เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 
 
 
 
                                เมื่อเจอกับคำถามของเขื่อน รวมทั้งสีหน้า แววตา ท่าทางของเขื่อนที่เต็มไปด้วยความโกรธ โมโห และเป็นห่วงแก้วอย่างเห็นได้ชัด  ป๊อปและเฟย์ถึงกับหน้าซีดเผือด ไม่รู้จะตอบคำถามของเขื่อนยังไง
 
 
 
                   
 
                  "  เอ่ออ ชั้ลว่าใจเย็นๆก่อนนะค่ะ " เฟย์พูดเสียงสั่น เขือนหันมองเฟย์ตาขวาง
 
 
 
 
                  "  จะเย็นได้ยังไง  น้องชั้ลหายไปทั้งคน อ่อ แต่แปลกนะ เธอดูไม่เป็นห่วงแก้วเลย หรือเธอรู้ว่าแก้วไปไหน  "  เขื่อนปล่อยแขนป๊อป แล้วหันมาจ้องหน้าเฟย์ 
 
 
 
 
                  "  ก็รู้ไงค่ะ ว่าแก้วอยู่ที่ไหน "  เฟย์อมยิ้ม  เขื่อน มองเฟย์อย่างสงสัย  ป๊อปหน้ายุ่งเพราะกลัวแผนแตก 
 
 
 
 
                   "  แล้วแก้วอยู่ไหน "  เขื่อนถามเสียงแข็ง  ป๊อปร้อนตัว
 
 
 
 
                   "  ก็อยู่แถวๆนี่แหละเฮีย  " ป๊อปพูด แม้จะกลัวเขื่อน แต่ก็จำต้องข่มอารมณ์เอาไว้
 
 
 
 
                   "  ชั้ลไม่ได้ถามแ  ชั้ล ถาม เฟย์ "
 
 
 
 
                                   เงิบบบบ   
 
 
 
 
                   "  เป็นห่วงแก้วหรอเฮีย  "  แก้วโผล่มายืนกอดอกชิดหลังเขื่อน ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ก็นานพอสมควร  เขื่อนยังไงรู้ตัว
 
 
 
 
                   "  ก็เป็นห่วงสิวะ น้องสาวชั้ลทั้งคน  "  เขื่อนพูด ก่อนจะหันไปมอง
 
 
 
 
                    "  เห้ยย !!  มาตั้งแต่เมื่อไหร่  "  ป๊อป เขื่อนอุทานพร้อมกัน ก่อนที่เขื่อนจะถามต่อ
 
 
 
 
                     "  ก็มาตั้งนานแล้วว  "  แก้วพูด 
 
 
 
 
                     "  แล้วไปอยู่ที่ไหน ทำไมลุงมีถึงไม่รู้เรื่องนี้  "  เขื่อนซักใหญ่
 
 
 
 
                      "  ก็อยู่แถวนี้แหละครับ ไม่ได้ไปไหนหรอก  ตอนมาก็ไม่ได้บอกลุงมีไว้ก่อน ลุงแกเลยไม่รู้หนะครับ "  โทโมะพูดไป เพราะกลัวแก้วจะโดนดุ  แต่เรื่องที่เค้าไปหาเฟย์ที่คอนโด มันยังทำใหเขื่อนเคืองเขาไม่หาย 
 
 
 
 
                       "  ชั้ล ถาม แก้ว  "  เขื่อนพูดเน้นทุกคำ  ทุกคนนิ่งไปเพราะรู้ว่าเขื่อนไม่ค่อยพอใจโทโมะซักเท่าไหร่  แก้วรีบตัดบท
 
 
 
 
 
                       "  เอาน๊าเฮีย  ไปๆ เดี๋ยวแก้เล่าให้ฟัง ไปคุยกับแก้ว  "  แก้วลากเขื่อนมาคุยกัน 2 ต่อ 2 
 
 
 
 
                        ส่วน ป๊อป เฟย์ โทโมะ ก็จับกลุ่มคุยกัน
 
 
 
 
                         "  ไปไหนมาวะ ทำไมเพิ่งมา  เฮียเกือบรู้ความลับหมดแล้วเนี่ย  เดี๋ยวความแตกขึ้นมา ก็แย่กันทั้งหมดหรอก "  ป๊อปบ่นกับโทโมะ 
 
 
 
 
                         "  ก็แล้วทำไมตอนมา ไม่โทรมาบอกก่อนหละครับ " โทโมะประชด เฟย์ยิ้มๆ
 
 
 
