เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

 

 

                    " ก็มีเท่านี้แหละครับที่ประชุมในวันนี้ "  โทโมะไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ ทีพยักหน้างิกๆ อย่างกวนโทสะ 

 

 

 

 

 

                    ครื่นนนน  ครื่นนนนน  โทรศัพท์หยิบโทรศัพทของตัวเองขึ้นมาดูอย่างหงุดหงิด แล้วก็ต้องยิ้มกริ่ม เมื่อปลายสายที่โทรเข้ามาเป็นมิ้น เขาจ้องแก้วอย่างเย้ยหยัน แล้วกดรับโทรศัพท์

 

 

 

 

                    " ว่าไงคะที่รัก " โทโมะตั้งใจพูดให้แก้วได้ยิน  เขาหันมองแก้วแล้วแสยะยิ้มให้กับเธอ   แก้วสะอึก จุก นิ่งไป ทำอะไรไม่ถูก  เธอนึกว่าแผลมันหายดีแล้ว แต่ตอนนี้ไม่เลย มันยังเจ็บอยู่ลึกๆ แล้วมันเจ็บยิ่งกว่าเมื่อเธอไม่สามารถแสดงความเจ็บปวดนั้นออกมาได้เลย 

 

 

 

                    ( มิ้นหิวข้าว ) มิ้นโมโห เมื่อเห็นโทโมะพุดจาล้อเล่น ในขณะที่เธอไม่มีอารมณ์ในตอนนี้ 

 

 

                    "คิดถึง คิดถึงมากด้วย  ^^ "  โทโมะแกล้งทำเป็นพูดหวาน 

 

 

 

                    ทีมองแก้ว สลับกับมองโทโมะ ก็พอเดาออกว่าทั้งคู่กำลังเล่นสงครามประสาทกันอยู่  ทีมองแก้วที่หน้าเริ่มซีดเข้าไปทุกทีๆ 

 

 

 

 

 

                    "  แก้ว "  ทีเรียกแก้วเบาๆ  แก้วหันมา แต่ตายังเหล่มองโทโมะอยู่  ทียิ้มมุมปาก แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้แก้ว

 

 

 

 

 

                    จุ๊ฟ 

 

 

 

 

 

                    O_O  แก้วช็อค

 

 

 

                    O_O ฟางช็อค

 

 

 

                    O_O  โทโมะช็อค

 

 

 

 

                    " ก็ลิปมันเลอะ เลยเช็ดให้ "  ทียิ้มกริ่ม มองหน้าแก้ว เขาตลับสายตาไปทางโทโมะ เป็นการส่งสัญญาณให้แก้ว  แก้วรับมุกทันที

 

 

 

 

                    " เมื่อคืนก็เช็ดกันทั้งคืนแล้ว ยังไม่เบื่ออีกหรอ "  แก้วเอาคืบโทโมะ 

 

 

 

 

                    " เบื่อได้ยังไง แซ่บซะขนาดนั้น " ทีส่งสายตาหื่นใส่แก้ว  แก้วยิ้มกว้าง ขำที ที่เล่นละครซะสมบทบาท  ฟางอึ้งแทบไม่เชื่อายตาตัวเอง โทโมะนิ่ง มองแก้วกับทีอย่างไม่ละสายตา 

 

 

 

 

                    " พี่ทีก็  พูดแบบนี้แก้วอายนะ " แก้วตีที  ทีทำเป็นเขิล

 

 

 

 

 

                    " ไปหาอะไรกินกันดีกว่า พี่หิวแล้ว "  ทีรู้ทันว่าโทโมะจะเอาคืนแก้ว เลยลากแก้วออกมาจากห้องซะเลย  โทโมะรีบวางสายแล้วเดินตามแก้วออกมา  ฟางรีบตามมาติดๆ 

 

 

 

 

 

                    หน้าห้องประชุม  

 

 

 

 

 

 

                    "  พี่แก้วคะ  พี่แก้ว !!! "  สายใยที่เห็นแก้วรำไร  รีบวิ่งเข้ามาหาแก้วอย่างเร็ว  แก้วดีใจที่ได้เจอสายใยอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

                    "  ว่าไง  ไม่ได้เจอกันนานเลย "  แก้วยิ้มหวานให้ สายใยมองแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

 

 

 

                    " โอ้หม่ายยก๊อดดด  พี่แก้วไปทำอะไรมา ทำไมถึงได้สวยขึ้นเยอะขนาดนี้ "  ายใยมองแก้วไปก็ยิ้มไป 

 

 

 

 

                    " คนเรามันก็ต้องเปลี่ยนกันบ้าง จะได้เจอออะไรใหม่ๆที่ดีกว่า "  แก้วเหน็บโทโมะ 

 

 

 

 

