เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 
 
 
                         เช้าของวันใหม่  แก้วตื่นก่อนโทโมะ และเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้เธอไม่ทาผิวดำ เพราะเธอจะกลับไปหา ป๊อปกับเขื่อน  โทโมะที่เพิ่งรู้สึกตัว เอามือเกี่ยก่ายกวาดหาแก้วบนเตียง แต่มันว่างเปล่า  เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะกลัวแก้วจะออกไปไหนมาไหนคนเดียวอีก โดยไม่บอกเขา  แต่พอลืมตาตื่นขึ้นมา ก็เห็นแก้วนั่งยิ้มอยู่ปลายเตียง 
 
 
 
 
                " นี่จะไปไหนเนี่ย ทำไมแต่งตัวแบบนี้  " โทโมะพูด 
 
 
 
               "  ชั้ลจะกลับบ้านไปหาเฮีย จะไปสัก 2 วันนะ "  แก้วพูด  โทโมะคิ้วขมวด ไม่พอใจ
 
 
 
                "  แล้วทำไมไม่บอก ชั้ลจะได้ไปด้วย  " โทโมะปัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วรีบหยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าห้องน้ำไป   
 
 
 
                           ผ่านไปครึ่งชั่วโมง โทโมะก็พร้อมเดินทาง โดยเดินไปทางลัด เข้าไปบ้านลุงมี เพื่อไปเอารถ และขับออกมา 
 
 
 
 
 
                  "  เสร็จแล้วก็กลับมานอนคอนโดนะ  " โทโมะพูด 
 
 
 
 
                "  ไม่เอา จะนอนกับเฮีย  "  แก้วงอแง เพราะคิดถึง 2 เฮีย
 
 
 
 
                "  ไม่ได้ กลับมานอนที่คอนโดสิ  "  โทโมะฉุน  แก้วนิ่งไปไม่พูดอะไร เพราะบังคับยังไง เธอก็ไม่ไปอยู่ดี  
 
 
 
 
                             รถโทโมะขับเข้ามาจอดในบ้านของแก้ว ซึ่งเป็นเวลาพอดีกับที่เขื่อนและป๊อปจะออกไปทำงาน ทั้งเขื่อนและป๊อป เมื่อได้ยินเสียงรถก็ออกมาหน้าบ้าน  แก้วลงจากรถมาพร้อมโทโมะ 
 
 
 
 
                   "  ยัยเล็ก ! "  เขื่อน ป๊อปตะโกนพร้อมกัน  ป๊อปกรู่เข้าไปกอดแก้ว ก่อนจะหอมแก้มน้องสาว ซ้ายขวา แล้วส่งแก้วให้กับเขื่อน เขื่อนกอดแก้วไว้แน่น ก่อนจะผละกอดออกแล้ววจูบหน้าผากหนึ่งครั้ง  โทโมะเริ่มรู้สึกแปลกๆ หงุดหงิด รำคาญ ไม่อยากมองภาพตรงหน้า 
 
 
 
 
                   "  จะอะไรนักหนาวะ "  เขาเบือดหน้าหนีไปมองอย่างอื่น ก่อนจะพรึมพรำกับตัวเอง
 
 
 
 
                  "  พูดว่าอะไรนะ "  เขื่อนที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าโทโมะ ตั้งแต่ตอนไปเจอโทโมะที่ห้องเฟย์ ได้ยินเข้าแต่ไม่ชัด เลยถามอย่างไม่ค่อยพอใจ
 
 
 
 
                    "  อ่อ เปล่าๆ ไม่มีอะไร งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ " โทโมะรีบเดินขึ้นรถไปทันที  เขื่อน แก้ว ป๊อป มองโทโมะ ที่ขับรถออกไป 
 
 
 
 
                  "  โอ้ย กว่าจะมาได้ คิดถึงจะแย่แล้วเนี่ย " ป๊อปบ่นๆ พลางกอดคอแก้ว พาเดินเข้าบ้าน เขื่อนเดินตามไปติดๆ 
 
 
 
 
 
                           บ้านโทโมะ  ในขณะที่ ฟางกับแม่นั่งทานข้าวกันอยู่ 
 
 
 
 
                   "  พี่โมะ จะมาทำไมไม่บอกฟางก่อนคะ "  ฟางเอ่ยทัก เมื่อเห็นโทโมะเดินเข้ามาในบ้าน 
 
 
 
