เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 
 
 
                           หลังจากทานข้าวเสร็จ คุณย่าและฟางเดินมาส่งแก้วที่รถ แก้วยกมือไหว้ลาคุณย่า
 
 
         " แก้วกลับก่อนนะค่ะ คุณย่า กลับก่อนนะฟาง " แก้วพูด
 
         " มาทานข้าวกับย่าบ่อยๆนะแก้ว " ย่ายิ้มให้ แก้วขึ้นรถ คุณย่าและฟางเดินกลับไป 
 
         " เฮ้ยยย !! มาได้ยังไงเนี่ย !!! " แก้วที่กำลังสตาจ์ดรถถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นโทโมะ โผล่มาจากเบอะด้านหลัง
 
          " ขับรถออกไปชั้ลมีธุระจะคุยกับเธอ " โทโมะพูด
 
          " จะคุยบ้าอะไรตอนนี้ นี้มันก็ค่ำแล้ว ชั้ลต้องกลับบ้าน สองเฮียโทรตามจะตายแล้ว " แก้วหงุดหงิด โทโมะย้ายมานั่งเบาะหน้าข้างคนขับ
 
         " ชั้ลแปลกใจจริงๆ ไอสองเฮียของเธอมันจะหวงอะไรเธอนักหนา ไม่เห็นจะหน้าหวงตรงไหนเลย " โทโมะตั้งใจจะแกล้งแก้ว โดยการจงใจที่จะมองหน้าอกของเธอ 
 
        " ไอหื่นกาม ไอลามก  ลงไปจากรถชั้ลเดี๋ยวนี้เลยนะ !! " แก้วหยิบกระเป๋ามาปิดหน้าอกตัวเอง แล้วใช้มืออีกข้างตีโทโมะ โทโมะหัวเราะชอบใจ
 
        " ไม่ลงใช่มั้ย ได้ " แก้วพูดลากเสียง โทโมะนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง แก้วเอื้อมมือมาหยิบปืน แต่โทโมะรู้ทันคว้าไว้ได้ก่อนแล้วเขวี้ยงปืนไปเบอะหลัง
 
       " เล่นแรงขนาดนี้เลยหรอฮะ !! " มือหนาคว้ามือเล็กมากุมไว้ ก่นที่จะกระชากเข้ามาใกล้ตัวเข้า ร่างเล็กปลิวไปตามแรงกระชาก 
 
       " จะทำบ้าอะไรเนี่ยฮะ เดี๋ยวแม่นายมาเห็นเข้า ชั้ลไม่แย่หรอ ! " แก้วดุ โทโมะยอมปล่อยมือแก้ว 
 
        " ขับรถออกไป " โทโมะเปลี่ยนมาเป็นโหมดเย็นชาเหมือนเดิม ไม่มองหน้าแต่หันมองตรงๆ แก้วงงในอารมณ์ของโทโมะ แต่เธอก็ยอมขับรถออกไป เพราะไม่อยากจะทะเลาะอีก 
 
 
            แก้วขับรถมาจอดที่หน้าปากซอย 
 
        " เอ้า มีไรก็รีบพูดมา ชั้ลรีบ " แก้วเซ็งกับอาการเย็นชาของโทโมะ เธอเริ่มหงุดหงิด แต่เหมือนเขาจะไม่รู้
 
        " โทรไปคุยกับเฟย์ ให้เฟย์กลับมาให้เร็วที่สุด " โทโมะพูดโดยไม่หันไปมองหน้า แก้วหันมาฟัง มองหน้าโทโมะอย่างเซ็งๆ 
 
        " ได้ แล้วมีอะไรอีกมั้ย " แก้วถาม
 
        " เรื่องไอไตรคุณ !!  " โทโมะหันมาพูดใส่แก้วอย่างขึ้นเสียง
 
         " ประธานบริษัท PPK นะหรอ " แก้วงงในอารมณ์ของโทโมะ 
 
         " ใช่ มันมาคุยอะไรกับเธอ " โทโมะ อารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ แก้ว งง
 
