หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

Prat James

        ณ ที่โรงพยาบาล

เจมส:ต้องเปนมันแน่ๆ พี่บอยผมมันใจไอ้เจ่้าของเกาะปลายฝันแน่ๆ มันยังแค้นผมยุ ทำมัยต้องเปนแบบนี้ ทำมัยต้องตอนที่ผมยุกับเบล

บอย:เจมสแกมีสติหน่อยสิฟังฉัน หลังจากทัี่เกิดเรื่องฉันได่้ส่งคนตามหาผู้ร้ายแล้ว และเรากะจับได้แล้วมันเปนพวกรีสอทที่ชื่อว่านารีรีสอทต่างหากพวกมันแค้นที่แกได้ลงทุนกับจอนนักธุระกิจใหญ่เลยสังคนไปสังสอนแกแต่ดันพลาดโดนเออออ.........หมอเจนออกมาพอดีเลย

เจม:เจนๆ เบลล่าเปนงัยบ้าง เทอปลอดภัยใช่ไหม เราต้องช้วยเทอน่ะ พี่ขิิอร้อง

เจน:ใจเยนค่ะพีาเจม เบลล่าปลอดภัยแล้ว  กระสุนไม่เข้าจุดสำคุัน เลยไม่มีอะรัยน่าเปนห่วง พี่เจมไม่ต้องกังวลแล้วน่ะค่ะ

เจมส:เพราะพี่แท้ๆเลย ทำให้เบลต้องเปนแบบนี้ เดวพี่ขิิอไปเฝ้าเบลล่าก่อนน่ะ

       พอผมพูดเสดก็เดินไปที่ห้องผู้ป่วยที่เบลนอนนยุ กลังจากที่เทอโดนยิง โชคดีที่พี่ร่บอยออกเรือตามมาเลยช่วยพามาหาหมอ ทำมัยต้องมารับกระสุนแทนด้วยน่ะ นิถ้าเทอเปนรัยไปแล้วฉันจะทำงัย

   Prat Jane

เจน:ดุพี่เจมจะรักเบลล่ามากเลยน่ะค่ะพี่บอย

บอย:คงงั้นแต่กะดีแล้วล่ะ พี่ขอตัวไปทำคดีนี้ต่อน่ะงานนี้พี่จะเอืาให้หนักเลยกล้ามายุกับคนของป๋าบอย

เจน:555+ พี่นี้จิงๆเลยน่ะค่ะ ว่าแต่ประวัตืนี้สืบถึงไหนแล้วค่ะ เบลล่าเค้าจนจะจำได้เองยุแล้ว หรือพี่ลืม

บอย:เปล่าๆ ไม่ได้ลืมพี่ได้ขิ้อมูลมาพอสมควรเลยล่ะ แต่มันมีะรัยนิดหน่อยน่ะขอพี่ดูให้แน่ใจก่อนรับรองมินานเกินรอ พี่ไปล่ะน่ะ

เจน:อ่าวไปนู้นล่ะ มีรัยปิดบังรึเปล่าน่ะ 

หมาก:นิยืนพุรัยคนเดว เปนบ้าไปแล้วรึงัย

เจน:จะบ้าหรอ แค่คิดรัยนิดหน่อยน่ะ ว่าแต่นายหายไปไหนมา ยุๆก็โพล่มา

หมาก:คิดถึงอ่ะดืิ 

เจน:บ้า

หมาก:555+ นิตั้งใจมาหาเลยน่ะ คือที่หายไปน่ะไปเที้ยวเกาะปลายฝันมา ไม่เจอเทอคิดถึงเลยรีบมาหา

