทนที
"เบาๆ"ป๊อปปี้บ่น
"เดินมา"ฟางพูดเเล้วลากป๊อปปี้
"ชั้นให้เธอมาช่วยพยุงไม่ได้ให้มาฉุดกระชากลากถูเเบบนี้!"ป๊อปปี้พูด
"ทำไม-_-"
"ก็ไม่ทำไมหรอกนะ ก็พึ่งรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงซาดิสท์"ป๊อปปี้พูด
"อ๋อหรอ อืม คใช่มั้ง เดิน!"ฟางพูดเเล้วลบากป๊อปปี้ไปอีก ป๊อปปี้จึงได้เเต่เดินตามเเรงดึงของฟางไป
"อธิบายมา"ฟางพูดเเล้วยกไอแพทขึ้นมา
"นี่สตอเบอรี่มัธยม"ป๊อปปี้พูดเเล้วชี้ไป
"รู้-_-"
"เอ้าหรอ งั้นก็ บลาๆๆๆ"ป๊อปปี้ก็อธิบายเรื่องต่างๆเกี่ยวกับสตอเบอรี่นี่ ฟางพยักหน้าเข้าในทั้งจนไปในไปแพท ป๊อปปี้อธิบายอย่างเข้าใจดี อธิบายดีกว่าเขื่อนซะอีก
"เข้าใจนะ"ป๊อปปี้ถาม
"อืม เข้าใจ ว่าเเต่นี่่ใส่สารเคมีอะไรลงไปหรือเปล่า"ฟางถาม
"ไร่ชั้นไม่ใส่สารเคมีลงไป ปลูกเเละใช่น้ำ ไม่มีสารเคมีปะปนเเน่นอน มันจะทำให้ลูกโตเเละอร่อยก็ไร่ที่ใส่สารเคมี ไม่ว่าจะเป็นปุ๋ยหรืออะไร"ป๊อปปี้พูด
"กินได้ป่ะ"ฟางถาม
"ได้ อะลูกนี่โตเต็มที่เเล้วล่ะ พรุ่งนี่คงจะมีคนงานมาเก็บ"ป๊อปปี้พูดเเล้วล้างตอเบอรี่ด้วยน้ำสะอาดก่อนจะยื่นให้ฟาง
"ขอบคุณ"ฟางพูดเเล้วรับสตอเบอรี่จากมือป๊อปปี้มาก่อนจะกัดคำโต
"หืม ง่ำๆ ไม่เปรี้ยวจนเกินไปเนาะ หวานๆ"ฟางพุดเเล้วยิ้มชมสตอเบอรี่
"เเน่นอนล่ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วยักคิ้วให้ก่อนจะยิ้มตามฟาง
"ยอนิด ยอหน่อยได้ใจ"ฟางพุดเเล้วยักคิ้วให้ป๊อปปี้
"ไม่ต้องยอชั้นก็รู้ ไปนี่ก็จะเย็นเเล้วไว้พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่เเล้วกัน"ป๊อปปี้พูดเเล้วจะเดินนำฟางไป
"นี่นายรอด้วยดิ้"ฟางพูดเล้วเดินตามป๊อปปี้ไป
ปั้ก!
ฟางมัวเเต่รีบเดินตามป๊อปปี้ไปเตะถงน้ำแถวนั่นจนตัวเองสดุด
"ว๊ายยยย"
"เห้ย!"
หมับ!
จุ๊บ!
"..."
ป๊อปปี้ที่วิ่งมารับฟางทำให้ฟางล้มเเล้วป๊อปปี้ที่โดนฟางดึงไปด้วยทำให้ทั้งคู่ประกบปากกัน ต่างคนต่างตาโตด้วยความตกใจ
ครืด ครืด
โทรศัพท์สั่นในกระเป๋ากางเกงป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึงรีบเด้งตัวขึ้นมารับโทรศัพท์ทันที ปล่อยให้ฟางยังนอนอึ้งตาโตอยู่
"ครับเเม่...ห๊ะ...อ๋อครับ เดี๋ยวผมพาไป...เเล้วเจอกันครับ"ป๊อปปี้คุยโทรศัพท์เสร็จก่อนจะเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม
"O_O!!"ฟางยังคงนอนอึ้งอยู่
"ยัยเตี้ย ลุกขึ้น"ป๊อปปี้พูดก่อนจะมาพยุงฟาง
"เห้ย!! ออกไปนะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้ฉวยโอกาส ไอ้ๆๆ.."ฟางที่ได้วติก้ด่าป๊อปปี้รัวๆ
"เห้ยหยุด!! ไม่หยุดชั้นจูบ!"ป๊อปปี้รำคาญก่อนจะขู่ไป
"อี๋ ยังมีหน้่ามาพูดขู่ชั้นเเบบนี้อีก ไอ้ ! ไอ้บ้า ไอ้โรค..อื้อ!!"ฟางยังไม่ทันด่าว่าป๊อปปี้ครบคำก็ถูกป๊อปปี้ถึงไปจูบอีกครั้ง ไม่นานป๊อปปี้ก็ผละออก
"แฮ่กๆ ไอ้หมี แก ไอ้ลา...อื้อ!!"ฟางที่กำลังจะด่าป๊อปปี้อีกก็ถูกป๊อปปี้จูบปิดปาก เเละป๊อปปี้ก็ผละออก
"ไอ้.."
