secret แค้นนี้ที่รัก

ร้าน coffee love

“ดงวุค นายคิดว่าผู้ชายคนนั้นมีตัวตนจริงๆหรือเปล่า”ฉัน

“ฉันเชื่อว่าเขาต้องมีตัวตนจริงๆ”ดงวุค

“ทำไมนายถึงเชื่อแบบนั้นละ”ฉัน

“ฉันก็ไม่รู้สิ แต่ฉันเชื่อว่าเขาต้องมีตัวตน”ดงวุค

“ฉันก็หวังว่าเขาจะมีตัวตนจริงๆบางทีผู้ชายคนนั้นอาจจะทำให้ซูมินกลับมาใช้ชีวิตปกติได้เหมือนเดิม”ฉัน ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรฉันขอแค่ให้ซูมินกับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติเหมือนเดิมและฉันก็หวังว่าผู้ชายคนนั้นจะมีตัวตนจริงๆเพราะเขาจะเป็นคนเดียวที่ตอนนี้ซูมินต้องการมากที่สุด

บ้านตระกูลปาร์ค

“ขอบใจนายมากนะที่มาส่ง”ฉันบอกกับดงวุค วันนี้เขาอยู่เป็นเพื่อนฉันทั้งวันก็คงมีเขาคงเดียวสินะที่เข้าใจฉัน

“อื้อ แล้วเจอกันนะ”ดงวุค

“จ๊ะ เดินทางดีๆนะ”ฉัน

ฉันยืนส่งดงวุคเสร็จก็เดินเข้าบ้าน แต่ทำไมวันนี้บ้านดูเงียบๆนะ

“อ้าว คุณหนูกลับมาแล้วหรอ”ป้านม

“ค่ะ แล้วซูมินเป็นไงบ้างค่ะ”ฉัน

“คุณหนูซูมินยอมกินข้าวแล้วละค่ะ”ป้านม

“งั้นหรอค่ะ ค่อยโล่งอกหน่อย”ฉัน

“อ่อ จริงสิค่ะคุณหนู มีคนมาหาคุณหนูซูมินที่บ้านด้วยละค่ะตอนนี้เขาก็คุยกับคุณหนูซูมินอยู่ข้างบน”ป้านม

“ใครหรอค่ะ แล้วเขาบอกหรือเปล่าว่ามาจากที่ไหน”จะเป็นคนที่ฉันคิดไว้หรือเปล่านะ

“เห็นเขาบอกว่า เขามาจากรพ.ที่คุณหนูซูมินรักษาอยู่ค่ะ ทางรพ.ส่งเขาให้มาดูแลคุณหนูซูมิน”ป้านม

ฉันฟังป้านมพูดจบก็รีบขึ้นบันไดตรงไปห้องของซูมินทันที เขามีตัวตนจริงๆด้วย เขานี่แหละเป็นความหวังเดียวของฉัน

แอ๊ด แอ๊ด

ฉันเปิดประตูห้องของซูมิน มีผู้ชายคนนึงกำลังนั่งคุยกับซูมินเขานั่งหันหลังอยู่ฉันเลยไม่เห็นหน้าของเขา

“พี่หรอค่ะ”ซูมิน

“จ๊ะ พี่เอง เออคุณคือ?”ฉันตอบซูมินและถามผู้ชายที่นั่งคุยกับซูมินอยู่ เขายืนขึ้นและหันหน้ามาทางฉัน

“สวัสดีครับ ผมชื่อ คัง แจจุน”

“จะ จะ แจจุน”ฉันตกใจเมื่อจู่คนๆนี้คือแจจุนอดีตแฟนของฉัน นี่เป็นเขาจริงๆหรอ

“พี่รู้จักพี่ชายคนนี้ด้วยหรอค่ะ”ซูมิน

“นั่นสิครับคุณรู้จักผมด้วยหรอครับ”แจจุนถามฉัน นี่เขาจำฉันไม่ได้จริงๆหรือแค่แกล้งกัน

“ฉะ ฉะ ฉันไม่รู้จักคุณหรอกค่ะ แค่รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย”ฉันตอบตะกุกตะกัก

“แหม ผมก็คิดว่าคุณจะรู้จักผมซะอีกนะครับเนี่ย”แจจุนเดินเข้ามาใกล้ฉันเขาพูดที่ข้างหูฉัน ฉันถอยออกจากห่างเขานี่เขาต้องการอะไรกันแน่

“ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวนะค่ะ”ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องแต่เขาคว้ามือฉันไว้

“เรายังคงต้องเจอกันอีกนาน”เขากระซิบข้างหูฉัน

ฉันสะบัดมือของเขาออกแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องซูมินฉันตรงเข้าห้องของฉัน

“ฮึก ฮึก เป็นเขาจริงๆทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ ทำไม ทำไม

”ฉันสะอื้นเพราะฉันคิดว่าฉันและเขาคงจะไม่มีวันพบกันอีก ทำไมกันทั้งๆที่ฉันตั้งใจจะลืมเรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับเขาแต่เขากลับมาความรู้สึกของฉัน....ทำไม ทำไมกัน!!!!