fic naruto : ข้ามเวลา... มาหารัก

                                           ข้ามเวลา... มาหารัก

 
 
                       บทที่
      
   
                     '  2  '
 
< Manami Talk >
 
เอ๊ะๆรู้สึกว่ามีอะไรสีเเดงๆเต็มไปหมดเลยเเฮะ เเสงจากดวงอาทิตย์หรอไม่น่าจะใช่น้ะ ฉันค่อยลืมตาขึ้นมาก่อนจะเจอกับ
 
''กรี๊ดดดดดดดดดด!!!''คะ..คือคนข้างหน้าที่อยู่ตรงหน้าฉันน่ะ เป็นเเบบคนเเก่ๆผู้เฒ่านั้นเเหละ เเถมรอบๆตัวยังมีไฟมหาศาลรอบตัวอยู่ด้วยอ้ะ เเถมตาเฒ่าเขาถือไม้เท้ารูปหัวกะโหลกด้วยอ้ะ น้ะ..หน้ากลัวง้ะ หือๆพ่อจ๋า เเม่จ๋า ช่วยหนูด้วยยย ! T_T[น่าฉงฉานง้ะ TT]
 
''นี่ๆนังหนู คนอุส่าห์จะทำให้ความฝันเป็นจริงเเท้ๆเเทนที่จะขอบคุณเเต่กลับมากรี๊ดใส่ฉันเนี่ยน้ะ!''ตาเฒ่าท่านพูดเเบบไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ก็โถ่! มันน่ากลัวจริงๆนิ้หน่า ด๊ะ..เดี๊ยวน้ะ ความฝันงั้นหรอ รึว่า?
 
''ใช่ ฉันนี่เเหละ 'เทพเจ้าเเห่งเจตจำนงเเห่งไฟ' เธอมีเรื่องอยากให้ฉันช่วยไม่ใช่หรอ?''ตาเฒ่าหันมามองตาฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงพลังเเละความสุขุมขึ้นมาทันที เรื่องเเบบนี้มันมีจริงๆด้วยหรอเนี่ย!
 
''คะ..ค่ะ ฉันมีเรื่องอยากให้ ท่ะ..ท่านช่วยจริงๆค่ะ''ฉันตอบตะกุกตะกักก็ใครมันจะไปเชื่อนิ่หน่า ว่าเรื่องเเบบเนี้ยมีจริงง้ะ ฉันลองตบหน้าตัวเองไปหลายที่เเล้วน่ะเเต่มันก็ได้คำตอบเดิมคือ 'เจ็บ'เเงๆเเงงๆตบจนเป็นรอยมือเลยง้ะ TT
 
''ก็เเค่เนี้ย ตอบฉันมาก็สิ้นเรื่อง ว่าเเต่เรื่องที่จะให้ช่วยเนี้ยเรื่องอะไรรึ?''ตาเฒ่าถามฉันด้วยน้ำเสียงจริงจัง
 
''คือหนูอยากไปสัมผัสโลกเเห่งนินจาดูค่ะ อยากไปดูให้เห็นกับตาว่าเจตจำนงเเห่งไฟเป็นยังไง อยากเห็นหน้าเหล่าคาเงะ อยากเห็นการสอบการเรียนในอะคาเดมีร์ อยากลองใช้ชีวิตเเบบวิถีนินจาของตัวเองมั้งค่ะ!''ฉันตอบอย่างมั่นอกมั่นใจก็เเหม่ ลอกนารูโตะ[สุดที่รัก]ของฉันมาล้วนๆ
 
''หึๆว่าเเต่เจ้าจะเอาอะไรมาประกันล่ะว่าเจ้าจะไม่โกหกข้า''ซวยเเล้วไงเอาอะไรไปประกันดีล้ะ อ๊ะ!รึว่าตาเฒ่าเเกติดคุก เดี๋ยวๆฉันไปประกันออกมาให้เองน้ะ [มันน่าเล่นไหมหนิ? -_-]
 
''ชะ...''ฉันลังเลที่จะตอบ
 
''ว่าไง รึว่าเจ้าโกหกข้าหล่ะห้ะ เจ้าคนหลอกลวง''ห้ะะะ! อะไรกันเเต่เเก่นี้อยู่ดีๆไม่ชอบดันมาปลุกต่อมน้ำโหของฉันซะเเล้วสิ คนหลอกลวงงั้นหรอ..ได้เเล้วคุณจะไม่มีวันที่จะได้พูดคำนี้เป็นครั้งที่2เเน่นอน!!!
 
