ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

เมื่อธนันต์ธรญ์คว้าใบปริญญาโทด้านการบริหารธุรกิจจากต่างประเทศมาได้แน่นอนว่าเธอต้องสานต่อธุรกิจครอบครัวกับพี่ชายที่ดำรงตำแหน่งรองประธานบริษัทนีระสิงห์ ส่วนเธอเข้ามาฝึกงานในตำแหน่งเลขาส่วนตัวของพี่ชายและวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เธอเริ่มทำงาน

 

 

 

“ ฟางวันนี้พี่มีนัดที่ไหนบ้าง ” พี่ชายที่กำลังยุ่งอยู่กับกองเอกสารมากมายเอ่ยถามน้องสาว

 

 

 

“ วันนี้มีประชุมตอน 10:00 โมงเช้า และมีนัดเซ็นสัญญาทำธุรกิจค่ะ ”

 

 

 

“ งั้นเย็นนี้ฟางไปกับพี่นะ พี่จะได้มีเพื่อนคุยทำงานคนเดียวมันเหงาๆ ”

 

 

 

“ หาคนรู้ใจสิค่ะ ” เธอแซวพี่ชายที่บ้างานจนไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น

 

 

 

“ พี่ไม่มีเวลาให้เขาหรอก เดี๋ยวก็เลิกกันเหมือนคนก่อนๆ ” เธอนี่แหละจะเป็นคนหาแฟนให้พี่ชายถ้าเขาสนใจแต่งานมันต้องมีสักคนสิที่เข้ากันได้

 

 

 

“ โอเคค่ะ เราเตรียมตัวเข้าประชุมกันเถอะคุณพ่อน่าจะมาถึงแล้ว ” ครอบครัวนีระสิงห์มีบริษัทใหญ่ๆอยู่สองที่คุณพ่อเธอเป็นประธานบริษัทแรกส่วนบริษัทที่สองพี่ชายเธอเป็นคนดูแลทุกอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

เวลาล่วงเลยมาจนถึง 6 โมงเย็น สองพี่น้องมาคุยงานตามที่นัดไว้เรื่องการเซ็นสัญญาธุรกิจร่วมกันระหว่างสองบริษัท

 

 

 

“ วันนี้เรามาคุยงานกับประธานคนใหม่พี่ยังไม่เคยเห็นหน้าเลยไม่รู้นิสัยจะเป็นอย่างไร มีคนในบริษัทบอกว่าเขายังอายุไม่มาก พี่กลัวว่าเขาจะไม่เซ็นสัญญากับเรา ” เขาเล่าให้น้องสาวฟังด้วยความกังวลเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ร่วมงานกัน

 

 

 

“ ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะฟางเชื่อว่าพี่ทำได้ เดี๋ยวฟางจะช่วยพูดด้วย ” ทั้งสองเดินคุยกันจนมาถึงประตูทางเข้า

 

 

 

“ พี่ว่าเราไปกันเถอะเพราะเราสองคนต้องไปรอเขาก่อนเวลานัด ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากสองพี่น้องนั่งรอไม่นาน ผู้ชายร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาปรากฎๆตัวมาพร้อมผู้หญิงหุ่นดีและมีบอดี้การ์ดอีกสองคนคอยรักษาความปลอยภัยให้

 

 

 

“ สวัสดีครับ คุณวิศวะ ไทยานนท์ ”

 

 

 

“ สวัสดีครับ คุณจิระ นีระสิงห์ ” ทั้งสองหนุ่มทักทายกันก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ สายตาคมของประธานบริษัทไทยานนท์หันไปมองผู้หญิงร่างบางที่นั่งตรงข้ามยิ้มๆ

 

 

 

“ ขอโทษนะครับผมลืมแนะนำ เธอชื่อธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ น้องสาวผมเองครับเธอพึ่งมาทำงานเป็นเลขาผม ” ธนันต์ธรญ์ยิ้มบางๆให้ชายหนุ่มตรงหน้า รู้สึกว่าเธอจะบังเอิญเจอเขาบ่อยเกินไปแล้ว

 

 

 

“ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณธนันต์ธรญ์ ”

 

 

 

“ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ”

 

 

 

“ ส่วนเธอคนนี้เลขาผมเองครับ เธอชื่อ จริญญา วนิชยกุล ” ประธานบริษัทแนะนำเลขาให้ฝ่ายตรงข้ามไปรู้จักเช่นกัน

 

 

 

 

