หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

            หลังจากที่เกิดสงครามหน้าห้องที่ทำให้หลายคนถึงกับช็อกกับการประกาศตัวของหมากว่าเปน 'คู่มั่นเบลล่า' หมอเจนโดยเฉพาะเจมส์แถบจะยื่นไม่ติด แต่ถึงจะเจบปวดแค่ไหนหมอเจนก็คงจะแสดงออกรัยไม่ได้เพราะเค้ากะไม่เคยชัดเจนกับเทอเลย

เจน:หมากเบลล่าอยู่ตงนั้นเทออยากคุยกับนาย 

           หลังจากนั้นหมากก็เดินเข้าไปหาโดยที่เจมส์อยากจะขัดขวางไว้แต่พี่บอยก็ค่อยดึงได้ยุโดยมีเจนยืนยุข้างพี่บอย

หมาก:เบลล่า เปนงัยบ้าง พี่ตามหาเราจนแถบจะเปนบ้าตายยุแล้ว พี่เปนห่วงเรามากน่ะค่ะ

เบล:คุนเปนอะรัยกับฉัน?....คุนชื่อหมากใช่ไหม คุนรุ้จักฉันได้ยังงัย แล้วฉันจะแน่ใจได้งัยว่าคุนไม่ใช้คนที่คอยจะทำร้ายฉัน

หมาก:เบลล่าาาาา. อะรัยกันทำมัยพุดแบบนี้เราเปนแฟนกันน่ะ พี่งัยพี่หมาก เรามั่นกันแล้วเรากะรักกันมาก แถมเบลยังชอบเรียกพี่ว่าหมากเฉยๆ เพราะจะได้ดุสนิทกันมากขึ้นงัย เบลล่า ใช่ สร้อยที่สลัดชื่อเทอ ทามมัยพี่จะไม่รุ้พ่อเทอเปนคนทามให้ตั้งแต่เดก เพราะท่านรัก้เทอมากไง

           เบลล่ารุสึกปวดหัวจนแถบจะระเบิดเหมือนมีภ่าพหลายอย่างสะท้อนขึ้น มันคือภาพอดีตที่กำลังชัดขึ้นในหีัว แต่พอยิ่งนึกคิดไปตามภาพ ก็ยิ่งปวดหัวจนแถบระเบิด

เบลล่า;พอ!!! พอได้เเล้วฉันจำไม่ได้พอๆ หยุดพุดได้แล้ว โอ้ย หื่อออออ

          ความปวดทวีเข้าจนต้องร้องไห้ออกมานาทีนี้เทอเเค่ขอให้เขาหยุด ไม่อยากฟังหรือคิดอะรัยอีกมันปวดหัวจนจะตายยุแล้ว และสิ่งที่คุ้สนทนานั้นพุดล้วนผ่านการได้ยิ่นของอีกสามคนที่ยิืนดูอยุ่ห่างๆ เจมส์แถบจะคลั้งตายกับสิ่งที่ได้ยินว่าเค้าทั้งคุ่รักกันมากแค่ไหน จนบางทีอยากจะเข้าไป แต่พี่บอกก็คอยกันไว้ก่อน และไม่ต่างจากเจนที่เจบปวดมากเช่นกันแต่จะแสดงออกไม่ได้ เพราะเรื่องของเทอมันไม่เคยเรื่มต้นด้วยซ้ำ เทอแค่คิดไปเองผ่ฝ่ายเดวเท่านั้น ได้แต่เกบน้ำตาไว้ ด้านบอยที่ยื่นตงกลางระหว่างน้องๆ กะเข้าจัยถึงรัก4เศรั้านี้ดี ได้แต่ค่อยยื่นดุสถานะก่ารณ์

หมาก:ไม่น่ะเบล พี่รักเรามากน่ะ เบลล่าฟังพี่ก่อน เบลลลลล

        หมากพยายามพุดแต่พอเบลเอามือปิดหุและร้องไห้หมากจึงเข้าไปกอดและดึงมือออกจากหูเทอ และพยามก่อดเทอ แต่เบลก็ขัดขืนทุกอย่าง อีกทั้งยังร้องไห้แรงขึ้นเรื่อยจนเจมส์ดุไม่ไหวต้องเข้ามาดึง และหมอเจนก็เข้ามาประคองเบลล่า