''ชีวิตไง! ชั้นนี่เเหละจะเอาชีวิตของชั้นไปประกันเลย คอยดูน่ะ ไม่ว่าจะต้องทำยังไงเพื่อปกป้องหมู่บ้านเเล้วล่ะก็ไม่ว่าจะเสียอะไรฉันก็ยอกเเม้กระทั่ง'ชีวิต'!!''ฉันตะคอกกลับตาเเก่นั่นไปพอฉันพูดจบฉันก็เก็นตาเเก่นั่นกระตุกยิ้มนิดหน่อย หนอยเเน่ะ ! มาด่าฉันว่าเป็นคนหลอกลวงเเล้วยังจะมายิ้มอีก หึ้ยยย มันขึ้น!
 
''ฮ่าๆ ข้าไม่เคยเจอคนใจเด็ดอย่างเจ้ามาก่อนเลย เอาเป็นว่าข้ารู้สึกได้ถึงพลังเเห่งความมุ่งมั่นของเจ้า ข้าจะช่วยเจ้าเอง''ห้ะะ!คุณตาเฒ่านี่[เปลี่ยนสรรพนามทันที]ดูไปดูมาก็เป็นคนดีเหมือนกันน่ะ หรือคำถามนั่นเป็นเเค่
คำถามวัดใจกันหล่ะ
 
''จริงๆหรอค่ะ จริงๆน้ะ?''ฉันถามย้ำอีกที่เพื่อความมั่นใจ
 
''จริงๆสิ ข้าจะช่วยเจ้าเองเเต่เจ้าบอกข้าว่าจะเป็นนินจาที่ปกป้องหมู่บ้านใช่มั้ยหล่ะ เพราะฉะนั้นเจ้าจำเป็นต้องมีพลังเพราะเจ้าเป็นเเค่มนุษย์ธรรมดาๆคนหนึ่งที่ไม่มีทั้งพลัง ขีดจำกัดทางสายเลือดเเล้วก็จักกระ ถ้าเจ้ายังอยู่ในสภาพนี้เเล้วบอกว่าจะปกป้องหมู่บ้านน่ะ ข้าว่าเจ้าจะรนหาที่ตายไปซะปล่าวๆ''คุณตาเฒ่าพูดขึ้นมาเเต่มันก็จริงน่ะถึงเเม้ว่าอยู่ที่โลกฉันจะมีฝีมือด้านนี้ก็เถอะเเต่ถ้าฉันไปอยู่ที่โลกนินจาฉันก็คงไม่ต่างอะไรจากคนธรรมดาๆคนหนึ่งหล่ะ เห้ออ..คิดเเล้วเศร้า
 
''ไม่ต้องทำหน้าเศร้าอย่างนั้นหรอกเพราะข้าจะเเบ่งพลังให้เจ้าเอง''เฮ้ออ..เนอะก็เเค่เเบ่งพลังเองนี่เนอะ ฮ้าาาาาาาาาา!!! บ่ะ...เเบ่งพลังหรอ?
 
''พะ..พลัง''ฉันพูดทวนคำอีกรอบ
 
''ใช่ เข้ามาใกล้ๆข้าสิ''คุฯตาเฒ่ายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนเเล้วกวักมือเรียกฉันให้เดินไปหา ฉันใช้เข่าเดินเข้าไปใกล้ๆตอนเนี้ยฉันไม่มีเเรงที่จะเดินเลยด้วยซ้ำเพราะมันรู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกายไปหมดเลย
 
