หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

      วันเวลาเดินผ่านไปเกือบสัปดา แต่สำหรับเจมส์แต่การณ์ที่เกิดขึ้น วลาไม่ได้ช่วยให้เค้าดีขึ้นเลย กลับแย้ลงทุกวันเพราะเบลล่าไม่ยอมให้เขาเจอหน้าเลย มีเพียงหมอเจนที่ไปตรวจร่างกายและบอกอาการของเบลให้ฟัง ส่วนเทอนั้นก็อยู่แต่กีบผู้ชายที่ชื่อ'หมาก' ผมมาสุดทางจิงๆ ผมจะต้องเสียเทอไปจิงๆหรอ มันไม่มีทางอื่นแล้วหรอ

บอย:เจมส์มานั่งนี้เอง พี่ตามหาแถบแย่ จำได้ไหมที่พี่บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย ซึ้งแกควรรู้

เจมส์:ยังมีเรื่องอะรัยที่ผมควรจะรู้อีกหรอคับ เท่านี้ผมก็แถบจะทนไม่ไหวแล้ว

เจน:พี่บอย ว่างัยค่ะ มาแต่เช้าเชียว

บอย:นั่งก่อนเจน มาพร้อมกันก็ดีแล้ว จะเล่าให้ฟังที่เดว เรื่องนี้พี่รู้มานานแล้วล่ะแต่ก็พึ้งมาแน่ใจ อ่ะเจมส์ดูเอกสารนี้

       เจมส์และเจนเปิดเอกสารออกและเมื่อเหนก็ต้องตกใจ กับภาพที่เหน

เจมส์:นี้มันอะรัยกันคับพี่บอย หมายความว่างัย ทามมัย เบลกับไอ้หมอนี้

เจน:นั้นสิค่ะ ภาพนี้มันดูจะสนิทกันมาก นี้มันผถชายคนที่เปนสัตรูเบอร์1บอกพี่เจมส์อีก

บอย:เบลล่า หรือ ราณีแคมเปญ เทอจบจากเมืองนอกและเดินทางมาที่นี้เพื่อกลับบ้าน และเทอจำเปนที่จะต้องนั่งเรือไปหาพ่อของเทอ ซึ้งก็คือผุชายคนนี้ ราเชว แคมเปญ พ่อของเบลล่า ศัตรูของแกไงเจมส์

เจน:พี่เจมส์

เจมส์:....... ผมขอตัวก่อนน่ะคับ พอดีมีงานต่อ

           ผมรีบลุกและเดินหนีออกจากตงนั้นทันทีเพราะตอนนี้เวลานี้ผใกลั้นน้ำตาไม่ยุจิง

คนที่รักที่สุด กลับเปนลูกของคนที่เกลียดที่สุด แถมเทอยังมีแฟนอีก ผมจะเหลืออะรัยมารั้งเทอ ผมคงต้องยอมแพ้แล้วจิงๆ 

                ฉันแอบมาได้ยินพี่บอยเล่าเรื่องให้ฟังพอดีมันทามให้ฉันนึกถึงเรื่องที่เจมเล่าให้ฟัง ว่าพ่อของเทอกับเขานั้นแค้นกันถึงขั้นฆ่ากันได้แล้วเรื่องระหว่างเรามันจะเปนไปได้งัย นำตาเจ้ากำนี้ก็ไม่หยุดไหลสักที่

หมาก:เบลมายื่นทำรัยตงนี้ค่ะ ผมตามหาตั้งนาน เปนรัยร้องไห้ทำไม

เบล:หมากค่ะฮือออออออ

            เบลพุ้งเข้ากอดผมเตมแรงและร้องไห้ ที่จิงผมเดินมาพร้อมๆกับเทอได้ยินทุกอย่าง ที่จิงผมก็รู้เรื่องเทอกับเจมยุบ้างว่สระหว่างที่ยุที่นี้ความสัมพันเปนยังไง แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ อันที่จิงผมเองก็ลำบากใจทุกครั้งที่เจนมาตรวจสุขภาพเบล มันทามให้ผมรู้สึกแปลกๆ แต่ในเมื่อผมสัญญากับเบลไว้แล้วว่าจะซื่อสัตย์ และจะแต่งงานกับเทอ ผมก็จะไม่มีวันผิดคำพูดเดดขาด และผมคิดว่สความรู้สึกที่เกิดขึ้นคงเปนเพียงแค่เผลอไปไม่มีรัย และเบลก็คงแค่เหงาเลยเกิดเรื่องแบบนี้ผมจึงไม่ว่ารัยเทอ และพร้อมรอเทอกลับมา อ้อมกอดนี้ยังเปนของเทอเสมอ

เบล:หมากค่ะเราออกไปจากที่นี้เถอะค่ะ ไปให้เร็วที่สุดเบลไม่อยากยุที่นี้แล้ว

หมาก:คับเราจะกลับเกาะ ไปหาพ่อเบลคงรอและเปนห่วงแย่แล้ว

บอย:จะไปแล้วหรอเบล คงคิดถึงแย่

          ผมเหนพี่บอยทักและมีเจนเดินตามมาจึงรีบคลายกอดจากเบลเบาๆ เพราะไม่อยากให้เทอเจบไปมากกว่านี้ หรือว่สเราแค่เทอ

เบล:ค่ะพี่บอย หมอเจนค่ะขอบคุนมากน่ะค่ะที่ให้เบลยุที่นี้และดูแลเบลอย่างดี

เจน:ไม่เปนรัยค่ะ แต่ว่าจะไปยังงัยล่ะค่ะพี่เจมคงไม่ยอมง่ายๆ

บอย:เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงพี่คิดไว้แล้วล่ะ พุ้งนี้เบลกับหมากเตรียมตัวเดินทางได้เลย

เบล:ขอบคุนน่ะค่ะพี่บอย

          มันช่างรวดเร็วอะรัยอย่างนี้ ใจจิงอยากจะเจอเจมสักครั้ง แต่ก็กลัวจะเจบไปมากกว่านี้ สู้รีบไปให้พ้นๆ คงจะดีที่สุด หวังว่าเวลาคงทามให้ทุกอย่างดีขึ้น เรามีพี่หมากแล้วท่องไว้เบล  พี่หมากไม่ได้ผิดอะรัยเลย แถมเค้ายังไม่โกดเราที่นอกใจเค้าเลย เราจะทำร้ายคนดีๆ อย่างนี้ไม่ได้เดดขาด

หายไปนานขอโทดทุกคนด้วยน่ะค่ะ ต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย วุ้นวายมากไม่มีเวลาพักเลย แต่ก็จะหาเวลามาอัพให้จนจบน่ะ อย่าพึ้งเบื่อและทิ้งกันน่ะตัวเอง