 
                       "  ก็ชั้ลจะมาเซอไพรน้องสาวชั้ลนะสิ  "  ป๊อปพูด 
 
 
 
 
                       "  ก็เกือบจะได้เซอไพรแล้วหนิครับ เซอไพร้ทั้งคู่เลย  " โทโมะกวนตีน 
 
 
 
 
                        "  เออ  ชั่งเถอะ  "  ป๊อปพูดปัดๆ แล้วหันไปพูดกับเฟย์ต่อ  "  ไหนฟางบอกไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลกับเฟย์ไง  ทำไมเฟย์มาอยู่ที่นี่ได้หละ"  ป๊อปพูด  เฟย์ โทโมะ งง
 
 
 
 
 
                       " ฟางไปเยี่ยมแม่หรอค่ะ   "  เฟย์พูด
 
 
 
 
                      "  ก็ใช่นะสิ  ฟางดูรีบๆร้อนรน  เหนบอกว่าแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาล ตอนนี้ไม่รู้เป็นยังบ้าง  ชั้ลโทรไปหาก็ไม่รับสาย  "  ป๊อปดูเป็นห่วงฟางมาก จนเฟย์เริ่มเห็นใจ และรุ้สึกผิดกับเรื่องที่โกหก
 
 
 
 
                      "  อ่อ ไม่ได้เปนอะไรมากหรอกค่ะ แค่เป็นลมเฉยๆ "  เฟย์พูด พยามแก้ตัวให้ฟาง แต่หารู้ไม่ว่ามันกลับเป็นการผูกปมเข้าไปอีก 
 
 
 
 
                        "  ก็ดีแล้วหละ  "  ป๊อปพูด  โทโมะชักจะสงสัยความสัมพันธ์ของป๊อปและฟาง
 
 
 
 
                     "  คุณดูเป็นห่วงฟางจังเลยนะครับ " โทโมะพูด 
 
 
 
 
                      "  แล้วคุณเกี่ยวอะไรด้วยครับ นี้มันเรื่องของผม  "  ป๊อปไม่พอใจในคำถาม ตบคำถามเสร็จก็เดินออกไปทันที
 
 
 
 
                        "  เฟย์  มันจีบฟางอยู่หรือเปล่า  "  โทโมะถามเฟย์  เฟย์ยิ้มกวนตีน แล้วเดินตามป๊อปเข้าไปในบ้านลุงมี ทิ้งให้โทโมะยืนเคว้งคว้างอยู่คนเดียว
 
 
 
 
 
 
                                       ทางด้านแก้ว กับเขื่อน 
 
 
 
 
 
 
                     "   ไปอยู่ไหนมา ทำไมลุงมีถึงไม่รู้เรื่องที่แก้วมาอยู่ที่นี่  "  เขื่อนพูด 
 
 
 
 
                   "   ก็แก้วเพิ่งมาวันนี้เอง  เพิ่งถึงก่อนเฮียแปบเดียวเมื่อกี้แก้วไปดูโรงแรมมา  เลยเข้ามาช้า  "  แก้วพูด 
 
 
 
 
                    "  แล้วก่อนหน้านี้ไปอยู่ที่ไหนมา  "  เขื่อนถาม จ้องหน้าแก้วอย่างจับผิด 
 
 
 
 
                     "  แก้วไปหาเพื่อนมานะค่ะ เพื่อนอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ ไม่ได้เจอกันนานก็เลยแวะไปค้างบ้านเพื่อน 1 วัน  "  แก้วพูด  เขื่อนไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่
 
 
 
 
                       "  แล้วไอโทโมะหละ ทำไมถึงได้มาพร้อมกัน " 
 
 
 
 
                      "  โหยยเฮีย แก้วไม่กล้าเข้ามาที่นี่คนเดียวหรอก ต้องรอเข้ามาพร้อมกับเค้า เดี๋ยวเจอไตรคุณ แก้วก็แย่กันพอดี  "  แก้วพูด 
 
 
 
 
                      "  เฮียว่ามันอันตรายนะ วันนี้กลับกับเฮยเลยแล้วกัน  " เขื่อนพูด
 
 
 
 
                      "  กลับยังไงงานยังไม่เสร็จเลย อยู่กับลุงมีไม่เป็นไรหรอกน๊าา  แก้วกะจะมาอยู่ที่นี่เลยด้วยซ้ำไป  กลัวจะมีปัญหาเรื่องโรงแรม "  แก้วพูดหน้าเครียด 
 
