Whan my love??? เมื่อไหร่จะมารัก

“พี่หวาย!!!!”
“ตะโกนหาอะไรเธอ ยัยทอม--”
“นั้นดิ ดูสิเนี่ย!!เปรื้อนหมดแล้ว!! เพราะแกเลยยัยทอม”อ้าว!เกี่ยวไรกะฉันอะ--;;
“ใจเย็นหน่อยพิมมี่ ฉันรู้..นี้มันยังไม่ใช่ฤดูผสมพันธุ์ของเธอ ไม่ต้องเห่าหอนก็ได้นะ”เขื่อนกล่าวไปด้วยน้ำเสียงทำใจ ซึ่งมันกลับตรงข้ามกับการกระทำของแก..ไอ้กบ!!
“ไอ้___!! ฮึ!! แกต้องขอโทษฉัน”พิมชี้หน้าด่าเขื่อน ก่อนหันมาพูดกับฉันที่กำลังเล่นคุกกี้รันอย่างเมามันส์--+++ แต่ก่อนที่ฉันจะตอบยัยชิสุนั่น โทโมะก็ชิงพูดก่อนว่า..
“เออ.. โมะหิวแล้วอะ จะป้อนต่อไหมครับ^^”
“ป้อนค่ะ!! เห็นไหม!! เพราะเธออีกแล้ว ที่ทำให้พี่โมะทานข้าวไม่อิ่ม!!”ยัง... มันยังไม่หยุด--# ฉันส่ายหัวด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะลงมือเปิดโทรศัพท์ เพื่อที่จะเล่นคุกกี้รันต่อ
“อ้าปากนะคะโมะ.. อั้ม!! เก่งมากๆค่ะ^^”
“ครับ ป้อนอีกสิ”
“ไม่ได้พิการซักหน่อย ทำเป็นกินเองไม่ได้-*-” ฉันพูดลอยๆก่อนจะยักคิ้วข้างหนึงให้โทโมะอย่างกวนๆ ซึ่งเก็ทำให้โทโมะเริ่มโมโห จึงดีดนิ้วเปาะหนึ่ง ก่อนจะพูดกับพิมว่า..
“พิมคร๊าบบ โมะหิวน้ำอ่าาาาาาา”
“นี้ค่ะน้ำ^^ แก้วนี้พิมคั้นส้มกะมือเลยนะคะ ดื่มไหม”
“ดื่มครับ.. เออ...คุณพิมทำอะไรน่ะครับ--;;”โทโมะถามพิมด้วยความแปลกใจอย่างสูง เพราะจู่ๆในขณะที่พิมจะป้อนน้ำโทโมะ มือขอพิมดันเทน้ำทังหมดลงบนพุงตัวเอง ซึ่งเสื้อที่พิมใส่มา นั้นเป็นเสื้อยืดสีขาวแบบบาง จึงเผยให้เห็นไขมันงามๆบนหน้าท้องหล่อน-///-;;;
“อุต๊ะ!! น้องหมาน้อยหุ่นหมูยักษ์!!”ป๊อบปี้อุทาน
“ไขมันตัวเอง ไม่ต้องโชว์ก็ได้นะ ของเฟย์เยส์แฟนผมยังใหญ่น่ารักกว่านี้อีก มิอยากจะบอก-0-”

ด้านเฟย์..

