หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

          3 วันผ่านไปที่เกาะปลายฝัน เจมส์ได้รับการรักษาจากหมอเจนที่เป็นน้องสาว เนื่องจากได้รับบาดแผลจากการโดนยิงบริเวณหัวไหล่ และการถูกรุมส้อมอย่างหนัก ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้ว และนอนพักผ่อนยุในรีสอท 
"อาการของพี่เจมดีขึ้นมากแล้วน่ะค่ะ รอยฝกช้ำก็จากลงเกือบหมด ส่วนแผลที่โดนยิงที่หัวไหลก็ไม่มีรัยมาเพราะโดนแค่ทากๆ รักแค่ให้แผลสมานก็น่าจะหายค่ะ"หมอเจนตรวจเสดก็กล่าวอธิบายผลตรวจ
"หึ! ดีน่ะที่แกไม่ตาย คุนราเชลเค้ายังไว้ชีวิตแก อวดดี!' ไม่เข้าเรื่อง สุดท้ายเป็นไง...ไม่ได้อะรัยแถมยังมาเจบตัวเปล่าๆ"บอยกว่าวอยากเหนื่อยๆ
"ทำไมผมจะไม่ได้อะรัยละครับ"เจมส์เอ่ยแย้ง เพราะเหตุการณ์นั้นเค้ายังจำได้ดี ถึงแม้สติจะเหลือยุน้อยนิดแต่เค้า....ใจของเค้าก็รับรุทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนั้นดี วินาทีที่คิดว่าตัวเองจะตายเพราะหมดหวังทุกสิ่ง แต่แล้วคนที่เค้ารักที่สุดก็เค้ามาขวาง เบลล่า ผุญิงที่เค้ารัก อย่างน้อยก็ทำให้เค้ารุว่าเทอก็รักเค้าไมต่างกัน เทอสวมกอดเค้าด้วยความรักที่เปลี่ยมหัวใจ ในตอนนั้นเค้ารับรุได้อ้อมกอดที่แสนสุขนั้น แต่นั้นก็เปนอ้อมกอดสุดท้ายและครั้งสุดท้ายที่เค้าเห็นหน้าเทอ ตั้งแต่เค้าได้รับบาดเจบและหมดสติไปสามวันแล้ว เค้ายังไม่เห็นเทอเลย เทอไปไหนน่ะ
"พี่เจมส์ค่ะทานยาคะจะได้หายเรวๆ"หมอเจนบอก หลังจากที่เหนพี่ชายเหม่อลอย เจมส์ก็รับยามากินอย่างว่าง่าย
"สวัสดีคับทุกคน"หมากกล่าว
"อ่าวหมาก มาเยี่ยมเจมส์หรอ เอะหรือว่ามาหาใครแถวนี้"บอยกล่าวล้อ
"เอ่อออคือก็ทั้งสองอย่างแหละคับ"หมากพุดะร้อมสบตาหมอเจน
"อะแฮม! มีอะรัยที่ผมยังไม่รุรึป่าวเนี้ย"เจมสพุดพร้อมขยับขึ้นนั่งในท่าที่สบาย 
"เอาแล้วไง ก็น่ะเจมส์ ได้อย่างก็ต้องเสียอย่างแหละ ในเมื่อไปขโมยแฟนเค้ามา เค้าก็ต้องเอาน้องแกมาแทนแหละ หึๆ"บอกเอ่ยตลก
"พี่บอย!"หมอเจนเอ่ยห้ามทั้งที่เขินจนหน้าแดงไปหมด ทำให้เจมส์เริ่มมองออก
"คือผมมาเยียมคุนน่ะครับคุนเจมส์ มาดูว่าคุนหายดีหรือยัง"หมากกล่าว
"ทำไม! จะรีบไล่ผมออกจากเกะหรอ แล้วเบลล่ะไม่คิดจะมาเยี้ยมผมบ้างรึไง ใจร้ายที่สุด"เจมสเอ่ยตัดพ้อถึงอีกคนที่ไม่ยุ
"นี้แหละคับคือสาเหตุที่ผมมา เบลน่ะเทอขอชีวิตคุนไว้กับพ่อเทอ เพื่อแลกกับการที่เทอต้องเลือกระหว่างคุนกับพ่อ และเบลเทอเลือกพ่อของเทอ เพื่อเปนการไว้ชีวิตคุน เบลบอกว่าจะไม่ยุ้ง ไม่เจอคุนอีก เพราะเทอรุว่าคุนกับพ่อเทอคงลงลาอยกันไม่ได้ เทอจึงเลือกที่จะไม่เจอคุน และตัดขาดจากคุนตามที่พุดกับพ่อเทอไว้"หมากบอกความจิง
"อะรัยน่ะ! จะบ้าหรอ ไม่มีทางผมไม่ยอมตัดขาดอะรัยทั้งนั้น"เจมสพุดอย่างโมโห
"ท่างั้นเดวพี่ไปเตรียมเรือกับฝั่งแล้วกัน ไอ้เจมก็ไม่เปนรัยมากแล้ว เราก็ควรจะกลับ"บอยกล่าวแล้วเดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจใคร
"ไม่น่ะ! ผมไม่ไป พี่บอย! "เจมสตะโกนห้ามบอย
"พี่เจมอยาขยับมากสิค่ะเดวกแผลชีก หมากค่ะ พี่เจมไม่มีโอกาสเจอเบลแล้วหรอค่ะ"เจนเอ่ย
"นี้แหละคับที่ทำให้ผมต้องมาหาคุน คุนเจมส์ เพราะคุนลุงรุว่า คุนกับคุนลุงไม่มีทางลงเอยกันได้... คุนเจมคับ คุนลุงราเชลอยากพบคุนเพื่อเคลียปันหานี้ให้จบสักที"หมากกล่าว
 
