ความทรงจำของเราสองคน...

              

 

 

 

 

               หลังจากวันนั้น โทโมะก็ไม่ได้มาหาฟางอีกเลย ฟางเองก็ไม่ได้ไปหาโทโมะเหมือนกัน จนเขื่อนเองก็เริ่มสงสัยว่าทั้ง2 คนเกิดอะไรขึ้น วันนี้เขาเลยนัดว่าจะไปหาโทโมะที่ธนาคารใหญ่ โดยที่จะพาฟางไปด้วย แต่เขื่อนเองก็ไม่รู้ว่า ที่ธนาคารนั้นมีใครอยู่ด้วยบ้าง 

 

 

 

" พี่เขื่อนไหนบอกว่าจะฟาไปหาพี่ป๊อปไปใช่หรอคะแล้วมาที่นี่ทำไม " ฟางยื้อแขนของเขื่อนแล้วยืนพูดที่หน้าเค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์ของที่ทำหารธนาคารใหญ่

 

 

 

 

" ก็.... แวะหาไอ้โมะก่อนแป๊ปนึงน่ะคะ พอดีพี่ว่าพี่ลืมของไว้กับมัน ช่วงนี้มันก็ไม่ได้ไปที่บ้านเราเลย พี่ว่าพี่มาเอาที่นี่ดีกว่า ไปกับพี่นะคะ น่าแป๊ปเดียวเอง " เขื่อนพูดแล้วลากเฟย์เดินตามตัวเองไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" สวัสดีคะคุณเขื่อน " เลขาสาวหน้าห้องของโทโมะเอ่ยทักเขื่อน อย่างนอบน้อม

 

 

 

 

" สวัสดีครับคุณเจน ไอ้โมะอยู่ด้านในใช่ไหมครับ " เจนพยักหน้าแล้วยิ้มให้เขื่อนกับฟาง เขื่อนเดินลากน้องสาวเข้าไปในห้องก็ต้องชะงัก 

 

 

 

 

" ไอ้โมะ " เขื่อนเอ่ยเรียกเพื่อนชายที่นอนคร่อมหญิงสาวร่างโปร่งทีเขาพอจะจำได้ ว่าเธอคนนั้นคือ แก้ว.... อยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่ในห้อง เขื่อนเรียกเพื่อนชายด้วยเสียงเข้ม และพอจะรับรู้ได้ว่า มือบางที่เขากุมไว้ เริ่มสั่น จนทำให้เขาต้องหันมาดู

 

 

 

 

" พะ พี่เขื่อนฟาง สวัสดีคะ " แก้วรีบผละออกจากตัวของโทโมะแล้วยืนไหว้สวัสดี ทั้งเขื่อนและฟางอย่างตื่นๆๆ

 

 

 

 

" สวัสดีคะ ทำอะไรกันอยู่ แล้วนี่เรามาอยู่ที่นี่ได้ไง " เขื่อนยังไม่ปล่อยมือน้องสาว แต่กับกุมแน่นขึ้น ฟางมองไปที่โทโมะนิ่ง โทโมะเองก็มองฟางด้วยสายตาว่างเปล่า แก้วเลยเป็นคนตอบแทน

 

 

 

 

" อ๋อ คือแก้ว " แก้วกำลังจะตอบ แต่โทโมะพูดแทรกก่อน

 

 

 

 

" คนเป็นแฟนกันเขาก็ต้องอยู่ด้วยกันสิว้ะ " โทโมะพูดพร้อมกับเดินมาโอบใหล่แก้วเอาไว้ พูดออกมาแต่มองไปที่ฟาง ที่ยังคงนิ่งอยู่

 

 

 

 

"  ห้ะ นี่แกกับน้องแก้วเป็นแฟนกัน " เขื่อนตะโกนออกมา อย่าตกใจ 

 

 

 

 

" เออ แล้วมึงจะโกนหาอะไรว้ะ มานี่มีอะไร " โทโมะพูดแล้วเดินจูงมือแก้วมาที่เก้าอี้ แล้วให้แก้วนั่งตักเขาแทน 

 

 

 

 

" อ่ะ เอ่อตอนแรกกูกะจะมาชวนมึงไปทานข้าวว่ะ แต่วันนี้กูคิดว่าคงไม่สะดวก  " เขื่อนมองไปที่แก้ว ที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึง 

