เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 
 
 
                        หญิงสาวที่หลับสนิทเพราะพิษเหล้าภายในโรงแรมหรู หญิงสาวผู้นั้นที่เป็นแก้วตาดวงใจของชายหนุ่มทั้งสอง อย่างเขื่อนและป๊อป เมื่อเธอคนนั้นหายออกไปจากบ้าน เขาทั้งสองจะอยู่กันอย่างไร 
 
 
      " เฮีย หายัยเล็กเจอแล้วยัง " ป๊อปที่ขับรถด้วยความเร็วพลางคุยโทรศัพท์ไปด้วย 
 
 
       ( ยัง ! ที่บ้านก็ยังไม่ได้กลับ นี้ก็เกือบห้าโมงเช้าแล้ว ไปอยู่ไหนของมันวะ ไม่รู้รึไงชั้ลเป็นห่วงขนาดไหน ) เขื่อนที่เครียดจัด ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียแต่ด้วยความเป็นห่วงก็ต้องหาน้องสาวต่อไป 
 
 
        " งั้นก็หาต่อ " ป๊อปหงุดหงิด  อารมณ์เสีย เพราะเป็นห่วงมาก
 
 
        ( แล้วแกไม่รู้หรอว่ายัยเล็กออกไปกับใคร ) เขื่อนขับรถไปคุยโทรศัพท์ไปด้วย
 
 
        " รู้ แต่ผมไม่มีเบอร์ ไม่รู้ที่อยู่ด้วย " ป๊อปนึกถึงตอนที่ตัวเองโทรไปถามเลขาของแก้ว ตอนเที่ยงคืน และได้คำตอบมาว่าแก้วออกไปกับฟาง 
 
 
        ( อยากจะบ้าตาย เจอตัวเมื่อไหร่จะขังลืมไว้เลยคอยดู ) เขื่อนวางสาย ตามหาแก้วต่อ 
 
 
 
                    ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง โทโมะที่ยังงัวเงียอยู่ ถ่างตาตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ แต่กลับต้องชะงักนิ่ง เมื่อมีแขนเล็ก กอดรัดร่างของตนไว้อยู่ โทโมะ ค่อยๆแกะมือแก้วออกอย่างช้าๆ แต่ร่างเล็กกลับกระชับกอดไว้แน่นไม่ให้ไปไหน
 
 
          "  เป็นงูเหลือมกลับชาติมาเกิดหรือไงฮะรัดแน่นไม่ปล่อยขนาดนี้   " โทโมะขมวดคิ้ว บ่นอย่างเซ็งๆ แต่ก็ยอมให้แก้วกอดต่อ โดยตัวเองยอมเอ่ยมือไปหยิบโทรศัพท์มาคุย
 
 
 
          " ว่าไงฟาง "  โทโมะพูด
 
 
         ( พี่จะให้ฟางไปหาเมื่อไหร่ ) ฟางพูด ในขณะที่ตัวเองแต่งตัวเสร็จแล้ว
 
 
         " นี่กี่โมงแล้วหละ " โทโมะพูด 
 
  
          ( ห้าโมงครึ่งแล้วค่ะ ) ฟางพูด 
 
 
 
         " งั้นมาเลยก็แล้วกันนะ อย่าให้ใครรู้หละ " โทโมะพูดจบก็วางสาย ก่อนจะหันไปปลุกคนที่นอนอยู่ข้างๆ 
 
 
 
         " นี่ ไอขี้เมา ตื่นได้แล้ว !!  ตื่นๆๆๆๆๆๆ "  โทโมะปลุกอย่างดังจนแก้วสะดุ้งตื่นขึ้นมา 
 
 
 
          " ยังง่วงอยู่เลยเฮีย จะรีบปลุกไปไหนเนี่ยย " แก้วงัยเงีย ลุกขึ้นนั่งขยี้ตาทั้งสองข้าง พอหันไปเห็นโทโมะ ก็ทั้งช็อคทั้งอึ้ง ถีบโทโมะจนตกเตียง
 
 
 
          "  โอ้ยย !! / เห้ยยย !!! มานอนอยู่บนเตียงชั้ลได้ยังไง "  แก้วโวยวายลั่น ในขณะที่โทโมะ จับก้มตัวเองเพราะทั้งเจ็บ ทั้งเข็ด 
 
 
 
