ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

 
 
 
 
 
 เมื่อถึงตอนเย็นงานปาร์ตี้จึงจัดขึ้นที่สระว่ายน้ำหรูบ้านของจินนี่สาวน่ารักของกลุ่ม ในงานนี้ไม่ใช่ว่าจะมีแต่พวกเธอทั้งห้าคนยังเหมือนเป็นการรวมตัวของเพื่อนในคณะด้วย
 
 
 
“ จินนี่วันนี้หวังว่าเธอคงไม่พาแฟนมาด้วยนะ เพราะนี่คือปาร์ตี้คนโสดจ๊ะ ” มีนถามสาวตาโตเจ้าของงานเพราะปกติจะเห็นจินนี่กันแฟนไปไหนด้วยกันเสมอ
 
 
 
“ แน่นอนเพื่อนเลิฟ คืนนี้ฉันโสด ” จินนี่พูดอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
“ แล้วเธอล่ะฟางเป็นไงบ้าง อย่าทำหน้าเศร้าสิวันนี้เรามาปาร์ตี้กันนะ ”
 
 
 
“ ฉันไม่เป็นไรคืนนี้จะสนุกสุดๆไปเลยเพราะคืนนี้เราโสดใช่ไหมจินนี่ ” ธนันต์ธรญ์พยายามทำตัวให้ร่าเริงกับเพื่อนๆก่อนจะหันไปคุยกับจินนี่
 
 
 
“ ว่าแต่ฟางได้คุยกับคุณภาณุหรือยัง ” จินนี่ถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
“ คุยแล้วแต่ครั้งนี้ฉันไม่ยอมให้เขาเจอตัวง่ายๆแน่ ”เธอพูดอย่าจริงจังนอกจากปิดเครื่องแล้วไม่แน่เธออาจจะเปลี่ยนเบอร์หนีด้วย
 
 
 
“ ไอ้เราก็คิดว่าเลิกกันแล้ว ” เฟย์พูดลอยๆโดยไม่สนใจคนอื่น
 
 
 
“ ถ้าเป็นไปได้ก็เลิกกันเถอะฟาง ฉันสงสารเธอ ”
 
 
 
“ ทุกคนๆ อย่าพึ่งเครียดกันวันนี้แจ่มศรีมีเซอร์ไพรส์จ้า ” สาวเสียงแหลมอย่างแจมรีบพูดตัดบทเมื่อเห็นบรรยายกาศเริ่มไม่ดี
 
 
 
“ เซอร์ไพรส์อะไรน่าตื่นเต้นไหมแจม ” สัญชาตญาณของนักข่าวสาวเริ่มส่อแววอยากรู้อยากเห็น
 
 
 
“ นั่นไงมาแล้ว ” แจมชี้ไปที่รถสปอร์ตคันหรูที่กำลังเคลื่อนเข้ามาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
พวกเธอทั้งห้าคนจับจ้องไปที่รถคันเดียว ประตูรถเปิดมาพร้อมผู้ชายร่างสูงสวมแว่นตาสีดำเดินลงจากรถมาพร้อมดอกกุหลาบช่อใหญ่ ส่วนธนันต์ธรญ์เธอพอจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครเพราะพึ่งรู้จักกันเมื่อวันก่อนถึงแม้จะใส่แว่นปิดบังแววตาแต่เค้าโครงหน้าที่ไม่เหมือนใครทำให้เธอจำเขาได้
 
 
 
“ สวัสดีครับสาวๆ” หนุ่มหน้าหวานเอ่ยทักพวกเธอทั้งห้าคนอย่างสนิทสนม
 
 
 
“ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณวิศวะ ว่าแต่ดอกไม้ในมือเอามาให้มีนใช่ไหมค่ะ” ยังคงเป็นมีนาพรสาวนักข่าวที่เร็วกว่าเพื่อนทุกคน เธอรีบ
ถามชายหนุ่มแขกผู้มาใหม่
 
 
 
“ กล้าพูดนะยัยมีนว่าให้ตัวเอง ทั้งๆที่รู้ว่าเขาเอามาเพื่อใคร ”
 
 
 
“ ผมให้ครับ ” เขายืนดอกไม้ให้สาวหน้าหวานที่ยืนอยู่ตรงหน้า ดูเหมือนว่าเธอจะมีอาการงงๆนิดๆ
 
 
 
“ ว้าวววววว อยากได้บ้างจัง ” เพื่อนๆที่ทั้งสี่คนที่เห็นเหตุการณ์ร้องแซวด้วยความตื่นเต้น
 
