หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee
9.7
เขียนโดย cheetar_bella
วันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.00 น.
32 ตอน
70 วิจารณ์
45.07K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 22.32 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
32) รักยิ่งกว่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 09.30น. ณ ที่เกาะทอรัก
หลังจากที่เมื่อวานผ่านเหตุการณ์นั้นมา ทำมห้เจมส์แผลชีก เจมส์จึงสั่งให้เบลล่าโทร.ตามหมอเจนให้มาในวันนี้เพื่อมารักษาแผล ทั้งหมดเดินทางมาถึงแต่เช้าเพราะเป็นห่วงเจมส์ การมาของทุกคนทำให้เบลล่าแปลกใจอย่างมาก เพราะไม่ใช่แค่หมอเจนที่มา ยังมี พี่บอย หมาก รวมไปถึงพ่อของเทอด้วย
หมอเจนมาถึงก็เข้าทำแผลให้เจมทันที เบลล่าดูทุกคนจะไม่เดือดร้อนอะรัยที่เหนเทอยุที่เกาะทอรักกับเจมส์สองคน โดยเฉพาะพ่อเทอที่ดูชิวๆ เอาแต่เดินดูเกาะ และชมไม่ขาดปาก นี้เทอถูกจับตัวมาน่ะ พ่อเทอไม่คิดเปรห่วงหรือไง ยิ่งเปนเจมที่พามาด้วยแล้ว
ดูเหมือนทุกคนจะรุว่าเบลล่ากำลังคิดอะรัย แต่ทุกคนก็เลือกจะเงียบเดวรอให้เจ้าต้นเรื่องมาจัดการเองจะดีกว่า แต่คนที่รอไม่ได้กับความสงสัยอย่างเบลล่า เทอจึงเดินไปหาราเชวทันที
"พ่อค่ะ! พ่อมาที่นี้ได้ไงค่ะ"ราณีถาม
"พ่อก็นั่งเรือจากเกาะ ปลายฝันมาไง มีเจ้าหนวดบอยเปนคนขับ"ราเชวตอบ
"เดียวน่ะค่ะ เบลสงสัยตั้งแต่ทุกคนมาที่นี้พร้อมกันแล้วน่ะ เบลโทรไปบอกหมอเจน นี้หรือว่าหมอเจนยุที่เกาะปลายฝันหรอค่ะ รวมทั้งพี่บอยด้วย แล้วนี้เบลหายไปตั้งหลายวันไม่มีคัยถามเบลเลยหรอค่ะว่าเปนงัย หรือห่วงกันบ้าง โดยเฉพาะคุนพ่อ! มีอะรัยที่เบลไม่รุไหมค่ะ"ราณีใส่เปนชุด ทุกคนที่ยืนยุจึงเดินมาช่วยราเชว
"ใจเยนก่อนสิเบล ทุกอย่างเนี้ยเดวเบลก็รุ แต่รออีกหน่อยน่ะ "หมากบอก
"ใช่! ถึงจะสมรู้ร่วมคิดกันทั้งหมด แต่เราไม่ใช่คนวางแผนไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย รอเครียกับเจ้าต้นเรื่องดีกว่า"บอยบอกเสริม