          " แหกตาดูดีๆ ว่านี้มันใช่ห้องเธอรึเปล่า " โทโมะโมโห แก้วหันมองรอบๆก็ทำหน้าเหวอ 
 
 
 
        " เออ ไม่ใช่ แต่ชั้ลก็ยังสงสัยอยู่ดีว่านายมานอนเตียงเดี๋ยวกับชั้ลได้ยังไง และ นายทำอะไรชั้ลรึเปล่า !!  " แก้วถามอย่างจริงจัง
 
 
 
       " เธอเมาจนหลับ โทรศัทพ์ก็แบตหมด ฟางเลยโทรหาชั้ลให้มาพาเธอกลับ แต่เราติดต่อพี่เธอไม่ได้ เลยพามาที่นี้ ส่วนเรื่องที่ถามว่าชั้ลทำอะไรเธอรึเปล่า เลิกคิดได้เลย เพราะชั้ลไม่ได้พิศวาสผู้หญิงแบบเธอ " โทโมะพูด แก้วแทบปี๊ดแตก 
 
 
 
       " ทำไม ! ผู้หญิงอย่างชั้ลมันทำไมฮะ !! " แก้วใส่อารมณ์ โทโมะ หันมามองแล้วเบ้ปากใส่ อย่างดูถูก แก้วยิ่งโกรธมากขึ้น
 
 
 
       " เห็นแล้วมันหมดอารมณ์ " โทโมะพูด  แก้วหน้าขึ้นเลือด
 
 
 
      " ก็แน่หละสิ ชั้ลมันเป็นผู้หญิงหนิ ไม่ใช่ผู้ชาย เห็นปุ๊บ จะได้มีอารมณ์ปั๊บ " แก้วทำหน้ากวนประสาท 
 
 
 
      " พูดแบบนี้หมายความว่าไง ฮะ !! " โทโมะ เริ่มโกรธ แก้วล้อเลียนมองโทโมะเหมือนที่โทโมะมองเธอ แล้วทำปาก ' เป็นตุ๊ด ' โทโมะโกรธจัด แก้วเดินจะเข้าไปในห้องน้ำ 
 
 
 
       " ชั้ลไม่ได้เป็น !!! " โทโมะเดินตามไป แก้วหัวเราะเดินเข้าห้องน้ำไป 
 
 
 
       " เฮ้ยย ! เข้ามาทำไม ออกไป " แก้วตกใจที่โทโมะดันแก้วเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนที่เค้าจะเข้ามาด้วยและปิดประตูล็อคกร
 
 
 
       " ก็แค่เข้ามาพิสูจน์ว่าชั้ล ไม่ ได้ เป็น ตุ๊ด " โทโมะพูด แล้วเดินเข้าไปหาแก้วช้าๆ แก้วหน้าซีด ถอยหลังกรูด 
 
 
 
        " คะคือ เมื่อกี้ชั้ลแค่แซวเล่นเฉยๆ ไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ นะนายไม่ต้องพิสูจน์อะไรทั้งนั้นนะ ละแล้วก็ออกไปได้แล้วนะ " แก้วยืนชิดฝาฝนังจนตัวแถบจะเข้าไปเป็นส่วนเดียวกันกับฝาฝนัง โทโมะยืนคร่อมแก้วไว้ไม่ให้หนีได้ 
 
 
 
         " ก็ลองสักหน่อยทีหลังจะได้ไม่พูดแล้วไง คนฟังเค้าจะได้ไม่คิดมาก " โทโมะ โน้มหน้าไปกระซิบข้างหูแก้ว ก่อนที่จะแกล้งให้จมูกสัมผัสกับซอกคอขาว แก้วหลับตาปรี่ หายใจหอบ 
 
 
 
        " ชั้ลขอโทษนะ ทะทีหลังชั้ลจะไม่พุดอีกแล้วนะ " แก้วยังหลับตาปรี่ โทโมะชอบใจที่แก้วกลัว ก็แกล้งใหญ่ มือหนาค่อยๆแตะเอวบางอย่างอ่อนนุ่มและเลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆ ใบหน้าก็เริ่มซุกไซร้ซอกคออย่างแผ่วเบา แก้วสะดุ้งโหยงหลับตาปี้ เบือนหน้าหนีอย่างเร็ว ร่างเล็กเริ่มสั่นสะท้านเพราะความกลัว 
 
 
 
