หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

    Prat James

เวลาผ่านไป้เกือบ 2 อาทิตแล้วที่เบลออกจากโรงบาลมา มันเหมือนเปนการเริ่มต้นชีวิตใหม่ขิงผมจิงๆ กับการมีเทอยุข้างๆกาย รอยยิ้มของเทอมันช่างทำให้ผมหายเหมื่อยได้จิง

เบล:มองรัยค่ะทำงานสิ 

เจมส:มองแฟนตัวเองไม่ได้รึไง หรือจะให้ไปมองคนอื่นล่ะ

เบล:ก็ลองดูสิ!!! แล้วจะได้เหนดีกันแน่เจมส์

          เทอทำหน้าค้อนใส่ผมที่นั่งยุตงข้ามเทอ ตอนนี้เบลมาทำงานช่วยที่รีสอด บอกว่ายุเฉยๆเบื่อก็เลยขอมาทำงานด้วย จิงแล้วผมก็ไม่อยากให้ทำหรอกแต่ก็ต้องยอมเทอทุกที่เลย ตอนนี้ก็คงทำได้แค่ให้มาทำงานห้องเดวกันเลยจะได้ยุด้วยกันตลอดเวลา

เจมส:แฟนผมทำไมเก่งจังเลย ฟอด!!!! แถมยังหอมอีกด้วย งี้ก็หลงตายเลย

เบล:เจมส์!!!! ออกไปเลยน่ะอย่ามากอดจะทำงานเดวใครมาเหนเข้ามันไม่ดี

เจมส:นี้ห้องผมใครจะมาเหน และอีกอย่างใครจะมาว่า ใครๆก็ยุว่าเรารักกันมากกกกกแค้่ไหน คนนี้ผมห่วง และหวงมาก

เบล:บ้า!!!!! อย่าหวานน่ะ

เจมส:ทำมัยหึ ไม่ชอบหรอ เบื่อเค้าแล่วหรอ

เบล:เปล่าๆ โอๆ อย่างอนดิคนดีของเบล ใครจะเบื่อขี้อ้อนขนาดนี้เนี้ย

เจมส:ป่ะเบลเยนแล้วกลับเถอะ หรือไม่ไปเดินเล่นชายหาดกันไหมผมอยากไป

เบล:แล้วแต่สิค่ะ เจมสยุไหนเบลยุที่นี้น

              ผมกับเบลเดินจับมือกันออกมาโดยมีพนักงานมองดูแล้วก็ยิ้มตามด้วยความยินดีที่ผมคงรอดพ้นจากคนเยนชาไปแล้ว และดูเหมือนผมจะใจดีขีึ้นพนักงานเลยชอบกัน พากันแอบขอบคุนเบลที่ทำให้ผมเปลี่ยนไป เพราะเทอเลยเบลล่า

          Prat Jane

ดู้ดูพี่ชายเราติดแฟนหนีึบเชี่ยวสงสารเบลจิงๆ พี่ชายเรานี้ก็....พอจะมีความรักกับเค้าทีกะเล่นติดแฟนเกินไปล่ะ นี้ถ้ากินเบลได้ พี่เจมส์คงกินล่ะ แต่เหนพี่เรามีความสุขแบบนี้กะอดดีใจไม้่ได้ หมดห่วงชักทีเรา ว่าแต่มัวแต่หาความรักให่้พี่แล้วเราล่ะ พอๆกลับรีสอดดีกว่า ถ้ายุแถวชายหาดอีกนิดหมดกัดตายแน่หวานเกิ้นน่ะค่ะคุนพี่

หมาก:นิมาทำรัย ยิ้มยุคนเดวบ้าไปแล้วรึไง

เจน:นายนั้นแกละบ่้าหัดมาให้สุ้มให่้เสียงได้ไหม ชอบมาเงียบๆ ยึได้

หมาก:5555+ก็เวลาลาเทอตกใจมันน่ารักดีนิ ฉีันชอบบบบบบบ

เจน:นิๆเอาหน้าออกไปเลยทะลึ่ง หิวแล้วไปหารัยกินดีกว่า

หมาก:ไปด้วยดิน่ะๆ เดวเลี้ยงเองก็ได้น่ะๆ

จน:นี้วันนายจะติดฉันตลอดเลยรึไง ตามยุได้

หมาก:ก็ฉันชอบยุไกล้เทอนิมันสนุกไม่เครียดดี และก็......มีความสุขมากด้วย

เจน:พอเลยๆ เพ้อเจ้อ ไปก็ไป

           ตาบ้าพุดรัยก็ไม่รุ ใจฉันเต้นไม้หยุดเลยยิ้งหลงรักน่ายไปกันใหญ่เลยทีนี้ นายจะรุไหมน่ะหมากว่าฉันรักนาย แล้วถ้านายรุ นายจะคิด้หมือนฉันไหม..... 

Prat Bella

          ตอนนี้ฉันกับเจมส์เดินจับมือกันเดินเล่นที่ชายหาดหน้ารีสอท แสงตะวันสอดส่องทำให้บรรยากาศเปนใจมากที่จะให้คนรักกันมาเดินแบบนี้ ฉันยอมรับน่ะว่าฉันมัีความสุขมากที่มีวันนี่ ฉันไปคิดเลยจิง แต่ความสุขของฉันทำไมน่ะฉันถึงรุสึกว่าทันที่ที่บางอย่างที่ฉันกลัวและก็ไม่รุว่ามันคืออะรัย จะทำให้เราเจบและอาจจะไม่มีวันนี้

เจมส:เบล!!!!คิดรัยเหรอ เหนเหมอเชียว ผมยุนิทั้งคนยังไม่สนใจอีก

เบล:เบลคิดรัยเพลินๆน่ะเจมส เยนมากเเล้วน่ะกลับกันเถอะ

เจมส:เบลมีรัยบอก้จมได้น่ะ เราไม่ใช้คนอื่น มีรัยก็พุด เรื่องความทรงจำของเบลใช้ไหม

เบล:เจมส!!! ไม่เอาน่าาาาาาเบลไม่คิดจะไปจากเจมเลยน่ะแต่เราแค่อย่ากรุว่าเราเปนคัย มันกะเท่านั้น

เจมส:เบล เจมรัักเบลมากน่ะและจะไม่ยอมเสิียเบลไปเดดขาด ต่อให้ใครมาพาเบลไปเรากะจะตามไปเพื่อพาเบลมายุกับเรา แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตกะยอม

เบล:เจมพุดเรื่องนี้อีกแล้วน่ะ ไม่เอาไม่พุดเรื่องตายเบลบอกหายครั้งแล้วน่ะ

เจมส:เบล............แต่งงานกันน่ะ

เบล:เจมส!!!!!

เจมส:ผมไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว เราเจบกันมามากแล้วน่ะ เบลผมจะพยายามตามหาประวัติคุนให้เจิอ เพื่อคุนจะได้รุว่าคุนเปนคัย แล้ววันนั้นเราจะแต่งงานกัน สัญญากับเจมส์น่ะ

เบล:สัญญา...เบลจะเเต่งงานกับเจมสคนเดวเท่านั้น

          เจมสดึงตัวฉันเข้าไปกอด แต่ฉันเผลอสันยาอะรัยไปทำมัยถึงรุสึกเหมือนมันจะเปนไปไม่ได้แบบนี้ ทำมัยน่ะถึงรุสึงว่าความเจบปวดที่แท้จิงกำลังจะเดินเข้ามา....