                    " สงสัยจะดีกว่าเก่าจริงๆ  เปลี่ยนไปซะะเยอะเลย ทั้งสวยขึ้นทั้งเซ็กซี่ขึ้น สงสัยจะเจอของดีจริงๆ "  สายใยพูดไปตามที่เห็นจริงๆ ไม่มีอะไรแอบแฝง แต่ฟางกับแก้วแอบสะใจเล็กน้อย 

 

 

 

 

                    " ว่าแต่สายใยเป็นไรบ้าง สบายดีนะ "  แก้วเปลี่ยนเรื่อง

 

 

 

 

                    " สบายดีมากเลยคะ  นี่คะพี่แก้ว มาให้ได้นะคะ " สายใยยื่นการ์ดแต่งงานให้แก้ว 

 

 

 

 

                    " ว๊าววว  ยินดีกับเจ้าสาวด้วยนะคะ  พี่ไปแน่นอน  " แก้วตื่นเต้นแทนสายใย

 

 

 

 

                    " แล้วพี่แก้วกับพี่โทโมะหละคะ เมื่อไหร่จะมีข่าวดี " สายใยยังไม่รู้เรื่อง  ทุกคนนิ่งไป  โทโมะได้จังหวะ จะเอาคืนแก้ว 

 

 

 

 

                    " คงจะไม่..." โทโมะยังพูดไม่จบ  ทีก็แย่งพูดซะก่อน

 

 

 

 

                    " พอดีแก้วเค้าเจอของใหม่ที่ดีกว่าแล้วนะครับ ถ้าจะมีข่าวดี ก็คงจะมีข่าวดีกับพี่นี่แหละ " ทีโอบเอวแก้ว สายใยอึ้ง แล้วหันมองหน้าทีอย่างชัดๆ ก่อนจะหันมองหน้าโทโมะ 

 

 

 

 

                    ถ้าให้เปรียบทีกับโทโมะ  โทโมะแทบจะสู้ทีไม่ได้เลย  ทีดูหล่อกว่า เท่กว่า มีเสน่ห์กว่า หุ่นดีกว่า ล้ำกว่า และรวยกว่า 

 

 

 

 

 

                    " เชิญพี่สุดหล่อด้วยนะคะ "  สายใยเองก็แอบเคลิ้มไปกับความหล่อของที 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากครับ น้องสาวคนสวย " ทีหว่านเสน่ห์ใส่สายใย เพราะต้องการทำคะแนนเรียกความสนิทเอาไว้ 

 

 

 

 

                    "  แก้ว นี่แกจะเอาคนนี้จริงๆหรอ  แกตัดใจจากพี่โทโมะได้เร็วขนาดนี้เลยหรอ " ฟางลากแก้วมาคุย เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้ว ว่าแก้วแค่ต้องการประชด หรือจะเอาจริงๆ

 

 

 

 

                    " ฟาง ชั้ลสูญเสียคนที่ไม่ได้รักชั้ลไปนะ  ไม่ได้สูญเสียคนที่รักชั้ลไป  เพราะฉะนั้น ชั้ลไม่ควรจะต้องมานั่งเสียใจให้กับคนๆนี้นานเกินไป ชั้ลควรเปิดใจรับคนใหม่ที่ดีกว่าไว้พิจารณา  แล้วชั้ลก็เจอแล้ว "  แก้วพูดอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

                    "  เธอแค่ต้องการจะประชดชั้ล  จะทำให้ชั้ลเจ็บก็เท่านั้นแหละ "  โทโมะได้ยินก็พูดแทรกขึ้นมา 

 

 

 

 

                    " คนที่ประชดกัน แสดงว่าเค้ายังแคร์กันอยู่  แต่ชั้ลไม่ได้ประชดใคร  ชั้ลรักพี่ที รักมากกว่าคนเก่าซะด้วยสิ "  ก้วพูดอย่างมั่นใจ  โทโมะจุกไป  ฟางยังไม่เชื่อ  ทีเดินเข้ามาโอบบ่าแก้ว แสดงความเป็นเจ้าของ

 

 

 

 

                    "  ไปกันเถอะคะ ที่รัก " ทีโอบแก้วผ่านหน้าโทโมะ แล้วก็ไม่วายที่จะหันมายักคิ้วเย้ยโทโมะอีกรอบ 

 

 

 

 

                    "  เป็นใครหละคะ  อยากจะเลือกมิ้นเองทำไม  สมน้ำหน้า !  " ฟางขัดใจ  เธอหวงแก้ว ไม่อยากใหแก้วไปเป็นของคนอื่นนอกจากโทโมะ   โทโมะยังมึนอยู่  ตอนแรกก็นึกว่าตัวเองรักมิ้น  แต่ทำไมพอเป็นแก้วกอด  จูบ หอม  กับคนอื่น ทำไมมันจี๊ด ขนาดนี้ 