"มานี้มาเบลลูกมาให้พ่อกอดทีสิคิดถึงจะแย้ มัวแต่ชมเกาะทอรักยุมันสวยจิงนี้น่าาา เลยทำให้พ่อลืมเราไปเลย มาๆไม่เอาอย่าทำหน้าแบบนั้นลูกไม่น่ารักเลย"ราเชวดึงเบลล่าเข้ามากอด เพราะตอนนี้เทอกำลังโมโห และโกรธมากๆ เพราะเทอเริ่มจะประติดปะต่อเรื่องราวได้บ้างแล้วว่ามันเปนไง ทุกคนคงร่วมมือกัน พี่บอบ พี่หมาก หมอเจน แม้กระทั้งพ่อเทอ และคนต้นคิดคงเปนเจมส์แน่ๆ นี้ทุกคนหลอกเทอหมดเลยหรอเนี้ย
"นั้นไงหมอเจนออกมาแล้ว"หมากเอ่ยบอกพร้อมเดินไปโอบเอวหมอเจน
"โอ้ยยย! เลี้ยน! ให้มันน้อยๆหน่อยตังติดกันเกือบทุกนาที "บอยพุดขึ้นเพราะอิจฉา
"พี่เจมส์แผลไม่เปนรัยแล้วน่ะค่ะ พอดีแผลชีกนิดหน่อยเลยต้องเย็บเพิ่มนิดหน่อย ไม่อักเสบและไม่ติดเชื้อค่ะ กินบาตามที่เจนให้ก็โอเคแล้ว ฝากเบลช่วยดูแลเรื่องนี้ด้วยน่ะค่ะ"หมอเจนพุดถึงอาการพร้อมเอ่ยบอกราณีให้ดูแล แต่เหมื่อนเทอจะไม่ฟังอะรัยเพราะกำลังโกรธทุกคนยุ
"พ่อปล่อยเบลค่ะ หมอเจนค่ะ สงสัยหมอเจนต้องดูแลเองแล้วค่ะ เพราะเบลจะกลับแล้ว ถ้าใครอยากยุหรือจะวางแผนหลอกเบลอีกจะได้ง่ายขึ้นไงค่ะ"เบลพุดทั้งโกธจัด
"เบลลูก รอฟังเรื้องทุกอย่างจากเจมก่อนน่ะ พ่อว่าลูกควารใจเยนและอีกอย่างที่พวกเราทำก็เพราะหวังดีน่ะลูก"ราเชวเตือนเบลล่า
"พ่อนั้นแหละตัวดีเลย! ไหนแต่ก่อนเกลียดกันแถบจะฆ่ากันตายยุแล้ว แต่ทำไมยุดีๆถึงเปนแบบนี้มาร่วมมือกับเค้าได้ไง นี้เพราะเบลเหนว่าพ่อเปนพ่อน่ะค่ะถึงไม่โกรธ จะกลับกับเบลไหมค่ะพ่อ...หรือจะยุต่อก็แล้วแต่ แต่เบลจะกลับแล้วกลับคนเดวก็ได้"เบลล่าพุดตบก็รีบเดินไป ราเชวจึงไม่มีทางเลือกต้องกลับพร้อมลูกสาว ทุกคนได้แต่มองตามแล้วหนักใจแทนเจมส์
เจมส์ที่ยุในห้องหลังจากหมอเจนออกไปก็ขอเปลี่ยนเสื้อก่อนเพราะมันเปลื้อนเลือด เค้าจึงรีบเปลี่ยนเพราะเปนห่วงเบลล่าป่านนี้เทอคงรุเรื่องหมดแล้ว ถึงจะขอให้ทุกคนอย่าบอก เพร่ะอยากบอกเทอเอง แต่ทุกคนมาพร้อมกันแบบนี้เทอไม่ใช่คนโง่ คงรุแล้วคราวๆว่าโดนหลอก แต่ก็เหมือนยิ่งรีบยิ่งช้าเพราะเจบแผลทำให้การเปลี่ยนเสื้อนั้นช้าไป กว่าจะเดินออกมาก็เหน ราเชวเดินออกไปรางๆ
