แค้นนี้เธอต้องชดใช้

ณ ไร่จิระคุณ

             " นี่เธอจะไม่กินใช่ไหม๊ข้าวหน่ะ " ผมเปิดประตูเข้าไปด้วยความโมโหหลังจากที่

บอกให้เธอมากินข้าวแต่ยังไม่มาซักที " เฮ้ ตื่นดิให้กินข้าวไม่ได้ให้นอน " ผมสกิดเรียกเธอขณะ

ที่เธอนอนหันหลังให้ผม  ผมจึงรู้ว่าเธอไม่สบาย " หึแค่เริ่มเธอก็ทนไม่ไหวแล้วหรอ ธนันธรญ์ "

ผมอุ้มเธอไปที่เตียงฟูกและวางเธอลงก่อนจะเดินไปหยิบยาและน้ำมาให้เธอ

              "  นี่เธอตื่นมากินยาก่อนแล้วค่อยนอนต่อ " ผมปลุกเธอไปแต่ก็ได้ยินแค่เสียง

ครางตอบกลับมา 

 กลับมาแค่นี้ "เธอนี่จะไม่ตื่นจริง ๆ ใช่ไหม๊ " ผมค่อย ๆ ประคองเธอขึ้นนั่งก่อนจะเอายา

และน้ำเข้าปากผมก่อนจะประกบปากลงไปบนปากของเธอเพื่อให้เธอได้ยาและน้ำ  ได้โอกาส

ผมจึงจูบซ้ำไปอีกรอบ " ใช้ได้นิ ยังหวานเหมือนเดิม " ผมเตรียมจะไปนอนแต่ทันได้นั้นก็มี

เสียงของสาวสวยที่นอนอยู่บนเตียงละเมอขึ้น " แม่ฟางหนาว.... หนาว... "

               ผมกระโดดขึ้นไปนอนเตียงเดียวกับเธอและดึงเธอเข้ามากอดเพื่อถ่ายเทความ

อบอุ่น  ร่างเล็กที่เคยสั่นเทาด้วยความหนาวก็หยุดสั่นและซุกเข้าหาอ้อมกอดอันอบอุ่น

" เธอเป็นเชลยที่ดีที่สุดเลยรู้ตัวไหม๊ " แต่เมื่อผมนึกถึงเรื่องที่เธอได้ทำกับน้องชายของผม

ทำให้ผมเผลอบีบแขนของเธอไปเต็มเเรงเธอร้องครางด้วยความเจ็บ ผมได้ยินดังนั้นจึงปล่อย

แขนเธอและนอนกอดเธอไปจนรุ่งสาง~~~