เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

                   ห้อทำานของเขื่อน  เขื่อนยังคงทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขานั่งทำงานแบบที่ไม่คิดจะสนใจเฟย์  ไม่มง ไม่ถาม ไม่คุย มุ่งมั่นต่อการทำงานเป็นอย่างมาก   ผิดกับเฟย์ที่นั่งไม่ค่อยติด  อยากให้เขื่อนมาขอเฟย์ มาเซอร์ไพร้เฟย์ เหมือนที่ป๊อปทำกับฟาง  เธอเหลือบมองเขื่อนเป็นระยะๆ จนแทบจะไม่เป็นอันทำการทำงาน

 

 

 

 

 

                    " อื้มๆ   เอ่อ เฮียคะ เมื่อวานฟางมาเล่าเรื่องพี่ป๊อปให้เฟย์ฟังด้วยแหละ "  แล้วเธอก็ทนไม่ไหวจนต้องเดินเข้าไปหาเขื่อนเอง

 

 

 

 

 

                    "  หรอ  เล่าอะไรหละ "  เขื่อนทำเป็นไม่สนใจ ยังคงนั่งมองเอกสารต่อ แต่ไม่ได้อ่านหรอก เพราะอ่านเท่าไหร่ก็ไม่รู้เรื่อง มัวแต่คิดถึงเรื่องที่จะขอเฟย์แต่งงานตั้งแต่เช้าแล้ว 

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปขอฟางแต่งงานกลางผับเลยอะเฮียย  โครตโรแมนติกเลย นี่ถ้ามีคนมาทำแบบนี้กับเฟย์นะ เฟย์รักตายเลยย "  เฟย์เปรยๆให้  เขื่อนเหลือบมองนิดนึง แล้วหันไปมองเอกสารในมือต่อ

 

 

 

 

 

                    "  ไร้สาระน๊าา  ไปทำงานไป "  เขื่อนพูดปัดๆ เหมือนไล่เฟย์ เพราะตัวเองอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ที่ให้ผู้หญิงมาพูดเรื่องแบบนี้ก่อน  เฟย์มองหน้าเขื่อนอย่างน้อยใจ แล้วเดินจ้ำๆ ออกจากห้องไปทันที

 

 

 

 

 

                    "  ก็จะขออยู่นี่ไงงง   แต่ไม่รู้จะทำยังไงเนี่ยยยย "  เขื่อนบ่นกับตัวเอง เมื่อเห็นเฟย์งอลเดินออกไป  การงอลของเฟย์มันยิ่งเพิ่มความเครียดเป็นทวีคูณกับเขื่อนเลยก็ว่าได้

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์ ๆๆๆ  เฮียมันชวนเฟย์ไปทานข้าวที่ไหนหรือเปล่าวันนี้ "  ป๊อปรีบเดินเข้ามาหาเฟย์ทันที ที่เห็นเฟย์เดินออกมาจากห้อง  เขาเองก็ลุ้นใจจะขาดให้เขื่อนขอเฟย์แต่งงานเร็วๆ ยิ่งเขื่อนขอเร็วเท่าไหร่  ป๋าก็จะไปู่ขอสองสาวเร็วเท่านั้น ตอนนี้เขาอยากอยู่กับฟาง อยากแต่งงานกับฟางใจจะขาด 

 

 

 

 

 

                    "  ไม่เลยคะ  "  เฟย์เหวี่ยงใส่ป๊อป  แล้วเดินหนีไปอีกทาง ป๊อปขัดใจรีบเดินเข้าไปในห้องเขื่อน

 

 

 

 

 

                    " เฮียยย  รีบๆจัดการหน่อยดิ  อย่าช้า ผมรอไม่ไหวแล้ว "  ป๊อปเร่ง  เขื่อนเครียดหักไปอีก 

 

 

 

 

 

                     " โอ้ยยยย  กูก็รีบอยู่เนี่ยยย  มึงก็กดดันจังเลยนะครับ กูนี่คิดอะไรไม่ออกแล้ว "   เขื่อนเครียดจัด  

 

 

 

 

 

                    "  เร็วหน่อยแล้วกันนะเฮีย  ผมไม่ไหวแล้ววว "  ป๊อปทิ้งคำแล้วเดินออกไปอย่างหงุดหงิด 

 

 

 

 

 

 

                    เขื่อนนั่งคิดหนัก คิดแล้วคิดอีก คิด คิด คิด แต่ก็คิดไม่ออก 

 

 

 

 

 

                    " ทำตามเสียงของหัวใจตัวเอง อยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องวางแผน  เพราะมันเป็นเรื่องของหัวใจ อย่าให้สมองมันมายุ่ง "  แล้วคำพูดของแก้วก็หวนกลับมาในสมองของเขื่อน 

