แรงรัก แรงริษยา

"เฮ้อ...."ฟางนั่งรอเพื่อนอยู่คนเดียวอ่านหนังสือนิยายไปเพลินๆ

 

"ถอนหายใจทำไม"เสียงอันดังทำให้หญิงสาวเงยหน้าไปมอง

 

"ก็คนมันเบื่อนี่คะ ชีวิตไม่มีอะไรดี"

 

"ทำไมพูดแบบนี้"ป๊อปปี้นั่งลงข้างฟาง

 

"ฟางจะพูด ทำไมคะ ฟางพูดไม่ได้เหรอ"

 

"ฟางเป็นอะไร"ป๊อปปี้เห็นแววตาแข็งกร้าวของฟางก็ชะงักไป

 

"ฟางเป็นอะไรน่ะเหรอคะ .... ฟางก็เป็นคนที่ไร้ค่าสำหรับพี่ป๊อปไงล่ะ"

คำพูดของเธอทำให้เขาอึ้งไปกว่าเดิม

 

"นี่ฟางแอบฟังพี่คุยกับเฟย์เหรอห๊ะ"

 

"ไม่ได้แอบค่ะ แต่สุดที่รักของพี่มาบอก มันมาเยาะเย้ยฟาง"

 

"ฟาง เรียกเฟย์ว่ามันได้ยังไง"ป๊อปปี้เอ่ยบอกดุๆ

 

"ฟางบอกพี่ไว้เลยนะ ว่าฟางจะไม่ปล่อยพี่ไปแน่ ก็เพราะว่าพี่ป๊อปเป็นของ

ฟางคนเดียว"ฟางมองหน้าเขา

 

"พี่ไม่ใช่สิ่งของที่ใครจะมาจองอย่างโน้นอย่างนี้"

 

"เหรอคะ ไม่รู้ล่ะ ยังไงพี่ก็เป็นของฟาง"ฟางบอก

 

"ฟาง นี่ทำไม ฟางดื้อแบบนี้นะ ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้"ป๊อปปี้มองฟาง

อย่างไม่เข้าใจในตัวเธอมาก

 

"ใช่สิ...ฟางไม่ได้น่ารัก แสนดีเหมือนเฟย์"

 

"ฟางไม่เอาน่า ยังไงซะเฟย์ก็น้องสาวของฟางแท้ๆนะ"เขาเอ่ย

 

"หวังว่าพี่ป๊อปคงไม่ลืมนะคะว่าพรุ่งนี้เป็นวันอะไร"ฟางมองเขา

 

"ฟาง...แต่พี่ไม่อยากจะหมั้นกับฟาง"ป๊อปปี้บอก

 

"พี่ไม่มีสิทธิจะแย้งฟางนะ"ฟางโวยวาย

 

"เบาๆสิ ฟาง อายคนอื่นเขาบ้าง"

 

"ไม่อายค่ะ"ฟางสะบัดมือเขาออกก่อนจะผลักให้เขาหลบเธอ

 

"ฟาง!"ป๊อปปี้คว้าตัวหญิงสาวมากอดแน่น

 

"ปล่อยฟางนะ"ฟางดิ้น

 

"พี่จะหมั้นกับฟาง พอใจไหม"

 

"ค่ะ พอใจ ปล่อยฟางได้แล้ว"ป๊อปปี้จึงปล่อยตัวเธอ

 

"พี่จะเป็นของเธอ ถ้าเธอสัญญากับพี่ว่าเธอจะไม่ไปหาเรื่องเฟย์อีก"

 

"ได้ค่ะ ฟางจะไม่ไปหาเรื่องเฟย์อีก พี่ป๊อปก็ทำตัวดีๆกับฟางนะคะ"

ฟางเดินออกไป

 

"เฮ้อ...."ป๊อปปี้ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจ

 

 

"วันนี้ลูกสาวของแม่สวยที่สุดเลย"ปุณริกามองลูกสาวอย่างชื่นชม

 

"ขอบคุณค่ะแม่"ฟางยิ้มหวาน

 

"สวย หวาน สมกับเป็นลูกแม่จริงๆ"

 

"ไปเถอะลูก ป๊อปเขารอ"ปุณริกาพาฟางลงไปทำพิธีหมั้นด้านล่าง

 

"น้องสวยมากเลยนะลูก"ณัฐฐา แม่ของป๊อปปี้เอ่ยชมเมื่อเห็นหญิงสาว

ชายหนุ่มมองฟางด้วยความตะลึง เธอช่างสวยงามราวกับนางฟ้าไม่มีที่ติ

 

"เฟย์ขอตัวนะคะ"เฟย์ทนไม่ได้ลุกออกไป

 

"เฟย์"ป๊อปปี้ได้สติจะไปตามเฟย์

 

"ตาป๊อป"ภูริทัต มองลูกชาย

 

"ครับ"ป๊อปปี้ยอมนั่งลงเพราะเกรงใจผู้ใหญ่และแขกเหรื่อ

 

"เหมาะกันจริงๆ"ปุณริกายิ้ม

 

"สวมแหวนให้น้องสิลูก"ณัฐฐาบอกเบาๆ

 

"ครับแม่"ป๊อปปี้จับมือฟางขึ้นมาสวมแหวนหมั้น

 

"ไหว้ขอบคุณพี่เขาด้วย ยัยฟาง"ธนดลบอกฟาง หญิงสาวจึงยกมือไหว้

ขอบคุณชายหนุ่ม ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแหวนมาสวมให้เขา ป๊อปปี้

มองฟาง ณัฐฐาจึงกระซิบลูกชาย

 

"หอมแก้มหน่อยสิลูก แม่อยากดู..."

 

"แต่แม่ครับ...."ป๊อปปี้จะค้านแต่โดนผู้ใหญ่มองจึงจำเป็นต้องเอี้ยวตัวไป

หอมแก้มเนียนของหญิงสาว

 

"น่ารักจริงๆ"แขกเหรื่อพากันชื่นชม เฟย์มองภายในบ้านอย่างช้ำใจ

เธอมองพี่สาวอย่างแค้นใจ

 

 

เฟย์จะทำอะไรรึเปล่านะ  รออ่านตอนหน้าคร้า