เจน:บ้าาาา ฉันหิวล่ะไปหารัยกินกัน ผ่าตัดมาใหม่ๆหิวจัง 

   Prat James

        ผมนั่งเฝ้าเทอจนเผลอหลับไปพอตื่นกะพบกับแสงวันใหม่นิเทอหลับข้ามวันยังไม่ตืนเลย เจนกะเข้ามาตรวจดุอาการกะบอกไม่เปนรัยเเค่ร่างกายอ่อนเพลียเดวกะตื่น แต่นี้มันจะจะเข้าวันนี่สามที่เทอหลับไปถ้าเทอไม่ตื่นตอนนี้ผมคงขาดใจตายแน่ๆ หัวมจผมมันจะขาดยุแล้วยิ่งรุเทอเอาชีวิตมาแลกเพื่อผม ผมยิ่งรักเทอและเสียเทอไปมิได้จิงๆ มือผมกำมือเทอแน่นย้ายมาแรบท่ี่ใบหน้า

เจม:ตื่นสักทีเถอัะคนดี เบลตื่นได้แล้วน่ะ ผมสันยาจะไม่ใจร้ายกับคุนอีก ทำมัยถึงได้เอาตัวมารับแทนผม ถ้าคุนเปนรัยไปผมคงต้องตายแน่ๆ เบลล่าผมรักคุนน่ะ ตื่นสิคนดีของผม ผมรักคุนได้ยินหรือเปล่า หือๆ

เบล:ได้ยินเเล้วค่ะ ชัดมากด้วย

เจมส:เบล!!! ตื่นแล้วหรอเปนงัยบ่้างเจบตงไหนไหม เดวผมตามหมอให้

เบล:เจมค่ะ เบลไม่เปนระยแล้วค่ะไม่เจบแล้ว แค่อาจจะแสบๆนิดหน่อย

เจมส:ทำมัยต้องมารับกระสุนแทนผมด้วยน่ะ ว่าแต่คุนตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่

เบล:ก็ตื่นมานพอจะได้ยินคนแถวนี้บอกว่ารักแถมร้องไห้อีกด้วย อิอิ

เจม:ไม่ตลกเลยน่ะ ถ้าเบลเปนรัยไปผมจะทามงัย

เบล:เบลก็ไม่เปนรัยแล้วนิค่ะ อีกอย่างเบลคงปล่แยให้คุนเปนรัยไปไม่ได้ด้วย

เจม:ทำมัยล่ะ

      ผมทำทีแกล้งถามเทออย่างอ้อนๆ และประคองเทอมาสวมกอดเบา พร้อมหอมแก้มอมชมพูฟอดใหญ่จนเทอต้องร้องทัก

เบล:อุ้ย นี้เจมส์ทำรัยเดวคนมาเหนเข้า ปล่อยเลยน่ะ 

เจม:ไม่มีคุัย้หนหรอก ว่สแต่ที่ผมถามน่ะตอบสิผมรอยุ หึ

เบล:คนบ้าก็รึยุแล้วนิ ยังจะมาพุดิก ก็ถ้าไม่รักจะเอาชีวิตไปเสียงทำมัย

เจมส:ฟอด!!!  น่ารักที่สุดเลย แต่ทีหลีังไม่เอาแล้วน่ะค่ะให้ผมได้ปกป้องคุนบ้าง ผมสันยาว่าผมจะรักคุนและจะดูแลคุนให้ดีที่สุจะไม่มีคัยพลากคุนไปจากผมได้ ผมจะทำทึกอย่างให้เราได้รักและยุด้วยกันแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของผมก็ตาม 

เบล:เจมสสสสส

      ผมค่อยๆก้มลงจุบที่ริมฝีปากบางอมชมพูอย่างอ่อนโยน ก้่อนที่จะค่อยจูบเน้นหนักและร้อนแรงขึ้นเรื่อย มันชั้งเปนรสชาตืที่หอมหวานเหลือเกินต้่อให้ร้อนแรงแค่ไหนก็ยังหวานหอมยุดี ผมจะไม่ยอมให้จูบนี้เปนของใครเดดขาดนอกจากผมคนเดวเท่านั้น