 
 
 
                      "  ไม่ให้อยู่  !  มันอันตราย  "  เขื่อนพูดเสียงแข็ง
 
 
 
 
                       "  ก็นั้นแหละ แก้วเลยจะแวะมาอาทิตย์ละ 3-4 วัน  "  แก้วพูด เขื่อนมองหน้า 
 
 
 
 
                      "  ไม่ได้ มันอันตราย ไอไตรคุณมันไว้ใจไม่ได้นะ แล้วีกอย่างที่นี่ก็..."  เขื่อนพยามอธิบาย 
 
 
 
 
                       "  แก้วคุณกับลุงมีแก้ว ลุงแกโอเค ก้วจะมาอยู่กับลุงมี ลุงอย่างปลอดภัย เฮียไม่ต้องเป็นห่วงนะ "  แก้วตัดบท  
 
 
 
 
                       "  แต่เฮียเป็นห่วง  เอางี้ ให้ไอป๊อปมาอยู่เป็นเพื่อน ดีมั้ยย " เขื่อนเสนอ
 
 
 
 
                       "  ไม่ได้ เฮียกลางงานยุ่งอยู่แล้ว ถ้ามาอยู่กับแก้ว ก็ไม่มีใครทำงาน ทุกอย่างเฮียใหย่ก็ต้องรับไปคนเดียว  ไม่เอาหรอก " แก้วพูด 
 
 
 
 
                       "  ไม่เป็นไร  เฮียก็มีผู้ช่วยแล้วไง  " เขื่อนหมายถึงเฟย์
 
 
 
 
                       "  แก้วก็มีผู้ช่วยแล้วเหมือนกัน  " แก้วหมายถึงโทโมะ 
 
 
 
 
                      "  หึ ! ไอโทโมะนะหรอ  เฮียเห็นมันไปหาเฟย์ถึงที่ห้องเลย บอกว่าจะมาเอาแปลนโรงแรม  ทำไมต้องมาเอาถึงห้องด้วยวะ ทำไมไม่ไปเอากันข้างนอก  "  เขื่อนคิ้วขมวด แก้วมองอย่างสงสัย
 
 
 
 
                      "  แล้วเฮียรู้ได้ไง ว่าโทโมะไปหาเฟย์ที่ห้อง  "  แก้วแกล้งทำเป็นไม่รู้
 
 
 
 
                     " ก็ชั้ลอยู่ในห้องกับเฟย์ แล้วชั้ลก็เป็นคนไปเปิดประตู "  เขื่อนพูดอย่างลืมตัว แก้วยิ้ม  
 
 
 
 
 
                       "  แล้วเฮียไปทำไมที่ห้องเฟย์  ทำไมไม่นัดเจอกันข้างนอก "  แก้วย้อนถาม  เขื่อนอึกอัก ไม่รู้จะตอบอย่างไร
 
 
 
 
                      "  เออ ชั่งเถอะ ตกลงว่ายังไง แก้วจะอยู่ที่นี่ใช้มั้ย  พี่จะได้ไปคุยกับลุงมี " เขื่อนเปลี่ยนเรื่องทันที
 
 
 
 
                      " อื้ม  แต่เฮียไม่ต้องคุยหรอก แก้วกับพี่โทโมะคุยกับลุงมีเรียบรอยแล้ว "  แก้วพูด 
 
 
 
 
                     " อื้อ ตามนั้นก็แล้วกัน แต่ต้องอยู่กับลุงมีนะ ห้ามไปอยู่ที่อื่น ห้ามอยู่กับมัน ห้ามนอนห้องเดี๋ยวกัน  ได้มั้ย  "  เขื่อนพุด 
 
 
 
 
 
                     "อื้ออออ  ได้  "  แก้วพุด 
 
 
 
 
                             หลังจากที่เคลียกับรู้เรื่อง โดยที่เขื่อนรับรู้เพียงว่า แก้วจะมาอยู่ที่นี้กับลุงมีเท่านั้น  ทุกอย่างยังคงต้องเป็นความลับต่อไปเรื่อยๆ   ทุกคนก็พากันไปดูการก่อสร้างโรงแรม  แล้วเขื่อนเฟย์ ป๊อป ก็กลับไป   แก้วโทโมะ ก็กลับไปที่บ้านพัก 
 
 
 
 
 