บริษัทไทยานนท์เป็นบริษัทที่มีธุรกิจหลายอย่างไม่ว่าจะเป็น โรงแรม ห้างและแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ ส่วนบริษัทนีระสิงห์จะผลิตเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆจึงเหมาะสมที่ทั้งสองบริษัทจะร่วมงานกัน

 

 

 

ทั้ง 4 คนนั่งคุยกันในเรื่องโครงการสร้างโรงแรมเกือบชั่วโมง ทั้งสองหนุ่มคุยกันจนเข้าใจแผนการทำธุรกิจในครั้งนี้และได้เซ็นสัญญาทำธุรกิจร่วมกัน

 

 

 

“ ขอบคุณนะครับที่เซ็นสัญญากับบริษัทเรา ”

 

 

 

“ ที่จริงผมอยากร่วมงานกับบริษัทนีระสิงห์มานานแล้วแต่ไม่มีโอกาศ ” วิศวะจับมือแสดงความยินดีกับรองประธานบริษัทนีระสิงห์แล้วยิ้มหวานให้เลขาบริษัทนั้น

 

 

 

“ งั้นเราสองคนขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีวันนี้เรามีนัดต่อค่ะ ” ธนันต์ธรญ์เธอไม่ชอบสายตาเขาที่มองจึงพยายามจะกลับ

 

 

 

“ เดี๋ยวพี่โทรเลื่อนนัดก็ได้ วันนี้เรามาเลี้ยงฉลองกันเถอะครับคุณวิศวะเนื่องในโอกาศที่ได้ร่วมงานกัน ” สาวร่างบางความผิดหวังเมื่อพี่ชายมีความคิดต่างจากเธอ

 

 

 

“ คุณธนันต์ธรญ์ค่ะ เราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันไหมท่านทั้งสองคนจะไปคุยกันสะดวก ” เลขาสาวสวยเอ่ยชวนผู้หญิงที่กำลังมีหัวอกเดียวกันออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เธอทั้งสองออกมานั่งคุยกันที่สวนหลังร้านอาหารทั้งสองคุยกันอย่างสนุกเมื่อรู้ว่าเธอทั้งสองมีนิสัยที่คล้ายๆกัน

 

 

“ ฟางมาทำงานที่นี่นานยัง ” จริญญาถามผู้หญิงข้างๆที่คุยถูกคอจนตอนนี้สนิทกันซะแล้ว

 

 

 

“ ไม่อยากจะบอกว่าวันนี้วันแรก เจองานใหญ่ซะด้วย ” ธนันต์ธรญ์หัวหัวอย่างร่าเริง ใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเสมอไม่แปลกที่หลายคนจะหลงรักเธอ

 

 

 

“ แล้วแก้วละทำงานที่บริษัทไทยานนท์นานหรือยัง ”

 

 

 

“ จะเดือนหนึ่งแล้วแหละ ทำงานแล้วก็คิดถึงชีวิตตอนเรียนนะว่าไหม ”

 

 

 

“ ใช่ๆ คิดถึงๆ ว่าแต่ฟางอยากรู้ว่าทำไหมแก้วถึงเลือกทำงานที่นี่ล่ะแล้วยังเป็นเลขาคุณวิศวะอีก ดูไม่ออกหรอว่าเขานะเจ้าชู ” ธนันต์ธรญ์เล่าตามความรู้สึกที่เธอได้รับเมื่อเจอเขาครั้งก่อนกับวันนี้

 

 

 

“ จะทำไงได้ล่ะ แก้วต้องหาเงินเลี้ยงครอบครัวอยู่บริษัทนี้ได้เงินเดือนเยอะกว่าทุกๆที่ ” จริญญาพูดออกมาเศร้าๆ

 

 

 

“ ขอโทษนะที่พูดเรื่องนี้ ถ้าแก้วมีอะไรให้ฟางช่วยได้นะ ” ธนันต์ธรญ์บอกด้วยความเห็นใจ

 

 

 

“ เมื่อวันก่อนแก้วเจอฟางไปทานข้าวกับแฟนด้วย ท่าทางเขาจะหวงฟางมากเลย ” จริญญาเป็นเรื่องคุยไม่อยากให้เสียบรรยากาศ

 

 

 

“ แก้วเห็นด้วยหรอ....อายจัง จริงๆเขาก็เจ้าชู้ไม่ต่างจากเจ้านายแก้วหรอกอาจจะเยอะกลัวด้วยซ้ำ ” เธอเล่าให้เพื่อนใหม่ฟังอย่างอายๆเมื่อนึกถึงแฟนที่นั่งคุมเธอทานอาหารอย่างกับเด็ก

