Whan my love??? เมื่อไหร่จะมารัก

0//////0 >>> ฉันลืมตาโตขึ้นมาเมื่อผ้าพันตาสีขาวใส หลุดออกจากดวงตาฉัน.. ฉันจ้องมองหน้าเค้าอย่างไม่รู้ตัว.. แล้วก็สัมผัสได้ถึงพลังบางอย่าง ที่เหมือนกับ...จะสัมผัสได้ แต่.. ก็ไม่ได้ แต่ที่แน่ๆก้อนเนื้อข้าง อกซ้ายเริ่มโต ตุบตับ ตุบตับ มันเริ่มเร็วขึ้น.. และเร็วขึ้น.. จนจับจังหวะไม่ถูก ใบหน้าที่เนียนใส เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเหื่อ ดวงตาฉันจับจ้องแต่ใบหน้าเขา.. ซึ่งฉันก็ไม่รู้เหตุผล..ใครก็ได้บอกฉันที!!!!!

จุ๊บ!!
#= [ ] =# >>> เขื่อนกับป๊อบทำหน้าตื่นยิ่งกว่าลิงตกลัง เมื่อจู่ๆใบหน้าหล่อเลื่อนริมผีปากมาประกบกับปากฉัน ซึ่งมันก็เรียกความตกใจให้ฉันได้ไม่ยากเลย.. ฉันตาโตอีกครั้งก่อนจะถามเขาว่า..

“นายเป็นบ้าอะไรหะ!! ผีพระเอกหนังโป๊เข้าสิงรึไง= =”
0 0 !!! >>> เมื่อโทโมะได้สติ ร่างกายเขาก็สะดุ้งทันที แต่ก็ยังไม่ยอมลุกออกไปจากร่างฉันซักที ฉันมองหน้าเขาอย่างเคืองๆ ก่อนจะผลักโทโมะด้วยสุดแรงเกิด และมันก็ได้ผลร่างของเขากระเด็นหงายทันตา ฉันชี้หน้าด่าโทโมะเต็มๆ
“นายเป็นบ้าไรเนี่ย อยู่ๆมาจูบฉัน!!”
“เออ....คือ....”
“แก้วครับ..ใจเย็น ใจเย็น หน่อยครับ”
“ไม่เว้ย!!”ฉันตะโกนกลับหลังจากที่ป๊อบและเขื่อนพยายมจะห้ามปาม ก็จะไม่ให้ฉันโมโหได้ไงอะ ก็ได้เมื่อสิ่งนั้นมันคือ... ‘จูบแรก!!!’

“คือ... ฉัน...”
“ฉันอะไรเล้า!! รีบๆพูดเซ!!”
“จู่ๆ ร่างกายมันทำงานเองอัตโนมัตน่ะ.. เลยห้ามใจไม่อยู่..”เขาพูดด้วยสีหน้าแดงกลั่ม.. มันเลยเริ่มทำให้ใจของฉัน.. เริ่มเต้นแรงไปด้วย!! แต่ยังไงมันก็ยังคาใจอยู่ ฉันเลยถามตานี่กลับว่า..

“แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีนี่!!”
“งั้นคงต้องโดนอีกรอบ!! อืม..” พลันเมื่อโทโมะพูดจบฉันก็ถูกลักจูบอีกรอบ แต่คราวนั้นกลับร้อนแรงกว่าเดิม จูบมันยังคงบรรเลงไปเรื่อยๆโดยที่ยังมีสายตาสองคู่(+1) จับจ้องมายังคู่ฉันโยนที่ปากมันยังคงอ้า= =*
และไม่นาน.. เขาก็เริ่มผละจูบจากฉันออกอย่างรวดเร็ด และ แรง โทโมะมองหน้าฉันซักนิด ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องโดยมีเขื่อนกับป๊อบรีบวิ่งตามเข้าไป โดยไม่คำนึงถึงชีวิต- - สงสัย จะกลัวไอนั้นคิดสั้นล่ะมั่ง ดีแล้วล่ะ เป็นเพื่อนกันต้องรักกันถึงจะถูก^^ แต่เอ๊ะ!! เหมือนฉันรู้สึกแปลกๆอะ เหมือนลืมอะไรบางอย่าง อืม.. ไอโมะ..เข้าห้อง.. ห้องของเรา.. แล้ว..ล็อก อืม..เหมือนจะรู้แล้วแหะ เออ...(ยังคงไม่รู้ตัวค่ะ--)
.

.

.
“อ๊ากกกกก!!!! ไอนั้นมันเข้าห้องฉัน แล้วคืนนี้ฉันจะนอนที่ไหนวะTTOTT”

.

.

.

.

.
“ไอโมะ!! ไหวป่าววะ”
“อืม ไหวดิวะ”
“แกดูแปลกๆ ไปนะไอโมะ”
“เออ.....”
“หรือว่า!!!! นายจะ..”
“จะนอนเว้ย!! ตีสามแล้ว”
“ครับบบบ--*”

ครอกกก.. คร่อกกกก..
“ไอโมะหลับแล้ว แกนอนไหนวะไอป๊อบ”
“โซฟาดิวะ แกไปนอนที่นอนไอดอลลาเลยไป ข้าก็ง่วงแว้ว!!”
“เออ!! ไอรักเพื่อน..”

และ...หลังจากนั้นทั้งสองหนุ่มก็หลับอย่างสบายใจเหลือเพียงโทโมะที่ยังคงคิดเรื่องที่ผ่านมาเมื่อกี้ และแก้ว..หญิงสาวผู้ถูกลืมไว้นอกห้อง ท่ามกลางอาการศหนาวๆ =0=

“ฮัดเช่ย!! จ..จำไว้เลยนะ แค้นนี้ต้องชำระ!! ฮ..ฮะฮัดเช้ย!!!”

.....................................................................................

โทโมะ : เอาล่ะครับ ผู้อ่านที่น่ารักน่ากินของโทโมะ คงจะสงสัยกับความรู้สึกของผมใช่ไหมครับ เรื่องนี้ผมขอโยนความผิดให้ไรต์ผู้แต่งของเราเลยครับ!! ที่ไม่ยอมบรรยายความรู้สึกขอผมในตอนเก่าๆที่ผ่านมา
ไรต์(นิ้ง): อะไรกันคะคุณโดโซะ หนูก็ทำตามหน้าที่นะคะ ว่าแต่ตัวนายมีอะไรให้บรรยายบ้างอะ-0-
โทโมะ: กึก!(แทงใจดำ) นี้ไรต์จะดูถูกผมรึ!!
ไรต์ :YESSER!!!
โทโมะ: ถึงรีดร์ทุกคนของผม โมะจะขอประกาศว่าต่อจากนี้ศตูรของโมะคือ ไรต์ผู้นี้!!(นิ้ง) ฉนั้นผู้ใดพบเห็นโปรดฝากกระทืบแทนโมะด้วยนะคับ^^ จบข่าว
ไรต์:เอ้ย!! เดี๋ยวโมะเดี๋ยวพึ่ง พึ่ง พึ่ง พึ่ง....(จะเอ็คเคอร์เพื่อ--*)
.....................................................................................

555+ เฮกันหน่อยจะได้กระทืบไรต์แล้ว เฮ้ย!! แต่ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ขอบคุณทุกเม้นที่มาจากใจนะคะ^^