                         "  นึกว่าจะแย่ซะแล้วว   "  แก้วนั่งอยู่บนเตียง 
 
 
 
 
                         "  นั้นนะสิ "  โทโมะพูด  แล้วก็มานั่งข้างๆแก้ว
 
 
 
 
 
                           "  เคลียทุกอย่างได้ลงตัว ด้วยการโกหกคนที่รักเและเป็นห่วง  "  แก้วรู้สึกผิดกับพี่ทั้งสอง 
 
 
 
 
 
                         "  อย่าคิดมากเลย "  โทโมะพูด แก้วพยักหน้า แล้วล้มลงนอนบนเตียง  โทโมะล้มตัวนอนข้างๆแก้วว
 
 
 
 
                         " เห้ยยย  จะนอนตรงนี้จริงๆหรอ   "  แก้วสะดุ้งลุกขึ้นนั่ง  โทโมะที่ยังนนอยู่มองแก้ว ก่นจะยักคิ้วเป็นคำตอบ
 
 
 
 
                        "  แต่ชั้ลนอนไม่หลับ  " แก้วคิ้วขมวดใส่
 
 
 
 
                         "  นอนเหอะ ไม่ทำอะไรหรอกน๊าา  ลืมไปแล้วหรอที่เคยคุยกันหละ "  โทโมะพูด   แก้วนึก  
 
 
 
                           ' ชั้ลไม่ทำอะไรคนที่ไม่ได้รักหรอก ' มันดังอื้อไปทั้งหูทั้งใจ มันเจ็บใจจนความกลัวเริ่มหายออกไป เหลือแค่ความอยากเอาชนะ 
 
 
 
 
                         "  เออ จำได้  " แล้วเธอก็ล้มตัวลงนอนโดยนอนหันหลังให้กับโทโมะ  โทโมะมองแก้วที่นอนหันหลังให้กับตัวเองอยู่นานจนหลับไป 
 
 
 
 
 
                                 ด้านเขื่อนกว่าจะถึงคอนโดเฟย์ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว  
 
 
 
 
                    " ขอบคุณนะค่ะที่มาส่ง  "  เฟย์พูด พลางเปิดประตูลงจากรถ  เขื่อนพยักหน้าแล้วเหลือบมองป๊อปที่นั่งอยู่ด้านหลัง เมื่อเห็นว่าป๊อปหลับตาอยู่ ก็เข้าใจว่าหลับ
 
 
 
 
                    "  เดี๋ยว  ! "  เฟย์ปิดประตู หันหลังจะเดินขึ้นคอนโด แต่เขื่อนเรียกเอาไว้  เฟย์หันกลับมามอง
 
 
 
 
                     "   ฝันดีนะ  "  เขื่อนพูด แต่ไม่มองหน้าเฟย์ สงสัยจะเขิล เฟย์ยิ้ม เพราะตัวเองก็เขิลเหมือนกัน 
 
 
 
 
                       "  ฝันดีค่ะ "  เฟยพูด  เขื่อนยังไม่มองหน้า เธอจะเดินขึ้นคอนโด แต่เขื่อนก็เรียดเอาไว้อีก 
 
 
 
 
                       "  อะไรค่ะ  "  เฟย์หยุดเดินแล้วหันกลับมา มองเขื่อน
 
 
 
 
                        "  พรุ่งนี้มารับนะ  "  เขื่อนพูด ครั้งนี้เค้ามองหน้าเฟย์ ส่งสายตาหวาน  เฟย์ยิ่งเขิลไปใหญ่  สายตาแบบนี้ที่เขาม่เคยเห็น ไม่เคยได้รับทางเขื่อนมาก่อน เพราะเขามองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา ยากแก่การคาดเดามาตลอด 
 
 
 
 
                      "  ค่ะ  ขับรถดีๆนะค่ะ   "  เฟย์พูด  เขื่อนยิ้มหวาน แล้วพยักหน้ารับ  เฟย์ยิ้มให้อีกครั้ง  แล้วหันหลังจะเดินขึ้นคอนโด 
 
 
 
 
                     " เดี๋ยวว !!  " นี่ไม่ใช่เสียงเขื่อน แต่กลับเป็นเสียงของป๊อป เขื่อนหันไปมองป๊อป ส่งสายตาดุ แต่ป๊อปไม่สนใจ  เฟย์หันมามองเขื่อน แล้วมองป๊อปที่ลงมาจากรถ 
 
 
 