"มาล่ะพ่อตัวดี ไมไม่ออกมาวันพุ้งนี้เลย เบลไม่ได้โง่น่ะ ถึงพวกเราไม่บอกน่ะ"บอยบ่น
"ผมรุคับ ก็รีบยุแต่มันเจบแผลนี้คับ ทำรัยมันก็ต้องช้าบ้าง ว่าแต่เบลล่าล่ะคับ"เจมพุด
"นู้น โกธมากไม่ยอมฟังใคร เดินออกไปที่เรือแล้วเหนว่าจะกลับ"หมากบอก
"ห่ะ!! เบลล่า"เจมส์รีบวิ่งไปอย่างรวดเรวกลัวไม่ทันเบลล่า จนลืมว่าตัวเองเจบแผล
"นี้คือเจบแผลทำอะรัยได้ช้าใช่ไหมค่ะ พี่บอย หมาก"หมอเจนพุดติดตลก
"เดวเจนไปเตรียมทำแผลอีกรอบงานนี้คงแผลชีกอีกแน่ๆ"บอยกล่าว
ตอนนี้เบลล่าเดินมาถึงใกล้เรือแล้วโดยมีราเชวเดินตามหลังมา แต่ยุๆก็ได้ยินเสียงเรียกขึ้นมา
"เบลล่า เบล่า! หยุด! หยุดก่อน"เจมสตะโกดเรียกทำให้เบลหยุดเดินแล้วหันไปทางต้นเสียง
"หึๆ นึกว่าจะไม่ทันแล้ว เบลลูกพ่อไปรอที่ในบ้านน่ะ"ราเชวบอก
"พ่อพุดผิดรึป่าวค่ะ ต้องขึ้นไปรอที่เรือสิ เพราะเบลจะกลับ"เบลล่ากล่าว
"หึๆ พ่อพุดถูกแล้ว เบล...พ่อยอมรับว่าพ่อไม่ใช่คนดีอะรัยเลย แต่พ่อก็รักลูกมากน่ะ ลูกอาจจะสงสัยว่าพ่อมาลงเอยดีกับเจมได้ไงทั้งที่เกลียดจนแทบอยากฆ่าให้ตาย เพราะเบลไงลูก ถ้ามันคือสิ่งที่ทำให้ลูกสาวของพ่อมีความสุข พ่อก็พร้อมจะยอมรับและทำทุกอย่างเพื่อลูก พ่อรักลูกน่ะ ลูกคือดวงใจของพ่อ เครียกันให้รู้เรื่อง ตัดสินใจอะรัยไม่ต้องห่วงพ่อ "ราเชวสวดกอดลูกสาวพร้อมเข้าเดินสวนทางเจมเข้าไปรอฟังข่าวดีในบ้านพร้อมกับทุกคน
เจมสเดินเข้ามาหาเบลล่าทันทีทีราเชวหลีกทางให้ เค้าต้องรีบเครียกับเทอเพราะไม่อยากเสียเวลาแห่งความสุขอีกแล้ว
"เบลล่า"
"ว่าไงค่ะ มีรัยจะมาหลอกลวงกันอีก เหนเบลโง่มากรึไง"
"มันไม่ใช่แบบนั้น่ะเบล ฟังเจมก่อน"เจมจับมือเบลขึ้นมากุมไว้
"หึ! จะแก้ตัวอะรัยก็รีบๆพุดมา เบลจะได้กลับสักที"
"เบล.... โอเคผมรุว่าเบลโกธและผมยอมรับปิดทุกอย่าง ผมเปนคนคิดแผนนี้เอง เปนคนของให้ทุกคนช่วยรวมถึงพ่อคุนด้วย"
"เจมส!!!!"
