ความทรงจำของเราสองคน...

              
 
 
 
                                        ณ บริษัทไทยานนท์ 
 
 
" สวัสดีคะน้องแก้ว " พนักงานแทบจะทุกคนของที่นี่ ทักทายแก้วเพราะเธอมาที่นี่บ่อยมาก บ่อยจนทุกคนรักเธอเป็นพี่เป็นน้องไปเสียแล้ว 
 
 
 
" สวัสดีคะ พี่เจน " แก้วกล่าวสวัสดีเมื่อเดินมาถึงที่เค้าเตอร์แล้วเห็นเจนยืนอยู่พอดี 
 
 
 
" สวัสดีคะน้องแก้เชิญทางนี้เลยคะ " แก้วงงกับอาการของเจนแต่ก็เดินตามไป 
 
 
 
" เด๊่ยวคะพี่เจน พาแก้วมาที่นี่ทำไมคะ " แก้ยื้อแขนเกลเอาไว้แล้วถามก่อนที่เจนจะพาเธอเข้าห้องประธานใหญ่บริษัท
 
 
 
" ก็โต๊ะทำงานของเราอยู่ในนี้นี่นา ไปเถอะจ้ะ " เจนพูดจบก็เดินพาแก้วเข้ามาภายในห้อง ก็บกับโทโมะที่นั่งดูเอกสารอยู่แล้ว เจนก้มหัวลงนิดหนึงก่อนจะเดินออกไป 
 
 
 
 
" ทำไมโต๊ะของฉันอยู่ที่นี่ " แก้วยิงคำถามใส่คนร่างสูงทันที 
 
 
 
 
" ก็เธอต้องตรวจเอกสารพวกสินเชื่อ เหมือนที่เคยทำ และเคยเป็น " โทโมะตอบแล้วยิ้มนิดๆๆให้แก้ว 
 
 
 
" ฉันขอย้ายไปทำงานที่แผนกคะ " แก้วพยายามข่มอารมณ์ 
 
 
 
 
" คงไม่ได้ คุณเป็นแค่เด็กฝึกงานไม่มีสิทธิมาต่อรองน่ะ จริญญา " แก้วกำมือแน่น โทโมะยิ้มที่ได้แหย่ร่างบาง 
 
 
 
 
" งั้นมีแค่นี้ใช่ไหม " แก้วพูดพร้อมกับเดินไปที่โต๊ะ 
 
 
 
 
" ใช่ อ๋อแล้วเที่ยงนี้คุณต้องไปคุยกับลูกค้าพร้อมผม ตามนั้น แล้วเอกสารพวกนี้ผมของตรวจภายในเย็นนี้ " โทโมะพูดจบก็ก้มหน้าลงทำงานต่อ แก้วที่ได้ฟังก็เหวอ เพราะเอกสารที่กองอยู่โต๊ะไม่ใช่น้อยๆๆ และแต่ละฉบับใช้เวลาไม่ใช่น้อยๆๆ 
 
 
 
 
" ถ้าคุณไม่รีบ ผมเกรงว่ามันจะไม่เสร็จ " โทโมะเงยหน้ามาบอกแก้วที่เอาแต่ยืนมองหน้าเข้าเขม็ง 
 
 
 
 
" คะ!!! " แก้วตอบรักอย่างเคืองๆๆ โทโมะยิ้ม แล้วก้มลงทำงานต่อ 
 
 
 
 
 
                 ในช่วงเที่ยง แก้วก็ไปพบลูกค้าพร้อมกับโทโมะ โดยที่โทโะมเองไม่ยอมให้เธอออกห่างจากตัวเองเลย จนเธอเริ่มโกรธ 
 
 
 
" คุณทำแบบนี้ต้องการอะไรกันแน่ " หลังจากที่คุยงานเสร็จพวกเขาก็กลับมาทำงานดังเดิม แก้วเริ่มเปิดประเด็นทันที 
 
 
 
" ........" 
 