“ฮัดเช่ย!!!!!!!!!!!! ใครนินทาวะ(-- )( --) อย่าให้รู้นะว่าใครนินทา แม่จะเหาะกลางอากาศไปตบเลย-*-”
.
.
.
“ทำไมรู้สึกเสียวสันหลังจังวะ--”เขื่อนพูดพร้อมกับลูบแขนตัวเองไปมา..
“พิมปรกติรึป่าวครับ” โทโมะถาม
“ก็ปรกตินะคะ แต่...มือมันไปเองอาโมะ>0<”
ฉันมองเหตุการณ์อันวุ่นวายชั่วครู่ก่อนจะหันไปแชคแฮนกับพี่หวายซึ่งนางได้มานั่งตรงโซฟาข้างๆฉัน โดยที่คนอื่นๆมองไม่เห็น
“สุดยอดอะเจ๊ เด็ดกว่านี้มีอีกปะ”
“ไม่ต้องถามหรอก มันมีอยู่แล้วจ้า ติดตามตอนต่อไปได้เลยน้องรัก”หวายพูดพร้อมกับค่อยๆจางร่างหายไปตามติดมาด้วยรอยยิ้มอำมหิตของนาง(แก้ว)=*=;;
“งั้นพิมต้องขอโทษโมะด้วยนะค๊า Y^Y” ฉันหัวเราะคิกๆ เบาๆในลำคอ แต่ก็ไม่พ้นหูสุนัข(?!)อย่างนางหรอก พิมหันมามองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง..
“นี่แกจะหาเรื่องฉันเหรอ ยัยทอมกระด้าง!!” เฮ้ย! พูดแบบนี้จบไม่สวยหรอกน้อง-*-
“อืม หาเรื่องอะไรเหรอ การกวนตีน หรือว่า การเลี้ยงสุนัขพันธุ์ชิสุ!!”
“กรี๊ดดด นี้แกกล้าด่าฉันเหรอ!!”
“แล้วแต่จะคิดนะคร๊าพพ^^”
“ตายซะเถอะแก!! ย๊ากกก!!”พิมพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์อย่างมาก ก่อนจะคว้าถ้วยโจ๊กแล้วสาดใส่หน้าฉัน แต่... ใสเจีย เสียใจย่ะ ฉันรู้..คนดีผีย่อมคุ้ม^^
จึงทำให้ยัยนั้นหมุนล้มติ้ว หัวทิ้มถ้วยโจ๊กอย่างจัง แต่หัวไม่แตก--

“ฮือ.. เปลื้อนหมดแล้วTT^TT”
“โถ่ๆ น้องหมาเละเป็นโจ๊กแล้วอะ”เขื่อนพูดล้อเลียน
“โมะว่า.. พิมไปล้างตัวในห้องน้ำก่อนเถอะ==;;”
“ค่ะTTOTT”พิมพูดพร้อมกับวิ่งไปในห้องน้ำ
.
.
.
“หยี๋!! โจ๊กติดผม เพราะแกเลยนัง..”
“นังอะไรเหรอ... ”
“สะ สะ เสียงใครน่ะ!!”พิมพูดพร้อมกับหันซ้ายหันขวาแต่ก็ไม่พบอะไร จึงคิดว่าคนอาจจะหูฝาดไปก็ได้ จึงหันหน้ามามองกระจกเพื่อเสริมสวยต่อแต่ก็ดันไปสะดุดกับ..
“สา..หวัด..ดี..จ้าาาา”
“กริ๊ดดดดดดดดด!!!!!! ปี๋หลอก>[ ]<”
“ไม่ต้องตกใจ..หรอกจ้า คุคุ”
“กริ๊ดดดด!! หนูกลัวแล้ว เดี๋ยวหนูจะทำบุญไปให้อย่าได้มาหลอกหลอนหนูเลย>[ ]<”
“คิ คิ พี่ไม่ได้ต้องการบุญจากหนูหลอก พี่ต้องการแค่... ”
“แค่......(ลุ้นอยู่นะคะ>3<)”
“อย่ามายุ่งกับโทโมะอีก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

พึ่บ!!
“มะ มะกี้..มันอะไรกัน กะกะ..เกิดอะไรนขึ้น หรือว่า..กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!”

.
.
.
“ยัยทอม!!”
“ห๊า!! มีไร”ฉันล่ะสายตาจากมือถือซักครู่ก่อนจะมองโทโมะอย่างสงสัย
ซึงเขาก็ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยื่นข้าวผัดไก่จานสีส้มมาให้ฉัน..
“ให้ฉันกินเหรอ???”
“ให้กินบ้านเธอสิ คนไข้ยังไม่อิ่ม เธอต้องป้อนข้าวให้ฉัน!!”
“อ้าว!! เกี่ยวไรวะ”
“เกี่ยวสิยัยคนก่อเรื่อง!! และก็ไม่ต้องมาขึ้นเสียงหรอก ฉันให้เธอป้อนจนกว่า..”
“กริ๊ดดดดดดดดดดดด!!”ฉันกับโทโมะหันไปมองต้นเสียงที่พึ่งว่งออกมาจากห้อน้ำ นั้นก็คือ..
“พิมจะมา....”โทโมะพูดต่อจากขอองเก่า
“พี่โมะTT^TT”
“คร๊าพ มีอะไรเหรอพิพ์”
“พิมจะไม่มาที่นี่อีกไปก่อนนะคร๊า ฟิ้ว!!”
“พะ พะพิม.. แล้วแบบนี้ใครจะมาป้อนข้าวฉันวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!”