To love or to bad...

"แก้วจ้ะ ไม่ทราบว่าเมื่อไรจะไปอาบน้ำแต่งตัว"
 
 
 
หญิงสาวร่างเล็กหน้าตาน่ารักกที่มีชื่อว่า 'เฟย์'ลักษณะนิสัยเปรี้ยว เจ้าแม่แฟชั่น และจอมวางแผน
เป็นที่สุด สั่งเพื่อนสาวตัวสูง ผิวขาวหน้าตาดี'แก้ว' เพื่อนสาวสุดสวยของเขา ซึ่งจะมีดีทุกอย่า
ยกเว้นปากถ้าเบาในการพูดจะเป็นอะไรที่เพรียบพร้อมมาก  
 
 
 
และเรื่องที่ว่าอาบน้ำแต่งตัวไปไหนนะหรอ?...พวกเธอก็มีที่เดียวแหละในยามค่ำคืนของสาวสวยก็
ต้องไปเสวยสุข ด้วยการเช็คเรทติ้งของตัวเองด้วยการแต่งตัวไปประชันกับสาวๆในผับชื่อดัง มันเป็น
กิจวัติประจำวันเลยก็ว่าได้ ที่จะไปโชว์ลีลาให้หนุ่มๆน้ำลายไหนกันเป็นแถว
 
 
 
"โอ๊ย ยัยเฟย์ นี่พึ่ง 3 ทุ่มกว่าเองนะ แกจะรีบไปทำไม?"แก้วพูดกับเฟย์ นั้นทำให้เพื่อนที่กำลังแต่ง
หน้าทาปาก จัดทรงผมอยู่หน้ากระกกบานใหญ่
 
 
 
"อ่าว ไม่ให้ไปตอนนี่แกจะให้ไปตอนตี4ตอนผับกำลังปิดหรอจ้ะ รีบไปเลยนะ วันนี้เป็นวันอาทิตย์วัน
หยุด คนคงเยอะ เดี่ยวไม่มีที่นั่ง รีบๆๆ นั้นพี่ฟางออกมาจากห้องน้ำแล้ว"
 
 
 
เฟย์บอกแก้ว และพี่สาวคนงามที่ขึ้นชื่อเรื่องน่าตาว่าน่ารัก คนอื่นมองภายนอกว่าเธอดูใสๆแต่ภายใน
ขอบอก เจ๊แกเป็นคนตรง เน้นว่าตรงนะจ้ะ ไม่มีการอ้อมถนอมน้ำใจ เป็นพี่สาวแท้ๆของเฟย์ และ
ฟางก็พึ่งอาบน้ำเสร๊จ เหลือเพียงแต่งหน้าทำผมและก็แต่งตัว คงมีแต่แก้วนั้นแหละ ที่ยังนอนเล่น
มือ ถือของตัวอยู่บนเตียงกว้าง
 
 
 
"เออๆๆ ไปแหละๆ "แก้วพูดจบก็ลุกขึ้นวางมือถือลงและรีบเดินตรงไปยันห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำไป
เที่ยวสนุกๆกับเพื่อนๆ
 
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
 
 
ตอนนี้ทั้งสามสาวก็ได้มาถึงผับชื่อดังใจกลางเมืองของกรุงเทพ ผู้คนพลุกพลานมากมายเสียงเพลง
และหนุ่มสาวมากมาย เริ่มมากัน คนในผับก็มากมายแทบไม่มีที่จะยืน ก็แน่นอนวันนี้มันวันหยุดผู้คน
ยิ่งมากเป็นพิเศษ  
 
 
 
"แก้ว พี่ฟาง ฉันเจอที่นั่งแล้ว"เฟย์ตะโกนเรียกหลังจากเจอที่นั่งแล้ว ฉันกับเฟย์ก็เดินเบียดๆคนไป
หาที่นั่งที่เฟย์บอก แต่ก็ไปเตะตาอยู่ที่ว่า ที่นั่งนั้นมันไม่ได้เห็นแค่เฟย์นั่งคนเดี่ยว มีผู้ชายอีกตั้งสาม
คนนั่งอยู่
 
 
 
"เอ..เฟย์ใครนะ"ฟางเอ่ยถามเมื่อเฟย์ดูท่าทางรู้จัก 
 
 
 
"อ่อ นี่ป็อปปี้ เขื่อน ส่วนนั้น ...โทโมะ"เมื่อแก้วได้ยินคำนั้น ชื่อของคนนั้น แก้วรีบหันมามองหน้า
ของคนที่มีชื่อว่าโทโมะ
 
 
 
"ทะ...โทโมะหรอ?"แก้วพูดอย่างติดๆขัด แก้วตกใจมากที่ได้เจอคนอย่างหมอนั้นอีกเป็นครั้งที่สอง
ถ้าถามกันว่ารู้จักกันได้อย่างไงนะหรอ...
 
 
 
 
 
 
ย้อนไปเมื่อสามเดือนก่อน
 
 
 
"คุณครับ...เมามากแล้ว คุณควรจะกลับบ้านได้แล้วนะ"ชายร่างหนา รูปหล่อบอกหญิง
สาวร่างสูง ที่นั่งอยู่หน้าบาร์เหล้า ที่แก้วเหล้ามากกว่าหกแก้ว ดื่มจนแก้มขาวนวลเนียนใส
เปลี่ยนเป็นสีแดงอมชมพู
 
 
 
"ไม่เอา!! ยังไม่เมา เห็นไหม? ไปไกลๆเลย อยากจะจีบฉันนะสิ ไปๆๆๆ ฉันไม่สน"
 
 
 
"นี่คุณ อย่าหลงตัวเองให้มันมาก แล้วแต่เหอะ ผมอุสาต์หวังดี"ชายร่างหนาบอกสาวร่าง
เล็กที่ไม่ฟังเขา แถมยังทำหน้ายักษ์ใส่อีก 
 
 
 
 
ผู้หญิงอะไร ทำตัว... 
 