 
 
" คุณวิศวะ " แก้วเริ่มพดเสียงเข้ม ที่เธอไม่เคยพูดกับโทโมะมาก่อนจนโทโมะ ที่ก้มหน้าทำเอกสารอยู่ต้องเงยหน้ามามอง 
 
 
 
 
" ถึงกับเสียงเข้มเลยหรอ " โทโมะพูดนิ่ง 
 
 
 
 
" คุณต้องการอะไร " แก้วเอ่ยออกมาอกีครั้ง 
 
 
 
 
" ต้องการให้เหมือนเดิม " โทโมะพูดออกมอีกครั้ง 
 
 
 
 
" ไม่มีวัน " แก้วพูดโดยที่ไม่คิด 
 
 
 
 
" หรอ ไม่มีวันงั้นหรอ ... เธอรู้หรือเปล่าแก้วว่าพี่ไม่เป็นอย่างที่เธอคิด " โทโมะพูดพร้อมเดินตรงมาที่แก้ว 
 
 
 
 
" คุณจะทำอะไร " แก้วเริ่มกลับโทโมะก็ถอยหนี จนติดโต๊ะทำงาน 
 
 
 
 
" แล้วเราคิดว่าไงละ " โทโมะค่อยๆๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางจนแก้วต้องหลับตา 
 
 
 
ครืดดด ครืดดด 
 
 
" ฮัลโลว่าไงคะ " โทโมะอารมณ์เสียนิดหน่อยก่อนจะรับโทรศัพท์ เพราะเป็นเบอร์สำคัญ แก้วเอามือทาบหัวใจพร้อมกับหายใจถี่รัว 
 
 
 
 
" ได้สิคะงั้นเจอกันที่ผับน่ะ ดูแลตัวเองด้วยละเรา " เสียงสนทนาของโทโมะ กับโทรศัพท์ดังมาเรื่องๆๆ แก้วเองที่ทำไม่สนใจ แต่กลับหูผึ่งเมื่อได้ยินเขาพูดออ่อนโยนกับปลายสาย 
 
 
 
 
" อ่านได้ด้วยหรอ " โทโมะวางสายก่อนจะหันมามองร่างบางที่ทำเป็นอ่านเอกสารที่กลับหัวอยู่ 
 
 
 
 
" ได้สิ " แก้วตอบพร้อมกับเงยหน้ามามองเขา แข็งกร้าวว โทโมะเดินเข้ามาหาร่างบาง จนเธอต้องรีบเอาเอกสารมาชิดตัว 
 
 
 
 
" นี่นะหรออ่านออก เก่งดีนี่ " โทโมะจับเอกสารในมือของแก้วแล้วกลับหัคืนให้ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานพร้อมรอยยิ้ม 
 
 
 
 
" ยัยแก้วเอ้ยย!!  " แก้วบ่นออกมาเบาๆๆ ก่อนจะ ก้มลงทำงานต่อ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               หลังจากวันนั้นฟางก็มาหาป๊อปปี้ที่บริษัทฺทักวัน จนเวลาผ่านไปเกือบอาทิตย์ ป๊อปปี้ก็ไม่มีทีท่าจะพูดดีดีกับฟางเลย จะมีก็แต่กวินเพื่อนชายของป๊อปปี้ที่ตามฟางตลอดเวลา จนป๊อปปี้เองก็อารมณ์เสียไปหลายครั้ง 
 
 
 
"พี่ป๊อปวันนี้ฟางทำแซนวิชมาให้ทานด้วยคะ พี่ไม่ชอบทานอาหารเช้า งั้นทานแซนวิชหน่อยน่ะ "ฟางพูดพร้อมกับเดินถือแซนวิชเข้ามาภายในห้องทำงานของป๊อปปี้ 
 
 
 
" เกล เกล " ป๊อปปี้ได้ยินเสียงวานของฟางก็กดเรียกเลขามาทันที 
 
 
 
 
" ว่าไงคะบอส " เกลที่ริบวิ่งเข้ามา ก็ถามป๊อปปี้ทันที ป๊อปปี้มองหน้าฟางนิ่งก่อนจะเอ่ยออกมา 
 
 
 
 
" ผมไม่รับแขก " พูดจบก็ก้มลงทำงานต่อ 
 
 
 
 
" เอ่อคืออ... " เกลมองหน้าฟาง อย่างขอร้อง ฟางยิ้มให้เกลก่อนจะเดินเอาแซนวิชไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานของป๊อปปี้ 
 
 
 
