ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

ประธานบริษัทไทยานนท์วันนี้เขาดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เขานั่งยิ้มตลอดเวลาเมื่อนึกถึงสาวร่าบางเธอยังเป็นผู้หญิงที่เข้าตาเขาเสมอแม้จะไม่ได้เจอกันนานแต่มีหรือที่เขาจะจำเธอไม่ได้ก็คงมีแค่เธอที่จำเขาไม่ได้คิดแล้วเขาก็หัวเราะ

“ คุณวิศวะเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ ฉันเห็นคุณนั่งมองเอกสารแล้วก็ยิ้มๆ ” จริญญาส่ายหัวเพราะไม่เคยเห็นอารมณ์แบบนี้ของเจ้านาย

“ ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่อารมณ์ดี เย็นนี้เราไปทานข้าวกันนะจริญญา ”

“ เย็นนี้หรอค่ะ แต่คุณต้องเป็นคนจ่ายนะคะ ” เธอยิ้มดีใจเมื่อได้ยินคำชวนจากผู้ชายหน้าหวาน

“ พูดยังกับผมเคยให้คุณจ่ายยังงั้นแหละ 55555 ” เป็นหลังแรกที่จริญญาเห็นผู้ชายท่าทางขรึมชอบขี้เก๊กตลอดเวลาหัวเราะจนเธอก็อดยิ้มตามไม่ได้

“ จริญญาผมมีเรื่องจะถาม เมื่อวานคุณกิตบอกว่าเธอเป็นคนคุยงานกับคุณฌาค เธอพูดภาษาฝรั่งเศสได้ด้วยหรอ ” กิติศักดิ์ผู้ช่วย

เขาเล่าให้ฟังว่าเมื่อวานจริญญาคุยงานกับนักธุรกิจต่างประเทศอย่างคล่องแคล่ว เขาจึงอยากรู้เพราะจากประวัติจริญญาตรีก็จบปริญญาตรีที่ไทยเท่านั้น

“ ฉันเคยเรียนกับซิสเตอร์ที่โบสถ์แถวบ้านตอนเด็กค่ะ ครอบครัวฉันค่อนข้างลำบากนะคะที่ฉันได้เรียนก็เพราะฉันสอบชิงทุนเรียนมาตลอด ” เขาไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะจริญญาเป็นคนขยัน เขามองเธอด้วยความสงสารแต่อีกใจคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเรื่องนี้ที่ทำให้เธอเข้าหาเขา

“ คุณทำงานต่อเถอะ ” เจ้านายบอกเลขาสาวก่อนที่ทั้งคู่จะก้มหน้าทำงานต่อไป

>>>>> ว้าว ว้าว ว้าว ขึ้นชื่อว่าเป็นหนุ่มหล่อ รวย เสน่ห์ก็ต้องหาตัวยากหน่อย แต่เมื่อคืนนักธุรกิจหนุ่มวิศวะ ไทยานนท์หอบดอกไม้ช่อโตไปเซอร์ไพรส์ลูกสาวตระกูลนีระสิงห์กลางงานปาร์ตี้……ไม่ทราบว่าใช่หวานใจตัวจริงหรือเปล่าค่ะท่านประธาน

“ ข่าวออกเร็วทันใจฉันมากยัยมีนเพื่อนรัก ” เฟย์ชมสาวหมวยที่เขียนข่าวเองกับมือ พวกเธอสี่คนประชุมสายคุยกันเมื่อเห็นในหนังสือพิมพ์บันเทิง

“ แน่นอนเพื่อน ฉันเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์จะลงรูปยัยฟางกับคุณวิศวะทั้งหน้ายังได้เลย 55555 ” ถึงแม้ว่ารูปในหนังสือพิมพ์จะไม่ใหญ่เต็มหน้าเหมือนที่สาวหมวยพูดแต่มันก็ชัดพอที่จะรู้ว่าคนในรูปคือใครและรูปภาพที่ถ่ายได้นั้นชังเป็นภาพที่หวานหยดหยอด

“ ฉันว่านะถ้าคุณภาณุเห็นข่าวคงคลั่งตายแล้วมั้ง ” เฟย์พูดอย่างสะใจเขาทำเพื่อนเธอเจ็บถึงทีที่เขาจะโดนบ้าง

“ มีน แจม เฟย์รู้หรือเปล่าว่าทำอะไรลงไป ฟางยังไม่รู้ข่าวใช่ไหมแล้วคุณภาณุเขาจะว่ายังไง ทำไหมไม่คิดกันบ้างนะ ” จินนี่ดุเพื่อนเธอไม่เห็นด้วยกับความคิดทั้งสามคน ถ้าฟางเลิกกับภาณุแล้วรายต่อไปคงจะเป็นเธอกับเคนตะก็ไม่แน่

“ พวกเราคิดดีแล้วจินนี่ ถ้าเธอไม่อยากโดนแบบยัยฟางก็อยู่เฉยๆ ”

“ โอเคฉันไม่ยุ่งก็ได้ อยากจะทำอะไรก็ทำแต่ฉันว่าฟางคงไม่มีความสุขหรอกที่พวกเธอทำแบบนี้ ”