 
 
“ คุณให้ผิดคนหรือเปล่าค่ะ คุณวิศวะ ” ธนันต์ธรญ์ถามเขาตามที่ใจคิด เธอไม่คิดว่าจะเจอเขาบ่อยขนาดนี้
 
 
 
“ นี่ยัยฟาง ทำไหมแกพูดแบบนั้นพี่เขาอุสาห์เอาดอกไม้มาให้ ” เฟย์ตำหนิเพื่อนที่ไม่มีมารยาทกับฝ่ายชาย
 
 
 
“ ก็มันจริงๆนิ ไม่เห็นจะเคยรู้จักกันมาก่อน ” สาวร่างบางเธอยังพูดลอยๆอีกครั้ง
 
 
 
“ นี่แกจำพี่โมะไม่ได้หรอฟาง ” แจมอธิบายให้เพื่อนสาวฟัง
 
 
 
“ พี่โมะ…….โมะไหนอ่ะ ”สาวร่างบางยังทำหน้างง เธอจำไม่ได้จริงๆว่าเขาเป็นใคร
 
 
 
“ ยัยฟาง....แกอยากให้ฉันแฉแกใช่ไหม อย่ามาทำเป็นจำเขาไม่ได้หน่อยเลย เมื่อก่อนฉันยังเห็นแกไปกรี้ดพี่โมะเล่นบาสที่ข้างสนามอยู่เลย ” เรื่องนี้จะมีแค่เฟย์และแจมรู้เพราะสองคนนี้เรียนกับฟางมาตั้งแต่ประถมจนถึงมหาลัย
 
 
 
“ พี่โมะ….โทโมะ เบอร์ 12 อ่ะหรอ ”
 
 
 
“ ใช่ครับ น้องฟางจำพี่ไม่ได้หรอแต่ก่อนเราซื้อน้ำไปให้พี่ตอนลงแข่งบ่อยๆ ” สาวร่างบางแทบจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินอยู่เมื่อนึกถึงสมัยมัธยมที่เธอตามกรี้ดนักบาสและที่น่าอายกว่านั้นคือเมื่อกี้เธอยังทำหยิ่งกับเขาอยู่เลยแล้วไงกลายเป็นคนที่เธอเคยปลื้มได้
ล่ะ
 
 
 
“ นี่คุณวิศวะกับพี่โมะคนๆกันหรอค่ะ ” เธอยังไม่อยากจะเชื่อจึงถามเพื่อความแน่ใจเพราะเธอรู้แค่ชื่อเล่นไม่เคยรู้ชื่อจริงเขา
 
 
 
 
“ ใช่ครับน้องฟางมี่ ” เมื่อได้ยินสรรพนามที่เขาเคยเรียกเธอแต่ก่อนยิ่งทำให้มั่นใจว่าใช่เขา เธอแทบอยากจะละลายหายไปจากตรงนี้
 
 
 
“ งั้นแสดงว่าพี่จำฟางได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ”
 
 
 
“ ใช่ครับ ” เขาพูดออกมายิ้มๆเขาคงอยากจะหัวเราะแต่ไม่กล้า
 
 
 
“ ทำไมพี่ไม่บอกฟาง โอ้ย……อายจัง ” เธอก้มหน้าลงพูดเบาๆไม่แปลกหรอกที่เธอจะเคยสนิทกับเขาเพราะแต่ก่อนวิศวะลงสนามไหนเจอธนันต์ธรญ์ที่สนามนั้นและที่สำคัญเธอเคยดูใจกับเขาอยู่เกือบสองเดือนแต่ที่ต้องห่างกันเพราะเขาต้องเข้ามหาลัยส่วนเธอก็ใช่ชีวิตเด็กมัธยม
 
 
 
“ ถึงกับอึ้งเลยหรอเพื่อน….ใช่สิรักแรกแกนิ ” แค่นี้เธอก็อายจะแย่อยู่แล้วแต่แจมก็ไม่วายจะพูดต่อ
 
 
 
“ ฟางเคยคบกับพี่โมะด้วยหรอ ” จินนี่ที่พึ่งรู้เรื่องถามเพื่อนอย่างสงสัย
 
 
 
“ ยังไม่ได้คบครับ แค่เคยดูใจกันเฉยๆ ” เป็นชายหนุ่มหน้าหวานที่เป็นคนตอบคำถามแทนสาวร่าบาง
 
 
 