หมาก:เบลลลล ปล่อยผมเบล เราต้องคุยกันน่ะ คุนต้องฟังผม

เบล:ไม่!!!!พอแล้ว ฉันจำไม่ได้ ออกไป!!!! คุนออกไปไกลๆฉันเดวนี้ฉันไม่อยากเหนหน้าคุน ออกไป บอกให้ออกไปงัยเหล่า

เจน:หมากฉันว่าคุนออกไปก่อนเถิอะตอนนี้เบลไม่ไหวแล้ว ให้เทอได้พีักผ่อนก่อนน่ะ

เจมส:จะไปพุดดีกับมันทำมัยออกไป เบลไม่อยากเหนหน้าแก

บอย:เจมสใจเยรๆก่อน คุนหมากออกไปก่อนเถอะครับ ไว้วันหลังค่อยมาใหม่กะได้

        หมากถอนหายใจแรงๆ และมองเบลล่าอย่าเหนื่อยใจ เค้าคงจะรัีบไปถ้าจะมห้เทอจำเค้าได้ติอนนี้ 

หมาก:ถ้างัยผมกลับก่อนน่ะคับ เบลลลลพี่ไปก่อนน่ะ เบลค่ะ......พี่เปนห่วงเบลน่ะ

            พุดเสดก็หันหลังกลับ ทิ้งให้คนที่ถูกมองอย่างเบลล่านึกถึงสายตานั้นที่ส่งมา คำพุดแบบรั้น 'เบลค่ะ' ทามมัยมันช่างคุ้นเคยเหลือเกิน โอ้ยยยยปวดหัวยิ่งคิดก็ยิ่งมีภาพมากมายเกิดขึ้นในหัว ผุชายคนนั้น....ใช่แล้ว "พี่หมาก" เค้าจิงๆด้วย เบลสลัดหมอเจนออกและวิ่งออกไปหาหมาก โดยมีทุกคนวิ่งตามไปห้น้าห้อง

เบล:พี่หมาก!!!!  หมากค่ะ เบลขอโทด

หมาก:เบลลลลลล

       เบลล่าโพล้เข้ากอดหมากอย่างแรงและแน่น คำพุดแรกนั้นคือสิ่งที่ยินยันว่าเทอจำทุกอย่างได้แล้ว ทุกอย่างจิง นั้นทำให่้เทอต้องรีบขอโทดและกอดหมากไว้อย่างแรง ส่วนหมากนั้นดรใจจนแถบเปนบ้าที่เทอจำได้สักที่

       แต่ด้านของเจมส์การที่เบลล่าจำได้กลับให้เค้าเสียใจยิ่งกว่ารัยเข้าไปอีก เพราะมันย้ำชัดว่าเค้าต้องเสียเทอไปแล้วจิง ส่วนเจนเจบจนเกินทนทั้งสงสารพี่ชายกับเหตุการข้างหน้า และยังเปนตัวเทอเองที่ทนดุต่อไม่ไหวจึงวืิ่งหนีออกจากตงนี้ โดยมีพี่ชายอย่างเจบที่กำลังมองภาพบาดตา ต้องหันทองน้องที่วิ่งออกไป

บอย:เดวพี่ตามเจนไปเอง แล้วพีจะมาคุยกับเรา คงมีรัยให้คุยกันอัีกเยอะเลย

       ตอนนี้สำหรับเจมคงไปพร้อมที่จะเจออะรัยหนักก่วานี้ถ้ารุว่าน้องตัวเองรักไอ้หมากคงได้เรื่องใหญ่กว่าเดิมแน่ เพราะฉนั้นพี่บอยจึงเลือกที่จะไปปลอบเจนเอง โดยทิ้งให้เจมยื่นมองภาพบาดหัวใจตามลำพัง มิใช่ไม่อยากออกไปจากตงนี้แต่มันเจบจนไม่มีแรงแม้กระทั้งจะเดินหนีต่างหากล่ะ จึงได้แต่พึมพำยุคนเดว ด้วยน้ำตา

เจมส:เบลลล เบลล่า มันไม่จิงใช่ไหม