        " อะอย่า ทำอะไรชั้ลเลยนะ ชั้ลขอร้อง " โทโมะไม่ฟัง ยังคงแกล้งต่อ มือหนาถอดเข้าไปใต้เสื้อ สัมผัสกับผิวนุ่มของแก้ว เขากระชากร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด จากความรู้สึกที่เพียงอยากแกล้งเธอ กลับกลายเป็นความรู้สึกต้องการ ความเร้าร้อนเริ่มเติมเต็มรุกร้านในใจเข้ามาขึ้น แก้วยืนตัวสั่นเพราะทำอะไรไม่ถูก โทโมะเริ่มซุกไซร้อย่าหนักหน่วงขึ้น มือหนาเริ่มซุกซนมากขึ้น ความกลัวแล่นเข้าสู่หัวใจเธออย่างรวดเร็ว แก้วปล่อยโฮออกมาทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับหน้าอกของเธอ 
แก้วร้องไห้ลั่นจนโทโมะ เริ่มมีสติ เค้าตกใจ และปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แก้วทรุดลงนั่งกลับพื้นร้องไห้ไม่หยุด โทโมะตกใจกับสิ่งที่เห็น
 
 
        " ชั้ลขอโทษ ชั้ลแค่แกล้ง ไม่คิดว่าเธอจะกลัวขนาดนี้ ที่หลังชั้ลจะไม่ทำอีก ชั้ลสัญญา " โทโมะ นั่งลงตรงหน้าแก้ว 
 
 
 
        " แกล้งบ้าอะไร ฮืออ ฮืออ ฮืออ แกล้งอย่างอื่นไม่ได้หรือไง ฮืออ ฮืออ ฮือออ แกล้งบ้าอะไรแบบนี้  ฮืออ ฮือออ ฮือออ " แก้วร้องไห้เหมือนเด็ก 
 
 
 
        " ก็ชั้ลขอโทษแล้วไง ชั้ลไม่รู้ว่าเธอจะกลัวขนาดนี้ ที่หลังชั้ลจะไม่ทำอีก ชั้ลสัญญา นะ หยุดร้องไห้แล้วนะครับ " โทโมะพูดหวานใส่ จนแก้วอ่อนลง ไม่ร้องไห้ แต่ังสะอื้นอยู่ 
 
 
 
        " ชั้ลจะกลับบ้าน " แก้วพูด จะเดินออกไป แต่โทโมะ จับข้อมือเอาไว้ แก้วตกใจ สะบัดหนีแต่ก็ไม่หลุด 
 
 
 
        "  ไหนบอกจะไม่ทำแล้วไง นี่นายกล้าดียังไงมาโกหกชั้ลแบบนี้ฮะ !! " แก้ตกใจแล้วกลัวมาก โทโมะ ลากแก้วแล้วเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงแล้วตามขึ้นไปทับร่างแก้วทันที 
 
 
 
       " อย่านะ ฮือออ ฮือออ ฮืออ  ไหนสัญญาว่าจะไม่ทำแล้วไง ฮืออ ฮือออ ฮือออ " แก้วร้องไห้หนัก 
 
 
 
       " ชั้ลจะไม่ทำ ถ้าเธอยอมบอกชั้ล ทุก เรื่อง " โทโมะพูด แกวพยักหน้ารับอย่างเร็ว 
 
 
 
       " เธอจะยกเลิกสัญญาทำโรงแรมกับชั้ลจริงๆใช่มั้ย " แก้วส่ายหน้าไปมา 
 
 
 
       " ทำไม " โทโมะถาม
 
 
 
        " ก็ชั้ลทำสัญญากบนายก่อน ถ้าจะมีคู่สัญญาเพิ่ม ฮึก ฮึก ชั้ลควรจะถามนายก่อนไม่ใช่หรอ "  แก้วพูด 
 
 
 
        "  แล้วไงต่อ " โทโมะพูด
 
 
 
        " ชั้ลคิดว่านายคงจะไม่พอใจที่คุณไตรคุณจะมารวมลงทุนกับเราด้วย ชั้ลก็เลยคิดว่าจะไม่เซ็นสัญญากับเค้า แต่นายก็ไม่เชื่อ ฮืออ ฮือออ ฮือออ นายเอาแต่ว่าชั้ล ฮืออ ฮือออ หาว่าชั้ลไม่มีสัจจะ หาว่าชั้ลเห็นแต่ผลประโยชน์ ฮืออ ฮือออ ฮืออ นายมันชอบคิดเองเออเอง ไม่รู้รึไงว่าชั้ลเครียด ฮืออ ฮือออ ฮือออ " แก้วร้องไห้ลั่น โทโมะตกใจลุกขึ้นทันที แก้วลุกขึ้นนั่ง ร้องไห้ต่อ 
 
