รักท้าทาย ของยัยมาเฟีย

" ฮือ~ฮือ~ฮือ " 
ฉันวิ่งมาเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย ' ฉันจะวิ่งไปไหนเนี่ย แล้วเมื่อไหร่ฉันถึงจะหยุดวิ่ง '
ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย ตอนนี้ในหัวของฉันทำไมมันมีแต่คำถามเต็มไปหมด อะไรเนี่ย 
ฉันวิ่งไปไม่หยุด จนทำให้ไปชนกันใครบางคน
" แก้ว มาอยู่นี่ นี่เองโอ้ตามหาแก้วจะทั่วป่าละนะ "
" อืม "
" แก้ว เป็นอะไรรึเปล่า แก้วร้องไห้หรอ แก้วเป็นอะไรใครทำแก้วบอกโอ้มา "
" โอ้ ฉัน...ฉ...ฉัน "
ตอนนี้ฉันรู้สึกพูดอะไรไม่ออกเลย ฉันอยากหลับไปตลอดกาลเลย 
" ไม่เป็นไรนะ ถ้าแก้วไม่อยากพูดก้อไม่เป็นไร "
โอ้ กอดฉันแล้วปลอบใจฉัน ทำให้ฉันรู้สึกอยากจะระบายเรื่องราวทุก ๆ อย่างให้ โอ้ฟังหัวใจฉันจะระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ แล้ว ฉันไม่สามารถหยุดน้ำที่ไหลออกมาจากตาได้ ทำไมกันนะ
" โอ้ ฉันรักโทโมะ แต่โทโมะรักโฟร์ "
" ไม่เป็นไรนะ แก้วคิดไปเองรึเปล่า "
ทำไมโอ้ ต้องทำหน้าเศร้าด้วยนะ โอ้เป็นอะไรไปเนี่ย แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากจะคิดอะไรแล้ว
" ฉันเห็น 2 คน นั้นกอดกัน แล้วโฟร์ก้อชอบโทโมะด้วย การที่คน 2 คนมาติดอยู่ในป่าด้วยกันก้อต้องหวั่นไหวกันบ้าง ฉันทำใจไม่ได้โอ้ "
" ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องคิดมาก "
" ขอบใจนะ "
" เรารีบหาทางออกจากที่นี่กันดีกว่า ไม่ต้องร้องไห้แล้ว ยัยเด็กขี้แย "
" นี่ฉันไม่ได้เป็นเด็กขี้แยนะ "
" ฉันไม่เชื่อ ถ้าเธอไม่ใช่เด็กขี้แยเธอต้องหยุดร้องไห้สิ "
" ได้ "
ฉันหยุดร้องไห้ ทันที ฉันไม่ใช่เด็กขี้แยสักหน่อย 
" หาทางออกจากป่านี้กันเถอะ "
" อืม " 
โอ้ ยื่นมือมาให้ฉัน ฉันเลยจับมือโอ้ แล้วฉันกับโอ้ก้อเดินกันไปเรื่อย ๆ 
" แก้ว "
ฉันหันไปดูที่ต้นเสียง ที่เรียกฉัน ต้นเสียงนั้นก้อคือ โทโมะกับโฟร์ ฉันรู้สึกว่าอยากจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง 
" แก้ว ไม่ต้องไปสนใจนะ "
เสียงของโอ้กระซิบที่ข้างหูของฉัน โอเคฉันต้องไม่สนใจ อย่าร้องไห้ออกมานะแก้วไม่งั้นทุกคนจะคิดว่าเราอ่อนแอ ฉันแก้ว ไม่มีทางเสียน้ำตาเป็นครั้งที่ 2 อีกแน่นอน
" แก้ว ไปกันเถอะ " โอ้
" อืม " แก้ว
" แก้วเธอเป็นอะไรรึเปล่า " โฟร์
" ไม่...ฉันไม่เป็นไร " แก้ว
โทโมะมองฉันที่จับมือกับโอ้อยู่แบบไม่สบอารมณ์เลย ฉันไม่สนใจนายหรอกนายทำให้ฉันเสียใจมากนะนายคือ ไอ้บ้า ๆๆๆๆ 
" ไปกันเถอะ โอ้ " แก้ว
" คร้าฟผม " 
เชอะ ฉันจะไม่สนใจนายอีก ฉันไม่ได้รักนายแล้ว ไอ้โทโมะ บ้า ๆๆๆๆๆๆๆๆ ( เรื่องหลอกตัวเองเก่งจริง ๆ เลยนางเอกเรื่องนี้ อิอิอิ )