ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

หลังจากนั้นสาวร่างบางก็รีบไปอานน้ำเปลี่ยนชุดเตรียมนอน พอเธอออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าพรปวีณ์ยังนั่งจ้องเธออยู่บนเตียง

 

 

“ ยัยฟางตลกแกยังไม่โดนใช่ไหม ฉันเห็นสภาพแกตอนแรกแทบเป็นลม ” พรปวีณ์ยังไม่หายสงสัยเธอต้องถามให้รู้เรื่อง

 

 

“ เอาจริงๆเลยนะ ก็เกือบๆอ่ะ แล้วแกทำอะไรอยู่ไม่ทราบฉันโทรไปตั้งนานแล้ว ” ที่จริงแล้วธนันต์ธรญ์เป็นคนกดไปหาเพื่อนให้มาเคาะประตูตั้งแต่ภาณุจูบเธอแล้ว แต่พรปวีณ์มาช้าและที่สำคัญครั้งนี้เธอเคลิ้มไปกับภาณุไม่ใช่น้อยดีนะที่เพื่อนเธอมาทันพอดี

 

 

“ ที่จริงฉันรออยู่หน้าห้องแต่เผลอหลับไปนิดนึง ขอโทษนะที่ช้าไปหน่อย ” พรปวีณ์เอ่ยด้วยความรู้สึกผิด

 

 

“ ไม่เป็นไรหรอก ขอใจนะที่เข้าไปขัดจังหวะพอดี ” ธนันต์ธรญ์ยิ้มเมื่อคิดว่าแผนนี้น่าจะได้ผล

 

 

 

 

>>>> เฟย์ฉันมีอะไรให้แกช่วยหน่อยอ่ะ <<<< ทั้งสองสาวนั่งคุยกันอยู่สวนหลังบ้านตอนจัดงานปาร์ตี้

 

 

>>>> อะไรหรอเพื่อนรัก <<<

 

 

>>>> คือถ้าฉันโทรไปหาแก แกต้องรีบไปห้องพี่ป๊อปด่วนเลยนะ <<<

 

 

>>>> เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ฟาง <<<<

 

 

>>>> เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังทีหลังแล้วกัน อย่าลืมนะเคาะดังเลยนะ ถ้าเขาไปเปิดแกก็ต้องทำให้เขาเปิดให้ได้ <<<

 

 

>>>> โอเคๆ กลัวว่าจะเป็นแกมากกว่าฟางที่ลืมโทรมา <<<<

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟางฉันถามแกหน่อยไปทำแบบไหนพี่ป๊อปถึงลากแกเข้าห้องล็อกประตูขนาดนั้น ” เมื่อธนันต์ธรญ์นอนลงข้างๆเธอจึงถามเพราะความอยากรู้อยากเห็น

 

 

“ ตอนแรกที่ฉันคิดไว้นะ ฉันจะไปส่งเขาเข้านอนและก็ทำตามแผนที่คิดไว้ ”

 

 

“ เดี๋ยวนี้เพื่อนฉันแรงจริงๆ ” พรปวีณ์มองสาวร่างบางแล้วพูดไม่น่าเชื่อว่าเวลาไม่นานเพื่อนเธอจะเปลี่ยนได้ขนาดนี้

 

 

“ มันไม่ใช่อย่างที่แกคิดนะเฟย์ อังเอิญว่าแผนฉันพลิกพี่ป๊อปกลับเป็นคนโจมตีฉันแทน ” สาวร่างบางมองเพื่อนที่กำลังขำกลิ้งที่รู้ว่าเรื่องจริงเป็นไง

 

 

“ ฉันขอถามแบบหน้าด้านๆเลยยนะ ตั้งแต่แกคบกับพี่ป๊อปมายังไม่เคย ตื๊ด ตื๊ด กันเลยหรอ ”

 

 

“ ยัยเฟย์ !!!!! ” ธนันต์ธรญ์ตกใจที่เพื่อนถามเรื่องแบบนี้ ถึงเธอกับเฟย์จะไม่เคยมีเรื่องปิดบังกันแต่ก็ไม่เคยคุยเรื่องแบบนี้

 

 

“ ก็อยากรู้ จะได้ช่วยแนะแนวทางไง ”

 

 

“ ยังไม่เคย อย่างมากก็แค่จูบ แต่วันนี้นะสิคิดแล้วอยากจะร้องไห้ ”เมื่อเธอคิดถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมาแล้วอยากจะฆ่าตัวเองที่ยอมเขาง่ายๆ อีกอย่างอายเพื่อนที่อยู่ข้างๆที่เห็นสภาพเธอตอนแรกด้วย

 

 

“ ตกลงพี่ป๊อปแค่สัมผัสแต่ยังไม่ได้เป็นเจ้าของใช่ป่ะ เท่าที่ฉันสังเกตพี่ป๊อปเขาหวงแกอยู่แล้วแต่คราวนี้แหละยัยฟางเอ้ยฉันว่าเขาล่ามโซ่แกเลยมั้งเนี่ย ” ธนันต์ธรญ์ทั้งยิ้มทั้งเขินเมื่อนึกถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมา

 

 

“ ไม่น่าเชื่อว่าแกจะรอดมาถึงทุกวันนี้ แสดงว่าพี่ป๊อปเขารักแกจริงแหละมั้ง และอีกเรื่องฉันอยากรู้ว่าที่แกทำทั้งหมดนี้คืออะไรฉันเดาไม่ถูกจริงๆ ”

 

 

“ ฉันก็แค่จะหาทางปราบผู้ชายเจ้าชู้ ”

 

 

“ ปราบผู้ชายเจ้าชู้ !!! นี่แกลงทุนเปรียงเนื้อเปรียงตัวขนานนี้เลยหรอ ”

