secret แค้นนี้ที่รัก

ร้าน coffee love
“ดงวุค นายคิดว่าผู้ชายคนนั้นมีตัวตนจริงๆหรือเปล่า”ฉัน
“ฉันเชื่อว่าเขาต้องมีตัวตนจริงๆ”ดงวุค
“ทำไมนายถึงเชื่อแบบนั้นละ”ฉัน
“ฉันก็ไม่รู้สิ แต่ฉันเชื่อว่าเขาต้องมีตัวตน”ดงวุค
“ฉันก็หวังว่าเขาจะมีตัวตนจริงๆบางทีผู้ชายคนนั้นอาจจะทำให้ซูมินกลับมาใช้ชีวิตปกติได้เหมือนเดิม”ฉัน ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรฉันขอแค่ให้ซูมินกับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติเหมือนเดิมและฉันก็หวังว่าผู้ชายคนนั้นจะมีตัวตนจริงๆเพราะเขาจะเป็นคนเดียวที่ตอนนี้ซูมินต้องการมากที่สุด
บ้านตระกูลปาร์ค
“ขอบใจนายมากนะที่มาส่ง”ฉันบอกกับดงวุค วันนี้เขาอยู่เป็นเพื่อนฉันทั้งวันก็คงมีเขาคงเดียวสินะที่เข้าใจฉัน
“อื้อ แล้วเจอกันนะ”ดงวุค
“จ๊ะ เดินทางดีๆนะ”ฉัน
ฉันยืนส่งดงวุคเสร็จก็เดินเข้าบ้าน แต่ทำไมวันนี้บ้านดูเงียบๆนะ
“อ้าว คุณหนูกลับมาแล้วหรอ”ป้านม
“ค่ะ แล้วซูมินเป็นไงบ้างค่ะ”ฉัน
“คุณหนูซูมินยอมกินข้าวแล้วละค่ะ”ป้านม
“งั้นหรอค่ะ ค่อยโล่งอกหน่อย”ฉัน
“อ่อ จริงสิค่ะคุณหนู มีคนมาหาคุณหนูซูมินที่บ้านด้วยละค่ะตอนนี้เขาก็คุยกับคุณหนูซูมินอยู่ข้างบน”ป้านม
“ใครหรอค่ะ แล้วเขาบอกหรือเปล่าว่ามาจากที่ไหน”จะเป็นคนที่ฉันคิดไว้หรือเปล่านะ
“เห็นเขาบอกว่า เขามาจากรพ.ที่คุณหนูซูมินรักษาอยู่ค่ะ ทางรพ.ส่งเขาให้มาดูแลคุณหนูซูมิน”ป้านม
ฉันฟังป้านมพูดจบก็รีบขึ้นบันไดตรงไปห้องของซูมินทันที เขามีตัวตนจริงๆด้วย เขานี่แหละเป็นความหวังเดียวของฉัน
แอ๊ด แอ๊ด
ฉันเปิดประตูห้องของซูมิน มีผู้ชายคนนึงกำลังนั่งคุยกับซูมินเขานั่งหันหลังอยู่ฉันเลยไม่เห็นหน้าของเขา
“พี่หรอค่ะ”ซูมิน
“จ๊ะ พี่เอง เออคุณคือ?”ฉันตอบซูมินและถามผู้ชายที่นั่งคุยกับซูมินอยู่ เขายืนขึ้นและหันหน้ามาทางฉัน
“สวัสดีครับ ผมชื่อ คัง แจจุน”
“จะ จะ แจจุน”ฉันตกใจเมื่อจู่คนๆนี้คือแจจุนอดีตแฟนของฉัน นี่เป็นเขาจริงๆหรอ
“พี่รู้จักพี่ชายคนนี้ด้วยหรอค่ะ”ซูมิน
“นั่นสิครับคุณรู้จักผมด้วยหรอครับ”แจจุนถามฉัน นี่เขาจำฉันไม่ได้จริงๆหรือแค่แกล้งกัน
“ฉะ ฉะ ฉันไม่รู้จักคุณหรอกค่ะ แค่รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย”ฉันตอบตะกุกตะกัก
“แหม ผมก็คิดว่าคุณจะรู้จักผมซะอีกนะครับเนี่ย”แจจุนเดินเข้ามาใกล้ฉันเขาพูดที่ข้างหูฉัน ฉันถอยออกจากห่างเขานี่เขาต้องการอะไรกันแน่
“ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวนะค่ะ”ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องแต่เขาคว้ามือฉันไว้
“เรายังคงต้องเจอกันอีกนาน”เขากระซิบข้างหูฉัน
ฉันสะบัดมือของเขาออกแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องซูมินฉันตรงเข้าห้องของฉัน
“ฮึก ฮึก เป็นเขาจริงๆทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ ทำไม ทำไม
”ฉันสะอื้นเพราะฉันคิดว่าฉันและเขาคงจะไม่มีวันพบกันอีก ทำไมกันทั้งๆที่ฉันตั้งใจจะลืมเรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับเขาแต่เขากลับมาความรู้สึกของฉัน....ทำไม ทำไมกัน!!!!