 

 

 

 

" ถ้าไม่มีอะไร กูจะได้ทำงาน " โทโมะพูด แล้วเอาหน้าเกยไหล่มนของแก้วเอาไว้ แล้วจับปากกา เปิดเอกสาร โดยที่แก้วยังนั่งอยู่บนตักอยู่ 

 

 

 

 

"  แก้ว พี่ป๊อปอยู่ที่โรงแรมใช่ไหม " ฟางเอ่ยถามหลังจากที่ไม่ได้พูดอยู่นาน คำถามของฟาง ทำให้โทโมะนิ่ง ทำเป็นมองเอกสาร 

 

 

 

 

" อะ อ๋ออืมใช่เฮียอยู่โรงแรมน่ะ เนี่ยแก้วว่าจะไปช่วยเฮียอยู่เหมือนกัน แต่คนบางคนไม่ยอมให้แก้วไปไหนเลยเนี่ย " แก้วพูดแล้วมองโทโมะ 

 

 

 

 

" ก็พี่กลัวคิดถึงเรานี่นา นี่งานที่นี่ก็มีเยอะน่ะ ช่วยพี่ทำไม้ได้หรอ คะ " โทโมะพูดแล้วกอดแก้วแน่นขึ้นพร้อมกับเหล่มองฟาง เขื่อนเห็นว่ามันเริ่มไม่ดีเลยพูด 

 

 

 

 

" เอ่อ.. งั้นกูไม่กวนมึงดีกว่าไปคะฟาง พี่ว่าเราไปทานกันสองคนก็ได้เนาะ " เขื่อนพูด 

 

 

 

 

" คะ แก้วไม่ต้องเป็นห่วง พี่ป๊อปนะเดี๋ยวฟางเข้าไปช่วยพี่ป๊อปทำงานเอง เมื่อคืนเห็นโทรมางอแงกับฟางว่าแก้วไม่ยอมช่วยงาน ที่แท้ก็เป็นงี้เอง .... เดี๋ยวฟางจัดการเอง ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะจร๊ " ฟางพูดกับเขื่อนแล้วหันมาบอกแก้ว โทโมะ ที่นั่งฟังฟางพูด กก็กอดแก้วแน่นขึ้นจนแก้วก็สงสัยว่าคนที่กอดเธออยู่ เป้นอะไร 

 

 

 

 

" ขอบคุณมากน่ะฟาง ถ้าเฮียได้ฟางไปช่วยงานน่ะมีหวัง งานเสร็จก่อนกำหนดแน่แน่ 55 เพราะได้กำลังใจดี " แก้วพูด โทโมะยิ่งกอดแก้วแน่น กว่าเดิม จนเธอเริ่มหายใจไม่ออก

 

 

 

 

" อ่ะงั้นไปละนะ แล้วเจอกันน่ะมึง แล้วเจอกันน่ะครับ น้องแก้ว " แก้วยิ้มตอบเขื่อน โทโมะมองนิ่ง ฟางเองก็ยิ้มให้แก้วและโทโมะ เขื่อนจึงเดินนำออกไป 

 

 

 

 

" อ๋อ ยังไงก็มีความสุขมากๆๆนะคะพี่โมะ อย่าลืมน้องสาวคนนี้ละมีแฟนแล้วอ่ะ " ฟางพูดก่อนจะออกจากห้อง ด้วยน้ำเสียงเริ่มสั่น โทโมะนิ่ง ยิ่งทำให้ฟาง เริ่มสั่นมากขึ้นจึงรีบหันกลับเดินออกไป 

 

 

 

 

 

" พี่โมะปล่อยแก้วเถอะ แก้วหายใจไม่ออก " แก้วพูด โทโมะได้สติก็ค่อยๆๆ คลายกอดแก้ว 

 

 

 

 

 