         " อ่อ คือ เข้ามาขอร่วมลงทุนทำโรงแรมด้วย แต่ชั้ลยังไม่รับปากเค้าไป ชั้ลกะว่าจะมาถามนายก่อน " แก้วพูด
 
         " มันคงจะเสนอผลประโยชน์ให้เธอเยอะกว่าชั้ลหละซิ " โทโมะประชดประชัน แก้วยิ่งเซ็งหนักขึ้น
 
         " อื้มใช่ ก็เยอะกว่า " แต่ก็ยังไม่เข้าใจในความรู้สึกของเขา
 
         " แล้วเธอก็คงอยากจะยกเลิกสัญญกับชั้ลแล้วไปเซ็นสัญญากับมันใช่มั้ย !! " โทโมะขึ้นเสียงใส่ แก้วเริ่มโกรธ ไม่เข้าใจหนัก
 
        " ที่พูดเนี่ยให้หัวไหนคิด หัวบนคอหรือหัวแม่เท้า " แก้วขึ้นเสียง
 
        " ชั้ลพูดตามความเป็นจริง บริษัทเธอมันก็หวังผลประโยชน์อยู่แล้วนิ ใครให้ดีกว่าก็เซ็นสัญญากับคนนั้น " โทโมะพูด แก้วโกรธมากขึ้น
 
       " อย่าเอาตัวเองมาประเมินกับคนอื่น เพราะชั้ลไม่ได้เห็นแก่ผลประโยชน์เหมือนนาย " แก้วพูด โกรธจนเลือดขึ้นหน้า 
 
       " ชั้ลก็เห็นปากดีแบบนี้ทุกคนแหละ สุดท้ายเป็นไง ก็เอาที่ได้มากกว่าอยู่ดี " โทโมะพูด เขานึกถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา
 
       " แล้วตกลงจะยังไงฮะ จะให้ชั้ลเซ็นสัญญากับเค้า หรือไม่เซ็น สรุปมาสั้นๆ อย่าพูดมาก น่ารำคาญ ! " แก้วพูด 
 
       " มีสมองก็หัดคิดเอาเองแล้วกัน " โทโมะพูด แก้วทั้งไม่เข้าใจ ทั้งเซ็ง ทั้งอารมณ์เสีย
 
       " เออ งั้นก็เซ็น ได้ผลประโยชน์มากกว่า ก็เซ็นมันไปเลย แล้วนายก็ลงไปจากรถชั้ลได้แล้ว !!" แก้วพูด  โทโมะหันมามองหน้าไม่พอใจ 
 
        " ชั้ลจะยกเลิกสัญญาทั้งหมด " โทโมะพูด มองแก้วอย่างผิดหวัง
 
        " ยกเลิกก็ยกเลิกไปเลย ยังไงชั้ลก็ได้ผลประโยชน์มากกว่าอยู่แล้ว นายยกเลิกสัญญามันคงไม่มีผลอะไรต่อบริษัทอยู่แล้ว  ที่นี้พอใจแล้วยังฮะ !! " แก้วประชด แต่โทโมะเข้าใจผิด โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ 
 
         " หึ ! คนมันก็เห็นแก่ผลประโยชน์เหมือนกันหมด ไม่มีใครรักษาสัจจะของตัวเองสักคน " โทโมะพูดนิ่งๆและลงจากรถไป แก้วมองตามอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่คิดจะง้อ ขับรถออกไปอย่างเร็ว 
 
 
 
 
                   ช่วงเช้าของวันใหม่  ณ บริษัท SKT ภายในห้องประชุมใหญ่ โดยมีเขื่อนเปนผู้รักษาการณ์แทนประธานบริษัท 
 
         " เลิกประชุมได้ครับ  เอ่อ ธิดา คุณเปิดรับสมัครหาเลขาให้ผมด้วยนะ " เขื่อนหันไปสั่งหัวหน้าแผนกบุคลากร ธิดาพยักหน้ารับ
 