"ใจเยนสิเบล ที่ทุกคนยอมร่วมมือไม่ใช่เหนว่าเบลโง่ หรืออยากแกล้งน่ะ แต่มันมีเหตุผล"เบลเริ่มตังใจฟังเจมสอธิบาย
"วันนั้นที่ผมฟื้นตัวจากการโดยพ่อคุนยิง ผมก็น้อยใจจิงๆน่ะที่คุนไม่มาหาผมเลย คิดว่าคุนคงไม่ห่วงผมแล้ว"
"มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะเจมส"เบลรีบสวนกลับ
"ผมรุแต่ก็อดน้อยใจไม่ได้นี้ แล้วยุๆหมากก็มาบอกว่าคุนราเชวอยากเจนผม แรกผมก็ไม่เข้าใจ แต่พอไปพบท่านถึงรุว่าท่านรักคุนมาก ท่านยอมให้โอกาสและเปิดใจกับผมด้วยเหตุผลที่ว่าท่านรักคุน ท่านอยากเหนคุนมีความสุข ผมกับพ่อคุนเลยดีกันแต่ตอนนั้นแหละ"
"แล้วมันเกี่ยวรัยกับการที่ต้องมาหลอกเบลไม่ทราบค่ะ"
เบลพุดเสียงติดประชด
"ผมแค่อยากเอาคืนคุน"
"เจมส์!!!"เบลล่าตะโกนเสียงดังด่วยความโมโห
"ใจเยนเบลฟังก่อน ก็ผมน่ะสู้เพื่อความรักของเรายุคนเดว คุนก็ค่อยแต่จะปิดกั้นและวิ่งหนี ไม่เคยยุเคียงข้างผม ไม่เคยสู้ไปด้วยกันเลย จนทำให้ผมเกือบเอาชีวิตไม่รอด เกือบมาตายทิ้ง ผมก็แค่อยากทำให้คุนเลิกกลับและหนีอรก ผมอยากเหนคุนยอมรับกับผมว่าจะไม่ทิ้งผมและจะสู้ไปกับผม เดินไปพร้อมกับความรักของเรา เพราะเหตุผลนี้แหละทุกคนถึงยอมช่วยผม"
"เจมส์ เบลขอโทด เบลขอโทอ ฮืออออออ"เบลพุ้งกอดเจมพร้อมทั้งร้องไห้งอแง เจมรีบกอดตอบพร้อมกระชับเบลล่าไว้แน่น
"นี้แสดงว่าไม่โกรธแล้วใช่ไหมหึ "เบลสายหัวไปมายุในอกเจมส์
"เบลต่างหากล่ะต้องถามเจมส์ว่าเหนื่อยไหมที่สู้เพื่อเบล เหนื่อยไหมที่รักคนขี้คลาดอย่างเบล"เจมส์คลายอ้อมกอดพร้อมจับคางเบลล่าให้เงยขึ้นมาสบตากับเค้า
"ไม่เลย เจมส์ทำไปไม่เคยรุสึกเหนื่อยเลย เจมส์เต็มใจ ต่อจากนี้เราอย่าพูดถึงอดีตอีกเลยน่ะ มาเริ่มต้นกันใหม่น่ะ"
"ค่ะ เบลพร้อมแล้วที่จะเดินไปพร้อมเจม เบลสันญาว่าจะไม่ยอมปล่อยมือเจมเด็ดขาดเลย "เบลพุดพร้อมยิ้มเต็มฝบหน้า
"ไหนขอมือข้างซ้ายหน่อย"เบลทำหน้าสงสัยแต่ก็ยื่นไปให้ เจมล่วงมือข้างหนึ่งไปในกางเกงแล้วยิบแหวนออกมา เบลล่าเห็นแบบน้ำตาไหล
"แต่งงานกับเจมส์น่ะ เบลล่า"
"เจมส์...."เบลล่าพุดได้แค่นั้นก็พนักหน้าตอบตกลง เจมรีบสวมแหวนให้แวดึงเบลล่าเข้ามากอด
"รุไหมว่าเบลรักเจมที่สุดเลย"
"แล้วเบลรุไหมว่าเจมรักเบลมากยิ่งกว่าเบลนักเจมพันเท่า"เบลล่าพยักหน้าพร้อมสบตาเจมส์ เจมส์ค่อยๆก้มลงมาที่หน้าเบลล่าช้าๆ ริมฝีปากที่คู่ประกบจูบกันอย่างอ่อนหวาน นุ่ม นวนและแฝงไปด้วยความเร่าร้อน สิเน่หาแห่งความรัก โดยมี พี่บอย หมากซึ้งโอบกอดหมอจน และราเชวยืนร่วมแสดงความยินดีมองยุในบ้าน จากนี้ไปทุกอย่างคงจะมีแต่ความสุขและเรื่องดีๆเข้ามา ต่อให้มีอุปสรรอะรัยบทเรียนที่เคยผ่านมาคงเปนประสบการให้พวกเขาก้าวผ่านไปได้ด้วยดี หากยังคงมีรัก เรื่องใดๆก็ไม่อาจทำลายได้ตลอดกาล
......END.......