 

 

 

 

 

                    "  เอาวะ จะทำอะไรก็ทำ " เขื่อนถอนหายใจเฮืกใหญ่ แล้วลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะของเฟย์  ก่อนจะหยิบกระเป๋าเฟย์ แล้วเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

 

                    "  ไป ! "  เขื่อนเดินมาหาเฟย์ แล้วลากเฟย์ให้เดินตาม  เฟย์ต้านแรงเขื่อนเอาไว้

 

 

 

 

 

                    " เดี๋ยวคะ  เฮียจะไปไหน "  เฟย์งง

 

 

 

 

 

                    " ไป  ไป กินข้าว ไป ไปเลย "  เขื่อนตื่นเต้น พูดติดขัดไปหมด  เฟย์อมยิ้มแล้วเดินตามเขื่อนไป  ป๊อป ดิเรกที่แอบมองอยู่ยิ้มกริ่ม 

 

 

 

 

 

 

 

                    ที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง  เขื่อนเดินนำเข้าไปในร้าน แล้วนั่งลงทันทีที่ถึงโต๊ะ โดยที่ไม่ได้จัดการเลื่อนเก้าอี้ให้เฟย์นั่ง  เฟย์ชะงักไปนิดนึง แล้วเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งเอง

 

 

 

 

 

 

                    " อยากกินอะไร ก็สั่งเลยนะ เฮียได้ทั้งนั้น " เขื่อนยืนเมนูให้กับเฟย์  เฟย์งงในท่าทีของเขื่อน เหมือนวันนี้เขื่อนดูลุกลี้ลุกลนแปลกๆ 

 

 

 

 

 

 

                    เฟย์สั่งอาหารที่เขื่อนชอบทุกอย่าง เธอจ้องมองหน้าเขื่อนอย่างจับผิด ในนึงก็นึกว่าเขื่อนจะขอเธอแต่งงาน แต่ทำไมมันถึงไม่โรแมนติกเหมือนที่เธอคิดเอาไว้เลยนะ เฟย์จ๋อยลงเมื่อเขื่อนเอาแต่มองบรรยากาศในร้านจนไม่สนใจเธอเลย  

 

 

 

 

 

                    เขื่อนเหลือบมองเฟย์เป็นระยะๆ สลับกับมองบรรยากาศในร้าน  เขาคิดไม่ตก ไม่รู้จะพูด จะเกริ่นอะไรดี  มันตื่นเต้น ไปหมด จะพูดอะไรสักคำก็ติดๆขัดๆ

 

 

 

 

 

 

 

                    " อาหารอร่อยมั้ย "  แล้วเขาก็ถามขึ้นมา เพื่อทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบราวกับสงครามเย็น 

 

 

 

 

 

                    " ก็ดีคะ เหมือนทุกครั้งนั้นแหละ "  เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจสักเท่าไหร่  หน้าเธอเริ่มออกอาการเหวี่ยงวีนจนเห็นได้จัด  เขื่อนถอนหายใจ เครียดหนักเข้าไปอีก 

 

 

 

 

 

                    " กินนี้นะ "  เขื่อนตักอาหารให้เฟย์  เฟย์นั่งเคี้ยวตุ่ยๆ เริ่มอึดอัดกับบรรยากาศที่เป็นอยู่

 

 

 

 

 

 

 

                    

                    เพล่ง   เฟย์กระแทกจอนลงบนจาน  เขื่อนสะดุ้งเล็กน้อย 

 

 

 

 

 

                    " อิ่มแล้วคะ "  เฟย์พุดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

 

 

 

 

 

                    "  กินของหวานมั้ย  "  เขื่อนพยามเอาใจเฟย์  เขาอยากจะขอเธอแต่งงาน อยากจะพูด  แต่ไม่รู้จะพูดออกไปยังไง  จะให้พุดตรงๆเลยก็อาย

 

 

 

 

 

                    " ไม่คะ  เฟย์อยากกลับบ้าน  เบื่อ !! "  เฟย์น้อยใจ 

 

 

 

 

 

                    " เอ่อ  ได้ๆ งั้นเก็บตังค์เลยครับ "  เขื่อนจ่ายเงิน แล้วเดินตามเฟย์ออกไป  เฟย์เดินหน้าหงิกมารออยู่ที่รถ  แล้วเธอก็ขึ้นไปนั่งหน้าบูดต่อบนรถ  เขื่อนหนักใจ ไม่รู้จะพุดยังไง

 

 

 

 

 