“ ตอนแรกมันเจ็บแบบนั้นแหละ ฉันเคยแล้วแต่จะบอกให้นะชีวิตโสดฉันสนุกกว่าตอนมีแฟนตั้งเยอะ ” เฟย์พยายามเถียงจินนี่ที่จริงแล้วเธอก็ไม่ได้มีความสุขหรอกบางทีมันก็เหงาแต่เธอไม่กล้าคบใครกลัวจะเป็นเหมือนแฟนเก่า

“ งั้นจะทำอะไรกันก็ตามสบาย ถ้ายัยฟางโกรธจินนี่ไม่รู้เรื่องด้วยนะ ”

“ จ้าจินนี่เพื่อนเลิฟ งั้นแค่นี่ก่อนนะจะทำงานต่อแล้ว ” แจมป็นคนพูดตัดบทสนทนาก่อนที่จะทะเลาะกันมากกว่านี้

ธนันต์ธรญ์นั่งเหม่อลอยไม่เป็นอันทำงานเมื่อคืนหลังจากปาร์ตี้เธอไปนอนที่คอนโดเฟย์พอเช้าก็มาทำงานที่บริษัท แม่เธอโทมาบอกว่าเมื่อวานภาณุไปรอเธอหน้าบ้านตั้งแต่หกโมงเย็นจนเที่ยงคืนก็ยังไม่กลับแม่เธอก็บอกไม่ได้ว่าเขากลับบ้านไปตอนไหน อีกใจเธอก็สงสารเขาแต่อีกใจก็สงสารตัวเองตอนนี้เธอไม่รู้จะทำยังไงมันสับสนไปหมด

“ ฟางพี่รู้นะว่าทะเลาะกับไอ้ภาณุ เมื่อวานพี่ก็มารอเราจนถึงตีสอง พอเมื่อเช้าพี่ออกมาทำงานก็เห็นจอดรออยู่หน้าบ้านอีก ” ธนันต์ธรญ์ตกใจเล็กน้อยเมื่อเธอคิดชั่วโมงนอนของแฟนหนุ่มไหนจะเวลาที่เขาขับรถกลับบ้านอีกอาจจะไม่ได้นอนด้วยซ้ำ แต่เธอไม่ได้แสดงอาการให้พี่ชายเห็น

“ ทะเลาะกันแรงขนานนั้นเลยหรอ พี่รู้นะว่าฟางเป็นห่วงนายนั่น ” ถึงเขาจะอยากให้น้องสาวเลิกกับแฟนขนาดไหนก็ต้องถามสาเหตุให้แน่ชัดซะก่อน

“ ตอนแรกฟางก็ไม่ได้โกรธอะไรมากหรอกค่ะ แต่เขาไม่พูดความจริงกับฟาง ” แววตาเศร้าๆของน้องสาวทำให้คนเป็นคนเป็นพี่เข้าใจ

“ พี่พูดจริงๆนะ พี่อยากให้ฟางเลิกกับเขาแต่ถ้าเลิกน้องสาวของพี่คงเศร้ากว่านี้แน่ๆ ฟางลองคิดดูดีๆว่าอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขหรือไม่ ถ้าไม่เราก็ควรที่จะตัดใจตั้งแต่ตอนนี้ ” เขายิ้มในกำลังในน้องสาวถึงแม้เขาจะอยากกันขนานไหนแต่เห็นน้องสาวนั่งเศร้าใจแบบนี้ทุกวันคงไม่ไหว

“ ฟางมีความสุขค่ะ อยู่กับพี่ฟลุ๊คมีความสุขที่สุดเลย ” เธอเข้าไปกอดพี่ชายเมื่อรู้ว่าจะทำอะไรต่อปกติพี่ฟลุ๊คอาละวาดไปแล้วแต่วันนี้มาแปลก

“ แล้วอีกอย่าง…..โทรศัพท์เปิดเครื่องได้แล้ว ไม่ใช่แค่แฟนฟางนะพี่ติดต่อไปได้ทั้งพี่ คุณพ่อ คุณแม่ก็ไม่รู้จะติดต่อฟางยังไง ”เขากระชับกอดน้องสาวแน่นกว่าเดิมส่วนเธอหันมายิ้มให้พี่ชายเช่นกัน

“ พี่ขอตัวไปประชุมก่อนนะ ฟางไม่ต้องไปก็ได้ ” เขาเปิดทางให้น้องสาวได้ปรับความเข้าใจกับแฟน แปลกเหมือนกันที่ครั้งนี้เขาไม่โกรธภาณุเหมือนครั้งก่อนๆ คงจะเป็นเพราะครั้งนี้น้องสาวเขาไม่มีน้ำตาแต่แสดงความเข้มแข็งให้เห็น

เมื่อพี่ชายออกจากห้องเธอหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดเครื่อง สุดท้ายครั้งนี้เธอก็ใจอ่อนอีกแล้วสินะแต่ก็ถือว่าเธอเข้มแข็งที่ไม่ร้องไห้เหมือนครั้งก่อน เมื่อหน้าจอเปิดข้อความประมาณ 30 ข้อความแสดงที่หน้าขึ้นมาเธอรู้ดีว่าเป็นของใคร เธอกดเข้าไปเลื่อนดูแต่ละข้อความ