 
" ฟางวางไว้ตรงนนี้นะคะ ทานหน่อยน่ะะคะ เดี๋ยวไม่มีแรงทำงานไม่ได้นะคะ " ฟางพูดติดตลก ก่อนจะยิ้มบางๆๆให้ป๊อปปี้ ก่อนจะเดินออกไป 
 
 
 
 
" เออฟาง เมื่อสักพักอ่ะคุณกวินเขาโทรมาให้ฉันชวนเธอไปเที่ยวน่ะ ที่ผับเย็นนี้ " เกลกัฟางที่จะเดินออกจกห้องเกลพูดเรื่องที่เธอตั้งใจจะพูดออกมา แต่อีกคนที่อยู่ในห้องกลับได้ยิดวยเช่นกัน 
 
 
 
 
" อืม ขอบใจมากน่ะจร๊ " ฟางกล่าวขอบคุณ 
 
 
 
 
" เกล!! " ป๊อปปี้ตวาดลั่น
 
 
 
" คะบอส มีอะไรคะ " เกลรีบวิ่งกลับมาที่เดิม 
 
 
 
 
" เอาไปทิ้ง " ป๊อปปี้โยนกล่องแซนวิชที่ฟางทำมาให้ไปให้เกล 
 
 
 
 
" เอ่ออ..." เกลทำท่าอึกอัก จนป๊อปปี้มองตาขวาง
 
 
 
 
" อกว่าให้เอาไปทิ้ง !! " ป๊อปปี้ตวาดออกมาอีกครั้งฟาง ที่ยืนอยู่ก็น้ำตาคลอ เกลเองก็รีบเดินออกมาเห็นฟาง ยืนปาดน้ำตาอยู่ก็พยายามจะปลอบ แต่ฟาง ยิ้มให้เธอเพื่อที่จะบอกว่าไม่เป็นไร ก่อนจะเดินออกไป 
 
 
 
 
" บอสนะบอส " เกลพูดพร้อมกับมองกล่องแนวิชในมือก่อนจะเปิดกินเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 ตกเย็น ....
 
 
" วันนี้สวยน่ะเนี่ยเรา " กวินพูกทักฟางเมื่อมรับฟางที่บ้าน 
 
 
 
" 55 หรอ ฟางว่ามันหนาวๆๆน่ะ เนี่ยพี่เฟย์จัดเต็มให้ฟางเลย " ฟางพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา กวินมองฟางแล้วยิ้ม ก่อนจะเอาสูคนของตัวเองให้ร่างบาง 
 
 
 
" ใส่ก่อนเถอะหนาวนิน่า " กวินพูด ก่อนจะ ยิ้มแล้วเดินไปเปิดประตูรถให้ฟาง ก่อนที่ทั้งคุ่จะมุ่งหน้าไปที่ผับทันที 
 
 
 
 
 
 
 
 
ผับ ....
 
 
" อ้าวกว่าจะมาน่ะมึง " ทีเจทักกวินเมื่อเห็นว่าเพื่อนเดินเข้ามา พร้อมสาวน้อยหน้าหวานคนหนึ่ง 
 
 
 
" เออ นี่ฟาง ฟางนี่เพื่อนพี่ชื่อทีเจ ส่วนนั่นก็ไอ้ป๊อปรู้จักแล้วนิ " กวินพูดแนะนำ ทีเจที่นั่งอยู่ถัดไป พร้อมกับมีสาวๆๆสวยเอ็กส์นั่งรมอยู่รวมไปถึงป๊อปปี้เช่กกัน 
 
 
 
" แหม เดี๋ยวนี้มีแฟน ไม่บอกเพื่อนน่ะเว้ย " ทีเจเอ่ยแซวกวิน ฟางยิ้มแหยๆๆให้ทีเจอ
 
 
พรึ่บ..
 
 
" เอ้าจะไปไหนว้ะไอ้ป๊อป แหมใจร้อนว่ะวันนี้เห็นทุกที ไม่เที่ยงคืนไม่ลุก  " ทีเจ เอ่ยทักป๊อปปี้ที่เดินจับมือสาวสวยข้างกายจะเดินออกไป 
 
 
 
" มีของดีก็ต้องใช้ให้คุ้มดิว่้ะ " ป๊อปปี้หันมายิ้มเหยียดๆๆ ให้ฟาง แล้วเดินโอบใหล่สาวสวยคนนั้นไปที่ฟลอร์ 
 
 
 