 
                 ที่ห้องทำงานราเชล ตอนนี้เค้ากำลังนั่งคิดและตัดสินใจบางอย่าง และครั้งนี้ต้องดีที่สุดเพื่อลุกสาวที่เค้านั้นรักที่สุด
    เมื่อ 3 วันก่อน
"พ่อค่ะ ฮือออออๆๆ พ่อปล่อยเค้าไปน่ะค่ะ เบลขอร้อง"
"ทำมัยพ่อต้องปล่อยมัน ในเมื่อพ่อให้โอกาสมันแล้ว แต่มันรนหาที่ตายเอง"
"ไม่น่ะค่ะพ่อ อย่าทำรัยเค้าเลย เบลยอมแล้ว เบลยอมทุกอย่าง"
"เบล นี้อย่าบอกน่ะว่า..."
ฮื่อออๆๆ พ่อค่ะ ฮื่อๆ เบลรักเค้าจิงๆค่ะพ่อ เบลรักเค้า ฮื่อๆ"
ราเชลนั้นได้ฟังแทบจะหยุดหายใจเนี้ยลุกสาวเค้ารักหมอนั้นจิงๆ แสดงว่าสิ่งที่เค้าได้ยินตอนที่เบลมาขวางกระสุนปืนเปนเรื่องจิง เนื่องจากทนเหนลูกรักร้องไห้ไม่ได้จึงเดินเค้าไปสวมกอดลูกสาวพร้อมปลอบปะโลม เบลเหนยังนั้นก็รีบสวมกอดรับทันที
"พ่อค่ะ เบลรุว่าพ่อกับเค้าไม่มีทางลงเอยกันได้ ถึงหนูจะรักเค้ามาก แต่หนูกะเลือกพ่อน่ะค่ะ ฮื่อๆ เบลรักพ่อค่ะ เบลเลือกพ่อ ขอแค่พ่อปล่อยเค้าไป เบลจะไม่ไปยุ้งกับเค้าอีก เบลจะตัดขาอจากเค้าทุกทางค่ะ ฮื่อๆ ปล่อยเค้าไปน่ะค่ะ ฮื่อๆ"
           ปัจจุบัน
 ราเชลคิดถึงวันนั้นทีรัยแล้วก็ปวดหัวใจ เมื่อรุว่าลูกสาวรักไอ้หมอนั้นมาก แต่เพราะรักเค้าปุเปนพ่อ จึงยอมทำสิ่งที่ไม่ควรทำคือตัดใจจากผุชายคนนั้น คนที่เปนศัตรูกับเขา หลังนั่นจนวันนี้ 3วันแล้วที่เบลล่าลูกสาวเค้าทำตามสันยา ว่าจะตัดขาดไม่ไปเจอ ซึ้งแรกเค้าพอใจมาก แต่มาวันนี้ อาการที่เหนของลูกสาวเค้าในแต่ละวัน มันทำให้เค้ารุว่าสิ่งที่เค้าทำไปทั้งหมดมันทำให้ลูกสาวเค้าไม่มีความสุข  อม้เทอจะเกบส้อนมันไว้แต้ก็ไม่พ้นสาวตาคนเปนพ่ออย่างเค้า อค้าเคยทำผิดกับแม่ของเทอมาก่อน ตอนนั้นเอาแต่บ้างานและอำนาจ จนทำให้เทอทิ้งเค้าและลูกไป และเค้าก็ได้สันยากับตัวเองว่าจะดูอลดวงใจดวงนี้ดีและมีความสุขที่สุด แต่วันนี้เค้ากับทำดวงใจสุดรักของเค้าบอบช้ำที่สุดแทน เค้าควรจะคิดใหม่ มันถึงเวลแล้วสิน่ะ เค้ายอมรับว่าเงินอำนาจคือสิ่งที่เค้าภูมใจแต่ หน้าที่พ่อก็สามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้เช่นกัน 
"ท่านคับ คุนเจมส์มาแล้วคับ"คนสนิทราเชวบอก