         " เฮีย ขอเลขาผมด้วยซิ ทำงานไม่มีเลขาวุ่นวายมากเลยเนี่ย " ป๊อปที่เก็บเอกสารอยู่บนโต๊ะ บ่น
 
         " งั้นเปิดรับสมัครสองตำแหน่งเลยแล้วกันนะครับ " เขื่อนหันไปสั่ง ธิดาพยักหน้ารับ 
 
        " ยัยเล็ก เรื่องโรงแรมไปถึงไหนแล้วฮะ " เขื่อนหันไปถามแก้ว ป๊อปยังคงวุ่นวายอยู่กับเอกสาร
 
        " ก็ออกแบบโครงสร้างอยู่นะเฮีย เสร็จแล้วจะเสนอเฮียอีกทีนะ " แก้วพูดเหมือนคนไร้อารมณ์ 
 
        " แล้วทำไมทำหน้าเบื่อโลกแบบนั้นฮะ  " ป๊อปที่ได้ยินน้ำเสียงแก้ว เงยขึ้นมามองอย่างสังเกต ก่อนจะเอ่ยถาม 
 
        " คิดถึงป๋านะเฮีย ไม่มีอะไรหรอก " แก้วพูดปัดๆ 
 
        " แกอย่ามามั่วยัยเล็ก ป๋าเพิ่งจะขึ้นเครื่องไปสามชั่วโมงที่แล้ว จะรีบคิดถึงไปไหนฮะ " ป๊อปไม่เชื่อ เขื่อนเองก็เช่นเดียวกัน 
 
   
        " คุณแก้วค่ะ คุณไตรคุณขอพบค่ะ " เลขาแก้วเดินมาเรียกที่ห้องประชุมใหญ่ ป๊อปและเขื่อนหันมองหน้ากัน 
 
       " ไอไตรคุณ ใคร !! " เขื่อนถามเลขา
 
       " เอ่อ ประธานบริษัท PPK ค่ะ " เลขาสาวเกร่งๆ ก้มหน้าตอบ
 
       " ลูกค้าผู้ชายทำไมไม่ให้มาพบชั้ล หรือว่ารองสองก็ได้  " เขื่อนพูด
 
       " ตอนนั้นท่านรองหนึ่งประชุม ส่วนท่านรองสองไปพบลูกค้าค่ะ " เลขาพูด
 
        " นี่เฮีย แก้วเป็นคนให้เค้ามาคุยกับแก้วเอง ไม่มีอะไรหรอกน๊า ก็แค่ลูกค้า " แก้วพูด 
 
       " แต่... " ป๊อปจะเถียง แต่แก้วชิงพูดก่อน
 
        " ถ้าสองเฮียมาก้าวก่ายงานของแก้ว แก้วจะฟ้องป๋า เข้าใจตรงกันนะเฮีย แก้วไปทำงานก่อนหละ " แก้วพูดจบก็เดินออกไป เขื่อน ป๊อป มองหน้ากันอย่างไม่พอใจ เพราะรู้ประวัติของไตรคุณดี 
 
 
 
                 ห้องของแก้ว ไตรคุณนั่งไขว้ห้างอยู่ที่โต๊ะรับรองภายในห้อง ไม่นานแก้วก็เดินเข้ามา 
 
       " สวัสดีครับคุณ พิมพ์พิชชา " ไตรคุณยิ้มหวาน แก้วฝืนยิ้มเพราะไม่ค่อยมีอารมณ์มากนัก
 
       " คุณมาที่นี้มีธุระอะไรหรอค่ะ " แก้วพูด 
 
      " ก็เรื่องโรงแรมนั้นแหละครับ " ไตรคุณพูด แก้วมองอย่างสงสัย
 
       " ก็พอดีผมรู้จักกับคนที่ออกแบบโครงสร้างโรงแรมให้กับคุณ เค้ามีธุระจะคุยกับคุณนะครับ พอดีผมผ่านมาทางนี้ก็เลยแวะมาบอกคุณ " ไตรคุณพูด
 