" พี่ขอโทษน่ะ " โทโมะเอ่ยออกมาแค่นั้น ก็ก้มลงทำงานต่อโดยที่ไม่ได้สนใจ แก้วอีกเลย แก้วเองก็มองโทโมะอย่างเสณ้าๆๆเธอ รู้ว่าเขามาขอเธอเป็นแฟน คงเพื่อที่จะให้ลืม ผู้หญิงคนนั้น แต่เธอก็พร้อมยอมเสี่ยงไปกับเขา เพราะ คำว่ารักที่เธอมีให้เขา แต่เธอคงคิดผิด เพราะวิธีนี้ คือวิธีการฆ่าตัวตายทางอ้อมชัดๆๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟางเราเป็นอะไรหรือเปล่า อาหารไม่อร่อยหรอ " เขื่อนพูดมื่อเห็นว่าน้องสาวของเขาเอาแต่เหม่อลอยนั่งเขี่ยข้าวตรงหน้าไปมา

 

 

 

" เปล่าหรอกคะ พี่เขื่อนเดี๋ยวฟางขอไปหาพี่ป๊อปที่โรงแรมนะ่คะ เดี๋ยวตอนเย็นฟางกลับเองไม่ต้องเป็นห่วงน่ะคะ ฟางไปก่อนน่ะ รักพี่ชายคะ ฟอด " ฟางพูดร่ายยาวจนเขื่อนพูดขัดไม่ทัน แล้วก็คว้ากระเป๋าวิ่งออกไป

 

 

 

 

" อะไรกันว่ะ มันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่แน่ เฮ้ออ ไปหาเฟย์เย่ " เขื่อนพูดกับตัวเองจบก็เ๙้คบิลแล้วเดินทางไปหาแฟนสาวที่ทำงานทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โรงแรมจิระคุณ....

 

 

 

 

" เอาไว้ตรงนี้เลยครับ" เสียงทุ้มนุ่มกำลังสั่งคนงาน ให้เดินตามเขามา โดยที่เขาเองก็ยังยกกระถางต้นไม้ ที่จะมาลงปรับปรุงตรงบริเวณของแรมอีกส่วนด้วยเช่นกัน

 

 

 

 

" บอสครับ ผมว่าตรงโน้น น่าจะลงต้นปีป น่าจะโอเค น่ะครับ " คนงานคนหนึ่งเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ ขณะที่ทุกคนกำลัง พักกันอยู่มี่ใต้ต้นไม้ใหญ่

 

 

 

 

" อืม ผมก็ว่าอย่างนั้น  งั้น ตรงนั้นเราเอาต้นปีปมา ลงสัก 2-3 ต้น สลับตารางแล้วกัน พอมันโตจะได้เป็นร่มไม้ให้ลูกค้าได้ ตามนั้นละกัน งั้นผมฝากลุงกานต์ด้วยน่ะครับ " ป๊อปปี้พูด กับคนงานที่มีอายุแก่กว่า เขาก็พร้อมที่จะเคารพ ทำให้ป๊อปปี้เป็นที่รักของพนักงานทุกคนที่นี่ รวมถึงทุกที่เลยก็ว่าได้

 

 

 

 

" เหนื่อยไหมคะพ่อเลี้ยง " ป๊อปปี้หันไปตามเสียงก็ต้องคลี่ยิ้มออกมาพร้อมกับจะเดินเข้ามากอด แต่แล้ว

 

 

 

 

" หยุดเลยคะพ่อเลี้ยง ตัวเหม็นเหงื่อขนาดนี้ ฟางไม่เอาด้วยหรอกนะคะ " ฟางรีบยกมือห้ามป๊อปปี้ที่ทำท่าจะเดินเข้ามากอดเธอ

 

 

 

 

" โถ่ ฟางก็พี่ทำงานนี่นา คิดถึงไม่ได้เจอตั้งนาน เป็นไงบ้างคะ " ป๊อปปี้พูด แล้วรับน้ำมาจากฟางมาดื่ม คนงาน ที่มาช่วยป๊อปปี้ทำงาน ทั้งที่อยู่ใกล้ และยืนอยู่ไ่ไกลมาก ต่างมองมาทางเจ้านายของเขากับสาวน้อยเป็นตาเดียว

 

 

 

 

" อะไรกันคะ เมื่อคืนก็เพิ่งจะสไกป์หากัน อยูู่เลยอย่ามาทำเป็นพูดเลย แล้วนี่เหนื่อยมากไหมคะ " ฟางพูดพร้อมกับยกกระดาษทิชชู่มาเช็ดเหงื่อให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มกับความน่ารักของคนตัวเล็ก แล้วจับมือของร่างบางให้หยุด

 

 

 

 