จบแล้วน่ะค่ะ ว่างๆจะมาเพิ่มตอนพิเศษให้
หลังจากที่เมื่อวานผ่านเหตุการณ์นั้นมา ทำมห้เจมส์แผลชีก เจมส์จึงสั่งให้เบลล่าโทร.ตามหมอเจนให้มาในวันนี้เพื่อมารักษาแผล ทั้งหมดเดินทางมาถึงแต่เช้าเพราะเป็นห่วงเจมส์ การมาของทุกคนทำให้เบลล่าแปลกใจอย่างมาก เพราะไม่ใช่แค่หมอเจนที่มา ยังมี พี่บอย หมาก รวมไปถึงพ่อของเทอด้วย
หมอเจนมาถึงก็เข้าทำแผลให้เจมทันที เบลล่าดูทุกคนจะไม่เดือดร้อนอะรัยที่เหนเทอยุที่เกาะทอรักกับเจมส์สองคน โดยเฉพาะพ่อเทอที่ดูชิวๆ เอาแต่เดินดูเกาะ และชมไม่ขาดปาก นี้เทอถูกจับตัวมาน่ะ พ่อเทอไม่คิดเปรห่วงหรือไง ยิ่งเปนเจมที่พามาด้วยแล้ว
ดูเหมือนทุกคนจะรุว่าเบลล่ากำลังคิดอะรัย แต่ทุกคนก็เลือกจะเงียบเดวรอให้เจ้าต้นเรื่องมาจัดการเองจะดีกว่า แต่คนที่รอไม่ได้กับความสงสัยอย่างเบลล่า เทอจึงเดินไปหาราเชวทันที
"พ่อค่ะ! พ่อมาที่นี้ได้ไงค่ะ"ราณีถาม
"พ่อก็นั่งเรือจากเกาะ ปลายฝันมาไง มีเจ้าหนวดบอยเปนคนขับ"ราเชวตอบ
"เดียวน่ะค่ะ เบลสงสัยตั้งแต่ทุกคนมาที่นี้พร้อมกันแล้วน่ะ เบลโทรไปบอกหมอเจน นี้หรือว่าหมอเจนยุที่เกาะปลายฝันหรอค่ะ รวมทั้งพี่บอยด้วย แล้วนี้เบลหายไปตั้งหลายวันไม่มีคัยถามเบลเลยหรอค่ะว่าเปนงัย หรือห่วงกันบ้าง โดยเฉพาะคุนพ่อ! มีอะรัยที่เบลไม่รุไหมค่ะ"ราณีใส่เปนชุด ทุกคนที่ยืนยุจึงเดินมาช่วยราเชว
"ใจเยนก่อนสิเบล ทุกอย่างเนี้ยเดวเบลก็รุ แต่รออีกหน่อยน่ะ "หมากบอก
"ใช่! ถึงจะสมรู้ร่วมคิดกันทั้งหมด แต่เราไม่ใช่คนวางแผนไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย รอเครียกับเจ้าต้นเรื่องดีกว่า"บอยบอกเสริม
"มานี้มาเบลลูกมาให้พ่อกอดทีสิคิดถึงจะแย้ มัวแต่ชมเกาะทอรักยุมันสวยจิงนี้น่าาา เลยทำให้พ่อลืมเราไปเลย มาๆไม่เอาอย่าทำหน้าแบบนั้นลูกไม่น่ารักเลย"ราเชวดึงเบลล่าเข้ามากอด เพราะตอนนี้เทอกำลังโมโห และโกรธมากๆ เพราะเทอเริ่มจะประติดปะต่อเรื่องราวได้บ้างแล้วว่ามันเปนไง ทุกคนคงร่วมมือกัน พี่บอบ พี่หมาก หมอเจน แม้กระทั้งพ่อเทอ และคนต้นคิดคงเปนเจมส์แน่ๆ นี้ทุกคนหลอกเทอหมดเลยหรอเนี้ย
