ปฏิบัติการ "สาวใช้" ท้าหัวใจ "นายเย็นชา"

 "นี่เธอ"ป๊อปปี้เรียกฟาง

 "คะๆ"ฟางรีบไปหาป๊อปปี้

 "อู้งานรึไงหะ ไปนั่งกินของกินได้ไงหะ"ป๊อปปี้หาเรื่อง

 "ฟางปล่าวอู้งานนะคะ แค่หิวก็เลยมาหาของกินกินนิดหน่อยเอง"ฟางบอก

 "ไม่ต้องเลย ฉันมีงานให้เธอทำ"ป๊อปปี้พูด

 "งาน? อะไรคะ"ฟางสงสัย

 "ตามฉันมาเหอะน่า"ป๊อปปี้ดึงแขนฟางขึ้นไปบนห้อง

 

 "นี่ มาขัดห้องน้ำให้ฉันเลย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะโยน แปรงขัดห้องน้ำ นำยาล้างห้องน้ำ แล้วก็ถังน้ำ ให้ฟาง

 "ให้ฟางขัดห้องน้ำเนี่ยนะคะ"ฟางถาม

 "ใช่ เธอต้องขัดห้องน้ำให้เสร็จภายในครึ่งชั่วโมงนี้ แล้วฉันจะมีงานให้เธอต้องทำอีก"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา

 "โหย ใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมง งกชะมัด"ฟางบ่นพึงพำ

 "บ่นอะไรหะ ไปทำงาน"ป๊อปปี้ต่อว่า

 "ค่ะ รับทราบแล้วค่าาาา"

 

 

 

 "อ้าวป้านิ่ม แล้วฟางล่ะคะ"ฟ้าถามหาฟาง

 "อ๋อ เมื่อกี้คุณป๊อปเค้าพาฟางขึ้นไปบนห้องแล้วล่ะค่ะ"ป้านิ่มบอก

 "ขึ้นไปบนห้องหรอคะ ไปทำอะไร"

 "คุณป๊อปคงมีงานให้ฟางทำบนห้องหน่ะค่ะ"ป้านิ่มบอก

 "นั้นหรอคะ"ฟ้าสงสัยจึงขึ้นไปบนห้องป๊อปปี้

 

 

 "โหย เพิ่งอึรึไงเนี่ย เหม็นชะมัดเลย"ฟางเอามือปิดจมูกทันที

 "พอดีฉํนเพิ่งท้องเสียไป ยังไงก็ทำความสะอาดให้มันสะอาดด้วยล่ะ"ป๊อปปี้ตะโกนเข้ามาในห้องน้ำ

 "นั่นไงฉันว่าแล้วไง!เพื่อหนี้ทั้งหมดของฉัน ยังไงฉันก็ต้องทำ"ฟางบอกอย่างมุ่งมั่น

 "หึหึ ขำชะมัดยัยบ่าเอ้ย"ป๊อปปี้แอบขำฟาง

 

 

 

 "พี่ป๊อป"ฟ้าเดินเข้ามาในห้อง

 

 "ฟ้ามานี่!"ฟางพูด

 

 "อ้าวฟ้า มาหาพี่มีอะไรรึเปล่า"ป๊อปปี้ถาม

 "ฟ้ามาหาฟางหน่ะค่ะ"ฟ้าบอก

 

 

 "มาหาฟางมีอะไรหรอคะ!!!"ฟางรีบเปิดประตูออกมา

 "นี่เธอ!!หัดมีมารยาทบ้างสิ"ป๊อปปี้ดุ

 "ฟางมาพอดีเลย ฉันมีเรื่องจะบอกเธออ่ะ"

 "แต่พี่ให้ฟางทำงานอยู่.."ป๊อปปี้พูด

 "ไว้เดี๋ยวฟางจะมาทำให้เสร็จเลยนะคะ"ฟางรีบพูดขึ้น ก่อนจะออกไปกับฟ้า

 "อ้าวนี่เธอ!!!"ป๊อปปี้พยายามเรียกแต่ก็ไม่ทัน

 

 

 