 
                   " ถ้าบอกแล้วจะไปรับหรอ "  อารมณ์เสียตั้งแต่ออกจากบ้านแก้ว  ฟางกับอินอรมองหน้ากัน ไม่เข้าใจอารมณ์โทโมะ 
 
 
 
 
                   "  นี่แกไปกินรังแตนมาจากไหนเนี่ย มาถึงก็ว่าน้องเลย  "  อินอรดุ
 
 
 
 
                  "  ก็เปล่านิครับ ผมก็เป็นของผมแบบนี้อยู่แล้ว " โทโมะพูด 
 
 
 
 
                  "  ใช่หรอค่ะ "  ฟางเบิกตาสงสัย มองหน้าโทโมะ โทโมะหงุดหงิด ไม่ตอบคำถามลุกเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร 
 
 
 
 
                  "  มันเป็นอะไรของมัน "  อินอรมองโทโมะที่เดินไป 
 
 
 
 
                  "  สงสัยทะเลาะกับแก้วมั้งค่ะ "  ฟาหลุดปากพูดออกไป อินอรวางช้อนอย่างไม่พอใจ 
 
 
 
 
                 "  อีกหน่อยก็คงไม่ได้ทะเลาะแล้วหละ "  อินอรพูดเป็นนัย ฟางมองอินอรอย่างสงสัย 
 
 
 
 
 
                       หลังจากทานข้าวเสร็จ  ฟางก็เดินไปดูอาการของโทโมะในห้อง 
 
 
 
 
                 " พี่โมะ แก้วกลับมาด้วยหรือเปล่า " ฟางเดินไปนั่งใกล้โทโมะที่นอนหน้าเซ็งอยู่บนเตียง 
 
 
 
 
                 " กลับสิ บ้านโน้น เค้าทั้งกอดทั้งหอม ทั้งจูบ น่ารำคาญ ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา "  โทโมะพูด 
 
 
 
 
                "  ใครกอดใคร " ฟาง งง 
 
 
 
                 " ก็ไอ 2 เฮีย นั้นนะสิ ไม่รู้มันจะคิดถึงอะไรนักหนา ห่างกันไม่ถึง 5 วัน กลับมาเจอกันแทบจะกินกันอยู่แล้ว  " โทโมะหน้าย่นคิ้วขมวด 
 
 
 
 
                 "  นี่พี่หึงพี่เขื่อนกับพี่ป๊อปหรอ " ฟางยิ้มเขิลแทน  โทโมะปั้นหน้านิ่ง
 
 
 
 
                "  ก็เปล่า ไม่ได้หึง แต่มันแสลงลูกกระตา มันเว่อไปไง คือ จะอะไรนักหนา ไม่เข้าใจ รำคาญ " ก็แก้ตัวกันไป
 
 
 
 
                 "  โอเค ก็ดีแล้วที่ไม่หึง นี่ถ้าพี่รู้ว่าเวลาเค้านอนด้วยกัน3 คนเนี่ย เค้าสวีตกันมากเลยนะ  คิดภาพดูนะ แก้วนอนตรงกลาง ขนาบข้างด้วยผู้ชายสองคนที่โอบกอดร่างของแก้วเอาไว้ แล้วผู้ชายก็เอาหน้าหล่อๆของเค้า มาสบที่บ่าของแก้ว ...." ฟางทำหน้าเหมือนคนเพ้อฝัน 
 
 
 
 
                 "  หยุดพูดได้แล้ว รำคาญ !!! " โทโมะเหวี่ยงใส่  ฟางหัวเราะเสียงดัง แล้วรีบเดินออกมา เพราะหากยังอยู่ต่อ คงจะได้เจ็บตัวกันบ้างหละงานนี้ 
 
 
 
 
                           ในรถ แก้ว เขื่อน ป๊อป อยู่ในรถคันเดียวกัน โดยป๊อปเป็นคนขับ เขื่อนแก้วนั่งข้างหลัง 
 
 
 
 
                  "  เออยัยเล็ก  กลับมานี่บอกฟางแล้วยัง  "  ป๊อปพูด 
 
 
 
 
                 " ยังคะ ไม่ได้บอกใครเลย  " แก้วพูด 
 
 
 
 
                    "  งั้นดีเลย เราไปรับฟางกันนะ " ป๊อปพูดแล้วเลี้ยวรถขับไปรับฟาง  แก้วนั่งเหวอ 
 
 
 