"นั้นไงหมอเจนออกมาแล้ว"หมากเอ่ยบอกพร้อมเดินไปโอบเอวหมอเจน
"โอ้ยยย! เลี้ยน! ให้มันน้อยๆหน่อยตังติดกันเกือบทุกนาที "บอยพุดขึ้นเพราะอิจฉา
"พี่เจมส์แผลไม่เปนรัยแล้วน่ะค่ะ พอดีแผลชีกนิดหน่อยเลยต้องเย็บเพิ่มนิดหน่อย ไม่อักเสบและไม่ติดเชื้อค่ะ กินบาตามที่เจนให้ก็โอเคแล้ว ฝากเบลช่วยดูแลเรื่องนี้ด้วยน่ะค่ะ"หมอเจนพุดถึงอาการพร้อมเอ่ยบอกราณีให้ดูแล แต่เหมื่อนเทอจะไม่ฟังอะรัยเพราะกำลังโกรธทุกคนยุ
"พ่อปล่อยเบลค่ะ หมอเจนค่ะ สงสัยหมอเจนต้องดูแลเองแล้วค่ะ เพราะเบลจะกลับแล้ว ถ้าใครอยากยุหรือจะวางแผนหลอกเบลอีกจะได้ง่ายขึ้นไงค่ะ"เบลพุดทั้งโกธจัด
"เบลลูก รอฟังเรื้องทุกอย่างจากเจมก่อนน่ะ พ่อว่าลูกควารใจเยนและอีกอย่างที่พวกเราทำก็เพราะหวังดีน่ะลูก"ราเชวเตือนเบลล่า
"พ่อนั้นแหละตัวดีเลย! ไหนแต่ก่อนเกลียดกันแถบจะฆ่ากันตายยุแล้ว แต่ทำไมยุดีๆถึงเปนแบบนี้มาร่วมมือกับเค้าได้ไง นี้เพราะเบลเหนว่าพ่อเปนพ่อน่ะค่ะถึงไม่โกรธ จะกลับกับเบลไหมค่ะพ่อ...หรือจะยุต่อก็แล้วแต่ แต่เบลจะกลับแล้วกลับคนเดวก็ได้"เบลล่าพุดตบก็รีบเดินไป ราเชวจึงไม่มีทางเลือกต้องกลับพร้อมลูกสาว ทุกคนได้แต่มองตามแล้วหนักใจแทนเจมส์
เจมส์ที่ยุในห้องหลังจากหมอเจนออกไปก็ขอเปลี่ยนเสื้อก่อนเพราะมันเปลื้อนเลือด เค้าจึงรีบเปลี่ยนเพราะเปนห่วงเบลล่าป่านนี้เทอคงรุเรื่องหมดแล้ว ถึงจะขอให้ทุกคนอย่าบอก เพร่ะอยากบอกเทอเอง แต่ทุกคนมาพร้อมกันแบบนี้เทอไม่ใช่คนโง่ คงรุแล้วคราวๆว่าโดนหลอก แต่ก็เหมือนยิ่งรีบยิ่งช้าเพราะเจบแผลทำให้การเปลี่ยนเสื้อนั้นช้าไป กว่าจะเดินออกมาก็เหน ราเชวเดินออกไปรางๆ
"มาล่ะพ่อตัวดี ไมไม่ออกมาวันพุ้งนี้เลย เบลไม่ได้โง่น่ะ ถึงพวกเราไม่บอกน่ะ"บอยบ่น
"ผมรุคับ ก็รีบยุแต่มันเจบแผลนี้คับ ทำรัยมันก็ต้องช้าบ้าง ว่าแต่เบลล่าล่ะคับ"เจมพุด
"นู้น โกธมากไม่ยอมฟังใคร เดินออกไปที่เรือแล้วเหนว่าจะกลับ"หมากบอก
"ห่ะ!! เบลล่า"เจมส์รีบวิ่งไปอย่างรวดเรวกลัวไม่ทันเบลล่า จนลืมว่าตัวเองเจบแผล
"นี้คือเจบแผลทำอะรัยได้ช้าใช่ไหมค่ะ พี่บอย หมาก"หมอเจนพุดติดตลก
"เดวเจนไปเตรียมทำแผลอีกรอบงานนี้คงแผลชีกอีกแน่ๆ"บอยกล่าว