“ งั้นพวกเราขอตัวไปฝั่งนั้นก่อนนะพี่โมะส่วนเธอนั่งเป็นเพื่อนพี่เขา ” สาวๆทั้งห้าคนลุกพร้อมกันแต่ธนันต์ธรญ์ถูกสั่งให้นั่งลงเช่นเดิม ที่จริงเรื่องนี้มันเป็นแผนของเฟย์กับแจมที่นัดวิศวะมาที่นี่เพื่อเจอกันธนันต์ธรญ์
 
 
 
“ แต่ฉัน…………… ” สาวร่างบางยังพูดไม่จบเพื่อนทั้งสี่ก็รีบวิ่ง
 
 
 
“ อายพี่ขนาดนั้นเลยหรอฟาง ”
 
 
 
“ จะไม่ให้อายได้ไงค่ะ ฟางทำตัวไม่มีมารยาทกับพี่ตั้งหลายครั้ง ”
 
 
 
“ 55555 น่ารักดีออก รู้ไมพี่แอบขำตั้งหลายครั้ง ” เขาปล่อยมาดผู้ชายเงียบขรึมเมื่อคุยกับเธอก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
 
 
 
“ พี่โมะอ่ะ ไม่คิดจะเกร่งใจฟางบ้างเลยรึไงค่ะ ” เธอเอ่ยอย่างงอลๆแต่ก็ไม่ได้โกรธอย่างใดกลับดีใจด้วยซ้ำที่ได้เจอเพื่อนคุยถูกคอกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ภาณุที่ยังอยู่ในชุดทำงานเขายังไม่ได้กลับบ้านเมื่อเลิกประชุดใหญ่จากบริษัท เขามาจอดรถรอแฟนสาวอยู่หน้าบ้านตั้งแต่หกโมงเย็นจนตอนนี้ก็สามทุ่มแต่ยังไม่เห็นวี่แววว่าเธอจะกลับมา มือหนาพยายามกดโทรหาทั้งๆที่รู้ว่าเธอปิดเครื่องตั้งแต่คุยกันเมื่อเช้าเมื่อเธอไม่รับเขาจึงกดหาตัวช่วย
 
 
 
“ ไอ้เขื่อน กูขอที่อยู่เฟย์หน่อยกูติดต่อฟางไม่ได้เลยเธอไม่เคยปิดเครื่องหนีแบบนี้มาก่อน ” เมื่อคนปลายสายรับโทรศัพท์เขารีบ
ถามเป็นชุด
 
 
 
“ ทะเลาะกันหรอ มึงก่อเรื่องใช่ไหมล่ะ ”
 
 
 
“ เอ่อๆ เดี๋ยวเล่าให้ฟังวันหลังกูต้องรีบไปตามฟางก่อน เอาที่อยู่มาด่วน ”
 
 
 
“ เอาจริงๆเลยนะกูไม่รู้ที่อยู่เขาเลิกกันมาตั้งหลายปีและอีกอย่างเฟย์เปลี่ยนคอนโดปีละสิบครั้งก็ว่าได้… คงจะหาเจอแหละ”
 
 
 
“ เอาไงดีว่ะเขื่อน มึงรู้ไหมฟางบอกกูว่าจะไปปาร์ตี้คนโสดแล้วตัดสายปิดเครื่องหนีกูเลย” ภาณุเล่าให้เพื่อนฟังอย่างอารมณ์เสีย
 
 
 
“ ไอ้ป๊อปเอ้ย……กูว่ามึงพลาดแล้วแหละปล่อยฟางไปกับเฟย์ ยัยนั่นคงหาแฟนใหม่ให้ฟางแล้วมั้ง ” ภัทรดนัยพูดตามที่เขาคิดเพราะจริงๆแล้วเฟย์ยุยงฟางให้เลิกกับป๊อปปี้หลายครั้งหลังจากที่เธอเลิกกับเขา
 
 
 
“ ถ้ามึงไม่รู้ก็เงียบไปเลย กูยิ่งอารมณ์เสียอยู่แค่นี้นะ ” ภาณุตัดสายก่อนจะเดินลงรถไปส่องหน้าบ้านแฟนสาวเผื่อเธอจะอยู่ในบ้าน ถ้าจะให้เขาเข้าไปถามแม่เธอยิ่งไม่ได้ใหญ่ถ้าท่านรู้คราวนี้คงได้เลิกกันจริงๆแน่เพราะดูเหมือนพี่ชายและพ่อของเธอไม่ชอบเขาอยู่แล้ว ชายหนุ่มจึงตัดสินใจเข้าไปรอในรถเช่นเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
จัดให้ตามคำขอจ้า TF TF TF
 
 
เม้นเยอะๆนะ