ปฏิบัติการ "สาวใช้" ท้าหัวใจ "นายเย็นชา"
9.1
เขียนโดย Phat_thida
วันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 14.11 น.
29 ตอน
89 วิจารณ์
43.31K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 เมษายน พ.ศ. 2557 15.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) อัพต่อจากตอนที่แล้วนะ!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "ทีหลังเธออย่าหนีฉันไปอีกล่ะ"ป๊อปปี้พูดเช่นนั้นทำเอาฟางใจเต้นแรง
"เพราะจะไม่มีใครทำอาหารเช้าให้ใช่ไม๊ล่ะคะ"ฟางบอก
"ความจริงแล้ว ไม่ใช่เรื่องนั้นเรื่องเดียวหรอกนะ"ป๊อปปี้พูด แล้วมองหน้าฟาง
"คะ?"ฟางถามอีกรอบ
"ถ้าเธอไม่อยู่...แล้วใครจะมาคอยดูแลฉันล่ะ"ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำเอาฟางเขิลจนหน้าแดง
"เอ้ะ!ทำไมล่ะคะ"ฟางแปลกใจ
"ก็ฉันหน่ะอยากให้เธอดูแลฉันหน่ะสิ.... ต่อจากนี้เธอก็แค่ฟังตามคำสั่งฉันแล้วก็คอยดูแลฉันในทุกเรื่อง เข้าใจไม๊"ป๊อปปี้บอก ฟางพยักหน้า
"นั้นเธอออกไปได้แล้วล่ะ"ป๊อปปี้สั่ง ฟางจึงเดินออกไปจากห้อง
"ขอบใจนะฟาง...ที่ไม่ไปจากฉัน"ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางออกไปจากห้องแล้ว ตอนนี้หัวใจของเขาก็เต้นแรงเหมือนกัน
ฟางยืนพิงประตูอยู่หน้าห้องแล้วจับหัวใจตัวเองที่เต้นไม่เป็นจังหวะ
"ถ้าเธอไม่อยู่...แล้วใครจะมาคอยดูแลฉันล่ะ"ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"ทำไมล่ะคะ"
"ก็ฉันหน่ะอยากให้เธอดูแลฉันหน่ะสิ.."
"ทำไมฉันต้องใจเต้นแรงอย่างนี้นะเนี่ย!!"ฟางบอกกับตัวเอง
"ไม่ได้นะ เราจะไปคิดอะไรกับเจ้านายตัวเองไม่ได้"ฟางพูดอย่างเศร้าๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น
"คุณป๊อปคะ อาหารเช้าได้แล้วค่ะ"ฟางวางอาหารเช้าตามปกติให้เขา
"พรุ่งนี้ฉันขอสลัดผักอย่างเดียวนะ"ป๊อปปี้สั่ง
"ได้ค่ะ"ฟางตอบอย่างเต็มใจ
"อารมณ์ดีจังนะไม่รู้ว่าเมื่อคืนไปทำอะไรถึงได้อารมณ์ดีแบบนี้กันหน่ะ"ฟ้าแซวทันที
"นี่ยัยฟ้า!พูดอะไรเนี่ยหะ"ป๊อปปี้ปราม
"อ้าวก็มันจริงไม๊ล่ะคะพี่ป๊อป เมื่อคืนกับตอนนี้มันต่างกันมากเลยนะคะเนี่ย"ฟ้ายังแซวไม่จบ
"เมื่อคืนกับตอนนี้ทำไมหรอคะ"เสียงปริศนาดังขึ้น
"พิม!!"ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นพิมเข้ามาในบ้าน
"ป๊อปคะ พิมมาหาคุณที่นี่ก็เพราะพิมเพิ่งลองทำข้าวต้มหน่ะค่ะ เลยอยากให้ป๊อปเป็นคนทานคนแรก"พิมบอก
"แต่ผมกินอาหารเช้าแล้วนะครับ"ป๊อปปี้พูด
"ใช่ค่ะ พี่ป๊อปทานอาหารเช้าแล้วนั้นให้ฟ้าชิมให้ก็ได้นะคะ"ฟ้าเสนอ