 

 

 

 

 

 

                    ลานจอดรถ 

 

 

 

 

 

                    "  ไอหน้าปลาจวดนี้หละหรอ  แฟนเก่าแก้วอะ "  ทีพูด แก้วนิ่งไป

 

 

 

 

                    " ใครเล่าให้พี่ทีฟังอีกเนี่ย "  แก้วโวย

 

 

 

 

                    " อาดิเรก เป็นคนสั่งให้พี่กลับมาที่นี่ เพราะเรืองนี้แหละ "  ทีพูด 

 

 

 

 

                    " ว่าแล้วเชียว ทำไมพี่ทีถึงได้แอ็คติ้งเป็นเลิศซะขนาดนั้น  รู้บทล่วงหน้านี่เอง  "  แก้วแซว

 

 

 

 

                    " เออดิ พี่มันระดับซุปตาร์แล้ว  ว่าแต่แก้วเถอะ เล่นให้มันเนียนๆหน่อย  ดูตาก็รู้แล้วว่าแก้วยังแคร์มันอยู่ "  ทีพุด 

 

 

 

 

                    "  ไม่เห็นจะแคร์เลย " แก้วกลบเกลื่อนเดินขึ้นรถไปเลย ทีส่ายหน้าไปมา แล้วขึ้นรถตามแก้วไป 

 

 

 

 

                    ที่แท้ก็เป็นแผนของดิเรก ที่เรียกหลานทีสุดหล่ของตัวเองให้บินกลับไทยมาในเวลาเร่งด่วน เพราะต้องการที่จะเอาคืนโทโมะ  ดิเรกสืบรู้มาว่าจะมีการขายหุ้นครั้งใครของบริษัทโทโมะ เลยโทรไปคุยกับที ซึ่งทีก็สนใจไม่น้อย  เมื่อทีตอบตกลง ดิเรกจึงเล่าเรื่องแก้วให้ทีฟัง  ที ด้วยความที่รักและหวงแก้วไม่แพ้เขื่อนและป๊อป เลยเต็มใจที่จะช่วยแก้วเอาคืน เลยตัดสินใจบินมาไทยทันที  เรื่องนี้เป็นความลับของดิเรก ป๊อป เขื่อน ที แก้ว ที่เหลือจะไม่มีใครรู้เป็นอันขาด 

 

 

 

 

 

                    บ้านโทโมะ  อินอรโวยวายใส่โทโมะ ที่ปล่อยให้คนเก่าคนแก่ในบริษัทขายหุ้นทิ้งไปจนหมด 

 

 

 

 

                    "  แกทำอะไรของแกอยู่ฮะโทโมะ "  อินอรแทบจะร้องไห้

 

 

 

 

                    " ผมก็ไม่คิดว่าเค้าจะขาย "  โทโมะยังคิดแต่เรื่องแก้วกับทีอยู่ เลยไม่ได้สนใจอินอรเท่าไหร่

 

 

 

 

                    "  แม่รู้มั้ยคะ ว่าใครเป็นคนมาซื้อหุ้นทั้งหมดไป " ฟางพูด

 

 

 

 

                    "  ใคร "  อินอรสงสัย  หุ้นถึง 45 %  ถ้าไม่รวยจริงๆ ไม่มีทางซื้อได้แน่นอน 

 

 

 

 

                    "  แฟนใหม่แก้วคะ "  ฟางจงใจพูดให้โทโมะเจ็บ  อินอรอึ้ง ตาเบิกกว้าง

 

 

 

 

                    " นี่แก้วมีแฟนใหม่แล้วหรอ "  อินอรแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

 

 

 

 

                    "ใช่คะ  หล่อมาก หุ่นดี แล้วก็รวยมากด้วย ดูแก้วกับเค้าจะรักกันมากด้วยนะคะ กระหนุงกระหนิง ฟุ้งฟิ้งเชียว "  ฟางแซว  โทโมะนั่งเงียบกริบ ไม่พูดไม่จาอะไร

 

 

 

 

                    " นี่แกพูดจริงๆหรอยัยฟาง "  อินอรไม่เชื่อ เหมาะคิดว่า ฟางจะแกล้งโทโมะ 

 

 

 

 

                    " จริงคะแม่ ฟางพูดจริงๆ "  ฟางยืนยันคำเดิม  สีหน้าฟางจริงจังมากจนอินอรต้องเชื่อ

 

 

 

 

                    "  เห้อออ  ก็ดีเหมือนกันน แก้วมันจะได้มีความสุขสักที ดีแล้วที่เจอคนที่ดีกว่า "  อินอรเสียดายแก้ว

 

 

 

 