"ให้เข้ามาได้เลย"ราเชลเอ่ยพร้อมกับนั้นเจมก็เข้ามาในห้องมีแค่ราเชวกับเจมสเท่านั้น ทุกอย่างเตมไปด้วยความอึมครึม
"นั่งสิ จะยืนคำหัวผุใหญ่อีกนานไหม"
"ครับ"เจมสรับคำแล้วนั้ง
"ฉันมีเรื่องอยากจะตกลงกับนายอย่างลูกผุชาย นายล่ะเจมส คงจะรุว่าฉันหมายถึงเรื่องอะรัย"
"ครับ ผมก็อยากจะตกลงกับท่านเหมือนกัน"
"ที่จิงฉันไม่ควรปล่อยให้นายมีชีวิตมานั่งคุยกับฉันในตอนนี้น่ะเจมสฺ"
"......."
"แต่เพราะลูกสาวฉัน หึ!"
"คุนราเชลคับเรื่องเกาะนั้นยังไงผมก็ขายให้คุนไม่ได้คับ เพราะพ่อผมท่านให้แม่เปนของขวันวันแต่งงาน และแม่ก็รักเกะทอรักมาก ผมขายไม่ได้.....และอีกเรื่องที่สำคันคือ ผมรักลูกสาวคุน ผมรักเบลล่าคับ"
"อืม นี้สิน่ะที่เปนเหตุให้นายไม่ยอมขายเกะ มิน่าล่ะไม่ใครที่เสนอเงินซื้อเกาะแพงแค่ไหน นายก็ไม่ขาย และอีกอย่าง เรื่องลูกสาวฉันนั้น ฉันก็พอรุแล้ว แต่ที่ฉันเคยได้ยินมา แม่เทอตายเพราะตรอมใจตายเพราะพ่อเทอเจ้าชู้ไม่ใช่หรอ? แถมนายยังเปนลูกแท้ที่ถอดแบบหน้าตามาไม่มีผิด ฉันเคยเหนพ่อนายน่ะ เจ้าชู้จิงๆ เค้าบอกลูกไม่หล่นไม่ไกลต้น ได้หน้าพ่อมาหมดแบบนี้ จะไม่นิสัยเหมือนกันหรอ" ราเชลเล่นปมเจมส์ที่มีมาจนทำให้เจมส์นั้นแทบพูดไม่ออก
"....."
"งัย ฉันพุดถูกหรอ แล้วอย่างนี้ลูกสาวฉันจะไม่มีจุดจบแบบนั้นหรอ"
"คุนราเชวคับ! ผมยอมรับว่าคุนพุดมามันคือสิ่งที่ทำให้ผมปิดกั้นทุกอย่างและไม่เคยกล้ารักหรือสนใจผุหญิงคนไหนเลย จนกระทั้งใด้มาเจอเบลล่า ทุกอย่างห็เปล่ยนไป ผมรักเทอ รักแม้กระทั้งชีวิตก็ให้ได้ ถ้าคุนไม่อคติคุนก็จะเหน ผมไม่เคยรักใครมาก่อน เบลเปนคนแรก และจากเปนคนสุดท้าย ผมยอมรับว่าผมหน้าตาเหมือนพ่อ แต่ผมรับรองว่านิสัยไม่เหมือนกันแน่นอนคับ"
"อย่างนั้นหรอ ฉันเชื่อใจแกได้ใช่ไหม ไอ้ลูกเขย"
"คะ คะ คับ ท่านหมายความว่า"
"ฉันก็มีสิ่งที่ผิดพลาสเหมื่อนพ่อนาย แม่เบลน่ะ เค้าก็ตรอมใจตายเหมือนกัน เพราะฉันมัวแต่บ้างาน และบ้าอำนาจ จนล่ะเลยไป ในวันนี้ฉันก็กำลังจะทำร้ายลูกฉันอีก แต่ว่าฉันจะไม่ทำ ไม่ว่ายังงัยคนเปนพ่อก็อยากเหนลูกมีความสุข ฉันรักลูกสาวฉันมาก หวังว่าแกจะไม่ทำลูกสาวฉันเสียใจหรอน่ะ"
"แน่นอนคับคุนพ่อตา"
"กล้ามากน่ะ! 5555+"
"55555+"
 