"ไม่ต้องหรอกค่ะฟ้า พี่อยากให้ป๊อปชิมเป็นคนแรก ส่วยอาหารเช้าที่ป๊อปกินก็มีแค่ขนมปังกับไข่ดาวใครมันจะอิ่ม คนที่ทำอาหารนี่ไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ"พิมขึ้นเสียงใส่ฟาง
"ฟางทำเองล่ะค่ะ แต่อาหารนี่คุณป๊อปก็ทานทุกวัน"ฟางเถียง
"ทานทุกวัน!ก็เพราะว่าเธอทำทุกวันไงล่ะ ที่เค้าทานก็เพราะเห็นเธอทำเตรียมไว้ทุกครั้งเค้าเลยจำใจต้องยอมกินขนมปังกับไข่ดาวไง!"พิมบอก
"ไม่ใช่อย่างนั้นพิม!อาหารเช้าที่ฟางทำก็เพราะพี่สั่งเธอให้ทำ ไม่ใช่่ว่าพี่จำใจกินของแบบนี้ทุกวัน"ป๊อปปี้แย้ง ทำเอาพิมหน้าเสียไปเลย
"พูดไม่ออกเลยสิท่า!!"ป้านิ่มที่ยืนดูอยู่ก็แอบพูดขึ้น
"ยังไงก็เถอะค่ะ พิมทำข้าวต้มมาให้ป๊อปเป็นคนแรกที่ได้ทานเลยนะคะเนี่ย"พิมบอก
"เธอเอาไปใส่ถ้วยให้ป๊อปหน่อยสิ!"พิมสั่งฟาง
"เอ่อ.."ฟางหันไปมองป๊อปปี้เพื่อความแน่ใจว่าเขาจะเอารึเปล่า
"ไปใส่มา"ป๊อปปี้บอก ฟางจึงเดินไปใส่ข้าวต้มให้
"มาแล้วค่ะ"ฟางถือถ้วยข้าวต้มมาให้ป๊อปปี้
"ทีนี้เธอจะไปไหนก็ไปเถอะ"พิมออกคำสั่งฟางอีกรอบ
"ฉันบอกให้ไปไง"พิมสั่งฟางอีกรอบเพราะฟางไม่ยอมไป
"คุณไม่ใช่เจ้านายฉัน ฉันเป็นคนใช้ของบ้านนี้ไม่ใช่คนใช้ของบ้านคุณ"ฟางเถียงพิมกลับ ทำเองพิมโมโหมาก
"นี่แก!!!"พิมทำท่าจะตบฟางแต่ป๊อปปี้ห้ามไว้ได้ทัน
"พิม!!หยุด! ฟางเธอออกไปก่อนไป"ป๊อปปี้สั่งฟาง
"ค่ะ"ฟางจึงต้องออกไป
"นั้นฟ้าขอตัวนะคะ"ฟ้าก็ออกไปตามฟางเช่นกันเพราะเธอเบื่อที่ต้องเห็นพิมกับป๊อปปี้
"นี่ค่ะป๊อป"พิมหยิบของบางอย่างขึ้นมา
"ป๊อปจำนี่ได้ไม๊คะ วันครบรอบคบกันของเราเรามักจะซื้อนี่ให้กัน"พิมบอกแล้วยื่นกำไลข้อมือให้เขาเพราะวันนี้เป็นสันครบรอบการคบกันของเขา
"แปลว่าวันนี้?"ป๊อปปี้สงสัย เพราะเขากลับใจวันครบรอบที่พวกเขาคบกันไม่ได้
"วันนี้วันครบรอบที่เราคบกันไงคะ ป๊อปจำไม่ได้จริงๆหรอ"พิมเริ่มทำหน้าเสียใจ
"ผมขอโทษครับพิม แต่ผมจำมันไม่ได้แล้ว ว่าวันไหนที่เราคบกัน เลิกกัน เพราะตอนนี้ผมกำลังอยู่กับปัจจุบัน"เมื่อป๊อปปี้พูดเช่นนั้นก็ทำเอาพิมหงุดหงิด
"ป๊อปคะ!ถึป๊อปอยากจะให้พิมออกจากชีวิตคุณ แต่พิมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าพิมจะพิสูจน์ให้ป๊อปดู และให้ป๊อปกลับมารักพิมให้ได้"พิมบอกอย่างไม่ย่อท้อ
"แต่ผมอยากให้พิมอยู่กับปัจจุบัน เราเป็นเพื่อนกัน"ป๊อปปี้พยายามพูดให้พิมเข้าใจ
"ทำไมหรอคะป๊อป พิมมันไม่ดีตรงไหนตอนนี้พิมก็อยากกลับมาคบกับป๊อปอีกครั้ง พิมไม่เคยลืมป๊อปเลยนะคะ"พิมพูด
"แต่ตอนนี้หัวใจผมไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ความรู้สึกก็ไม่เหมือนเดิมด้วย"ป๊อปปี้บอก