 
 
        " ชั้ลอุส่าห์ยอมยกเลิกสัญญากับไปคนที่มันเป็นนักออกแบบ แล้วนายก็น่าจะรู้ว่ามันหาคนออกแบบโรงแรม มันหายากแค่ไหน  ฮืออ ฮือออ ฮืออ นายมันไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ฮืออ ฮือออ " โทโมะงงกับความง้อแงเหมือนเด็กของแก้ว  จากผู้หญิงห้าว ที่ดูท่าทางจะเป็นหญิงแกร่งไม่กลัวอะไร กลับมานั่งร้องไห้โวยวายเหมือนเด็ก เขามองแล้วก็หลุดขำออกมา แก้วหยุดร้อง ไม่เข้าใจว่าโทโมะขำอะไร
 
 
 
        " ชั้ลร้องไห้นี่มันตลกมากใช่มั้ย ! " แก้วหยุดร้อง
 
 
 
        " ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเป็นคนขี้ร้อง " โทโมะยังขำไม่หยุด 
 
 
 
       " ชั้ลเปล่า ชั้ล ชั้ลไม่ใช่คนขี้ร้อง นะ " แก้วเช็ดน้ำตาเพราะกลัวเสียฟอร์ม  แต่คงไม่ทันแล้วมั้ง 
 
 
 
        " โอเค ไม่ขี้ร้องก็ไม่ขี้ร้อง แล้วที่ไปเมานี้คือเครียดเรื่องนี่ " โทโมะถาม แก้วพยักหน้ารับ
 
 
 
        " ก็เค้าบอกว่า ถ้าชั้ลไม่เซ็นสัญญากับคุณไตรคุณ เค้าจะไม่ทำงานกับชั้ล เค้ายอมฉีกสัญญา  ชั้ลก็เลยยอมให้เค้าฉีก เพราะชั้ลเป็นคนมีสัจจะ " แก้วพูดหน้าเศร้า แต่ก็ไม่วายที่จะเหน็บแนมโทโมะ 
 
 
 
        " แล้วไงต่อ " โทโมะพูดหน้าตาเฉย แก้วเริ่มหงุดหงิด 
 
 
 
        " ก็คนออกแบบโรงแรม มันหายากนิ ใครมันจะรับทำ " แก้วเครียด 
 
 
 
        " คนทำนะมี แต่เธอต้องเป็นคนพูดนะ " โทโมะพูด แก้วหันมาบอกอย่างมีความหวัง 
 
 
 
        "  ใคร ! " แก้วถาม
 
 
        " เฟย์ไง " โทโมะพูด 
 
 
 
        " โช๊ะเด๊ะ เลยยย  ฉลาดมาก " แก้วยกนิ้วให้ 
 
 
 
        " ที่นี่ก็ตามแผนเลยนะ เธอก็ให้เฟย์เป็นคนออกแบบ แล้วให้ทำงนกับไอเขื่อน เพราะมันต้องดูแลเรื่องโครงสร้างของอาคาร โรงแรมอยู่แล้ว  "  โทโมะพูด แก้วติดตาม
 
 
 
        " แผนสูงนักนะเรา  ว่าแต่เฟย์แต่งตัวยังไง " แก้วถาม โทโมะ เปิดรูปในโทรศัพท์ให้ดู  แก้วชะงักเมื่อเห็นรูปพักหน้าจอ เป็นรูปโทโมะกับผู้หญิงที่ดูสวย น่ารัก เรียบร้อยคนหนึ่ที่ต่างจากเธอโดยสิ้นเชิง แต่ก็ทำเหมือนไม่เห็นอะไร ก่อนที่จะหันไปสนใจรูปเฟย์ 
 
 
 
        "  แต่งตัวเปรี้ยวดี โอเค งั้นเดี๋ยวชั้ลจะโทรไปหาเฟย์ แล้วจะคุยกับเฮียใหญ่อีกที " แก้วพูด 
 
 
 
        " แล้วไอป๊อปหละ ถ้าเธอมาอยู่กับชั้ลแล้วใครจะคุ้มมัน " โทโมะพูด แก้วทำน้างง 
 
 
 
