ไฟเเค้น

"ผมถามตรงๆนะ ถ้านอกจากงานบนโต๊ะนี่สนใจจะไปทำงานบนเตียงกับผมมั้ย"

สิ้นเสียงคำพูดของป๊อป แววตาของฟางก็เปลี่ยนเป็นรังเกียจเเละขยะเเขยง

ก่อนจะกลับมาอ่อนหวานเหมือนเดิม  พลางคิดในใจ

'ถ้าเป็นคนอื่นนี่คงโดนส้นสูงฉันไปเฉาะที่หัวเเล้วนะ หื้ยเกิดมาชาตินี้ชาติหน้าจบการเเก้เเค้นครั้งนี้

เมื่อไหร่ขออย่าได้เจอกันเลย'

เเล้วเดินเยื้องย่างอ้อมไปที่เก้าอี้ของป๊อป เอาหน้าคลอเคลียใกล้จนหัวใจเต้นไม่เป็นระส่ำ

ปนเปกันไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นใคร ส่วนมือที่ว่างอยู่ของฟางก็ลูบตั้งเเต่ใบหน้าไล่ลงมาถึงหน้าอก

หน้าท้องต่ำลงมาต่ำลงมาถึงต้นขา ส่วนป๊อปเองก็ก็ไม่น้อยหน้ากอดรัดฟัดเหวี่ยงร่างบางจนทั้งสอง

จะรวมร่างกัน จน....

ก๊อกๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น เเต่ก็ไม่ได้ดังเข้ามาในโสตประสาทของทั้งสองที่ยังนัวเนียกันอยู่

ก๊อกๆๆๆ

เสียงเคาะประตูไม่มีวี่แววจะหยุด เเต่ทั้งสองก็ยังไม่ได้สนใจ

เหมือนคนข้างนอกจะรอไม่ไหวจน

ปัง!!!

เสียงถีบประตูดังสนั่นจนสติที่ขาดหายของทั้งสองกลับมา เหมือนคนที่จะหัวเสียที่สุดคือป๊อป

ที่มารบกวนเวลาจะเข้าด้ายเข้าเข็ม ส่วนฟางตอนนี้หน้าร้อนผ่าวด้วยความอายก่อนจะจัดเสื้อผ้า

หน้าผมที่ยับหยุ่งเหยิงกลับมาเป็นเหมือนเดิม

"เข้ามา!!"ป๊อปตะโกนบอกคนข้างนอกอย่างไม่สบอารมณ์

โทโมะที่รออยู่ข้างนอกเดินเข้ามาพร้อมเอกสารบางอย่าง

"มีอะไร"

"มีนัดกับลูกค้า จำไม่ได้ - -??"โทโมะถามพลางเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย

"จำได้มีธุระ เลื่อนไปไม่ได้เหรอวะ"

"ธุระ หึ"โทโมะสงสัยกับธุระที่ว่า เเต่พอหันมาเจอกับฟางที่ก้มหน้าก้มตา

บนซอกคอมีรอยอะไรบางอย่างก็เข้าใจ

"ทำไม แกมีปัญหา"ป๊อปถามพร้อมเลิกคิ้วขึ้น อย่างกวนประสาท

"ก็เปล่าเเต่เสียใจด้วยว่ะที่ธุระเเกต้องหยุด"

แต่ก่อนที่ป๊อปจะสวนกลับไป ฟางก็ขัดขึ้นมาก่อน

"เอ่อ งั้นฟางขอตัวนะคะ"ฟางพูดพร้อมรีบจ้ำอ้าวออกไป

แต่ป๊อปก็ขัดไว้อีกนั่นเเหละ

"ไม่ต้องไป เธอรอนี่แหละเดี๊ยวกลับมา"

ป๊อปพูดพร้อมดึงตัวฟางเข้ามา

"คุณฟางกลับบ้านเลยครับ พรุ่งนี้ค่อยมาเริ่มงานไม่ต้องรอมันหรอก

วันนี้มีธุระหลายอย่างให้เอางานไปศึกษาเเล้วพรุ่งนี้ค่อยเริ่ม"

"เอ่อค่ะ"ฟางรับเอกสารเเละเดินออกไป

"ธุระไรวะ ก็มีเเค่นัดลูกค้าไม่ใช่หรอ"ป๊อปถามอย่างสงสัย

"งานที่บริษัทน่ะไม่มี เเต่ยัยคุณหนูพิมจะมาตอนบ่ายนี้ไม่ใช่หรอ"

"เเล้ว??"ป๊อปยังไม่เข้าใจ

"นี่โง่หรือโง่เนี่ย ถ้ายัยนั่นมาเจอเเกกับฟางกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มยัยนั่นต้องอาละวาด

เเละรังควานฟางจนเธอทนไม่ไหว เเละแกก็จะอดงาบฟางไง"

โทโมะพูดทำให้ป๊อปคล้อยตาม

"บร๊ะ หลักแหลมไม่เสียเเรงที่ให้แกมาเป็นผู้ช่วย"

โทโมะได้เเต่ยิ้มรับ พลางคิดในใจ

'แกคิดว่าฉันมาเป็นผู้ช่วยเพราะเเค่แกขอหรือไง ยังมีอะไรน่าสนกว่านั้นเยอะ'

การี๊ดๆๆๆ เเค่เจอหน้าไม่ถึง5นาทีก็จะได้เข้าด้ายเข้าเข็มกันเเล้ว

เเล้วนี่ต้องเจอกันทุกวัน น้องฟางของไรต์ไม่ตายก่อนหรอออ

ต้องขอบคุณพี่โทโมะใช่มั้ยที่เข้ามาใช่มั้ย หรือจะโกรธดีเข้ามาเพื่อ

รีดเดอร์คงอิจฉาตาร้อนกันเป็นเเถวๆ ช่วงนี้มีพี่โทโมะเข้ามาด้วย

เเต่มีเรื่องของเฟย์กับเเก้วเเน่ๆ เเต่รอของฟางจบก่อนนะ

อ่านเเล้วเม้นด้วยน่ะไม่งั้นไรต์จะทรมาณโดยการตัด ncออก

5555 ทำไมไรต์ชั่วร้ายอย่างนี้

ยังไงรออ่านด้วยนะคะ

-Writer-