 

" ว่าแต่เรามานี่ คิดถึงพี่หรอคะ หืม !! " ป๊อปปี้แกล้งแซวร่างบาง คนงานต่างพากันยิ้มให้กับความน่ารักของทั้ง2 คน

 

 

 

 

 

" 555 หลงตัวเอง เออนี่ก็เที่ยวกว่าแล้วทำไมไม่ให้คนงานเขาไปทานข้าวละคะ นี่ใช้แรงงานเกินหรอ " ฟางพูดกับป๊อปปี้แล้วหันไปมองคนงานที่มองมาทางเธอก็รีบเบือนหน้าแล้วเปลี่ยนเร่ื่องชี้หน้าป๊อปปี้ แทน

 

 

 

 

" อะไรกันคะ พี่สั่งข้าวกล่องมาเลี้ยงพวกเขาแล้วเดี่ยวก็มานั่นไง ว่าแต่เราเถอะทานอะไรมาหรือยังคะ  " ฟางยิ้มให้กับความเอาใจใส่ลูกน้องของป๊อปปี้แล้วส่ายหน้าทันทีเมื่อได้ยินคำถาม

 

 

 

 

 

" จริงๆๆเลยนะเรา งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนน่ะแล้วเดี๋ยวเราไปทานข้าวที่โรงแรมกัน " ป๊อปปี้พุดพร้อมกับเริ่มเก็บของตัวเอง

 

 

 

 

 

" เดี๋ยวคะแล้วตอนแรกพี่ป๊อปจะไปทานข้าวที่ไหน " ฟางดึงมือป๊อปปี้ก่อนจะถามป๊อปปี้ยิ้มบางๆๆ

 

 

 

 

 

" ก็ตอนแรกพี่กะจะทานกับคนงานนี่ละคะ ง่ายดี แต่เดี่ยวเรามาแล้วนี่นา งั้นเราไปทานในโรงแรมแล้วกันเนาะ " ป๊อปปี้ยิ้มบางๆๆ ให้กันฟาง

 

 

 

 

 

" อืมไม่เอาคะ ฟางอยากทานพร้อมพี่ๆๆคนงาน  " ป๊อปปี้มองฟางอย่างง

 

 

 

 

 

" เราจะทานได้หรอ ข้าวกล่องนะคะ ร้อนด้วย " ป๊อปปี้เป็นห่วงฟาง

 

 

 

 

" อะไรกันนี่ฟางดูเป็คุณหนูมากขนาดนั้นเลยหรอคะ พี่ป๊อปไม่ต้องเลย ตรงนี้เย็นจะตาย สบายดีออกลมพัดเย็นสบาย ใกล้หนองน้ำ แถมยังอยู่ใต้ต้นไม้บรรยากาศดีจะตาย แล้วอีกอย่างเรื่องข้าวกล่อง ฟางกับพี่เขื่อนชอบแอบคุณแม่กับคุณพ่อไปทานกันบ่อยๆๆคะเวลา เรางอนท่าน55 " ฟางพูดออกมาเรียกรอยยิ้มให้กับทุกคนได้อย่างดี

 

 

 

 

" 555 คร๊าบบบ งั้นเดี๋ยวรอก่อนละกันเนาะ เดี่ญวก็คงมาแล้วละ " ฟางยิ้มแล้วเดินไปนั่งเล่นกับลูกๆๆของคนงานที่ป๊อปปี้อนุญาติให้พวกคนงานพามาด้วย แทนที่จะให้อยู่บ้าน เพราะมันน่าจะอันตรายมากกว่า ป๊อปปี้มองฟางแล้วยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ผู้หญิงคนนี้แหละเขาคิดไม่ผิด เธอจะเป็นแม่ของลูกเขาอย่างแน่นอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

   อร๊ายยย มาหวานเบาๆๆ พี่ฟางดูติดดินเนาะ พี่โมะดูเลวร้าย555 ฝากติดตามกันด้วยน่ะคะ ช่วงนี้จะอัพเยอะเพราะ อีกไม่กี่วันก็เปิดเทอมเค้าจะไม่มาอัะละน่ะแต่จะพยายาม แอบพ่อมาอัพน้า55

 

 

   ขอบคุณสำหรับคอมเม้น สำหรับอ่านน่ะคะ ......