'จากนั้นคุณตาเฒ่าก็วางมือลงบนหัวของฉันเเล้วก็ท่องอะไรไม่รู้งึมงำๆเเต่พอสักพักก็มีไฟสีเเดงๆมาวนอยู่ที่รอบตัวฉันจากนั้นก็มีลมเหมือนพายุวนรอบตัวฉันเหมือนกัน มันเป็นอะไรที่วิเศษมาก เเสงสีเเดงจากไฟ เเสงสีเทาจากลม มัน้ป็นอะไรที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเเล้วก็ไม่คิดว่าจะได้เห็นมาก่อนจริงๆ'
 
''เสร็จเเล้วหล่ะ ข้ามอบจักกระธาตุลมกับไฟให้เจ้าเเล้วหล่ะ เเต่ถ้าเจ้าอยากรู้ถึงวิธีควบคุมของมันเจ้าก็จะต้องฝึกฝนให้มากกว่านี้หล่ะ เอาหล่ะถึงเวลาที่ข้าจะต้องส่งเจ้าไปเเล้วล่ะ''พอคุณตาเฒ่าพูดจบปุ๊ปก็มีเเสงสีขาวๆรอบตัวฉันอยู่ตรงพื้นฉันอ่านไม่ออกหรอกภาษาเเบบเนี้ยเเต่ถ้าจากการดูของฉันมันเหมือนกับยันต์ที่บ้านเราเลยเเฮะ หรือว่าจะเป็.. อ๊ากกกกกกกกกก!!! ตอนนี้ฉันกำลังตกลงมาจากยันต์เมื่อตะเกี้ย รอบๆตัวฉันมันมือไปหมดเลยอ้ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
ตุ้บ! ตับ! ตุ้บ! ผลัก! เอ๊าะ! [เอฟเฟ็คเวอร์มาก]
 
''งืมมมมม..''ฉันรู้สึกว่ามีกลิ่นดินฟุ้งเข้ามาในจมูกฉันน่ะเเถม เหมือนมีเศษใบไม้อยู่รอบๆตัวด้วยอ้ะ
 
''อ้ากกก! ครูไกครับๆมาดูนี่สิครับมีคนสลบอยู่ตรงนี้ครับๆ''เสียงนี้มันคุ้นๆเเหะเหมือนเคยได้ยินมาไหนซักที่ เเต่ตอนเนี้ยฉันไม่เเรงเเม้จะลืมตาด้วยซำ้เลย มันเจ็บมากๆ เเต่ตอนนี้รู่สึกเหมือนถูกอุ้มไปยังไงก็ไม่รู้เเหะ...
 
ผ่านไป 1 วันเต็มๆ...
 
''งืมมม..ห้าววว''ฉันสะลึมสะลือขึ้นมาหลังจากตื่นนอนเเต่ที่นี่มันที่ไหนกันหล่ะเนี่ย มะ..เหมือนกับ 
 
''โรงพยาบาลลลล!''ฉันตะโกนลั่นห้องจนคนข้างนอกเปิดประตูเข้ามาดู
 
''เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ อ้าวฟื้นเเล้วหรอ?''เธอคนนั้นเดินเข้ามาถามชั้นเข้ามาใกล้เรื่อยๆยิ่งเข้ามายิ่งเห็นชัดเเหะ เธอมีผมสีชมพู ตาสีเขียวมรกต หน้าตาจิ้มลิ้ม ระ..หรือว่า 
 
''ซา กุ ระ''ฉันเรียกชื่อเธอเบาๆขณะที่ตอนนี้ช็อครับประทานไปเรียบร้อยเเล้วค่ะ...
 
''อะอ้าว รู้จักชื่อชั้นด้วยหรอ เเหมชั้นเนี่ยก็สเน่ห์เเรงไม่เบาเหมือนกันน่ะเนี่ย ฮิฮิ''ตอนนี้ซากุระก็เหลิงไปเรียบร้อยเเล้วครับพี่น้องเเล้วซากุระก็มีคนมาเรียกน้ะ..น้านมัน..อิโนะ! โอ้วม้ายก็อดนี่มันเรื่องจริงช้ายมั้นเนี่ยยยยย!! 
 
คึก!!! ครอกฟี้ ZzZzZzZz ![หลังจากนั้นก็หลับ[สลบ]ไปเรียบร้อย]