ตอนนี้เบลล่าเดินมาถึงใกล้เรือแล้วโดยมีราเชวเดินตามหลังมา แต่ยุๆก็ได้ยินเสียงเรียกขึ้นมา
"เบลล่า เบล่า! หยุด! หยุดก่อน"เจมสตะโกดเรียกทำให้เบลหยุดเดินแล้วหันไปทางต้นเสียง
"หึๆ นึกว่าจะไม่ทันแล้ว เบลลูกพ่อไปรอที่ในบ้านน่ะ"ราเชวบอก
"พ่อพุดผิดรึป่าวค่ะ ต้องขึ้นไปรอที่เรือสิ เพราะเบลจะกลับ"เบลล่ากล่าว
"หึๆ พ่อพุดถูกแล้ว เบล...พ่อยอมรับว่าพ่อไม่ใช่คนดีอะรัยเลย แต่พ่อก็รักลูกมากน่ะ ลูกอาจจะสงสัยว่าพ่อมาลงเอยดีกับเจมได้ไงทั้งที่เกลียดจนแทบอยากฆ่าให้ตาย เพราะเบลไงลูก ถ้ามันคือสิ่งที่ทำให้ลูกสาวของพ่อมีความสุข พ่อก็พร้อมจะยอมรับและทำทุกอย่างเพื่อลูก พ่อรักลูกน่ะ ลูกคือดวงใจของพ่อ เครียกันให้รู้เรื่อง ตัดสินใจอะรัยไม่ต้องห่วงพ่อ "ราเชวสวดกอดลูกสาวพร้อมเข้าเดินสวนทางเจมเข้าไปรอฟังข่าวดีในบ้านพร้อมกับทุกคน
เจมสเดินเข้ามาหาเบลล่าทันทีทีราเชวหลีกทางให้ เค้าต้องรีบเครียกับเทอเพราะไม่อยากเสียเวลาแห่งความสุขอีกแล้ว
"เบลล่า"
"ว่าไงค่ะ มีรัยจะมาหลอกลวงกันอีก เหนเบลโง่มากรึไง"
"มันไม่ใช่แบบนั้น่ะเบล ฟังเจมก่อน"เจมจับมือเบลขึ้นมากุมไว้
"หึ! จะแก้ตัวอะรัยก็รีบๆพุดมา เบลจะได้กลับสักที"
"เบล.... โอเคผมรุว่าเบลโกธและผมยอมรับปิดทุกอย่าง ผมเปนคนคิดแผนนี้เอง เปนคนของให้ทุกคนช่วยรวมถึงพ่อคุนด้วย"
"เจมส!!!!"
"ใจเยนสิเบล ที่ทุกคนยอมร่วมมือไม่ใช่เหนว่าเบลโง่ หรืออยากแกล้งน่ะ แต่มันมีเหตุผล"เบลเริ่มตังใจฟังเจมสอธิบาย
"วันนั้นที่ผมฟื้นตัวจากการโดยพ่อคุนยิง ผมก็น้อยใจจิงๆน่ะที่คุนไม่มาหาผมเลย คิดว่าคุนคงไม่ห่วงผมแล้ว"
"มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะเจมส"เบลรีบสวนกลับ
"ผมรุแต่ก็อดน้อยใจไม่ได้นี้ แล้วยุๆหมากก็มาบอกว่าคุนราเชวอยากเจนผม แรกผมก็ไม่เข้าใจ แต่พอไปพบท่านถึงรุว่าท่านรักคุนมาก ท่านยอมให้โอกาสและเปิดใจกับผมด้วยเหตุผลที่ว่าท่านรักคุน ท่านอยากเหนคุนมีความสุข ผมกับพ่อคุนเลยดีกันแต่ตอนนั้นแหละ"
"แล้วมันเกี่ยวรัยกับการที่ต้องมาหลอกเบลไม่ทราบค่ะ"
เบลพุดเสียงติดประชด
"ผมแค่อยากเอาคืนคุน"