 
                 " ฮะเฮียๆ  เฮียขับรถไปไหนเนี่ย  บ้านฟางไม่ได้อยู่ทางนี้นะ  "  แก้วไม่รู้เรื่องว่าฟางเคยโกหกป๊อปและพาป๊อปมาที่นี่
 
 
 
 
                 " จะไม่ได้อยู่ที่นี่ได้ยังไง ก็ฟางเป็นคนพาพี่มาเอง  " ป๊อปพูดอย่างมั่ยใจ  แก้วนิ่งไป เริ่มคิดได้ว่าฟางน่าจะโกหกป๊อป  เขื่อนมองสองคนสลับกันไปมา
 
 
 
 
              " อะไรกัน  นี่ตกลงยังไง บ้านฟางอยู่ที่ไหนกันแน่  " เขื่อนพูดออกมา แก้วหน้าซีด 
 
 
 
 
              "  สงสัยแก้วจำผิดนะคะ  " แก้วยิ้มเจื่อนๆให้กับเขื่อน เขื่อนมองแก้วอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
                         เหมือนโชคเข้าข้าง  ฟางโทรมาหาแก้วพอดี 
 
 
 
 
                 ( แก้วอยู่ไหน ฟางมีอะไรจะบอก )  ฟางเสียดี้ด้า จะบอกเรื่องโทโมะ 
 
 
 
           
                  "  อ้าว อยู่ที่บริษัทแล้วหรอ นี่ไงแก้วจะไปที่บริษัทแล้ว " แก้วพูด 
 
 
 
                 (  ชั้ลยังอยู่บ้านอยู่เลย ยังไม่ได้ไปบริษัท   )  ฟาง งง
 
 
 
 
                  "  โอเคข่าาา แล้วเจอกันนะ " แก้วรีบกดวางสายทันที  ฟาง งง หนัก 
 
 
 
 
                 "  เฮีย ฟางอยู่ที่บริษัทแล้วนะ "  แก้วรีบบอกป๊อป 
 
 
 
                 "  อ้าวหรอ งั้นเราไปบริษัทเลยนะ " ป๊อปเลี้ยวรถกลับ เขื่อนมองแก้วอย่างจับผิด เพราะแก้วมีพฤติกรรมแปลกๆ ไม่กล้ามองหน้า แถมหลบสายตา 
 
 
 
 
                             หลังจากที่วางสาย ฟางก็รีบมาที่บริษัททันที 
 
 
 
 
                  "  เห้ย  จะรีบไปไหนเนี่ย  " ฟางรีบจนจะเดินชนเฟย์ 
 
 
 
                  "  แก้วกลับมา แล้วบอกว่าฟางอยู่ที่นี่ พี่ป๊อปกับพี่เขื่อนยังไม่มาใช่มั้ย  " ฟางพูด 
 
 
 
                   "  แก้รู้ได้ไงวะ "  เฟย์ งง 
 
 
 
                  "  ฟางสังหรณ์ใจว่า เค้าจะอยู่ด้วยกันนะสิ เลยรีบมา " ฟางพูดไปหอบไป
 
 
 
 
                   "  ลางสังหรณ์แกเป็นจริงหวะ  "  เฟย์หน้านิ่ง มองไปยัง 3 คนที่เดินมาพร้อมกัน 
 
 
 
 
                 "  เฟย์  ฟาง  " แก้วเมื่อเห็นเฟย์กับฟาง ก็รีบวิ่งเข้าไปหา  ทั้งสามกอดกันกลม 
 
 
 
                 "  ยัยฟาง เมื่อกี้เฮียจะไปรับแกที่บ้าน  ชั้ลเกือบตายยยย  "  แก้วกระซิบ ฟางตกใจ  ทั้งสามผละออกจากกัน  แล้วโอบเอวทั้งสองคนเอาไว้ โดยที่เธอยืนอยู่ตรงกลาง
 
 
 
                 "  สองเฮียคะ  แก้วก็ตัว 2  เลขาไปเม้าหน่อยนะคะ  "   แก้วพูด  ป๊อป เขื่อนพยักหน้า ทั้งสามรีบเดินไป  และขึ้นรถเฟย์ ขับออกจาบริษัทไปร้านประจำทันที
 
 
 
 
                 "  ชั้ลว่า 3 คนนี่ดูแปลกๆนะ " เขื่อนพูด ป๊อปหันมอง
 
 
 
                "  แปลกยังไงเฮีย  "
 
 
 
                "  ดูเหมือนแก้วจะไม่ค่อยอยากให้เราไปบ้านฟางเท่าไหร่  " เขื่อนพูด ป๊อปคิดตาม
 
 
 