"ป๊อปยังสับสนอ่ะ"พิมบอก
"ไม่ใช่พิม!ผมไม่ได้สับสนอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ผมไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วล่ะ"ป๊อปปี้พูด พิมเหมือนจะร้องไห้ออกมา
"พิมไม่เชื่อหรอกค่ะป๊อป ป๊อปไม่เข้าใจตัวเอง"พิมพูด
"พิมนั่นแหละครับ!ที่ยังไม่เข้าใจตัวเองไม่ยอมรับความจริงหน่ะ"ป๊อปปี้เริ่มขึ้นเสียง
"ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันได้นะพิม ผมพร้อมให้พิมเป็นเพื่อนของผมคนนึง พิมเข้าใจนะครับ"ป๊อปปี้พูด
"ป๊อป..."พิมไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าป๊อปปี้ลืมเธอไปแล้ว
"นี่ยัยฟาง"ฟ้าเรียกเธอ
"มีอะไรหรอ"ฟางถาม
"เธอชอบพี่ป๊อปใช่ไม๊ล่ะ"ฟ้าถาม ทำให้ฟางตกใจ
"ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้น"ฟางถาม
"ดูก็รู้ว่าเธอชอบพี่ป๊อป และฉันก็คิดว่าพี่ป๊อปก็คงรู้สึกเหมือนเธอ"ฟ้าพูด
"ฉันไม่ได้ชอบเค้าสักหน่อย"ฟางรีบแก้ตัวทันที
"ฉันไม่เชื่อหรอกย่ะ เพราะดูท่าทางแกแล้วหน่ะ แกอ่ะชอบพี่ป๊อปอยู่"
"ฉันไม่ชอบหรอกผู้ชายแบบนั้นหน่ะ เค้ามีผู้หญิงตั้งสองคนนะ ฉันไม่อยากแย่งของใคร"ฟางบอก
"ตอนนี้ฉันเชื่อว่าพี่ป๊อปไม่ได้รักใครในสองคนนั้นหรอก แต่เค้าอาจจะสนใจแกอยู่ก็ได้"ฟ้าบอก
"สนใจฉันหรอ.."ฟางไม่เชื่อหูตัวเอง
ตอนที่แล้วยังอัพไม่หมด แต่ต้องรีบไปทำธุระเลยอัพไม่สมบูรณ์ดี ตอนี้ก็อัพต่อจากตอนที่แล้วนะ
ขอเม้นนน และโหวตตตต หน่อยคร้าาาา
"เพราะจะไม่มีใครทำอาหารเช้าให้ใช่ไม๊ล่ะคะ"ฟางบอก
"ความจริงแล้ว ไม่ใช่เรื่องนั้นเรื่องเดียวหรอกนะ"ป๊อปปี้พูด แล้วมองหน้าฟาง
"คะ?"ฟางถามอีกรอบ
"ถ้าเธอไม่อยู่...แล้วใครจะมาคอยดูแลฉันล่ะ"ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำเอาฟางเขิลจนหน้าแดง
"เอ้ะ!ทำไมล่ะคะ"ฟางแปลกใจ
"ก็ฉันหน่ะอยากให้เธอดูแลฉันหน่ะสิ.... ต่อจากนี้เธอก็แค่ฟังตามคำสั่งฉันแล้วก็คอยดูแลฉันในทุกเรื่อง เข้าใจไม๊"ป๊อปปี้บอก ฟางพยักหน้า
"นั้นเธอออกไปได้แล้วล่ะ"ป๊อปปี้สั่ง ฟางจึงเดินออกไปจากห้อง
"ขอบใจนะฟาง...ที่ไม่ไปจากฉัน"ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางออกไปจากห้องแล้ว ตอนนี้หัวใจของเขาก็เต้นแรงเหมือนกัน
ฟางยืนพิงประตูอยู่หน้าห้องแล้วจับหัวใจตัวเองที่เต้นไม่เป็นจังหวะ
"ถ้าเธอไม่อยู่...แล้วใครจะมาคอยดูแลฉันล่ะ"ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"ทำไมล่ะคะ"
"ก็ฉันหน่ะอยากให้เธอดูแลฉันหน่ะสิ.."
