Whan my love??? เมื่อไหร่จะมารัก
10.0
เขียนโดย 
Loveaholic
วันที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.36 น.
28 ตอน
64 วิจารณ์
37.35K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2557 22.16 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
27) ติดหนี้ ณ ร้านไอติม!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง...
“เห้ยๆ อันนี้น่ากินจัง ยัยเฟย์ๆเลี้ยงฉันหน่อยสิ”
“ไม่ต้องให้เลี้ยงหรอก.. เฟย์ซื้อมาให้แล้วจ้า อ้าปากสิ อ้าม.. อร่อยไหมแก้ว^0^”
“อร่อยสิ ^^”
“เออ... นี่โทโมะฉันอยากรู้แล้วดิ ว่าที่จริงใครจะมาเที่ยวกันแน่--”
“อืม ฉันก็ว่า--”
“เฮ้อ!!/เฮ้อออออออ..”
...ผมกับไอเขื่อนถอนหายใจมาพร้อมๆกันก่อนจะหันไปมองทั้งสองสาวที่ยังสวีทไม่เลิก ฮือ..ดูสิ ผมยังนึกเสียดายอยู่เลย ตั้งแต่วันนั้น.. ข้าพเจ้าเริ่มรู้ซึ้งของคำว่ารักแล้วครับผม TT*TT
“เฮ้! โทโมะเขื่อนนี่พวกนายจะไปเดินต่อไหมเนี่ยมัวแต่นั่งอยู่นั้นแหละ ฉันเมื่อยนะเว้ย!!”
“คร๊าพพๆ คุณแม่^*^”
“ดีมากลูกรัก ป่ะเราไปเที่ยวกันต่อดีกว่า ลั๊ลลา ลั๊ลลา..”
บรรยายกาศทุกอย่างดูรื่นเริงขึ้น เสียงผู้คนนานาเผ่าพันธุ์(!?)เริ่มเบาบางลง และก็ดีมากด้วยก็คือ.. การที่ยัยเฟย์ลากไอ้เขื่อนเดินไปริมร้านขายเสื้อผ้า ทิ้งท้ายไว้แต่ผม!! พี่หวาย!! แก้ว!! ซึ่งพี่หวายพวกผมบังเอิญพบท่านพอดีตอนจะลงลิฟล์ที่ตึกโรงพยาบาลตอนออก ไม่รู้เลยพี่เค้ามาได้จะใด--???(ก็พี่เค้าล่องหนอยู่บริเวณนั้นพอดีนี่นา^^:ไรต์)
“เฮ้ย! เฟย์ทิ้งอะ”
“งั้นเราไปกินโคนกันเถอะเดี๋ยวมื้อนี้เจ๊เลี้ยงเอง โมะก็ไปด้วยนะจ๊ะ”
“คระ..ครับ!!”
ภายในร้าน ไอศกรีมโคน..
“ที่สั่งได้แล้วนะคะ^^”
“ขอบคุณค่ะ^^ อะ!กินเยอะๆเลยน๊า”พี่หวายพูดก่อนที่จะแจกจ่ายโคนให้ทุกๆคนโดยที่ตัวเองไม่กิน..
“พี่หวายไม่กินเหรอครับ!???”
“อ๋อ พี่เค้าไดเอตน่ะ อ้วนเยอะแล้ว _ _”
“หน๋อยยัยแก้ว-*- โป๊ก!!”หวายพูกพร้อมโคกกะโหลกแก้วหนึ่งรอบอย่างแรง จนหญิงสาวต้องเอามือมากุมหัวตัวเอง แล้วพึมพำเบาๆว่า..
“(รึว่าอยากกิน ให้แก้วขอธูปพนักงานมาจุดตรงนี้เลยดีไหม-0-)”
“(หยุดเลยยัยแก้ว เดี๋ยวก็โดนสงสัยหรอกนา-///-)”
“พูดอะไรกันอยู่เหรอครับ???”
“ป้าวว!!หรอกค้า!!”หวายปฏิเสธขาดคำ
“(จะเสียงสูงไมฟ่ะ!!)”แก้วหันไปแขวะเบาๆ ก่อนจะหันไปสั่งโคนอันที่สอง.. สาม.. สี่.. ต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งโคนเหล่านั้นตกลงสู่กระเพาะหมดเต็มที่แล้ว-*-
“แหม่ พอบอกว่าจะมีคนเลี้ยงกินซะจะให้พี่หมดตูดเลยเหรอฟ่ะ--”
“พี่ก็อย่าว่าแต่แก้วสิ โทโมะเค้าก็กินเยอะเหมือนกันนั้นแหละ”
“ก็แฮะๆ พี่(ภรรยา)อุสาต์เลี้ยงนี้ครับ ต้องเอาให้คุ้ม!!”
“จร้า555 โอ้ยยยยยยย!!พี่ปวดท้อง”
“พี่หวายเป็นอะไรครับ”ผมถามพร้อมกับเขย่าตัวพี่เค้าแรงๆ
“พี่เข้าห้องน้ำก่อนนะ!!”พี่หวายพูดก่อนที่จะออกไปข้างนอก”จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ
“ทำไมพี่หวายไปนานนจังเนี่ย..”
..ติ๊ด!!..
“อ๊ะ!! ข้อความเข้า...อ๊ากกกก!!”
“เป็นอะไร ยัยทอม”ผมรีบถามแก้วทันทีที่ยัยนี้ตะโกนจนคนทั้งร้านหันมามองเป็นตาเดียว
“นายมีตังค์ไหม???”แก้วถามพร้อมกับสีหน้าที่เริ่มถอดสีเล็กน้อย..