 
                     "  เฟย์  สงสัยเฮียใหญ่จะชอบเฟย์วะ "  ป๊อปเดินมากระซิบพูดกับเฟย ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถ นั่งข้างคนขับ  เฟย์เขิลไม่่รู้จะทำหน้ายังไง เดินขึ้นคอนโดไปเลย
 
 
 
 
                      "  เมื่อกี้แกพูดอะไรกับเฟย์วะ  "  เขื่อนถาม  
 
 
 
                      "  ก็ปล่าวนิ  ไม่เห็นจะพูดอะไรเลย  "  ป๊อปทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วหลับตาปริ่ม   เขื่อนมองป๊อป มองเฟย์อย่างสงสัย  
 
 
 
                   
                        
                                 เช้าตรู่ของวันใหม่ ร่างทั้งสองบนเตียงยังคงนอนเหยียดยาวด้วยกันทั้งคู่  โดยที่ครึ่งร่างของหญิงสาว โอบกอดทับร่างหนาของชายหนุ่มเอาไว้แน่น ราวกับการกอดหมอนข้างอันเป็นที่รัก  
 
 
 
 
 
                    "  เห้ยย  "  โทโมะที่เริ่มรู้สึกตัว เมื่อแสงตะวันส่องเข้ามา แล้วเมื่อเขาลืมตาขึ้นมา ก็เจอกับร่างเล็กที่กอดรันเข้าอยู่  
 
 
 
 
                     " แหม่  ถ้าจะกอดแน่นซะขนาดนี้นะ   "  โทโมะเองก็ไม่ปฏิเสธการกอดของเธอ แต่เขากลับชอบด้วยซ้ำ  มันอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใจมันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ 
 
 
 
 
 
                       "  ไม่รู้สึกตัวซะด้วยย  "  มือหนาเอื่มไปสะกิดแผ่นหลังหญิงสาว แต่เธอก็ไม่รู้สึกตัว
 
 
 
 
                       " ไม่กลัวโดนปล้ำหรือไงฮะ "  เขาพูดกับร่างเล็กที่หลับสนิท แต่เหมือนเธอจะไม่รู้เรื่อง   โทโมะพลิกร่างเล็กให้นอนหงายก่อนที่ตัวเองจะพลิกคว่ำนอนมองหน้าเธอ เขาใช้นิ้วชี้เขี่ยจมูกโด่งของคนตรงหน้าอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ริมฝีปากแดง  ยิ่งมองมันนานเท่าไหร่ ใจเจ้ากรรมก็ยิ่งห้ามไม่รู้  ใบหน้าหล่อเลื่อนเข้าไปใกล้หน้าเธอมากขึ้นเรื่อยๆ  เรื่อยๆ  จนปลายจมูกชนกัน ใจของเขาร้อนรุ่มไปหมด ยิ่งใกล้ยิ่งหวั่นไหว  มือหนาลูบไล้ต้นแขนของเธออย่างช้าๆ ลูบขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงลำคอ   ปากของเขาเลื่อนไปจนประชดกับปากหวานของเธอ 
 
 
 
 
                       "  ทำอะไร  !! "  แก้วเริ่มหายใจไม่ออก ก็รู้สึกตัว รีบผละโทโมะออก แล้วกระโดลงจากเตียง 
 
 
 
 
                       "  ขอโทษที  ผมละเมอ  "  โทโมะพูด แล้วทำเป็นห้าววววว  
 
 
 
 
                      " ละเมอจริงหรอ "  แก้วจะเชื่อก็จะเชื่อ จะไม่เชื่อก็กลัวจะคิดไปเอง  
 
 
 
                      "  ก็จริงนะสิ  งั้นนอนต่อก่อนนะ ยังง่วงอยู่เลย  "  แล้วโทโมะก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง  โดยการนอนคว่ำ  แก้วมองโทโมะ อย่างสงสัย แต่ก็เดินเข้าห้องน้ำไป 
 
 
 
 
                         '  อย่าลืมสิ เค้าไม่ได้รักเธอ  เค้าไม่ได้รักเธอ แก้ว  '  แก้วได้แต่พูดกับตัวเอง
 
 
 
 
                      "  ลงไปครับลูกพ่อ  ลงไป  ยังไม่ถึงเวลาขึ้นครับ   ลงไป บอกให้ลง  "  โทโมะพยามข่มอารมณ์ บอกกับน้องชายตัวเอง ที่ตื่นขึ้นมาอย่างกระทันหัน