" โห ไอ้นี่มาแปลกเว้ย เออน้องฟางดื่มไรดีครับ " ทีเจหันาพูดกับฟาง 
 
 
 
 
" อะ อะไรก็ได้คะ "ฟางพูดก่อนจะยิ้ม แต่สายตาของเธอก็หันกลับไปมองที่หนุ่มสาวคู้หนึ่งที่เต้นกันอยู่ บนฟลอร์ พร้อมกับจูบกันอย่างดูดดื่ม จนเธอเริ่มมีน้ำตา  ฟางก็ละสายตาแล้วพยายามมองหาพี่ชาย ที่เธอโปรไปบอกเขาตั้งแต่เมื่อบ่าย ....แต่ไม่เจอ
 
 
 
 
" ฟางไปเต้นกัน " กวินเห็นว่าเพื่อนชายของเขา ทำอะไรแล้วหันมามองหน้าสาวข้างกาย ที่เริ่มมีน้ำตาก็รีดึงไปเต้น เขาพอจะรู้มาบ้าง ว่าเพื่อนชายของเขากับสาวน้อยคนนี้เคยเป็นอะไรกัน แต่เขาไม่รู้ว่าเลิกกันเพราะอะไร ก็ดีที่เพื่อนเขาทำแบบนี้ เธอจะได้ตัดใจจากเขาสักที 
 
 
 
 
" แต่กวินฟาง... " ฟางพยายามส่ายหน้า แต่วินส่งสายตาอ้อนมาหาเธอ ทำให้เธอต้องยอมออกไปด้วย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นั่นมันฟางนี่นา " อีกมมุมหนุ่งของผับ ก็มีหนุ่มสาวอีกคู่ที่มานั่งดื่ม โดยที่ฝ่ายหญิงไม่ได้เต็มใจเอาเสียเลย 
 
 
 
 
" เฮ้อ ถ้าไอ้เขื่อนรู้น่ะมีหวังฉันตายแน่แน่ " โทโมะพูดออกมาเมื่อเห็นชุดที่สาวน้อยหน้าหวานใส่ 
 
 
 
 
" หึงหรอ ไม่ไปแยกเขาออกจากกันละ " แก้วเห็นโทโมะมองตามฟางไม่วางตาก็ถาม 
 
 
 
 
" 555 ใครกันแน่ที่หึง " โทโมะหัวเราะออกมาพร้อมกับมองไปที่แก้วอย่างเจ้าเหล่ จนแก้วต้องหลบแล้วมองไปที่ฟาง อย่างเดิม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  กวินรู้น่ะ ว่าฟางกับไอ้ป๊อปเป็นอะไรกันมาก่อน " กวินที่เต้นพร้อมกับโอบเอวฟางเพื่อให้ร่างบางเข้ามาใกล้ตนมากกว่าเดิม 
 
 
 
" อ่ะ เออกวินฟางว่าฟางไปนั่งดีกว่าน่ะ " ฟางพยายามยันตัวออกห่างจากกวิน เพราสายตาของป๊อปปี้มองมาที่เธอ 
 
 
 
" ขอให้กวินเป็นคนดูแลฟางได้ไหม " ฟางมองกวินอย่างอึ้งๆๆ 
 
 
 
" กวิน เราเป้นเพื่อนกันน่ะ " ฟางพูดออกมาตามความจริง 
 
 
 
" 555 จนได้สิ เห้อ งั้นก็ได้ งั้นขอแกล้งเพื่อนหน่อยแล้วกันน่ะ " กวินหัวเราะออกมา ฟางเองก็งงกับท่าทางของกวิน แต่ก่อนจะคิดอะไร กวินก็ดึงฟางเข้ามาจูบอย่างอ่อนโยน จนป๊อปปี้ที่ยืนเต้นกับสาวสวยคนหนึ่ง หยุดนิ่ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เห้ย พี่กวิน ฟาง นายไปเร็วดิก่อนร้านจะพัง " แก้วที่จ้องดูฟาง กับป๊อปปี้สลับกันก็เห็นกวินดึงฟางเข้าไปจูบ ก็ทำท่าจะลงไปแยก แต่โทโมะกลับรั้งเอาไว้ 
 
 
 