       " เธอคงยังไม่ลืมสัญญาระหว่างเรา " โทโมะอธิบายเพิ่ม แก้วพยักหน้ารับ คิดน้อยใจ ถ้าเขาไม่ได้ประโยชน์เค้าคงไม่มาพเราออกจากผับซิค่ะ 
 
 
 
       " แต่แม่นายก็ไม่ได้อะไรแล้วนิ " แก้วพูดอย่างนิ่ง 
 
 
 
        " ไม่ได้อะไรยังไง เมื่อวานยังชวนชั้ลไปกินข้าวก็ลูกสาวเพื่อนเค้าอยู่เลย แล้วเธอก็ดันมาง๊องแง๊งใส่ชั้ลอีก โว้ยย เกิือบจะเอาตัวรอดไม่ได้ " โทโมะบ่นอยางเซ็ง แก้วยังน้อยใจไม่หาย
 
 
 
        " งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน ให้ ฟางมาเปนเลขาเฮียกลาง ไม่ต้องห่วงนะ เฮียใหญ่นะชอบเรียบร้อยแบบฟาง แต่ชั้ลให้เฟย์ไปอยู่กับเฮียใหญ่ ไม่มีเรื่องชู้สาวแน่นอน ส่วนเฮียกลาง ชอบผู้หญิงเปรี้ยวแบบเฟย์ ชั้ลให้ฟางไปอยู่ ก็ปลอดภัยเช่นกัน " แก้วพูด 
 
 
 
        " ส่วนเธอ มาอยู่กับชั้ลไม่มีเรื่องชู้สาวแน่นอน ไม่ต้องห่วงชั้ลรับประกัน " โทโมะพูด แก้วยิ่งน้อยใจไม่ใหญ่ แต่ก็เก็บอาการ 
 
 
 
        " ก็แน่สิ ต้องคิดอะไรกับชั้ลดูนะ เดี๋ยวชั้ลให้แฟนมาชกให้หน้าหงายเลย " แก้วพูด ทั้งที่จริงๆแล้วตัวเองก็ไม่ได้มีแฟนหรอก แต่ก็พูดไปงั้นกันเสียฟอร์ม 
 
 
 
        "  ก็ในสัญญาตกลงกันแล้วไง ว่าเธอห้ามมีแฟน " โทโมะโวยวายลั่น
 
 
 
        " นี่ ! แฟนชั้ลอยู่ต่างประเทศ คงไม่มาทำให้นายเสียหายหรอกน๊า " โทโมะเงียบ เพราะมันก็เป็นจริงอย่างที่แก้วพูด แต่ไม่รู้ทำไมยังคงรู้สึกหงุดหงิดชอบกล แต่ก็ยังทำเป็นเฉยๆ 
 
 
 
                ก๊อกกกก  ๆๆๆ !! เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น โทโมะเดินไปเปิดประตู ฟางเดินเข้ามา
 
 
        " แก้ว เป็นยังไงบ้าง " ฟางถาม ก่อนจะนั่งลงข้างๆแก้ว
 
 
 
        " ไม่เป็นอะไรแล้ว  เออ ฟาง แก้วขอยืมถือมือหน่อยสิ  " แก้วพูด ฟางยื่นให้ แก้วกดโทรศัพท์ โทโมะมองอย่างสงสัยว่าแกวโทรไปหาใคร 
 
 
 
        " ฮะฮัล.....เฮียฟังแก้วก่อนนะเฮียย เฮียย !!! " แก้วนิ่งฟังอยู่นาน เธอจะพูด แต่ก็ถูกปายสายแย่งพูด 
 
 
       " เป็นอะไรแก้ว " ฟางถาม แก้วหน้าเสีย มือกุมขมับ 
 
 
 
        " สองเฮีย ขับรถตามแก้วทั้งคืนเลย แก้วไม่น่าทำตัวแบบนี้เลย " ก้วเครียดจัด 
 
 
 
        " ฟางไปคุยให้เอามั้ย " ฟางพูด
 
 
 
        " อย่าเลยฟาง เดี๋ยวระเบิดจะลงใส่ มันไม่คุ้ม แก้วกลับก่อนนะ " แก้วพูด 
 
 
 
         " แล้วจะกลับยังไง ให้ฟางไปเป็นเพื่อนนะ " ฟางพูด อย่างเป็นห่วง 
 
 
 