                "  ฟางเองก็ไม่ค่อยอยากให้ผมไปบ้านฟางเหมือนกัน  "  ป๊อปพูด เขื่อนหันมองหน้าป๊อป 
 
 
 
               "  ลองแอบตามไปดูสิ จะได้รู้ความจริง  "  เขื่อนพูดจบก็เดินไป ป๊อปนิ่งไป 
 
 
 
 
                           ร้านกาแฟ  ณ ที่ประจำของ 3 สาว
 
 
 
 
 
                "  เฮียใหญ่เริ่มสงสัยแล้วนะ "  แก้วหน้าเครียด เฟย์ ฟาง ก็ไม่ต่างกัน
 
 
 
                 "  ไม่มีทางรู้หรอกน๊า  "  เฟย์ปลบใจตัวเอง 
 
 
 
                 "  ไม่มีอะไรเล็ดลอดสายตาเฮียไปได้เลยนะเฟย์ ขนาดแก้วอยู่ต่างประเทศ  เฮียยังให้คนตามไปสืบเลย " แก้วคิดหนัก 
 
 
 
                "  คงไม่มีอะไรหรออกมั้ง แกอาจจะคิดมากไปเองก็ได้  "  ฟางก็ปลอบใจตัวเองเหมือนกัน  
 
 
 
                 "  ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น ก็แล้วกัน  "  แก้วพูด 
 
 
 
                  "  เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า  ชั้ลมีเรื่องจะเล่าให้แกฟัง  "  ฟางพูด ทั้งสองปรับสีหน้า หันมาสนใจเรื่องฟางแทน
 
 
 
                 " พี่โทโมะไปส่งแที่บ้านใช่มั้ย " ฟางถาม  แก้วพยักหน้า
 
 
 
                  "  แล้วพี่เขื่อนกับพี่ป๊อปก็เข้ามากอด มาจูบ มาหอม แกใช่มั้ย "  แก้วก็พยักหน้าอีก 
 
 
 
                "  ต่อหน้าพี่โทโมะ ?  "  แก้วก็พยักหน้าอีก 
 
 
 
                "  คือ ชั้ลจะบอกว่า พี่ชั้ลหึงแกหวะ  " ฟางบอกแก้วแต่กลับเขิลซะเอง  เฟย์อึ้งแทบไม่เชื่อหู 
 
 
 
                "  หึงเฮียกับพี่ป๊อปเนี่ยนะ  "  เฟย์พูด  ฟางพยักหน้างิกๆ  แก้วเขิล 
 
 
 
                " จะบ้าหรอ จะหึงทำไมไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย "  แก้วเองก็เหมือนกัน ไม่รู้จะเขิลทำไม หน้าแดงหมดแล้วเนี่ย  
 
 
 
              "  ชั้ลยังจำได้อยู่เลยนะ  ตอนที่หลอกพี่โทโมะ ว่าแก้วมันไปนอนกับผู้ชาย แล้วพี่โทโมะ ไล่ปล้ำมันอะ 5555  หึงแรงมาก  "  เฟย์ ฟางขำกลิ้ง แก้วเขิลจนแทบมุดดินหนี  ยิ่งนึกตอนที่โทโมะหึงอิฐ แล้วมาจูบเธอ ก็ยิ่งเขิลไปใหญ่
 
 
 
              "  ชั้ลก็นึกว่า บอกรัก คบเป็นแฟนกันไปแล้วซะอีก "  ฟางพูด 
 
 
 
              "  จะบ้าหรอ  ก็แค่ทำงานด้วยกัน ไม่ได้มีอะไรเลย  "  แก้วยิ้มแก้มปริ 
 
 
 
              "  จร้า  ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร " เฟย์แซว 
 
 
 
 
                            3  สาวทั้งเม้ามอยกันต่ออย่างสนุกสนาน ผิดกับโทโมะ ที่นั่งมองเอกสารในมืออย่างไร้อารมณ์  
 
 
 
                "  มีอะไรให้เซ็นต์อีกมั้ย  "  เขาถามสายใยที่เพิ่งจะเข้ามาเอาเอกสารที่โทโมะเซ็นต์เสร็จแล้ว
 
 
 
                "   ไม่มีอะไรแล้วคะพี่โทโมะ "  สายใยยิ้ม แล้วเก็บแฟ้มเอกสารเดินออกไป 
 
 
 