       " นี่คุณปรเมศเค้าไม่มีโทรศัพท์หรอกหรอค่ะ ถึงได้ไม่โทรมาแจ้งในชั้ลทราบ " แก้วพูดหน้าตาเฉย ไตรคุณสะอึก
 
      "  ก็มีนะครับ แต่เค้าแต่อยากให้คุณไปคุณกับเค้านะครับ เพราะต้องมีการอธิบายหลายอย่างคุยทางโทรศัพท์คงจะไม่สะดวงเท่าไหร่ " ไตรคุณพูด
 
      " ขอบคุณนะค่ะที่มาบอก แต่เดี๋ยวชั้ลจะโทรคุยกับเค้าอีกที คุณยังมีอะไรอีกมั้ยค่ะ " แก้วถาม
 
      " ที่จริงคุณออกไปกับผมเลยก็ได้นะครับ เพราะผมเองก็ต้องไปเจอเค้าอยู่เหมือนกัน " ไตรคุณเสนอ 
 
      " ชั้ลไปเองจะสะดวกกว่าค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะที่มีน้ำใจ " แก้วพูด ไตรคุณไม่ค่อยพอใจแต่เก็บอาการไว้
 
      " แล้วเรื่องสัญญาหละครับ คุณจะว่ายังไง " ไตรคุณพูด 
 
      " ชั้ลยังให้คำตอบคุณไม่ได้ในตอนนี้ค่ะ " แก้วพูด
 
 
      " งั้นโอเคครับ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านนี้นะครับ " ไตรคุณลุกขึ้น แล้วยื่นนามบัตรของร้านไว้ให้ แก้วยิ้มน้อยๆ ไตรคุณเดินออกไป พอปิดประตูก็ยิ้มร้ายทันที แก้วที่นั่งอยู่นห้อง กดโทรศัพท์ไปหาปรเมศ
 
 
 
       " นี่คุณนัดชั้ลออกไปคุยเรื่องโรงแรมรึเปล่าค่ะ " แก้วถาม
 
       ( ครับ ผมฝากคุณไตรคุณไปบอกกับคุณแล้ว หรือว่าคุณไตรคุณยังไม่เข้าไปที่บริษัทค่ะ ) ปรเมศ
 
       " อ่อ ป่าวค่ะ เค้ามาบอกแล้ว แล้วจะให้ชั้ลไปเจอตอนไหนค่ะ " แก้วถาม
 
       ( ตอนนี้เลยได้มั้ยครับ ) ปรเมศพูด 
 
       " ได้ค่ะ ชั้ลจะออกไปเดี๋ยวนี้เลย " แก้วเก็บกระเป๋าและเดินไปยังลานจอดรถ เธอเข้าไปนั่งในรถ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา อยากจะโทรไปบอกโทโมะ แต่เพราะโกรธกันอยู่เลยไม่โทรไป แก้วเก็บโทรศัพท์และขับรถออกไปทันที
 
 
 
                    ภายในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ปรเมศ ไตรคุณ นั่งอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้าน ไม่นานแก้วก็เดินเข้าไป ทั้งสองหันมามองและโบกมือให้แก้วเดินตามไปนั่ง
 
 
       " ผมเพิ่งมาถึงไม่นานนี้เอง ที่จริงเรามาคันเดียวกันก็ได้นะครับ " ไตรคุณพูด แก้วฝืนยิ้มแต่ไม่พูดอะไร ก่อนจะนั่งลง
 
 
      " ทานอะไรก่อนมั้ยครับคุณแก้ว " ปรเมศพูด
 
      " ไม่ดีกว่าค่ะ พูดเรื่องงานกันเลยดีกว่านะค่ะ " แก้วพูด 
 
 
       " คือ ที่ผมนัดคุณมาวันนี้ ผมมีข้อเสนอนะครับ " ปรเมศพูด 
 
       " ว่ามาได้เลยค่ะ " แก้วพูด 
 
       " คือ ผมอยากร่วมงานกับคุณไตรคุณนะครับ เอาตรงๆนะครับ ถ้าให้ร่วมงานกับคุณณภัทธ์พงศ์ผมเกรงว่ามันจะไม่ราบรื่นนะครับ ผมเคยร่วมงานกับคุณไตรคุณมาหลายครั้งแล้ว มันน่าจะไปได้สยกว่านะครับ " ปรเมศพูดอย่างเกรงๆ 
 
