H.K.U มหาลัยแห่งรัก

 4

Meet one another again

กริ๊งงง..กริ๊ง~

ป๊อปปี้ขมวดคิ้วก่อนจะลุกจากที่นอนไปกดนาฬิกาปลุกให้หยุดส่งเสียง

เช้าวันแรกที่เมืองไทย

วันนี้เค้าจะต้องไปรายงานตัวเป็นอาจารย์ที่ H.K.U. มหาลัยของเพื่อนพ่อที่ขอให้เค้าไปช่วยสอน

Rrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากโต๊ะที่อยู่ข้างเตียง

“ ครับ ผมเพิ่งมาถึงเมื่อคืน ” เค้าพูดในขณะที่เตรียมผ้าเช็ดตัวจะอาบน้ำ

“ ครับ ครับ เดี๋ยวตอนบ่ายจะไปหา คิดถึงเหมือนกันครับ ”

เค้าวางสายจากผู้เป็นแม่ที่โทรมาหาเค้าแต่เช้า เพราะเจ้าลูกชายคนนี้ไม่ได้กลับไปนอนบ้านแต่เลือกนอนที่โรงแรมแทน

เค้าค้นอุปกรณ์อาบน้ำในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกมาก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ

ฟู้ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

เสียงเปิดก๊อกน้ำในอ้างล้างหน้า

เค้ามองหน้าตัวเองในกระจกแล้วเผยยิ้มน้อยๆออกมา

“ หล่อเหมือนกันนะเรา ” ป๊อปปี้สำรวจใบหน้าอันหล่อเหลาที่เค้าภาคภูมิใจแต่ก็ต้องมาสดุดที่ปาก เหมือนจะเปื้อนอะไรนิดหน่อย

“ ยึ้ยยย น้ำลาย เรานอนน้ำลายไหลเหรอเนี้ย ” เค้าทำหน้ากังวลก่อนจ่ะรีบเอาน้ำมาล่างออก

‘ ขยะแขยง ’

อยู่ๆคำพูดของผู้หญิงแปลกหน้าเมื่อคืนก็แล่นเข้ามาในหัว

“ มันก้น่าขยะแขยงจริงๆนี่หว่า ” ดันไปนอนน้ำลายยืดต่อหน้าผู้หญิง น่าอายตายเลย

“ น่าอาย น่าอายๆๆๆๆ!!!!!!! ” เค้ารีบวักน้ำมาล้าง หวังจะน้ำให้คำพูดน้ำหายไป แต่เนื่องจากปริมาณน้ำมากเกินไปทำให้เค้าสำลักน้ำเล็กน้อย “ แฮ่ก แฮ่ก ” แล้วจึงจะรีบเอาผ้ามาเช็ดหน้า

“ แต่ผู้หญิงอะไรเจ๋งชะมัด ” เค้านึกถึงตอนที่เธอขับรถหนีตำรวจ สถานการณ์ตอนนั้นมันน่ากลัวมาก เธอขับรถเร็วจนผมคิดว่าผมคงไม่รอด แต่ดูจากทักษะการขับรถแล้ว ดูเหมือนจะเป็นนักซิ่งตีนผีที่มีประสบการณ์ในการขับรถอย่างโชกโชน

แต่ถึงเธอจะเป็นนักซิ่งตีนผีแต่ก็สวยจนอยากให้อภัย.....

.

.

.

คฤหาสน์ย่านชานเมือง

“ หนูไปก่อนน่ะค่ะ สวัสดีค่ะ ” ฟางหันไปไหวแม่ของเธอที่นั่งอยู่ตรงโซฟาสีน้ำตาลในห้องรับแขก

“ รอไปพร้อมกับคุณพ่อสิลูก ” คุณหญิงบอกลูกสาวที่แต่งชุดนักศึกษาเตรียมไปมหาลัย เมื่อคืนเธอกลับมาตอนตี 2 คนเป็นแม่กลุ้มใจจริงๆ

“ ไม่ค่ะหนูจะขับไปเอง ไปก่อนน่ะค่ะบาย ” แต่เธอไม่ฟัง แล้วเดินไปออกจากบ้านตรงไปที่รถ พอร์ช Porsche-911-Turbo-Cabriolet สีแดงแปรดดดด ราคา 10 ล้านup เธอได้รถคันนี้ในวันเกิดเมื่อปีก่อนจากแม่ของเธอ

เสียงเครื่องยนต์ที่เบาจนเกือบไม่ได้ยิน มันคือหนึ่งสิ่งที่เธอชอบรถคันนี้เพราะบางทีเธอก็แอบเอามันไปกินลมชมวิวยามค่ำคืนโดยที่ไม่มีใครรู้

“ ขับช้าๆหน่อยสิลูก ” คุณหญิงตะโกนไล่หลังรถสีแดงที่แล่นออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความเหนื่อยใจ

‘ Looking ♪back on younger days, the time has passed, ♬

♪And nothing stays the same. Hey hey hey! ’ ♬

เสียงเพลง Walk Away ของ Dia Frampton ถูกเปิดโดยเจ้าของรถที่วันนี้ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

เธอเคาะนิ้วที่พวงมาลัยเป็นจังหวะตามเพลง ปากก็ฮัมเพลงตามเบาๆ

“ She was such a pretty girl! ♬ ”

‘with glowing eyes and yellow curls. Hey hey hey! ♬ ’

Rrrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะการร้องเพลงทำให้เจ้าตัวเสียอารมณ์เล็กน้อย แต่หน้าจอแสดงชื่อจินนี่เพื่อนรัก เธอไม่ลังเลเลยที่จะรีบรับสาย

“ มีไร ”

[ ไปเอาของที่โรงแรม*** ให้หน่อยสิ ]

“ ของอะไร ”

[ เถอะหน่า ]

“ อืม เดี๋ยวไปเอาให้ ”

เธอวางสายจากเพื่อนรักก่อนเร่งเสียงเพลงให้ดังขึ้น

“ ฝนตกเหรอเนี่ย ”

.