                    โทโมะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดู แล้วกดไปที่รายื่อเบอร์โทร  เขาหยุดอยู่ที่ชื่อของแก้วแล้วกดโทรออกอย่างลืมตัว  แต่พอนึกขึ้นได้ก็รีบกดวางสาย  
 
 
 
 
                  "  จะอะไรนักหนาวะ กับผู้หญิงคนนี่เนี่ยยย  "  เขาบ่นกับตัวเอง แล้วเก็บของกลีลบ้าน 
 
 
 
 
 
                            กลางคืน ของวันเดียวกัน  ปกติช่วงเวลานี้ เขากับแก้วจะต้องอยู่ด้วยกันในบ้านหลังเดียวกัน ห้องนอนห้องเดียวกัน แต่วันนี้แก้วไม่ได้อยู่กับเขา  ทำไมเขาถึงรู้สึกคิดถึงเธอขนาดนี้นะ  จะนอนก็ไม่หลับคอยหันมองหมอนข้างๆ ที่เคยมีร่างบางมานอนด้วยตลอดเวลา  มันรู้สึกเหมือนเตียงมันกว้างจนเคว้งคว้าง  มันคิดถึงจนทนไม่ได้  จนเขาต้องหยิบโทรศัพท์แล้วกดโทรหาเธอ จนลืมฟอร์มของตัวเองไปอย่างง่ายดาย
 
 
 
                 "  นอนแล้วยัง "  เสียงยังคงเก๊กอยู่   
 
 
 
                ( ยัง ) แก้วที่รู้สึกดีใจไม่น้อยที่โทโมะ โทรมา แต่ก็ต้องวางฟอร์ม ทำเก๊กเหมือนกัน 
 
 
 
 
                "  ทำไร  "โทโมะใจเต้นที่ได้ยินเสียงแก้ว แก้วเองก็เช่นกัน 
 
 
 
               (  มาร์กหน้าให้เฮียอยู่  )  แก้วหันมองทั้งสองเฮียจากนอกระเบียง  ตอนนีเขื่อนกับป๊อปมารวมตัวกันอยู่ในห้องของแก้ว 
 
 
 
                 "  มันทำเองไม่ได้หรอ "  โทโมะฉุน
 
 
 
              (  บ่นอะไร ) แก้วได้ยินไม่ค่อยถนัด 
 
 
 
                "  ปล่าว  "
 
 
 
              ( แล้วโทรมามีอะไร )
 
 
 
               "  นอนไม่หลับ "
 
 
             (  ทำไม )
 
 
               "  ไม่รู้ รู้แต่นอนไม่หลับ "
 
 
             (  แล้วโทรมาหาชั้ลนายจะนอนหลับหรอ )
 
 
 
                "  ไม่รู้ดิ "
 
 
             (  อ้าว  )
 
 
                "  อ้าวอะไร ทำไม ชั้ลโทรไปหาไม่ได้หรอ คุยกับผู้ชายอยู่หรอ " 
 
 
               (  อะไรของนายเนี่ย  ชั้ลแค่สงสัยวาทำไมนายถึงนอนไม่หลับ แล้วนายนอนไม่หลับแล้วทำไมต้องโทรมาหาช้าลลลลลล  )  แก้วเหวี่ยง 
 
 
                 "  ก็เพราะเธอนั้นแหละ ชั้ลถึงนอนไม่หลับ  "  โทโมะเผลอหลุดพูดออกไป 
 
 
 
                       ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก  แก้วใจสั่น 
 
 
                (  อะไรนะ  )
 
 
                 " พรุ่งนี้มาหาชั้ลหน่อยสิ " โทโมะเปลี่ยนเรื่อง
 
 
 
                 (  ไปทำไม ) แก้วเซ็ง
 
 
 
                 " ชั้ลมีเื่องจะคุยด้วย  " บ่ายเบี่ยงไปเรื่อย
 
 
 
                (  ค่อยโทรคุยกันก็ได้ ) 
 
 
                "  ชั้ลอยากเห็นหน้า  "  โทโมะพูดไปตรงๆ เพาะใจมันคิดถึงจนทนไม่ไหวแล้ว  แก้วใจสั่นจนอกแทบระเบิด 
 
 
 
                 (  ทะทำไมถึงอยากเห็นหน้าหละ )
 
 
 
                 "  ตั้งใจฟังนะ "
 
 
                 ( อื้ม )
 
 
 
                "  ชั้ล  "
 
 
 
                 " คิด "
 
 
 
                " ถึง "
 
 
 
                 "  เทอ "