ความทรงจำของเราสองคน...

 
 
 
 
 

 
                                                             
                                                            ตอนที่ 4....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               หลังจากที่แก้วไปติวให้เพื่อนเสร็จ เธอและเพื่อนก็เข้าไปสอบตามเวลาที่กำหนดจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ก็หมดเวลาแห่งการสอบปิดภาคเรียนนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วเธอจะกลับแพร่เลยหรือเปล่าอ่ะ " มีนเพื่อนสาวของแก้วถามขึ้นในขณะที่พวกเธอกำลังเดินไปเลี้ยงฉลองกันที่ร้านเค้กหน้ามหาวิทยาลัย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อืมคงกลับเลยอ่ะมีน ขืนไม่กลับน่ะมีหวังเฮียขึ้นมาลากคอแก้วกลับบ้านแน่แน่อ่ะ เห็นบ่นอยู่ว่าช่วงนี้งานเยอะอ่ะ " แก้วพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในร้าน เธอกวาดสายตาหาใครบางคนที่เธอขอให้เขาอยู่แล้วก็จริงเขายังอยู่แต่ข้างกายของเขากลับมีสาวหน้าหวาน ร่างเล็ก เธอดูอ่อนหวานสดใสร่าเริง และดูเหมือนว่าเขาเองก็มีความสุขมากเมื่อได้อยู่กับสาวหน้าหวานคนนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วโต๊ะนี้ว่างว่ะ แก้ว ยัยแก้ว !! " มีนเรียกชื่อเพื่อนสาวของเธอหลายรอบแต่เพื่อนสาวของเธอกลับไม่มองเธอเลย เอาแต่มองไปทางโต๊ะที่มีหนุ่มสาวหน้าหวานนั่งหัวเราะให้กัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วแกรู้จักด้วยหรอว้ะ หล่ออ่ะแก แต่เสียดายมีแฟนแล้วอ่ะดูดิแกฉันอิจฉาผู้หญิงคนนี้จัง พี่เขาดูหล่อมากอ่ะ อร๊ายยแค่ยิ้มก็ละลายแล้วแก " มีนพูดหลังจากที่เธอและเพื่อนๆคนอื่นเดินมานั่งอีกโต๊ะที่ว่างอยู่แต่มันเล็กไปหน่อย พร้อมกับมองไปทางโต๊ะเดิม แก้วยิ้มกับภาพที่เห็นบางๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" รับอะไรดีคะ อ้าว! น้องคนนี้นี่เอง " มดเจ้าของร้าน พี่สาวคนเดิมที่แก้วพูดด้วยก่อนจะออกไปสอบเดินเข้ามาทักทายเธอและเพื่อนๆ แก้วยิ้มตอบมด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คะ แก้วขอเหมือนเดิมแล้วกันนะคะ " แก้วตอบยิ้มๆ ให้มดแล้วเพื่อนของเธอก็ค่อยทยอยกันสั่งจนครบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โอเคจร๊ ตามนี้เนาะงั้นรอสักครู่นะคะ เอ่อพี่ขอโทษด้วยน่ะสำหรับเรื่องโต๊ะเดี๋ยวเอาไว้เพื่อนพี่มันไปแล้วพวกเราค่อยย้ายไปนั่งตรงโต๊ะที่ระเบียงริมหน้าต่างแล้วกันเนาะ " มดพุดพลางชี้ไปทางโต๊ะของโทโมะ จนเพื่อนของเธอทั้งสาวแท้สาวเทียมต่างกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แกฉันละอิจฉาผุ้หญิงคนนั้นจัง แกดูดิมีแฟนหล๊อหล่อ ผู้ชายอะไรไม่ยิ้มก็หล่อยิ่งยิ้มก็ยิ่งหล่อนี่ละแกพ่อของลุกฉันในอนาคต " สาวเทียมประจำกลุ่มพูดขึ้นพลางทำท่าเคลิ้มมองไปทางโต๊ะของชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ยัยแฟ๊ป แกมีมดลูกด้วยหรอย่ะ ก่อนจะมีลูกไปหามดลุกให้ได้ก่อนเถอะ 555 เออจะว่าไปพี่ชายแกก็มีคู่แข่งเลยอ่ะดิหล่อพอพอกันเลยอ่ะแก แต่ฉันว่าผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆน่ะ " มีนพูดกับเพื่อนสาวเทียม แล้วหันไปมองโทโมะอีกครั้ง แล้วพูดกับแก้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อร๊าย!