 
 
  ที่ชายหาดเกาะปลายฝัน เบลล่านั้นกำลังออกมารับแขกและกำลังจะกลับเข้าไป แต่เหนหมากมาพอดี
"เบล เปนงัยทำงานเหนื่อยไหม พักบ้างน่ะเราน่ะ ดูสิโทรมไปเยอะเลย พี่เปนห่วง"หมากกล่าว
"แหมมมม นึกว่าจะลืมน้องคนนี้สะแล้ว เพราะหลักจากที่พี่หมากปรับความเข้าใจกับหมอเจนเนี้ยก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เบลเลย เบลน้อยใจน่ะ"เบลพุดน้อยใจ
"โอ้ๆ ไหนๆ มาๆเดวพี่กอดตอบ"หมากกางแขนออกให้เบล เมื่อเบลล่าเหนดังนั้นก็เข้ามาสวมกอดทันที
"กอดพี่หมากเนี้ยยังอบอุ่นเหมื่อนเดิมเลย"เบลกล่าว
"หึๆ จะอุ่นเท่าหนุ่มในใจเบลหรอ"หมากแซว
"พี่หมาก!เบลไม่ตลกค่ะ เราจะไมพุดถึงเรื่องนี้เบลบอกกี่ครั้งแล้ว ปล่อยเลย อยามากอด"เบลกล่าวแบบอารมเสีย ทั้งๆที่พยายามที่จะไม่คิดแท้ กว่าเทอจะทำใจได้ไม่รุวาร้องไห้หมอน้ำตากี่ถัง แต่เมื่อเลือกแล้ว เทอก็ต้องทำใจ
"อ่าวสองคนนนทำรัยกัน กอดกันกลมเชียว"บอยที่เดินมากับหมอเจนทัก ส่วนเจนเหนภาพนั้นก็อดคิดมากไม้ได้ ทั้งที่รุวาไม่มีอะรัยแต่ก็อดไม่ได้ จึงได้แต้เดิมมาเงียบๆยืนข้างพี่บอย
"พี่บอย หมอเจน! คืไม่มีอะรัยน่ะค่ะ เบลกับพี่หมากเนี้ยแค่แกล้งกันนิดหน่อย ...... เออท่าไม่มีอะรัยแล้วขอตัวน่ะค่ะ" เพราะเทอดันเหนเจมเดินมาทางนี้จึงรีบขอตัว เนี้ยเขาหายแล้วหรอ จิงสิเทอไม่ได้ไปเยี้ยมเค้าเลย ทั้งที่เปนห่วงแถบตายแต่ก็ไปหาไม่ได้เมื่อเลือกแล้วนิ คิดได้อย่างนั้นก็รีบเลยจากไป
 
ทางด้านนี้หมากก็เหนเบลไปเลยเดินมาหาหมอเจน
"ไม่มีอะรัยหรอกเจน แค่กอดปลอบเบลเฉยๆ"หมากกล่าว
"เจนเข้าใจค่ะ"เจนกล่าวพร้อมยิ้มให้
"อ่าวเจมสมาพอดีเลย เบลเค้าเหนแกรีบวิ่งหนีไปทางนู้นเมื่อกี้แล้ว"บอยบอก
"คับ"เจมสรับคำน่าน้อยใจที่สุดเลยเค้าปวยยังไมยอมมาดูใจ แถมเหนเค้ายังหลบหน้าอีก คอยดูจะเอาคืนให้เข็ดเลย
"ไม่ตามละค่ะพี่เจมส"เจนบอกแต่เจมสายหน้า
"เปนงัยคับคุยกับคุนลุงรู้เรื่องยัง เปนงัยบ้าง"
หมากถาม
"คับเดวผมเล่าให้ฟัง เพราะมีเรื่องที่อยากให้ทุกคนช่วย.... แต่ตอนนี้ผมว่าผมขอเครียเรื่องคุนกับยัยเจนก่อน"เจมพุดพร้อมมองหน้าหมาก
"อย่ามาห่วงน้องแถวนี้น่ะโว้ย ตัวเองไปแย้งคนรักเค้ามาแท้ๆ ยังจะมาทำหน้าอีก รุแค่หมากกับเจนรักกันแค่นี้จบน่ะ อย่า! พอเรื่องนี้จบ"บอยรีบช่วยเจนกับหมากทันที ส่วนเจมส์ได้ยอมๆไปเพราะมีสิ่งหนึ่งที่สำคันกว่า หึๆ อุส่ามาตามถึงที่เกือบเอาชีวิตมาทิ้ง เบลล่าแล้วเราจะได้เหนดีกัน
 
 
 
 
 
 
สุดท้ายเนี้ยเจมส์กับราเชลกเข้าใจกนแล้วน่ะค่ะ ดูเหมือนทุกอย่างกำลังจะลงตัว แต่เอะ! เจมส์ดันมาน้อยใจเบลล่าอีก นี้คิดจะเอาคืนนางเองยังต้องติดตามกันน่ะค่ะ