 "มีอะไรรึเปล่าฟ้า"ฟางถาม

 "ฉันมีเรื่องเกี่ยวกับแม่เธอมาบอกอ่ะ"ฟ้าพูดก่อนจะทำหน้าเศร้า

 "แม่หรอ แม่ฉันเป็นไงบ้าง"ฟางรีบถาม

 "แม่เธอเข้าโรงพยาบาลหน่ะ ท่านเป็นลม"ทันทีที่ฟ้าบอก ฟางถึงกับหน้าซีด

 "แม่!!"ฟางรีบวิ่งออกจากบ้านไป

 "ฟาง!เดี๋ยวสิ"ฟ้ารีบวิ่งตามออกไป

 "แล้วเธอจะไปยังไง เธอมากับฉันเหอะฟาง"ฟ้าเรียก

 "อื้อ"ฟางปาดน้ำตาตัวเองก่อนจะขึ้นรถไปกับฟ้า

 

 

 ณ โรงพยาบาล

 
 "แม่จ๋า"ฟางรีบเข้ามาดูแม่ในห้อง

 "ฟางลูก"แม่ฟางดีใจที่ได้เห็นหน้าฟาง

 "แม่เป็นไงบ้างจ้ะ ฟางผิดเองค่ะที่ฟางไม่ได้มาดูแม่บ้าง"ฟางพูด

 "แม่ไม่เป็นไรหรอกลูก แล้วตอนนี้ฟางทำงานอยู่หรอลูก"แม่ฟางถาม

 "ค่ะ ฟางทำงานอยู่ หนี้เรรทั้งหมดฟางจะเป็นคนจัดการเองแม่ไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะ"ฟางพูด

 "แล้วลูกจะหาเงินที่ไหน"

 "แม่แค่รู้ว่าฟางหาเงินได้และใช้หนี้ทั้งหมดได้ภายในสามเดือน และงานที่ฟางทำมันถธกกฎหมายแม่ไม่ต้องเป็นห่วง"

 "จ้ะ"แม่ฟางบอก

 

 

 "ตกลงว่าแม่ของฟางเป็นอะไรหรอคะคุณหมอ"ฟางถามหมอ

 "อาการของเธอ อาจจะแค่เหนื่อยจนเป็นลมไปแค่นั้น แต่ทางเราก็ยังไม่มั่นใจร้องเปอร์เซ็นหรอกครับ"

 "ไม่มั่นใจ หมายความว่ายังไงคะหมอ!"ฟางถาม

 "ทางเรายังบอกอะไรไม่ได้ แต่ตอนนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ เธอไม่เป็นอะไรมาก"หมอบอก

 "ค่ะ"ฟางตอบ

 "ฟางเธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ตอนนี้แม่ของเธอก็อยู่กับหมอแล้ว"ฟ้าปลอบ

 "อื้ม ฉันก็ไม่อยากให้แม่เปนห่วงฉันเหมือนกัน"ฟางบอกกับตัวเอง

 "นั้นฉันว่าเรากลับกันได้แล้วเนอะ"ก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกไป

 

 

 

 เมื่อถึงบ้าน

 

 "กลับมาแล้วหรอ"ป๊อปปี้ถาม

 "ถ้าไม่กลับมาคงไม่ยืนอยู่ตรงนี้หรอกนะคะ"ฟางพูด

 "เถียงฉันรึไง"ป๊อปปี้ดุ

 "ฟางปล่าวนะคะ ก็ฟางพูดผิดตรงไหนล่ะคะ"

 "อย่าทำเก่งให่มันมาก งานของเธอยังไม่เสร็จหรอกนะ"ป๊อปปี้พูด ก่อนจะโยนกระดาษแผ่นนึงให้ฟาง

 "อะไรคะ"ฟางงง

 "นี่คืองานทั้งหมดที่เธอต้องทำให้ฉันทุกวัน"ป๊อปปี้พูด

 "ตื่นเช้ามาเตรียมอาหารเช้า อาหารเช้าขนมปัง+ไข่ดาว ขนมปังแบบไม่ไหม้ แต่แค่เกรียมๆเล็กน้อง ไข่ดาวเอาใข่สุกไข่ขาวข้าวไหม้สักนิดเดียว"ฟางอ่านถึงกับเซ็ง