+ แกเขาหยอกล้อกันน่ารักมากเลย อ๊ายยฉันอยากเป็นลม " แฟ๊ป สาวเทียมของกลุ่มพูด แก้วก็หันไปมองภาพที่เห็นคือชายหนุ่มกำลังบีบจมูกของหญิงสาวหน้าหวานคนนั้นไปมาอย่างน่ารัก เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา แต่ก้ยิ้มได้ไม่สุด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เวอร์น่ะแก 55 พี่เขาคุยไรกันว่ะ ฉันอยากกินเค้กอ่ะ " มีนพุดหลังจากที่หันเจอมดที่เดินออกมาพร้อมพนักงานอีกคนที่ถือถาดขนมเค้กที่คาดว่าน่าจะเป็นของพวกเธอ แต่กลับยืนอยู่ที่โต๊ะของพ่อเทพบุตรสุดหล่อคนนั้นเสียก่อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มดจะขึ้นร้านฉันแล้วยะไปเลยลุกค้าฉันรอนั่งโต๊ะอยู่เห็นไหมแกน้องเค้านั่งเบียดกันจะแย่อยู่แล้ว " มดที่เดินออกมาเห็นเพื่อนชายหยอกล้อน้องสาวของเพื่อนชายของเธออีกคนก็หมันไส้เลยเดินเข้าไปขัดจังหวะเพื่อให้โทโมะโมโหเล่นๆ แล้วก็ได้ผล ร่างสูงส่งสายตาดุๆ มาให้เธอทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่มดสวัสดีคะ พี่มดสบายดีนะคะฟางไม่ได้มานานเลยแฟะแฟะ ช่วงนี้ไม่มีเวลาเลยคะ แต่เอ่อ..เรื่องมดขึ้นน่อะไรหรอคะ " ฟางยกมือไหว้ เพื่อนสาวของพี่ชายอย่างนอบน้อม พร้อมกับรัวคำถามใส่มด โดยที่มดเองก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเหล่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ก็ นะ น้อง..........." มดกำลังจะพูดแต่โทโมะกลับรีบดึงมือหญิงสาวแล้วเอ่ยแทรกทันที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางพี่ว่าเราไปกันดีกว่าคะ น้องๆๆเขาจะได้มานั่งกันเนาะ ^^  ฝากไว้ก่อนน่ะยัยแสบ " โทโมะพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าของร่างบางไปถือแทน พร้อมกับมืออีกข้างก็จับมือร่างบางเอาไว้ แล้วกันมากระซิบประโยคสุดท้ายให้เพื่อนสาวกับตัวเองเท่านั้นที่ได้ยิน ซึ่งตอนนี้เพื่อนสาวของเธอหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งเพื่อนชายคนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" 555 จะรอน่ะจร๊พ่อผีดิบ 55 เฮ้ยโมะลืมสูตร อ่ะนี่คะน้องฟาง " มดที่ยืนหัวเราะเพื่อนชายก่อนจะเหลือบไปเห็นเสื้อสูตรของเพื่อนรัก วางอยู่ที่โต๊ก็เดินเอาไปให้แต่เพื่อนชายของเขากลับไม่ยอมปล่อยมือจากร่างบาง เธอเลยฝากไว้กับเจ้าของมือที่เพื่อนชายกอบกุมอยู่ ซึ่งหญิงสาวก็รับไปโดยดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อ่ะ น้องๆเชิญเลยคะพี่ให้คนเก็บโต๊ะแล้ว ขอโทษด้วยน่ะคะที่ช้า "มดเดินมาบอกกับโต๊ะของแก้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่เป็นไรคะพี่ ว๊ายย!! แกแย่งฉันทำไมยัยแฟ๊ป " มีนเอ่ยขึ้นอย่างขัดใจเมื่อเพื่อนของเธอมาแย่งเธอนั่งที่ของชายหนุ่มสุดหล่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แกช้าเองย่ะช่วยไม่ได้ 55 "มดยืนคุยกับพวกเพื่อนๆของแก้วอยู่สักพักก็ขอตัวเดินกลับไปดูของหลังร้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ๊ะแกนี่กล่องไรอ่ะ " แฟ๊ปที่ความหาลิปสติกที่มันตกอยู่กับพื้น แต่ดันไปเจอกล่องคล้ายๆกล่องสร้อย ตกอยู่ก็หยิบมาถามเพื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เฮ้ยแกจะบ้าไง มาเปิดของเขาดูงี้ได้ไงเสียมารยาทไปป้ะวะ " แก้วรีบแย่งของจากเพื่อนสาวเทียวที่กำลังจะเปิดกล่องดู มาถือเอาไว้เองพลางบ่นไปชุดใหญ่จนเพื่อนเธอหน้างอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอ่อ...ขอโทษน่ะครับน้องๆ  " โทโมะที่เดินไปพร้อมกับฟางจนถึงที่รถแล้วมาสำรวจสูตรขอตัวเองก็ไม่พบกับกล่องสร้อยของตัวเองก็เลยรีบกลับมาที่ร้านเพื่อนดูว่าเขาลืมเอาไว้หรือเปล่าโดยที่ให้ฟางรอที่รถ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ่อคะ พะ พี่มอะไร กะกับ พะพวกเราหรือเปล่าคะ " มีนที่เงยหน้ามองโทโมะที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะของตัวเองก็พูดตะกุกตะกัก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คือพี่ลืมของเอาไว้อ่ะครับ พวกเราพอจะเห็นไหม มันเป็นกล่องไม่ใหญ่มากสีกรมออกดำเลย " โทโมะพูดพร้อมมองหน้าสาวๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ่ะ เอ่อคือกล่องนี้หรือเปล่าคะ คือพวกเราเจอมันตกอยู่ใต้โต๊ะคะ " แก้วยื่นกล่องสร้อยที่โทโมะพูดถึงให้โทโมะดู ซึ่งร่างสูงเองก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนพร้อมกล่าวคำขอบคุณพวกเธอ แล้วก็ขอตัวกลับเพราะทิ้งร่างบางอีกคนไว้ที่รถนานแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"น่ารักอ่ะแก อบอุ่น สมาร์ท เพอร์เฟคอ่ะแก เสปคฉันเลยอ่ะ "มีนพูดพร้อมมองตามแผ่นหลังของโทโมะที่เดินออกไป  แฟ๊บเมื่อเห็นเพื่อนสาวของเธอกำลังเพ้อก็พลักหัวเล่นๆๆ จนพวกเธอก็หัวเราะออกมา พร้อมกับพูดคุยกันเรื่องทั่วไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ใช่น่ารัก แต่เขาก็มีคนที่เขารักอยู่แล้วนิ " แก้วพูดกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับมองตามโทโมะที่กำลังเปิดประตูให้สาวน้อยหน้าหวานด้วยใบหน้าของทั้งสองคนต่างมีอรอยยิ้มให้กันและกันเสมอ เธอคงจะไม่มีโอกาศที่จะเป็นคนน่ารักสำหรับผู้ชายคนนั้นแล้วละ เพราะในสายตาของเขาคงมีเพียงสาวหน้าหวาน น่าทะนุทนอมคนนั้นเพียงคนเดียว....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
   คือว่าไรเตอร์อยากบอกว่า เม้นน้อยมากอ่ะคะ แต่คนอ่านเยอะอยู่มาก แต่ทำไมเม้นมันน้อยไม่อยากให้อัพหรอเลยไม่เม้นอ่ะ เราก็รู้สึกท้อน่ะ ฮืออ (ดราม่าแป๊ป 55 ) แต่ยังไงก็ขอบคุณน่ะคะที่ติดตาม ที่เข้ามาอ่าน ที่เข้ามาเม้นให้กำลังใจ  ถ้าไม่สนุกยังไงก็ขอโทษด้วยน่ะพยายามเต็มที่แล้วจริง!!    ปล. วันนี้เฮียเข้ากรมแล้วอ่ะ อีก6เดือนเลย คงคิดถึงเฮียมากแน่ๆๆ