 
 
 
"เดี่ยว!! กลับก็ได้ แต่...ไปส่งหน่อยจิ"สางร่างสูงพูด ชายร่างหนาจึงส่ายหัวเบาๆก่อนจะ
พยุงหญิงสาวขึ้นรถของตัวเอง
 
 
 
"บ้านอยู่ไหน? เดี่ยวผมไปส่งแต่ คุณชื่ออะไร?"
 
 
 
"...แก้ว ฉันชื่อแก้ว จริญญา ถามไมมิทราบ"แก้วบอกชายร่างหนาก่อนจะขยับเขามามอง
หน้าใกล้ สายตาแก้วมองสายตาร่างหนาด้วยจับสายตาจับผิดอะไรบางอย่าง(ก็หล่อนคิด
ว่าจะจีบเขาหรือป่าวนั้นแหละ - -)
 
 
 
"เฮ้อ....ผมก็แค่ถามตามมารยาท"
 
 
 
"แล้วนายอ่ะชื่อไร? ให้นายรู้จักฉันฝ่ายเดี่ยวอ่อ!!!"แก้วตะคอกใส่ชายร่างหนา ร่าง
หน้าส่ายหัวเบาๆอีกครั้ง แหมก็ไม่ไหวแหละ เอาอะไรมากกับคนเมาว่ะกู - -
 
 
 
"ชื่อโทโมะ โทโมะ วิศว ตกลงบ้านอยู่ไหน?"โทโมะแนะนำตัวและถามบ้านแก้วอีกครั้ง แก้ว
ก็บอกๆทางไปตามที่อยู่ของตน และโทโมะก็มาส่งในบ้าน(ในห้องนอน)
 
 
 
"ผมขอตัว...ดูแลตัวเอง โชคดีครับ"
 
 
 
หมับ! 
 
 
 
มือเล็กๆของแก้วดึงมือหนาของโทโมะไว้และค่อยดึงโทโมะให้มานั่งข้างๆตัวเองที่บนเตียง
นอน โทโมะดูงงๆในสถาณการณ์แต่ก็ต้องตกใจเมื่อแก้วจะดึงไปจูบ
 
 
 
"เห้ย! คุณ ปล่อยผมนะ ผมไม่อยากทำไรแบบนี้หรอกนะ"โทโมะพูดพลางแกะมือสวยๆ
ของแก้วออก แต่แก้วกับดื้อดึง จากดึงเปลี่ยนมากระชากให้โทโมะ นอนลงบนพื้นเตียงของ
ตัวเอง
 
 
 
"นี่!! ฉันร้อน ช่วยหน่อยไม่ได้หรือไงกัน"แก้วพูดจบก็เริ่มบรรเลงจูบอันเร้าร้อน ก็เพราะ
เมาจนลืมสติเลยทำอะไรแบบนี้นะนิ โทโมะขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชาย ผู้ชายทุกคนล้วนต่างมีความ
ต้องการ มีผู้หญิงที่สวยขนาดนี่ ใครจะทนก็ทนเหอะโทโมะคนนี่ไม่ทน 
 
 
 
"ผมบอกคุณไว้ก่อนนะ ถ้าจะห้ามก็ห้าม เพราะอีก5นาทีผมจะหยุดมันไม่ได้แล้ว"
 
 
 
"...จะห้ามทำไม?...เพราะฉันก็ต้องการ"ทั้งสองคนร่วมรักกันอย่างเร้าร้อนในห้องของ
แก้ว เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ แก้วนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองทำอะไรลงไป 
 
 
 
พอเช้ารุ่งขึ้นแก้วตื่นขึ้นมาด้วยความปวดหัวอย่างรุนแรง และตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น 
จากเมื่อคืน แก้วพอจำรางๆได้ว่าตัวเองทำอะไรไป และตกลงกับโทโมะว่า จะไม่บอกใคร
และเราสองคนจะไม่ได้เจอกันอีก
 
 
 
 
 
ย้อนกลับมาปัจจุบัน
 
 
แหละนั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งแก้วไม่อยากจะจำมัน!! และก็ไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ด้วย ไม่ได้
อายนะ ไม่ชอบขี้หน้า!!!
 
 
 
"ฉันบอกแล้วไง ว่าอย่าเจอกันอีก!"แก้วพูดเสียงดังนั้นทำให้โทโมะแล้วทุกๆคนหันไปมองแก้ว โท
โมะยิ้มมุมปากก่อนที่จะพูดว่า
 
 
 
"เขาเรียกว่าความบังเอิญ"โทโมะพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากอีกครั้ง นั้นทำให้ทุกคนงงมาก เฟย์เกาหัว
ฟางกระพริบตาปริบๆ 
 
 
"พวกแกพูดไรกันสองคนให้ฉันรู้เรื่องด้วยดิ"เฟย์พูดขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
{100%}
 
 

 
ยังไงก็ฝากติดตาม ด้วย รับลองว่าเรื่องนี่สนุก ฟินกันทุกคนแน่จ้ะ
 
คอมเม้นกันเยอะๆนะ
 
 
 
 
 
https://www.facebook.com/profile.php?id=100001529168671 
นี่คือเฟสบุ๊คนะจ้ะ ใครต้องการคุย ขอฟิค ใครคู่ใครออกความเห็นอะไร แอดได้เลยนะจ้ะ :D