                    "  ทำตามที่หัวใจต้องการ  ไม่ต้องมีแผน ไม่ต้องวางแผน "  แล้วคำพูดของแก้วก็ผลุดขึ้นมาอีกครั้ง  

 

 

 

 

 

                    '   โรแมนติกไม่ได้ ก็เอาแบบเถื่อนๆไปเลยแล้วกัน '  เขื่อนคิดในใจ แล้วออกรถทันที  

 

 

 

 

 

 

 

                    "  เฮียย  นี่เฮียเข้ามาทำอะไรที่นี่  "  เฟย์ตกใจนั่งไม่ติด เมื่อเขื่อนเลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรมม่านรูด  เขื่อนนั่งหน้านิ่ง ไม่พูดไม่จา ไม่มองหน้าเฟย์  เข้าเลี้ยวเข้าไปจอดในม่าน แล้วลงจากรถมาเปิดประตูให้เฟย์ 

 

 

 

 

 

                    "  เฮีย  เฮีย  เฟย์ไม่ไปนะ เฟย์ไม่เข้าไปในนั้น '  เฟย์ตกใจ กลัวจนตัวสั่นไปหมด  เธอรักเขาก็จริง แต่เธอไม่ได้ต้องการแบบนี้  อย่างน้อยก็ขอให้แต่งงานกันก่อนเถอะ เธอถึงจะยอมม

 

 

 

 

 

 

                    ปัง !!  เขื่อนปิดประตู ล็อคกรอย่างเร็ว  เฟย์หน้าซีด  ผวา 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์รักเฮียหรือเปล่า  "  เขื่อนเดินเข้าไปหาเฟย์อย่างสุภาพ แต่เฟย์ก็ยังกลัวอยู่ดี 

 

 

 

 

 

                    "  เฮียคะ  เฟย์รักเฮียนะ แต่เฟย์.... อื้ออออ "  ไม่ทันที่เฟย์จะพูดจบ เขื่อนก็รวบร่างบางเข้ามาจูบอย่างอ่อนโยน  เฟย์ดิ้นหนี แต่สุดท้ายก็แพ้ใจตัวเอง  เขื่อนอุ้มร่างบางขึ้นวางบนเตียง แล้วคร่อมร่างของเธอไว้   เขาเริ่มไซร้คอขาวอย่างเร้าร้อน  เฟย์หลับตาปี๋  มือจิกผ้าปูเตียงจนแทบขาด  มันทั้งหวิว ทั้งร้อนไปทั่วร่าง  

 

 

 

 

 

                    " เฮียคะ  "  เธอหายใจถี่  เหมือนคนเหนื่อย ร่างอ่อนระทวยคลอยตามการกระทำของเขื่อนไปหมด  เขื่อนเริ่มปลดกระดุมเสื้อเธอออก แล้วเริ่มไซร้ต่ำลง  เขาถอดเสื้อตัวเองออกย่างเร็ว   กลิ่นตัวของเขื่อนมันยิ่งทำให้เฟย์ฟุ่งซ่านไปใหญ่  จากที่เขื่อนเป็นฝ่ายรุกอยู่ดีๆ  เธอกลับพลิกร่างสูงที่ค่อมร่างเธออยู่ให้นอนแผ่หราอยู่บนเตียงแล้วเธอก็ขึ้นคร่อมเอง  เธอซุกไซร้คอขาวของฝ่ายชายอย่างจะหายจนเขื่อนตกใจ  แต่ก็ต้านแรงเสือสาแทบไม่อยู่

 

 

 

 

 

                    "  เฟย์  เฟย์  เฟย์  "  เขาเองก็เร้าร้อน คล้อยตามการกระทำของเฟย์จนแทบขาดสติ 

 

 

 

 

 

                    " เฮีย  เฟย์ไม่ไหวแล้ว  "  เฟย์กระซิบข้างหูเขื่อน จนเขื่อนขนลุกซุ่ทั้งตัว  เขื่อนตาเบิกกว้าง ทั้งตกใจ ทั้งตื่นเต้น  

 

 

 

 

 

                    "  เฟย์คะ  เฮียยังไม่พร้อม  เฮียอยากแต่งงานก่อน "  เขาอยากจะให้เธอเป็นคนพูดประโยคนี้ออกมา ตอนนี้เขาเป็นฝ่ายรุก  แล้วเขาจะหยุดทุกอย่าง นี้คือจุดประสงค์ของเขาที่เขาพาเธอเข้ามาที่นี่   แต่เหมือนทุกอย่างมันจะผิดคาดไปหมด 

 

 

 

 

 