"หยุด ถ้าไม่หยุดละก็ชั้นจะไม่ทำแค่จูบเเน่ๆป๊อปปี้พูดเเล้วมองฟางเจ้าเล่ห์
"ไอ้..หึ้ย!"ฟางที่กำลังจะด่าป๊อปปี้อีกเเต่ต้องหยุดเพราะป๊อปปี้ทำปากจู๋ๆมาให้
"-3333-"ป๊อปปี้ก็แกล้งฟางดดยการทำปากจู๋ๆมาให้
"อี๋!!!"ฟางกำมือแน่นก่อนจะรีบลุกขึ้นเเต่เพราะล้มเมื่อกี้ข้อเท้าเธอเลยแพงทำให้ล้มมานั่งตกป๊อปปี้
"อื้อหือ"ป๊อปปี้พูดเเล้วหันหน้าไปทางอื่นเพราะฟางล้มลงมาเเรงมาก
"เห้ย โอ้ย ขอโทษ"ฟางพูดเเล้วรีบลุกขึ้นเเต่เจ็บอยู่จึงพักขาที่เจ็บให้หย่อนลง
"จุก"ป๊อปปี้พูดเเล้วทำหน้าผอืดผอม
"โอ้ย ไอ้บ้าเอ้ย"ฟางพายายามจับข้อเท้าตัวเองเเล้วจะเดินหนีป๊อปปี้เพราะยังเขินเรื่องเมื่อกี้ไม่หาย ป๊อปปี้ดึงเ้งตัวขึ้นมาหันที
หมับ!
ป๊อปปี้ดึงเเขนฟางมาหาตัวก่อนจะก้มลงช้อนตัวฟางขึ้นมาทันที
"ว๊ายยย ไอ้บ้าปล่อยนะ!"ฟางพุดเเล้วทุบอกกว้างของป๊อปปี้
"หยุดตี! ไม่งั้นชั้นจะปล่อยจริงๆ"ป๊อปปี้พูดเเล้วทำท่าจะทิ้งฟางลง
"อร๊ายย อย่าปล่อยนะไอ้บ้า"ฟางพูดพร้อมโอบคอป๊อปปี้เเน่นเเล้วหลับตาปี๋
"เมื่อกี้พูดอย่างตอนนี้พูดอย่างเลยนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มก่อนจะอุ้มฟางออกมาข้างนอก เเล้ววางฟางลงตรงที่ซ้อนจักรยาน
"-3-"ฟางได้เเต่นั่งกน้ามุ่ย ป๊อปปี้จึงมาขึ้นจักรยาน
"จับเอวไว้ ชั้นจะซิ้ง"ป๊อปปี้พูดเเล้วจับมือฟางมากอดเอวตัวเองเเต่ฟสงกลับดึงออก
"ไม่จับ!"ฟางพูด
"ตามใจล่ะกัน"ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระตุกยิ้มเเล้วเริ่มปั่นจักนายตอนแรกก็ปั่นช้าๆ ก่อนจะรีบปั่นจนฟางเกือบหงายหลัง
"ว๊ายยย ไอ้บ้า ขับดีๆ อร๊ายยย"ฟางรีบเกาะเอวป๊อปปี้เเล้วกอดรัดแน่นทันที ผ๊อปปี้เเล้วเเต่ยิ้มอย่าผู้ชนะเเต่ก็ไม่่ยอมลดความเร็วกลับขับเร็วกว่าเดิม
"ช้าๆ อร๊ายยย ไอ้บ้า!"ฟางที่รู้สึกว่าป๊อปปี้ไม่ยอมลดสักทีจึงกอดป๊อปปี้เเน่นกว่าเดินเพราะกลัวตก
เอี๊ยดดดดด
ปึก!
ป๊อปปี้เบรกรถจนได้ยินเสียงยางถูกับพื้นหัวฟางกระเเทกกับเเผนหลังของป๊อปปี้เต็มๆ
เพี๊ยะ!
"โอ้ย ไอ้บ้าจะเบรกก็บอกกันบ้างดิ๊!"ฟางตีหลังป๊อปปี้ก่อนจะพูด
"แฮ่กๆ"ป๊อปปี้ได้เเต่หอบเพราะขี่มาไกลมา กว่าจะถึงบ้านพ่อกับแม่มันไกลจากตรงที่เขาอยู่มากพอสมควร
"สมน้ำหน้าอยากขับเร็วดีนักเเล้วนายพาชั้นมาที่นี่ทำไมเนี่ย"ฟางพูดเเล้วมองบ้านหลังโตตรงหน้า
"แม่ชั้นบอกอยากทานข้าวกับเธอ"ป๊อปปี้พูดปนหอบ
"ห๊ะ!! กับชั้นเนี่ยนะ"ฟางพูดเเล้วชี้หน้าตัวเอง
"ใช่"ป๊อปปี้พูดเเล้วหอบเหนื่อย
_____________________________________________________________________________
อ้าว ทำไมแม่อยากทานข้าวกันฟางซะล่ะ 5555555 ติดตามตอนต่อไปน้าาาาา
ขอโทษที่ไม่ได้อัพเรื่องนี้เหมือนจะนาน 55555
เม้นกันเยอะๆน้าาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