                    " ยังมีคนดีกว่าโมะ อีกหรอคะ "  มิ้นยังมันใจในตัวโทโมะ เพราะคิดว่าโทโมะรวยที่สุดแล้ว  

 

 

 

 

                    "  อยากเห็นหน้ามั้ยหละ "  ฟางเปิดรูปทีในโทรศัพท์ให้มิ้นดู   มิ้นนิตาเบิกกว้างเลยครับ 

 

 

 

 

                    " ดีกรีนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ประสบความสำเร็จจากบริษัทที่ออังกฤษ เลยอย่างจะกลับมาพัฒนาประเทศไทย  ตอนนี้ก็กว้านซื้อหุ้นจากบริษัทที่กำลังจะล้มละลาย เพื่อพัฒนาบริษัทนั้นใหม่  รวมทั้งบริษัทของเราตอนนี้ เค้าก็ถือหุ้นอยู่ถึง 45 % "  ฟางธิบายสรรพคุณ ของ ที

 

 

 

 

 

                    " หรอ "  มิ้นทำเป็นไม่สนใจ แต่สายตาบ่งบอกว่าอย่างได้ทีเป็นอย่างมาก 

 

 

 

 

                    " แต่ก็ต้องขอบคุณเธอนะมิ้น ที่ไปอาละวาดที่งานหมั้นของแก้ว จนแก้วต้องถอนหมั้นไป  ไม่งั้น แก้ว คง ไม่ ได้ เจอ กับ พี่ ที "  ฟางพูดเน้นย้ำทุกคำ จนมิ้นสะอึกไป  เธอเสียใจทีเป็นอย่างมาก 

 

 

 

 

                    " ทำไม แก้วแต่งงานกับพี่ทีอะไรนี่แล้วหรอ "  มิ้นพูด 

 

 

 

 

                    " ตอนนี้ยัง แต่คงจะอีกไม่นาน "  เฟย์หมั่นไส้ เข้ามาได้ยินพอดี เลยพูดแทรกขึ้นมา

 

 

 

 

                    " ก็ยังไม่ได้แต่งนิ เพราะฉะนั้น ถ้าจะเปลี่ยนตัวเจ้าสาวก็คงทัน "  มิ้นพูดอย่างมั่นใจ  โทโมะมองมิ้นอย่างระอา แต่ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย เขาแค่ผิดหวังที่เลิกคนผิดไป 

 

 

 

 

                    " เฟย์ว่า น้ำหน้าอย่างมิ้น พี่ทีเค้าคงจะไม่ชายตามองลงมาหรอกนะ " เฟย์เหน็บ  มิ้นจุกไป มิ้นจะกรี๊ด 

 

 

 

 

                    "  มิ้น ขึ้นไปข้างบน ! "  แต่โทโมะไม่ให้กรี๊ด  มิ้นเลยกระแทกเท้าเดินขึ้นไปข้างบนอย่างอารมร์เสีย 

 

 

 

 

                    "  นี่สินะ คนที่พี่เลือก " เฟย์เหน็บโทโมะ แล้วเดินขึ้นไปบนห้อง ไม่อยากจะเสวนากับโทโมะ นานๆ 

 

 

 

 

                    ทุกคนต่างแยกย้ายกับเดินออกไป ปล่อยให้โทโมะนั่งคลั่งอยู่คนเดียว 

 

 

 

 

                    ในห้องฟาง 

 

 

 

 

                    " นี่แก้วคบกับคนนี้จริงๆหรอ " เฟย์เองก็อึ้ไปไม่แพ้ฟาง

 

 

 

 

                    " ก็แก้วบอกแบบนั้นอะ  ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอกนะ แต่ตอนที่เค้าจูบกัน ฟางนี้ช็อคเลยอะเฟย์ " ฟางเครียด 

 

 

 

 

                    " เห้ย  แก้วมันหวงตัวจะตาย  มันไปจูบกับผู้ชายง่ายๆเลยหรอวะ " เฟย์อึ้ง

 

 

 

                    "  ก็นั่นนะสิเฟย์  ฟางนี่มึนเลยอะ " ฟางหนักใจ

 

 

 

 

                    "  เฟย์ว่าเราเอาเรื่องนี่ไปบอกเฮีย กับพี่ปีอปดีกว่า  พี่น้องคู่นี่เค้าหวงแก้วมาก คงจะไม่ยอมปล่อยให้แก้วคบกับพี่ทีอะไรนี่ง่ายๆหรอก "  เฟย์เสนอ

 

 

 

 

                    "  เออ ก็ดีเหมือนกัน  เฟย์บอกพี่เขื่อนนะ เดี๋ยวฟางบอกี่ป๊อป  "  ฟางโล่งอก 

 

 

 

 

                    "  โอเค "