       " ตอนแรกคุณก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนี่ค่ะ ทำไมเพิ่งจะมามีปัญหาเอาตอนนี้ " แก้วพูด
 
      " คือ พอผมได้คุณกับคุณไตรคุณ ผมเพิ่งรู้ว่าคุณไตรคุณจะมาเข้าร่วมทำสัญญานะครับ แต่ติดอยู่ที่คุณณภัทธพงศ์ " ปรเมศพูด
 
      " การตัดสินใจ มันขึ้นอยู่กับชั้ลค่ะ ไม่เกี่ยวกับคนอื่น " แก้วพูดเด็ดขาด
 
      " ถ้าคุณไม่ยกเลิกสัญญากับคุณณภัทธ์พงศ์แล้วมาเซ็นสัญญากับคุณไตรคุณ ผมอาจจะต้องปฏิเสธงานของคุณ " ปรเมศพูดอย่างจริงจัง แก้วแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
 
      " แต่คุณเซ็นสัญญากับชั้ลแล้วนะค่ะ ถ้าคุณยกเลิกสัญญาคุณก็ต้องเสียค่าปรับ คุณจะยอมหรอค่ะ " แก้วพูด
 
     " ผมยอมครับ " ปรเมศพูด ไตรคุณยิ้มสะใจ  แก้วหนักใจ
 
      " งั้นก็แล้วแต่คุณแล้วกันนะค่ะ ถ้าจะยกเลิกสัญญาก็แจ้งมาให้ทางบริษัททราบด้วย ชั้ลขอตัวนะค่ะ " แก้วผิดหวังลุกออกไปทันที ปรเมศและไตรคุณตกใจ คิดไม่ถึงว่าแก้วจะตัดสินใจแบบนี้ ทั้งคู่มองตามหลังแก้วไปอย่างขัดใจ       " ไหนคุณบอกว่าคุณแก้วจะยอมไงครับ " ปรเมศหันมาถามไตรคุณ
 
       " ชั้ลก็ไม่คิดว่าเด็กคนนี้มันจะใจกล้าขนาดนี้ " ไตรคุณพูด
 
       " อย่างนี้ผมก็แย่นะสิครับ ค่าปรับตั้งไม่รู้กี่ล้าน ผมจะไปหาเงินมาจากไหน " ปรเมศเครียด
 
       " ก็ชั้ลบอกแล้วไงว่าชั้ลจะจัดการให้เอง แต่แกไม่ต้องห่วงหรอก ไอคนออกแบบโครงสร้าง จัดแต่งโรงแรมใหญ่โตขนาดนี้ มันหากันไม่ได้ง่ายๆหรอก เดี๋ยวน้องแก้วของชั้ลก็กลับมาอ้อนวอนแกเองนั้นแหละ " ไตรคุณพูดอย่างเหนือชั้ล
 
       " คุณแน่ใจหรอครับ " ปรเมศไม่ค่อยแน่ใจ ไตรคุณหันมามอไม่พอใจ ปรเมศก้มหน้านิ่ง 
 
 
 
              หน้าบริษัท SKT ป๊อปที่ตามหาแก้วอยู่นาน พอรู้จากเลขาของแก้วว่า แก้วออกไปหาลูกค้าข้างนอกก็เกิดเป็นห่วง
 
       " ป๋าป๊อปจะไปไหนครับ " ยามคนสนิทของป๊อปเดินเข้ามาถามทันทีที่ป๊อปเดินออกมาหน้าบริษัท 
 
       " ยัยเล็กออกไปนานแล้วยัง " ป๊อปถาม
 
       " คุณหนูออกไปประมาณ 2 ชั่วโมงได้แล้ววครับ " ยามพูด
 
       " ไปเอารถมาให้ชั้ลหน่อยไป เร็วๆ !! " ป๊อปขึ้นเสียง ยามสะดุ้งวิ่งไปทันที ป๊อปยืนรออยู่หน้าบริษัท 
 