"เจมส์!!!"เบลล่าตะโกนเสียงดังด่วยความโมโห
"ใจเยนเบลฟังก่อน ก็ผมน่ะสู้เพื่อความรักของเรายุคนเดว คุนก็ค่อยแต่จะปิดกั้นและวิ่งหนี ไม่เคยยุเคียงข้างผม ไม่เคยสู้ไปด้วยกันเลย จนทำให้ผมเกือบเอาชีวิตไม่รอด เกือบมาตายทิ้ง ผมก็แค่อยากทำให้คุนเลิกกลับและหนีอรก ผมอยากเหนคุนยอมรับกับผมว่าจะไม่ทิ้งผมและจะสู้ไปกับผม เดินไปพร้อมกับความรักของเรา เพราะเหตุผลนี้แหละทุกคนถึงยอมช่วยผม"
"เจมส์ เบลขอโทด เบลขอโทอ ฮืออออออ"เบลพุ้งกอดเจมพร้อมทั้งร้องไห้งอแง เจมรีบกอดตอบพร้อมกระชับเบลล่าไว้แน่น
"นี้แสดงว่าไม่โกรธแล้วใช่ไหมหึ "เบลสายหัวไปมายุในอกเจมส์
"เบลต่างหากล่ะต้องถามเจมส์ว่าเหนื่อยไหมที่สู้เพื่อเบล เหนื่อยไหมที่รักคนขี้คลาดอย่างเบล"เจมส์คลายอ้อมกอดพร้อมจับคางเบลล่าให้เงยขึ้นมาสบตากับเค้า
"ไม่เลย เจมส์ทำไปไม่เคยรุสึกเหนื่อยเลย เจมส์เต็มใจ ต่อจากนี้เราอย่าพูดถึงอดีตอีกเลยน่ะ มาเริ่มต้นกันใหม่น่ะ"
"ค่ะ เบลพร้อมแล้วที่จะเดินไปพร้อมเจม เบลสันญาว่าจะไม่ยอมปล่อยมือเจมเด็ดขาดเลย "เบลพุดพร้อมยิ้มเต็มฝบหน้า
"ไหนขอมือข้างซ้ายหน่อย"เบลทำหน้าสงสัยแต่ก็ยื่นไปให้ เจมล่วงมือข้างหนึ่งไปในกางเกงแล้วยิบแหวนออกมา เบลล่าเห็นแบบน้ำตาไหล
"แต่งงานกับเจมส์น่ะ เบลล่า"
"เจมส์...."เบลล่าพุดได้แค่นั้นก็พนักหน้าตอบตกลง เจมรีบสวมแหวนให้แวดึงเบลล่าเข้ามากอด
"รุไหมว่าเบลรักเจมที่สุดเลย"
"แล้วเบลรุไหมว่าเจมรักเบลมากยิ่งกว่าเบลนักเจมพันเท่า"เบลล่าพยักหน้าพร้อมสบตาเจมส์ เจมส์ค่อยๆก้มลงมาที่หน้าเบลล่าช้าๆ ริมฝีปากที่คู่ประกบจูบกันอย่างอ่อนหวาน นุ่ม นวนและแฝงไปด้วยความเร่าร้อน สิเน่หาแห่งความรัก โดยมี พี่บอย หมากซึ้งโอบกอดหมอจน และราเชวยืนร่วมแสดงความยินดีมองยุในบ้าน จากนี้ไปทุกอย่างคงจะมีแต่ความสุขและเรื่องดีๆเข้ามา ต่อให้มีอุปสรรอะรัยบทเรียนที่เคยผ่านมาคงเปนประสบการให้พวกเขาก้าวผ่านไปได้ด้วยดี หากยังคงมีรัก เรื่องใดๆก็ไม่อาจทำลายได้ตลอดกาล
......END.......
จบแล้วน่ะค่ะ ว่างๆจะมาเพิ่มตอนพิเศษให้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