 "ไข่ขาวไม่ไหม้เลยหรอคะ"ฟางถามอีกรอบ

 "ใช่"ป๊อปปี้ตอบ

 "ข้าวเที่ยงกินข้าวกล้องไม่เอาข้าวสวยและทำอาหารที่มีเนื้อสัตว์ที่ไม่มีหนังและไม่ติดมัน พร้อมแกงจืดหมูสับแบบร้อนๆหมูสับก็สับเป็นชิ้นไม่ใส่พริกไทย"

 "มื้อเย็น เอาผลไม้ที่ไม่มีเมล็ดไม่มีเม็ดและผลไม้ต้องเปลี่ยนชนิดทุกวัน พร้อมน้ำส้มคั้นไม่หวานมากและไม่จืดเกิน"

 "เธอต้องทำให้ฉันทานทุกๆวัน"ป๊อปปี้พูด

 "ก็ได้ค่ะ"ฟางจำต้องยอม

 "รู้แล้วก็ไปทำเลยสิ นี่มันเย็นแล้วนะ"ป๊อปปี้พูดแล้วชี้ไปที่นาฬิกา

 "ค่ะๆ จะไปทำเดี๋ยวนี้เลยค่ะ"ฟางรีบวิ่งเข้าไปในห้องครัว

 

 

 

 

 "มาแล้วค่ะผลไม้ไม่มีเมล็ดและเม็ดพร้อมน้ำส้มคั้นที่มีรสไม่หวานมากและจืดเกิน"ฟางพูดไปแล้ววางถาดอาหารลง

 "ไหนบอกไม่มีเมล็ดไง"ป๊อปปี้ถาม

 "ก็ไม่มีไงคะ องุ่นไร้เมล็ดไง"ฟางบอก

 "แล้วนี่อะไร ไม่ใช่เมล็ดรึไง"ป๊อปปี้ยื่นเมล็ดที่อยู่ในมือใฟ้ฟางดู

 "มีแค่ลูกเดียวก็ได้ค่ะ ก็ฟางเห็นว่ามันเขียนว่าองุ่นไร้เมล็ดอ่ะ"ฟางรีบพูดขึ้น

 "ฉันไม่กิน เธอนี่มันไม่ได้เรื่องเลยนะ"ป๊อปปี้ต่อว่าฟางก่อนจะโยนองุ่นลงถังขยะ

 "คุณป๊อป!โยนมันทิ้งทำไมคะ"ฟางถาม

 "ก็ฉันไม่กินจะไว้ทำไมล่ะ"ป๊อปปี้บอก

 "แต่มันแพงมากเลยนะคะ"ฟางพูดอย่างเสียดาย

 "ถ้าแพงมากเธอก็เอาไปกินเองสิ"ป๊อปปี้บอก

 "คุณป๊อปนะคุณป๊อป"ฟางพูดอย่างระอากับนิสัยของเขา

 

 "น้ำส้มคั้นหรือขนมหวานเนี่ยหะ หวานเกินไป"ป๊อปปี้รีบวางแก้วน้ำส้มคั้นลงทันที

 "นี่หวานหรอคะคุณป๊อป ฟางว่ามันอร่อยมากเลยนะคะ ไม่หวานเกินไป"ฟางรีบแก้ตัว

 "ไม่หวานสำหรับเธอหน่ะสิ สำหรับฉันมันหวานมากกก"ป๊อปปี้บอก

 "วันแรกก็เละ แล้ววันต่อไปเธอจะเป็นยังไงเนี่ย"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะเดินออกไป

 "ก็ใครล่ะอยากเรื่องมากนัก พอไม่ถูกใจก็ทิ้งๆๆผู้ชายอะไร ไม่ได้เรื่องเล้ยยยย"ฟางบ่นพึมพำไปเรื่อยๆ

ช่วยโหวตตตตตต กันหน่อย ถ้าอยากให้อัพต่ออะ เม้นนนนนด้วยยยยย