       " คุณค่ะ ชั้ลมาหาแก้วนะค่ะ แก้วอยู่ห้องไหนหรอค่ะ " ป๊อปหันไปมองตามเสียงเรียก มองตั้งแต่หัวจรดหัว ถึงกับส่ายหน้าไม่ชอบใจ
 
 
       " ไม่อยู่ " ป๊อปจะเดินออกไป  แต่ฟางรั้งไว้
 
 
 
       " แล้วแก้วจะกลับมาเมื่อไหร่ค่ะ " ฟางถามอย่างอ่อนหวาน ป๊อปรำคาญ เพราะไม่ชอบผู้หญิงแนวเรียบร้อยอ่อนหวานแบบนี้ เสียงหวานๆของเธอมันช่างแสลงหูเขาเสียยิ่งกระไร
 
 
       " ไม่รู้ค่ะ กำลังจะไปตามอยู่นี้แหละค่ะ " ป๊อปรำคาญ พูดจาแดกดันฟาง 
 
 
       " คุณพอมีเบอร์ติดต่อแก้วมั้ยค่ะ พอดีชั้ลโทรเค้ามือถือเค้าแต่เค้าไม่รับสายนะคะ " ฟางพูด 
 
 
 
       " ไม่มีคะ แก้วเค้าพกมือถือเครื่องเดี๋ยวนะค่ะ ถ้าโทรเบอร์นั้นไม่ติดก็ไม่มีเบอร์อื่นแล้วคะ " ป๊อปล้อเลียนฟาง ฟางไม่พอใจ แต่เพราะเป็นคนใจเย็นเลยดูไม่ออก 
 
 
       " งั้นฟางขอเข้าไปรอแก้วข้างในได้มั้ยคะ " ฟางพูด ป๊อปโครตจะรำคาญ 
 
 
       "  โอ้ยยยย นี่หยุดแอ๊บสักทีได้มั้ย มาค่ะๆ ขาๆ อยู่ได้ น่ารำคาญ "ป๊อปเซ็งเดินออกไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นรถแก้วขับมาจอดที่หน้าบริษัท 
 
 
 
       " ยัยเล็ก นี้แกหายไปไหนมา ออกไปเจอลูกค้า ทำไมไม่บอกชั้ลก่อนฮะ " ป๊อปเดินไปเปิดประตูรถแลวกระชากแขนแก้วออกมาคุยนอกรถ แก้วอย่าเซ็งสุดๆ 
 
 
 
        " เฮีย ก็แก้วไปทำงาน ไม่ต้องรายงานก็ได้มั้ง " แก้วพูดอย่างเบื่อ
 
 
 
        " แต่มันเป็นผู้ชาย แกต้องรายงาน ถ้าไปกับผู้หญิง ไม่ต้องรายงาน " ป๊อปพูดจริงจัง
 
 
 
        " แก้ว  " ฟางที่ยืนมองอยู่เอ่ยเรียก แก้วหันไปมอง แก้วแกะมืป๊อปออกเดินไปหาฟาง 
 
 
 
        " ฟางมาได้ยังไง ทำไมไม่โทรหาแก้วก่อน " แก้วพูด
 
 
 
        " ก็โทรไปแล้ว แต่แก้วไม่รับสายเลยต้องมาที่นี่ " ฟางพูด
 
 
 
         " นี่เพื่อนแกหรอแก้ว " ป๊อปที่ยืมองอยู่เอ่ยถาม แก้วพยักหน้า
 
 
 
         " ยังกับคนสมัยโบราณ " ป๊อปมองฟางแล้วส่ายหน้า ฟางไม่ค่อยพอใจแต่ไม่พูดอะไร
 
 
 
        " นี่เฮี่ย ทำไมว่าเพื่อนแก้วแบบนี่ฮะ " แก้วขึ้น 
 
 
 
