หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

     Prat Bella

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าเพราะแสงแดดตอนเช้าสาดช่องกระทบตาฉัน ว่าแต่ฉันหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเนี้ยเท่าที่จำได้ก็ตอน......ไม่มั้งนายเจมส์นั้นน่ะหรอจะดีกะเราขนาดนั้น แต่ฉันว่าใช่น่ะเขากอดฉันกอดแน่นด้วยมันดูอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูกอ่ะ เอาจิงๆเค้าก็หล่อมากเลยน่ะเนี้ยแต่ปากเสียไปหน่อย ว่าแต่ฉันยังไม่รุ้เลยเค้าทำงานรัยรู้แค่น้องเค้าเปนหมอ แล้วเค้าล่ะเปนชาวประมงรึไงกันถึงได้มายุกระท่อมแบบนี้

เจมส:นี้!ยัยเพี้ยนตื่นแล้วหริอ "พูดถึงกะมาเลยตายอยากจิง"เนี้ย!!!มัวแต่พุดคนเดวยุนั้นแหละ ถ้าตื่นแล้วก็ลงไปอาบน้ำจะได้กินข้าว ยั้ยเพี้ยนเอ้ย

เบล:เนี้ยเลิกเรียกฉันว่ายัยเพี้ยนสักที่ฉันชื่อเบลล่า

เจมส:ก็ทำมัยฉันจะเรียกอย่างนี้อ่ะเทอจะทำมัยยัยเพี้ยน "ดูๆผิดจากที่พุดที่ไหนปากเนี้ย" ยังอีกรีบไปอาบน้ำดิเร็ว."เขาพูดจบแค่นั้นแหละฉันใส่เกียหมาวิ่งเลย แถมได้ยิ่นเสียงหัวเราะตามมาอีกเจบใจชะมัดเลย"

   Prat James

ตอนนี้ผมไล่เทอไปอาบน้ำก็ลงมาด้านล่างเพื่อจัดโต๊ะ ให้ตายเถอะเอาตงๆผมไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครเลยแม้แต่น้องผมยังไม่เคยด้วยซ้ำ แล้วนี้ผมต้องมาตื่นแต่เช้าทำโจ้กให้เทอเนี้ยน่ะโอ้ยชีวิตมันจะมีรัยแย้ไปกว่านี้อีกไหม ดูท่าทางจะอาบน้ำเสดล่ะเดินมาล่ะ ตอนเทอใส่เสื้อที่ยัยเจนเอามาให้แต่คงต้องพาเทอไปซื้อใหม่ยุดีเพาะดูๆทันอาจจะใหญ่ไปสำหรับเทอ

เบล:โอ้โฮ หอมมากเลยอ่ะไหนชืมสิอืมๆๆๆๆ อะห่รอยมากอ่ะนายนี้เก่งเหมือนกันน่ะเนี้ย "ดูยัยนี้ตระกระมากกินไม่หยุดเลย"

เจมส:เนี้ยๆ หายใจบ้างก็ได้กินยังกะกลัวใครมาแย้งงั้นแหละ ค่อยๆกินเดวกะติดคอหรอก

เบล:ก็มันอร่อยนินายนี้ทำอาหารอ่ะสุดยอดจิงๆ"ยัยนี้ก็ชมผมยุนั้นเเหละเขินเปนน่ะเนี้ย อีกอย่างเทอน่ะคนแรกเลยที่ได้ทานฝีมือผม"

เจมส์:จะชมอีกนานไหมรีบกิน เดวจะพาไปซื้อเสื้อผ้าและของมช่ส่วนตัว "เทอหยุดกินหลังผมพุด"

เบล:ไปซื้อเสื้อผ้าเหีออึมได้ๆ ว่าแต่ขอถามรัยหน่อยได้ไหม??? "ผมพยักหน้าเมื่อเทอถาม" น้องนายเปนหมิอใช่ป่ะหมอเจน แล้วนายล่ะทำรัยหรอถึงมายุกระท่อมแบบนี้ ถ้าจะเปนชาวประมงก็คงไม่ใช่เพราะผิดพันหน้าตานายก็ดูสำอางไป

เจมส:เฮ้ยเนี้ยๆหมายความว่างัยสำอางอ่ะ

เบล:ฉันหมายถึงหล่อน่ะเหอะๆ "แล้วไป ผมพูด" นายทำงานรัยอ่ะถึงได้มายุที่กระท่อมเนี้ย และน้องนายอ่ะทามมัยไม่ยุด้วยกันไม่เหนกลับมาเลย หรือแต่งงานไปล่ะ

เจมส์:นี้ๆพอๆหยุดมโนได้แล้วยัยเพี้ยน น้องฉันยังไม่ได้แต่งงาน รีบๆกินไปเลยจะได้รีบไปซื้อของเดวกะมืดค้ำกันพอดี

เบล:นายก็ตอบฉันหน่อยสิน่ะๆ ฉันอย่ารู้น่ะๆๆๆๆ "ดูอ้อนเข้าน่ารักชะมัดเลย"

เจมส:เออออเอาเปนว่ากินๆไปเดวเล่าให้ฟังทีหลังแล้วกีันยัยเพี้ยน

เบล:ออๆกะได้สันยาน่ะ "เทอเอานิ้วก้อยมาเกียวผม ทำบ้ารัยเนี้ยแต่กะน่ารักดีเหมือนเด็กเลยน่ะเทอ" ว่าแต่จะเรียกยัยเพี้ยนจิงๆใช่ไหม ก็ได้ฉันยอมแลกกะที่นายทำโจ้คสุดอร่อยให้ฉันกิน

        ตอนนี้เทอก้มลงไปกินโจ้กอีกครั้ง กินไปยิ้มไป ยิ้มยัยนี้หวานชะมัดเลยดูแล้วเพลินดี แถมยัง่พูดเก่งอีกต่างหาก ผมไม่ค่อยได้รู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย มันดูอมยิ้มยังไงบอกไม่ถูก รู้แค้ว่ายุกับยัยนี้ก็ไม่เลวแฮ่ ชีวืิตผมมีสีสันขึ้นเยอะเลย ตอนนี้ผมเอาแต่มอง ยิ้มและหัวเราะเพราะเทอเลยที่ทำให้ผมเปนแบบนี้

               ตอนนี้เจมสเริ้มเผลอใจแล้ว แต่เบลล่ะคิดเหมือนเจมป่าวน่ะ รอติดตามอ่านต่อด้วยน่ะค่ะ