         " ไม่เป็นไร แก้วไปคนเดียวแหละดีแล้ว " แก้วพุูด แล้วเดินไปทันที โทโมะและฟางมองตาม
 
 
 
         " ไม่รู้จะหวงอะไรสักหนา " โทโมะพรึมพรำ 
 
 
 
         " ถึงแก้วจะอยูห้าวๆ ไม่หวาน ไม่เซ็กซี่ แต่แก้วเป็นคนมีเสน่ห์มากนะพี่ ตอนเรียนด้วยกัน แก้วมีผู้ชายมาจีบเยอะนะ แต่เพราะสองเฮีย แก้วก็ไม่เคยมีแฟน ใครมาจีบเป็นเจ็บตัวกลับไปทุกที " ฟางพูดไปยิ้มไป โทโมะทำหน้าไม่ค่อยเชื่อ
 
 
 
          " หน้ายังนั้นอะนะ เสน่ห์แรง " โทโมะพูด 
 
 
 
         " ผุ้ชายที่พูดกับฟางแบบนี้ ส่วนใหญ่ตอนหลังจะหลงรักแก้วกันทุกคน  ฟางไปทำงานก่อนนะค่ะ " ฟางสัวัสดี ก่อนจะเดินไป
 
 
        " แต่ไม่ใช่ชั้ลแน่นอน " โทโมะพูดอย่างมั่นใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป 
 
 
 
                
                                บ้านอัครเมฆา  เขื่อนและป๊อปที่นั่งรอแก้วอยู่ที่ห้องโถงใหญ่  แก้วเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ใบหน้ารู้สึกผิด และสงสารเฮียมาก 
 
 
 
         " สองเฮีย แก้วขอโทษนะ ที่ทำให้เป็นห่วง " แก้วยกมือไหว้ ทั้งสองไม่หันมอง
 
 
 
         " เฮียจะโกรธแก้วจริงๆหรอ " แก้วอ้อน น้ำตาหยดติ๋ง
 
 
 
        " เฮียจะไม่พูดกับแก้วเลยหรอ "  แก้วพูด
 
 
 
        " เฮีย  พูดกับแก้วหน่อยสิ จะด่าจะวาก็ได้ นะค่ะ " แก้วอ้อน รู้สึกผิด น้ำตาไหลพราก ทั้งสองหันมามองก็ใจอ่อน 
 
 
 
        " เมื่อคืนหายไปไหนมา แล้วไปนอนที่ไหน " เขื่อนถาม
 
 
 
        " แก้วไปดื่มกับฟางมา แก้วเมา แล้วโทรศัพท์ก็แบตหมด ฟางโทรหาเฮียไปได้ เลยพาไปนอนที่โรงแรม " แก้วพูด
 
 
 
        " ยัยนั้นอะนะ พาแกไปดื่ม " ป๊อปแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
 
 
 
        " ก็ไปกันสองคน แต่แก้วดื่มคนเดี๋ยว ฟางไม่ดื่ม " แก้วพูด  
 
 
 
        " แล้วไปดื่มทำไม เครียดหรือไงถึงได้ดื่มหนักขนาดนั้น " เขื่อนถาม แก้วพยักหน้า
 
 
 
        " เรื่องอะไร " ป๊อปถาม  
 
 
       " ก็คุณปรเมศ ที่รับออกแบบโครงสร้างให้เรา เค้าจะฉีกสัญญา เพราะอยากจะร่วมงานกับคุณไตรคุณมากกว่าคุณณภัทธ์พงศ์ แก้วก็เลยยอมให้เค้าฉีก " แก้วพูด 
 
 
 
        " อ้าวว เห็นได้ข่วว่าไอไตรคุณมันเสนอผลประโยชน์ให้เรามากว่าไม่ใช่หรอ แล้วไอณภัทธ์พงษ์อะไรนั้น ก็เรื่องเยอะ เรื่องมาก เข้ากับคนยากหนิ " ป๊อปพูด 
 
 
 
        " ก็แก้วเซ็นสัญญากับเค้าก่อน แล้วดูท่าทางเหมือนเค้าจะไม่ค่อยเต็มใจถ้าคุณไตรคุณมาร่วมลงทุนด้วย แล้วอีกอย่างถ้ายอมเซ็นสัญญากับคุณไตรคุณก็ต้องฉีกสัญญากับคุณณภัทธพงษ์ สรุปง่ายๆคือ ต้องลือกใครคนใดคนหนึ่ง แล้วแก้วก็เลือกแล้ว " แก้วพูด 
 