 

 

“ แต่มันก็คุ้มไม่ใช่หรอถ้าพี่ป๊อปเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นและมาสนใจฉันคนเดียว ”

 

 

“ ตอนนี้ฉันว่าพี่เขาหลงแกจนไม่ลืมหูลืมตาแล้วแหละยัยฟาง สงสัยคืนนี้เขาคงนอนไม่หลับด้วยมั้ง ”

 

 

“อื๊ด อื๊ด อื๊ด ” เสียงโทรศัพท์สาวร่างบางดังขึ้นตัดบทสนทนาของทั้งสองก่อนที่เธอจะผันตัวออกไปคุยที่ระเบียงบ้านนานพอสมควรแล้วค่อยเข้ามานอนเหมือนเดิม

 

 

“ นอนกันเถอะดึกแล้ว ” สาวร่างบางบอกเพื่อนพร้อมห่มผ้าให้คนข้างกายด้วย

 

 

“ นั่นสิ ดึกแล้วพวกยัยมีนยัยแจมโทรมาหรอ ”

 

 

“ เพื่อนโทรมานะ นอนกันเถอะง่วงแล้ว ” พรปวีณ์เอื้ยมมือปิดไฟก่อนจะหลับตา

 

 

“ อื๊ด ” เสียงโทรสาวร่างบางดังอีกครั้งเธอจึงรีบรับเพราะกลัวรบกวนคนข้างๆ

 

 

 

 

>> ว่าไงค่ะ <<

 

 

>> พี่ลืมบอกฝันดี ฝันดีนะครับเจ้าหญิงขอให้มีพี่ในฝันทุกคืน <<

 

 

>> ฝันดีเช่นกันค่ะเจ้าชาย << ธนันต์ธรญ์พูดเบาๆกลัวคนข้างๆจะได้ยิน

 

 

 

 

 

 

“ ฟางฉันก็ไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวแกนะ แต่ฉันไม่รู้ว่าแกคิดอะไรอยู่ ” พรปวีณ์พูดลอยๆ

 

 

“ เมื่อกี่พี่โมะเขาโทรมานะ ” เธอยอมบอกเพื่อนว่าคนที่เธอคุยด้วยคือใคร

 

 

“ นี่แกยังติดต่อกับพี่โมะอยู่หรอ ฉันว่าเขาต้องคิดอะไรกับแกแน่ๆ เขาโทรมาหาแกบ่อยไหมฟาง ” พรปวีณ์ลุกขึ้นมานั่งคุย

 

 

“ เบาๆหน่อยสิเฟย์ ช่วงนี้พี่โมะเขาเครียดเรื่องงานฉันก็ให้คำปรึกษาเฉยๆ ” พรปวีณ์ยังจ้องหน้าเพื่อนเพื่อนอยู่เพราะคำตอบที่ได้

ไม่ค่อยตรงกับคำถาม

 

 

“ เขาก็โทรมาบ่อย….ก่อนนอนทุกวัน 555 ”

 

 

“ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรแกนิ อยากคุยก็คุยไปดีด้วยซ้ำเราเป็นผู้หญิงเราก็มีสิทธิ์เลือกเหมือนกันไม่ใช่ให้ผู้ชายมาเลือกเราฝ่ายเดี๋ยว ” พรปวีณ์ยิ้มให้ธนันต์ธรญ์ก่อนจะนอนต่อและคราวนี้เธอหลับไปเลยจริงๆ ปล่อยให้สาวร่างบางนอนคิดเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นกับชีวิตเธอก่อนที่จะเผลอหลับไปด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เช้าวันต่อมาหนุ่มสาวทั้งสี่คนนั่งร่วมโต๊ะทานข้าวกันตามปกติ โดยมีสายตาคมนั่งมองแฟนสาวทานข้าวเป็นระยะๆจนคนที่ถูกมองหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

 

 

 

“ นี่ไอ้ป๊อป กินดีๆได้ไหมห่ะ มองกันอยู่นั่นแหละคิดถึงใจคนไม่มีความรักบ้างสิ ” ภัทรดนัยเริ่มโมโหเพราะทุกคนในโต๊ะมีอาการแปลกๆโดยเฉพาะเพื่อนเขา

 

 

“ ทำไมก็แฟนกูสวยอิจฉาหรือไงห่ะ คนไม่มีความรักก็กินไปดิ ”

 

 

“ อย่าให้กูมีบ้างนะ จะไปติดป้ายประกาศหน้าบ้านมึงเลยค่อยดู ” หนุ่มหน้ายาวว่าก่อนจะก้นลงทานต่อโดยไม่สนใจคนอื่นๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟางเราไปเดินเล่นกับพี่ปะ ” เมื่อทานข้าวเสร็จภาณุลากแฟนลงไปชายหาดโดยไม่ฟังคำตอบจากเธอ

 

 

“ ฟางเมื่อไรเราจะแต่งงานกันสักที พี่หวงฟางมากนะรู้ไหม ” เขาอ่อนๆเธอ

 

 

“ บอกแล้วไงค่ะว่าให้ฟางมั่นใจก่อน ถ้าจับได้ว่ามีคนอื่นอีกฟางไปหาแฟนใหม่แน่ ”

 

 

“ ไม่เอานะฟาง พี่บอกเลยตอนนี้ผู้หญิงคนไหนๆก็สู้แฟนพี่ไม่ได้สักคน รู้ไหมว่าฟางสวยไปหมดทั้งตัวเลยนะ ” เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนตอนแรกเขาแค่จะแกล้งจูบเธอเล่นๆแต่พอเอาเข้าจริงเมื่อร่างกายสัมผัสกันต่างคนก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สนุกไม่สนุกเม้นบอกหน่อยนะ ขอบใจที่เม้นจ้า