.

.

วันนี้เค้าจะต้องไปรายงานตัว แต่ปัญหาที่เค้าเจอคือ ไม่มีรถ&ฝนตก

“ ทำมั้ยต้องมาตกตอนนี้ด้วยน่ะ ” เค้าอารมณ์ขุ่นเล็กน้อย เพราะตอนนี้ก็เกือบจะชั่วโมงแล้วที่เค้ายืนรอคนขับรถที่บ้านพ่อมารับ

ฝนเริ่มตกหนักขึ้นท่ามกลางความความร้อนของเดือนมีนา ป๊อปปี้ขมวดคิ้ว เพราะเค้าอุตส่าห์จากหนีเย็นมาอยู่ร้อน แต่ดันมาเจอฝันอีกก็คงต้องเย็นต่อไป

ป๊อปปี้สาวเท้าอย่างไวไปหลบอยู่ที่ป้ายรถเมล์ที่ใกล้ที่สุดแม้จะมีที่กำบังเล็กนิดเดียวแต่ก็ดีกว่าไม่มี จริงมั้ย? โชคดีที่ป้ายรถเมล์ไม่มีคนอยู่ ป๊อปปี้จึงหามุมที่หลบฝนได้ให้เปียกน้อยที่สุด แต่กระนั้น ความเย็นของน้ำฝนที่กระเด็นมาใส่เค้าก็ทำให้เย็นอยู่ดี

“ เมื่อไหร่ลุงจะมาเนี้ยย ” ป๊อปปี้ยังคงบ่น มือทั้งสองข้างก็พลางปัดละอองน้ำฝนที่กระเด็นมาโดนเสื้อ แต่ดูเหมือนจะไม่ทันเพราะเสื้อมันเปียกเกือบจะทั้งตัวแล้ว

ป๊อปปี้หลับตาปี๋เมื่อดันมีรถคันหนึ่งวิ่งมาที่แอ่งน้ำข้างหน้าเค้า...

สาดดดดด!

“ โว้ยยยยยยยยยยยยยยย ”

ป๊อปปี้ร้องเสียงดังเมื่อน้ำเย็นๆสาดเข้ามาทั่วตัว และยิ่งกว่านั้น มันคือน้ำที่อยู่ในแอ่งข้างถนน!

ป๊อปปี้ค่อยๆเช็ดหน้าอย่างเบา แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองรถคันนั้นด้วยความโมโหก่อนจะวิ่งเข้าไปทุบกระจกรถอย่างรวดเร็ว

“ นี่ๆๆนี่! ขับรถภาษาอะไรห่ะ ไม่เห็นรึไงว่ามีคนยืนอยู่ ”

ป็อปปี้ทุบกระจกรถพอร์ชสีแดงรัว กระจกรถจึงค่อยๆเลื่อนเปิดลงให้เห็นคนขับ

“ นี่!! ไอบ้า หยุดทุบรถชั้นเดี๋ยวนี้น่ะ ” ใบหน้าสวยหวานที่นั่งอยู่ด้านคนขับมองป๊อปปี้อย่างไม่พอใจ

แวบแรกเค้าแอบอึ้งในความสวยของคนขับรถ เธอมีผมสีคาราเมลดัดเป็นลอนสวย แถมหน้าตาเธอยังคุ้นๆอีกด้วย แต่เมื่อนึกถึงเสื้อผ้าที่เค้าต้องใส่ไปรายงานตัววันนี้ ป๊อปปี้จึงโวยวายต่อทันที

“ นี่คุณ ขับรถภาษาอะไรห่ะ ถึงไม่ดูตาม้าตาเรือ ไม่เห็นหรือไงว่ามีคนยืนอยู่ แล้วนี้เสื้อผมเปื้อนหมดเลย ผมมีธุระต้องไปทำด้วย แล้วจะทำยังไงห่ะ”

“ โอ้ยยย โวยวายเป็นผู้หญิงไปได้ เป็นตุ๊ดรึไงห่ะ ”

“ นี่ เอาไป ชั้นรีบ แล้วเอาร่างสกปรกๆ ออกจากรถชั้นด้วย ” เธอยื่นแบงค์พันประมาณ 3 แบ่งให้ป๊อปปี้

ว่าแล้วสาวหน้าหวานก็ขับรถออกไปทิ้งให้ป๊อปปี้ยืนมองตามตาค้าง

“ คิดดูถูกกันงั้นเหรอ ยัยผู้หญิงไม่มีมารยาท! หน้าตาก็ดีนิสัยแย่ที่สุด ใครเป็นพ่อแม่นี้ปวดหัวตายเลย ”

55++ มาอัฟแล้ว ขอโทษด้วยสำหรับคนที่รอ หายไปเกือบอาทิตย์^^

ช่วงนี้ไม่ว่างจริงๆ โรงเรียนเปิดพรุ่งนี้แล้ว เราคงอัฟได้อาทิตย์ละครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น(อย่าว่ากันน่ะ)

ยังไงก็ช่วยเมนต์ติชมโหวตกันได้น่ะ

รักรีดเดอร์ทุกคน จุ๊บ!