< พี่ขอโทษนะ พี่รู้ว่าฟางปิดเครื่องแต่ก็ส่งมาเพราะหวังว่าฟางจะกดดูเมื่อเห็น ถ้าเปิดแล้วอย่าปิดอีกนะพี่อยากคุยด้วย >

< ตอนนี้พี่รอฟางอยู่หน้าบ้านรีบมานะ >

< สามทุ่มแล้วนะฟาง มันดึกแล้วกลับบ้านเถอะเมื่อกี่พี่โทรไปหาเขื่อนมันไม่รู่ที่อยู่เฟย์ ถ้ารู้จะไปง้อเดี๋ยวนี้เลย >

< ตีสองแล้วนะ รีบกลับมาเถอะไม่กลัวพี่โดนจี้หรอรออยุ่หน้าบ้านคนเดียว เมื่อกี่เจอพี่ชายฟางเลยถอดรถไปรถข้างบ้านพี่ไม่อยากมีเรื่องกับเขา > ธนันต์ธรญ์อ่านต่อไปเลื่อยเพราะหวังว่าเขาคงจะไปได้รอเธอถึงเช้านะ เมื่อคืนเธอกลับจากปาร์ตี้ตั้งแต่สามทุ่มแต่เขามารอจนตีสอง

< เมื่อกี่พี่แอบหลับไปนิดนึงไปรู้ว่าฟางจะเข้าไปหรือยังขอโทษที่หลับนะ > เธอมองเวลาข้อความที่ส่ง 6:25 นาที ธนันต์ธรญ์ตกใจเมื่อรู้ว่าเขารอเธออยู่ข้างบ้านจนเช้าไม่ใช่ตีสองเหมือนที่พี่ชายเธอบอกแล้วยังจะมีหน้ามาขอโทษเธออีก

< เมื่อกี่พี่ชายฟางออกไปทำงานแล้ว พี่แอบดูในรถไม่เห็นมีฟางเลยยังไม่กลับอีกหรอ หรือว่าไม่สบาย > ตอนนี้เธออยากจะด่าเขาให้หนักๆไปเลย คนอะไรไม่รู้จักดูแลสุขภาพตัวเอง เธอกลัวว่าตอนนี้คนที่ไม่สบายน่าจะเป็นเขามากว่า

“ อืด อืด อืด ” เธอยังอ่านข้อความไม่ทันจบเขาก็โทรมา

“ ว่าไงค่ะ ”

“ ฟางจริงๆด้วย รู้ไหมพี่ใจจะขาดแล้วนะเมื่อคืนไปไหนมาติดต่อไม่ได้เลย รู้ไหมว่าเป็นห่วงมาก ”

“ ฟางแค่ไปปาร์ตี้กับเพื่อน สนุกมากเลยนะคะคนเยอะมากมีคนมาขอเบอร์ฟางด้วยแหละ ” เธอแกล้งแย่เขาเล่นๆ

“ แล้วฟางให้เขาหรือเปล่าล่ะ ” เขาถามเสียงเบาๆ คงจะน้อยใจเธอที่พูดแบบนี้เธอก็แค่พูดเล่นๆ

“ เมื่อวานฟางก็บอกพี่ป๊อปแล้วไงว่าปาร์ตี้คนโสดแต่บังเอิญว่าฟางโสดไม่สนิทเลยไม่ให่เขา ” ชายหนุ่มเมื่อฟังประโยคนี้ใจหนึ่งก็ยิ้มไม่ออกอีกใจก็อยากยิ้ม

“ ตอนเที่ยงพี่จะไปรับนะครับ อยากคุยด้วย ”

“ ค่ะ ฟางก็อยากดุพี่ป๊อปเหมือนกัน เมื่อคืนทำไหมไม่กลับบ้าน ง่วงก็ไม่ไปนอนถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะว่ายังไงค่ะ ไม่รู้จักดูแลตัวเองบ้างเลย ” ถึงจะเป็นการด่าแต่เป็นประโยคที่เขายิ้มออกที่สุดตั้งแต่คุยโทรศัพท์กับเธอ

“ เป็นห่วงพี่หรอ ดีใจจัง ”

“ ถ้าไม่ห่วงพี่จะให้ฟางห่วงใครล่ะ ตอนเที่ยงมีเรื่องจะคุยเยอะเลยระวังตัวให้ดีๆนะคะ ” เธอพูดยิ้มๆไม่รู้ว่าความโกรธตอนแรกมันหายไปไหนหมด ทำไหมเธอถึงลืมมันง่ายขนานนี้เพียงแค่ได้ยินเสียงอ่อนจากเขาและยิ่งรู้ว่าเขาไปได้นอนนาทีนั้นเธอไม่คิดอะไรแล้วนอกจากเป็นห่วงเขา

เม้นกันเยอะๆนะ

ใครอยากได้แบบไหนบอกได้นะ