 

 

 

“ ผู้ชายนี่แปลกเนอะ มีผู้หญิงดีๆอยู่กับตัวยังจะออกไปสรรหาข้างนอกอีก ” จริญญาพูดจากความรู้สึกที่เธอเคยได้รับเมื่อหลายปีก่อน

 

 

 

“ ฟางก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าแต่แก้วล่ะไม่มีแฟนบ้างหรอ ” เธอถอนหายใจก่อนจะหันไปถามคนข้างๆ

 

 

 

“ ไม่มีหรอก กลัวเขาไม่สนใจเรา ” เธอนึกถึงประธานบริษัทที่มันจะพูดอะไรไม่รักษาน้ำใจเธอ

 

 

 

“ ฟางว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ เขาคงอิ่มกันแล้วมั้ง ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เชิญนั่งครับคุณเลขา ” วิศวะเป็นคนแรกที่พูดเมื่อเธอสองคนเดินเข้ามาในห้อง

 

 

 

“ เชิญเลยค่ะ ฉันยังไม่หิว ” ธนันต์ธรญ์ตอบเขาตามความเป็นจริง

 

 

 

“ คุณวิศวะผมขอเสียมารยาทกลับก่อนเลยนะครับ ” เมื่อจิระเห็นว่าเริ่มดึกเขาจึงขอตัวกลับก่อนและอีกอย่างคือน้องสาวที่เริ่มงอนๆแล้ว

 

 

 

“ ไว้เจอกันใหม่นะครับคุณจิระ คุณธนันต์ธรญ์ ” เหมือนเขาจะเดินไปส่งหนุ่มสาวทั้งสองที่รถแต่ถูกปฎิเสธด้วยเหตุที่ว่าเกรงใจซะก่อนจึงได้แค่ส่งยิ้มให้เธอที่เดินจากไป

 

 

 

“ เห็นไหมคุณจริญญา บอกแล้วว่า.....ผมมาไม่เสียโอกาศจริงๆ ” เขาพูดกับเลขาสาวขณะที่นั่งดื่มอย่างอามรณ์ดี

 

 

 

“ ผมสงสัยตั้งแต่แรกแล้วว่าทำไหมเจ้านายถึงมาเอง ที่จริงให้คุณเลขามาแทนก็ได้ คงจะเป็นเพราะสาวสวยคนนั้นนี่เองที่ทำให้ท่านประธานมาเอง ” บอดี้การ์ดที่ติดตามแสดงความคิดเห็นกับเจ้านาย

 

 

 

“ แต่เหมือนว่าเธอจะไม่สนใจคุณนะคะ อยากจะกลัวๆด้วยซ้ำ ” เป็นอีกครั้งที่จริญญาพูดกีดกันเขา

 

 

 

“ แบบนี้แหละผมชอบ ดูมีอะไรให้ค้นหากว่าตั้งเยอะ ” หนุ่มหน้าหวานหันมาพูดกับจริญญาและแน่นอนว่ามันกระทบเธอเต็มๆ

 

 

 

“ กลับกันเถอะ ฉันอิ่มแล้ว ” ว่าเสร็จประธานบริษัทก็ลุกขึ้นเดินปล่อยให้เลขาและลูกน้องเก็บเอกสารและแบบแผนงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เหมือนคุณวิศวะเขาจะสนใจน้องพี่ไม่ใช่น้อย ” พี่ชายพูดขึ้นลอยๆเมื่อไม่มีเรื่องจะคุยกับน้องสาว

 

 

 

 

“ สายตาเขาดูแวววาวเกินไปค่ะ ฟางไม่ชอบและที่สำคัญฟางมีแฟนแล้ว ” เธอพูดอย่างอารมณ์เสียทำไมเธอจะไม่รู้ว่าพี่ชายพยายามจับคู่ให้เธอ

 

 

 

“ ไอ้ภานุมันก็ไม่ได้ดีไปกว่านี้หรอกฟาง ” จิระไม่ได้โมโหอะไรแต่กลับดีใจเมื่อรู้ว่าประธานบริษัทหุ้นส่วนสนใจน้องสาวเขาและนี้อาจจะทำให้บริษัทมีรายได้มากกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พระเอกมาตอนหน้านะจ๊ะ

 

 

เม้นเยอะเจอกัน 4 ทุ่ม