         " ชั้ลพูดความจริงแล้วมันผิดตรงไหน " ป๊อปพูด 
 
 
        " เดี๊ยวเถอะเฮีย เดี๊ยวเถอะ ! " แก้วพูด
 
 
 
        " เดี๊ยวอะไรของแกยัยเล็ก  นี่น้องฟางค่ะ ที่หลังหัดเอาแบบอย่างพี่เชอรี่คนสวยนะค่ะ จะได้ไม่ตกเทรด์น " ป๊อปพูดก่อนจะทำปากจู๋ชี้ไปทางผู้หญิงที่นุ่งสั่น ทั้งอึ๋ม ทั้งเซ็กซี่ ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก 
 
 
        " ไอเฮียลามก ไปเถอะฟาง อย่าไม่คุยกับพวกผู้ชายหื่นกามเลย " แก้วลากฟางเข้าไปในบริษัท ฟางเดินตามอย่างว่าง่าย ป๊อปมองตามแล้วอดขำไม่ได้ 
 
   
       " ผู้หญิงยุคกรุงศรี ทะลุมิติออกมาหรือไงวะ 5555 "  ป๊อปหัวเราะชอบใจ รถหรูคันโปรดของ๊อปมาจอดรออยู่หน้าบริษัท ป๊อปเดินเข้าไปหายามคนสนิท
 
 
       " เอากลับไปจอดที่เดิมนะ ยัยเล็กกลับมาแล้ว ชั้ลไม่ไปแล้ว ชอบใจมาก " ป๊อปตบบ่า บามเกาหัวยิกๆ งงๆ แต่ก็ขับรถไปจอดที่เดิม 
 
 
 
                    ในห้องทำงานของแก้ว 
 
 
         " แก้ว พี่โทโมะให้มาถามเรื่องเฟย์หนะ " ฟางพูด 
 
 
         " โทษทีนะ วันนี้ยุ่งๆ ยังไม่ได้โทรหาเฟย์เลย " แก้วพูด หน้าดูเหนื่อยๆ 
 
 
        " เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมดูเครียดๆจัง " ฟางถามอย่างสงสัย 
 
 
        " วันนี้ว่างรึเปล่า " แก้วถาม ฟางพยักหน้า 
 
 
        " งั้นช่วยไปนั่งเป็นเพื่อนหน่อยนะ แก้วอยากดื่ม " แก้วพูด ฟางคิ้วขมวด 
 
 
        " ไหนเคยบอกว่าเลิกแล้วไง ทำไมยังดื่มอีก มันไม่ดีรู้มั้ย " ฟางยังพูดไม่จบ แก้วยกมือให้ฟางหยุดพูด ฟางหยุดทันที
 
 
       " นี้เป็นครั้งแรกที่แก้วจะดื่ม หลังจากที่ได้สัญญากับฟาง ขอวันนี้วันเดียว " แก้วพูด ฟางเหมือนถูกบังคับ แต่เมื่อมองสายตาอ้อนวอนของแก้วก็จำต้องรับคำ 
 
 
 
                    ผับเล็กๆแห่งหนึ่ง แก้วนั่งดื่มจนเมา ไม่รู้เรื่อง ฟางพยามห้ามเท่าไหร่ก้ไม่ฟัง จนต้องปล่อยให้ดื่มตามใจอยาก 
 
 
        " น้อง เอามาอีกแก้วนึง " แก้วพูด เสียงเมาจนไม่เป็นภาษา
 
 
        "แก้ว ฟางบอกให้พอแล้ว " ฟางเริ่มโกรธที่แก้วพูดไม่รู้เรื่อง
 
 
        " จะกิน จะกิน จะกินๆๆๆๆ " แก้วโวยวาย 
 
 
        " ถ้าไม่หยุด ฟางจะไม่พูดด้วยแล้วนะ !!! " ฟางขึ้นเสียง แก้วหันมามองอย่างตกใจ และยอมเชื่อฟางไม่ยอมดื่มต่อ
 