" จะไปยุ่งกับเขาทำไม ปล่อยไปเถอะ " โทโมะยิ้มิดนึงก่อนจะดึงให้แก้วนั่งลง โดยที่ไม่ปล่อยแขนของร่างบาง จนแก้วต้องฮึกฮัดแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่่งมองอย่างเดิม 
 
 
 
 
 
 
" อืออ" ฟางครางออกมา กวินจึงค่อยๆๆ ละออกจากปากของฟาง แล้วหันไปมองป๊อปปปี้ที่ยืนแข็งมองมาที่เขา กวินหัวเราะนิดๆๆ ก่อนจะค่อยๆๆ ก้มไปสูดหาความหอมจากคอของร่าง็ก 
 
 
 
 
" กะ กวิน " ฟางเรียกชื่อกวินเสียงสั่น เมื่อเขาก้มลงมาใช้ลิ้นร้อนๆๆ เลียไปที่บริเวณคอของเธอ ไล่ขึ้นมาจนถึงติ่งหูก่อนจะพูดบางอย่างกับเธอ 
 
 
 
 
" เล่นตามฉันน่ะสาวน้อย แล้วจะได้เห็นอะไรดีดี " กวินพูดจบก็จับมือฟางให้มาโอบรอบคอเขา แล้วกระชับเอวร่างบางเข้ามา ก่อนจะใช้ลิ้นเลียไปทั่วที่คอของคนตัวเล็ก โดยที่มือของกวินเองก็เริ่มอยู่ไม่สุกเริ่มไล่ขยำ ตั้งแต่สะโพก ของร่างเล็กลงมาถึงบั้นท้ายของเธอ 
 
 
 
 
" ไม่มากไปหน่อยหรอว้ะ ผลั๊วะ " ป๊อปปี้ที่ทนยืนดูไม่ไหว เดินเข้ามากระชากกวินออกจากฟาง แล้วชกไปที่กวิน 
 
 
 
" อะไรกันเนี่ยไอ้ป๊อป " กวินโวยวาย 
 
 
 
" มึงทำแบบนี้ได้ไง มันไม่มากไปหน่อยหรอว้ะ " ป๊อปปี้โมโหจัด จะเข้าไปทำร้านกวินอีกแต่ฟางวิ่งเข้ามาห้ามก่อน 
 
 
 
" หยุดบ้าสักทีพี่ป๊อป เขาเป็นเพื่อนพี่นะ " ฟางมายื้อแขนของป๊อปปี้ก่อนจะพูด 
 
 
 
 
" อ๋อ นี่คงชอบละสิ ดีนั้นมานี่ " ปี๊อปปี้พูดจบก็ลากฟางออกไปจากร้านทันที 
 
 
 
 
" โชคดีน่ะสาวน้อย " กวินยืนขึ้น แล้วกระตุกยิ้มนิดๆๆ ก่อนจะมอมาที่โทโมะ ที่นั่งอยู่แล้วยิ้มให้ โดยที่โทโมะเองก็ยิ้มรับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 " นี่มันคือะไร " แก้วเห็นโทโมะกับกวินยิ้มให้กัน รวมไปถึงทีโทโมะไม่ได้โฒโหที่มีคนมาลวนลามคนรักของเขา ก็ถามออกมา 
 
 
 
 
" อะไรของเธอกลับกันเถอะ หมดสนุกแล้วละ " โทโมะพูดก่อนจะเดินนำออกไป 
 
 
 
 
" นี่นายเดี๋ยว... นายทำไมนายรู้จักกับพี่กวินหรอ " แก้วถามอย่างสงสัย 
 
 
 
 
" แล้วเธอคิดว่าไงละ เลิกถามแล้วขึ้นรถก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจที่ะพาเธอไปส่งที่บ้าน ก่อนจะไปส่งที่เตียงแทน " โทโมะเเดินเข้ามาใกล้ร่างบาง จนแก้วต้องรีบหลบ แล้ววิ่งไปที่รถทันที โทโมะมองตามแล้วหัวเราะ ก่อนจะเดินตามร่างบางไป แล้วไปส่งเธอที่บ้านนน...
 
 
 
 
 
                
          
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
  อรีายยพี่โมะพี่แก้วเริ่มโอเค แหละ 55 พี่ป๊อปอย่าทำไรพี่ฟางน้าาา เดี๋ยวพี่เขื่อนมาฆ่าน่ะพูดเลย