 
 
        " แกเลือกคนที่มาก่อน มากกว่าคนที่ให้ผลประโยชน์มากกว่า งั้นหรอ " เขื่อนถาม ป๊อปยิ้ม 
 
 
 
        " ใช่ หรือเฮียคิดว่าแก้วต้องฉีกสัญญาคนแรกก่อน เพราะเป็นแค่ผลประโยชน์มากกว่าน้ำใจคน " แก้วถาม เขื่อนส่ายหน้า 
 
 
 
        " สมแล้วที่เป็นลูกป๋า เชื่อไม่ทิ้งแถวจริงๆ " ป๊อปพูด 
 
 
 
        " ดีแล้วที่ตัดสินใจแบบนั้น เพราะถ้าเป็นป๋า หรอเฮีย เฮียก็คิดแบบแก้วนั้นแหละ " แก้วยิ้มแป้น 
 
 
 
        " ว่าแต่สองเฮียหายโกรธแก้วแล้วยัง ' แก้วพูด ตาปริ่มๆ
 
 
 
        " ยัง มากอดก่อนเดี๋ยวหาย " เขื่อนพูด แก้วเดินเข้าไปกอด สองเฮีย สองเฮียหอมแก้มซ้าขวา ลูบหัวเบาๆ 
 
 
 
        " ที่หลังอย่าหายไปโดยที่ไมบอกอีกเฮียเป็นห่วงรู้มั้ย " เขื่อนพูดจริงจัง แก้วยิ้ม แล้วพยักหน้ารับ 
 
 
 
        " แล้วทีหลังห้ามดื่มอีก ผู้หญิงดื่มเหล้ามันอันตราย " ป๊อปพูด 
 
 
 
        " ออันตรายยังไงวะไอป๊อป " เขื่อนไม่เข้าใจ แก้วก็งง
 
 
      " ก็เวลาเมา มันจะไม่มีแรง ผู้ชายมันจะทำอะไรก็ได้ เข้าใจนะ " ป๊อปพูด  แก้วเงียบนึกถึงเมื่อคืน เมื่อเรียบเรียงเรื่องราวจนมั่นใจว่าโทโมะไม่ได้ทำอะไรแน่ๆ ก็ถอนหายใจยาว 
 
 
 
     " เป็นอะไร หรือแกไปนอนกับผู้ชายมา " ป๊อปพูด 
 
 
 
       " จะบ้าหรอเฮียย ! " แก้วสะดุ้ง รีบเปลี่ยนเรื่องทันที 
 
 
 
        "  เออเฮียใหญ่ แก้วหาคนออกแบบใหม่ได้แล้วนะ ไม่นานจะพามาหา เฮียช่วยแนะนำเค้าด้วยนะ แก้วจะให้เค้ามาทำงานที่บริษัทเลย นะได้ควบคุมง่ายหน่อย ฝากเฮียดูแลด้วยนะ " แก้วพูด เขื่อนงง 
 
 
 
       " แล้วทำไมแกไม่ดูแลเองฮะ "  เขื่อนพูด
 
 
       " ก็เฮียตองดูแลไอพวกโครงสร้างของอาคารอยู่แล้วนิ ถ้าได้ทำงานด้วยกันข้อผิดพลาดมันน้อยไง " แก้วพูด ชักแม่น้ำทั้งห้า เขื่อนรับคำ เพราะไม่ยากจุกจิก แก้วยิ้มดีใจทีทุกอย่างเป็นไปตามแผน 
 
 
 
       "งั้นชั้ลไปนอนก่อนนะ เดี๋ยวเค้าบริษัทช่วงบ่าย ไม่ไหวแล้ว  " เขื่อนขอตัวไปนอน 
 
 
 
        " แล้วเฮียไม่ไปนอนหรอ " แก้วถาม 
 
 
 
        " ไม่ไป ชั้ลจะตามไปเฝ้าแกที่ทำงาน เดี๋ยวเพื่อนแกมาพาแกไม่เที่ยวอีก " แก้วยิ้ม ก่อนจะคิดแผนอะไรบางอย่าง
 
 
 
       " จะตามไปเฝ้าก็ตามใจ " แก้วยิ้มกริ่มเดินไปอาบน้ำ ป๊อปงง