  
        " น้อง เก็บตัง " แก้วพูดเมาๆ
 
 
        " กลับได้แล้วใช่มั้ย ' ฟางพูด แก้วพยักหน้ารับ แต่ก็ล้มพับร่วงหลับบนโซฟา
 
 
       " แก้ว ! แก้ว ! ตื่นสิแก้ว ! " ฟางปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น ฟางหยิบโทรศัพท์มือถือแก้วมาจะโทรให้คนที่บ้านแก้วมารับ แต่โทรศัพท์แก้วแบตหมด 
 
 
       " จะทำไงดีหละเนี่ย รถก็ขับไม่เป็น โทรศัพท์แก้วก็แบตหมดอีก เห้ย  พี่โทโมะ ! " ฟางนึกขึ้นได้ โทรหาโทโมะ ไม่นานโทโมะก็มาถึง ด้วยสีหน้าที่เย็นชาไร้ความรู้สึกแบบเดิม
 
 
 
       "  พี่ คือ แก้วหลับไปแล้ว พี่ช่วยอุ้มแก้วไปที่รถหน่อยได้มั้ย " ฟางพูดหยั่งเชิง เพราะไม่กล้าใช้โทโมะ  โทโมะไม่พูดอะไร แต่เดินเข้าไปอุ้มตัวแก้วขึ้นมาแล้วพาออกไป ฟางเดินตามไป 
 
 
       " พี่พารถมา แล้วรถแก้วหละ " ฟางพูด 
 
 
 
       " ชั้ลมากับคนขับรถ ฟางกับแก้วไปนั่งรถตู้ เดี๋ยวชั้ลจะขับรถตามไป " โทโมะพูดอย่างเย็นชา
 
 
 
        " ไม่ได้นะพี่โทโมะ แก้วกลับบ้านในสภาพนี้ไม่ได้ พี่ชายแก้วเล่นงานตายแน่ " ฟางพูด 
 
 
        " งั้นก็พาไปนอนกับเธอด้วย " โทโมะพูด
 
 
        " ไม่ได้นะพี่ แม่ยิ่งไม่ค่อยชอบแกวอยู่ เดี๋ยวก็ได้มีเรื่องกันีกหรอก " ฟางพูด 
 
 
        " งั้นไปเปิดโรงแรม แล้วเธอก็ไปนอนกับเพื่อนของเธอ " โทโมะชักรำคาญ
 
 
 
       " ก็ได้ ตามนี้เลยนะ " ฟางพูด
 
 
      " เห้ย ! ไม่ได้ เมื่อกี้แม่ตามหาเธออยู่ ฟางต้องกลับบ้านกับลุงมี เมื่อกี้พี่บอกแม่ว่าอกมารับฟาง" โทโมะกลุ้มใจ 
 
 
       " แล้วจะเอายังไง อ่อ หรือพี่จะไปนอนเฝ้าแก้วที่โรงแรม เออ ใช่ พี่ไปกับแก้วก็แล้วกันนะ แม่อย่าทำอะไรแก้วหละ " ฟางพูดไปยิ้มไป 
 
 
 
       " จะบ้าหรอ ชั้ลไม่ไป ! " โทโมะพูด
 
 
 
       " ฟางขอร้องหละนะ นี่ก็ตีสองแล้ว แม่ก็รออยู่ยังไม่ได้นอน พี่ช่วยฟางสักครั้งนะค่ะ " ฟางยกมือไหว้ขอความเมตตา
 
 
      " เออๆ แต่พรุ่งนี้พี่กลับแต่เช้านะ " โทโมะพูด ฟางพยักหน้ารับรถตู้ขับออกไป  โทโมะอุ้มแก้วขึ้นรถแก้ว แล้วขับออกไป 
 
 
        " วุ่นวายชั้ลจริงๆเลย " ร่างเล็กที่หลับสนิท ถูกว่างไว้บนเตียงใหญ่ โทโมะมองหน้าแก้วที่หลับสนิทอย่างเซ็งๆ ก่อนที่ตัวเองจะล้มลงนอนข้างๆ เพราะง่วงจัด