“ลืมพามา”
“จบแลวชีวิตนี้T*T”
“ทำไม!!”
“เราติดหนี้!!!”
“!!!!!!!!!!!!!!!”
“เห้ยๆ อันนี้น่ากินจัง ยัยเฟย์ๆเลี้ยงฉันหน่อยสิ”
“ไม่ต้องให้เลี้ยงหรอก.. เฟย์ซื้อมาให้แล้วจ้า อ้าปากสิ อ้าม.. อร่อยไหมแก้ว^0^”
“อร่อยสิ ^^”
“เออ... นี่โทโมะฉันอยากรู้แล้วดิ ว่าที่จริงใครจะมาเที่ยวกันแน่--”
“อืม ฉันก็ว่า--”
“เฮ้อ!!/เฮ้อออออออ..”
...ผมกับไอเขื่อนถอนหายใจมาพร้อมๆกันก่อนจะหันไปมองทั้งสองสาวที่ยังสวีทไม่เลิก ฮือ..ดูสิ ผมยังนึกเสียดายอยู่เลย ตั้งแต่วันนั้น.. ข้าพเจ้าเริ่มรู้ซึ้งของคำว่ารักแล้วครับผม TT*TT
“เฮ้! โทโมะเขื่อนนี่พวกนายจะไปเดินต่อไหมเนี่ยมัวแต่นั่งอยู่นั้นแหละ ฉันเมื่อยนะเว้ย!!”
“คร๊าพพๆ คุณแม่^*^”
“ดีมากลูกรัก ป่ะเราไปเที่ยวกันต่อดีกว่า ลั๊ลลา ลั๊ลลา..”
บรรยายกาศทุกอย่างดูรื่นเริงขึ้น เสียงผู้คนนานาเผ่าพันธุ์(!?)เริ่มเบาบางลง และก็ดีมากด้วยก็คือ.. การที่ยัยเฟย์ลากไอ้เขื่อนเดินไปริมร้านขายเสื้อผ้า ทิ้งท้ายไว้แต่ผม!! พี่หวาย!! แก้ว!! ซึ่งพี่หวายพวกผมบังเอิญพบท่านพอดีตอนจะลงลิฟล์ที่ตึกโรงพยาบาลตอนออก ไม่รู้เลยพี่เค้ามาได้จะใด--???(ก็พี่เค้าล่องหนอยู่บริเวณนั้นพอดีนี่นา^^:ไรต์)
“เฮ้ย! เฟย์ทิ้งอะ”
“งั้นเราไปกินโคนกันเถอะเดี๋ยวมื้อนี้เจ๊เลี้ยงเอง โมะก็ไปด้วยนะจ๊ะ”
“คระ..ครับ!!”
ภายในร้าน ไอศกรีมโคน..
“ที่สั่งได้แล้วนะคะ^^”
“ขอบคุณค่ะ^^ อะ!กินเยอะๆเลยน๊า”พี่หวายพูดก่อนที่จะแจกจ่ายโคนให้ทุกๆคนโดยที่ตัวเองไม่กิน..
“พี่หวายไม่กินเหรอครับ!???”
“อ๋อ พี่เค้าไดเอตน่ะ อ้วนเยอะแล้ว _ _”
“หน๋อยยัยแก้ว-*- โป๊ก!!”หวายพูกพร้อมโคกกะโหลกแก้วหนึ่งรอบอย่างแรง จนหญิงสาวต้องเอามือมากุมหัวตัวเอง แล้วพึมพำเบาๆว่า..
“(รึว่าอยากกิน ให้แก้วขอธูปพนักงานมาจุดตรงนี้เลยดีไหม-0-)”
“(หยุดเลยยัยแก้ว เดี๋ยวก็โดนสงสัยหรอกนา-///-)”
“พูดอะไรกันอยู่เหรอครับ???”
“ป้าวว!!หรอกค้า!!”หวายปฏิเสธขาดคำ
“(จะเสียงสูงไมฟ่ะ!!)”แก้วหันไปแขวะเบาๆ ก่อนจะหันไปสั่งโคนอันที่สอง.. สาม.. สี่.. ต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งโคนเหล่านั้นตกลงสู่กระเพาะหมดเต็มที่แล้ว-*-
“แหม่ พอบอกว่าจะมีคนเลี้ยงกินซะจะให้พี่หมดตูดเลยเหรอฟ่ะ--”
“พี่ก็อย่าว่าแต่แก้วสิ โทโมะเค้าก็กินเยอะเหมือนกันนั้นแหละ”
“ก็แฮะๆ พี่(ภรรยา)อุสาต์เลี้ยงนี้ครับ ต้องเอาให้คุ้ม!!”
“จร้า555 โอ้ยยยยยยย!!พี่ปวดท้อง”
“พี่หวายเป็นอะไรครับ”ผมถามพร้อมกับเขย่าตัวพี่เค้าแรงๆ
“พี่เข้าห้องน้ำก่อนนะ!!”พี่หวายพูดก่อนที่จะออกไปข้างนอก”จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ
“ทำไมพี่หวายไปนานนจังเนี่ย..”
..ติ๊ด!!..
“อ๊ะ!! ข้อความเข้า...อ๊ากกกก!!”
“เป็นอะไร ยัยทอม”ผมรีบถามแก้วทันทีที่ยัยนี้ตะโกนจนคนทั้งร้านหันมามองเป็นตาเดียว
“นายมีตังค์ไหม???”แก้วถามพร้อมกับสีหน้าที่เริ่มถอดสีเล็กน้อย..
“ลืมพามา”
“จบแลวชีวิตนี้T*T”
“ทำไม!!”
“เราติดหนี้!!!”
“!!!!!!!!!!!!!!!”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