                    "  เฮียก็แต่งงานกันเฟย์สิคะ  เฮียจะแต่งกับเฟย์หรือเปล่า  "  นี่เฟย์เป็นอะไรไป  เฟย์พูดเหมือนไม่รู้ตัว  และตอนนี้ เธอก็ยังไซร้คอเขื่อน ทั้งไซร้ ทั้งลูบ ทั้งคลำ  

 

 

 

 

 

                     เขื่อนเริ่มทนไม่ไหว ต้องรวบมือเรียวทั้งสองข้างเอาไว้  แล้วผลักให้เธอลุกขึ้นนั่งก่นที่เขาจะลุกตามมา 

 

 

 

 

 

 

                    " เฮียคะ "  เธอเริ่มได้สติ ก็เริ่มรู้สึกอายกับการกระทำอันไม่รู้ตัว  (หรออ)  ของตัวเอง

 

 

 

 

 

                    " แต่งงานกับเฮียนะ  แล้วเฮียจะยอมเป็นของเฟย์ "  เขื่อนพูด  เฟย์ยิ้มกริ่มทั้งเขิลทั้งอาย 

 

 

 

 

 

                    "  ไหน  ตกลงจะแต่งมั้ย  ถ้าไม่แต่งเฮียไม่ให้ปล้ำแล้วนะ "  เขื่อนได้ทีก็แซวใหญ่

 

 

 

 

 

 

                    "  ไอบ้า  ใครปล้ำใครไม่ทราบ  "  เฟย์เขิลจนม้วน

 

 

 

 

 

 

                    "  ไม่รู้ดิ  ใครปล้ำใคร "  เขื่อนก้มมองรอยแดงตามแผงอกของตัวเอง แล้วเงยมองเฟย์  แต่อายจะลุกออกจากเตียง แต่เขิลรวบมากอดไว้

 

 

 

 

 

 

                    "  เฮียไม่ใช้คนโรแมนติกนะเฟย์  คิดแผนขอแต่งงานแบโรแมนติกเหมือนไอป๊อปไม่ออกหรอก  ได้แต่ใช้ภาษากายแบบนี้แหละ  แต่ก็ไม่นึกว่าเฟย์จะเคลิ้มสติหลุดได้ถึงขนาดนี้ "  เขื่อนแซว

 

 

 

 

 

                    " เฮียย !!  เฟย์อายนะ "  เฟย์ตีเขื่อน

 

 

 

 

 

                    " โอเคๆ ไม่แกล้งแล้ว  คือ เฮียยังไม่อยากทำอะไรตอนนี้นะ เฮียไม่อยากให้เฟย์เสียหาย  เฮียรอจนถึงวะนแต่งงานได้  เฮียแต่พามาเซอวเวย์ เฉยๆ "  เขื่อนขำในคอ 

 

 

 

 

 

                    " เซอวเวย์บ้าบออะไรของเฮียยก็ไม่รู้เนี่ยย "

 

 

 

 

 

 

                    "  ไหน ตกลงยังไง จะแต่งมั้ย "  เฮียกระซิบถาม แล้วแกล้งเอาจมูกไปไซร้คอขาว  

 

 

 

 

 

                    " แต่งสิ "  เฟย์เขิล แล้วผละเขื่อนออก ลงไปจากเตียงจัดระเบียบเสื้อผ้าตัวเองที่ปลายเตียง 

 

 

 

 

 

 

                    "  เดียวจะให้ป๋าไปขอนะ " เขื่อนมองรูปร่าง ของเฟย์ก็ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่

 

 

 

 

 

                    "  อือ "  เฟย์ก้มติดกระดุมเสื้อตัวเองอยู่ 

 

 

 

 

 

                     "   จะมาปล้ำต่อก็ได้นะ  ไม่ว่ากัน  "  เขื่อนลุกไปใส่เสื้อข้างๆเฟย์ แล้วแซวเธอ

 

 

 

 

 

                    "   เฮียอย่าเอาไปเล่าให้ใครฟังนะ  "  เฟย์อาย เข้าไปขอร้องเขื่อน

 

 

 

 

 

                    " จูบก่อน แล้วจะไม่เล่าเลย "  เขื่อนยื่นหน้าเอาไปใกล้ๆ  เฟย์เขย่งขาขึ้นจุฟเขื่อนแล้วเดินออกจากห้อง ขึ้นไปนั่งรอให้รถ   เขื่อนยิ้มกริ่ม ส่ายหน้าไปมา แล้วตามออกไป 

 

 

 

 

 

 

                    ทั้งคู่กับรถออกจากม่านรูดไป  พนักงานที่นั่งอยู่แถวนั่นมองรถเขื่อนที่วิ่งออกไป  

 

 

 

 

 

                    "  เร็วชิบหายย " แล้วบ่นอุบอิบอยู่คนเดียว