"ทำไมฉันต้องใจเต้นแรงอย่างนี้นะเนี่ย!!"ฟางบอกกับตัวเอง
"ไม่ได้นะ เราจะไปคิดอะไรกับเจ้านายตัวเองไม่ได้"ฟางพูดอย่างเศร้าๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น
"คุณป๊อปคะ อาหารเช้าได้แล้วค่ะ"ฟางวางอาหารเช้าตามปกติให้เขา
"พรุ่งนี้ฉันขอสลัดผักอย่างเดียวนะ"ป๊อปปี้สั่ง
"ได้ค่ะ"ฟางตอบอย่างเต็มใจ
"อารมณ์ดีจังนะไม่รู้ว่าเมื่อคืนไปทำอะไรถึงได้อารมณ์ดีแบบนี้กันหน่ะ"ฟ้าแซวทันที
"นี่ยัยฟ้า!พูดอะไรเนี่ยหะ"ป๊อปปี้ปราม
"อ้าวก็มันจริงไม๊ล่ะคะพี่ป๊อป เมื่อคืนกับตอนนี้มันต่างกันมากเลยนะคะเนี่ย"ฟ้ายังแซวไม่จบ
"เมื่อคืนกับตอนนี้ทำไมหรอคะ"เสียงปริศนาดังขึ้น
"พิม!!"ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นพิมเข้ามาในบ้าน
"ป๊อปคะ พิมมาหาคุณที่นี่ก็เพราะพิมเพิ่งลองทำข้าวต้มหน่ะค่ะ เลยอยากให้ป๊อปเป็นคนทานคนแรก"พิมบอก
"แต่ผมกินอาหารเช้าแล้วนะครับ"ป๊อปปี้พูด
"ใช่ค่ะ พี่ป๊อปทานอาหารเช้าแล้วนั้นให้ฟ้าชิมให้ก็ได้นะคะ"ฟ้าเสนอ
"ไม่ต้องหรอกค่ะฟ้า พี่อยากให้ป๊อปชิมเป็นคนแรก ส่วยอาหารเช้าที่ป๊อปกินก็มีแค่ขนมปังกับไข่ดาวใครมันจะอิ่ม คนที่ทำอาหารนี่ไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ"พิมขึ้นเสียงใส่ฟาง
"ฟางทำเองล่ะค่ะ แต่อาหารนี่คุณป๊อปก็ทานทุกวัน"ฟางเถียง
"ทานทุกวัน!ก็เพราะว่าเธอทำทุกวันไงล่ะ ที่เค้าทานก็เพราะเห็นเธอทำเตรียมไว้ทุกครั้งเค้าเลยจำใจต้องยอมกินขนมปังกับไข่ดาวไง!"พิมบอก
"ไม่ใช่อย่างนั้นพิม!อาหารเช้าที่ฟางทำก็เพราะพี่สั่งเธอให้ทำ ไม่ใช่่ว่าพี่จำใจกินของแบบนี้ทุกวัน"ป๊อปปี้แย้ง ทำเอาพิมหน้าเสียไปเลย
"พูดไม่ออกเลยสิท่า!!"ป้านิ่มที่ยืนดูอยู่ก็แอบพูดขึ้น
"ยังไงก็เถอะค่ะ พิมทำข้าวต้มมาให้ป๊อปเป็นคนแรกที่ได้ทานเลยนะคะเนี่ย"พิมบอก
"เธอเอาไปใส่ถ้วยให้ป๊อปหน่อยสิ!"พิมสั่งฟาง
"เอ่อ.."ฟางหันไปมองป๊อปปี้เพื่อความแน่ใจว่าเขาจะเอารึเปล่า
"ไปใส่มา"ป๊อปปี้บอก ฟางจึงเดินไปใส่ข้าวต้มให้
"มาแล้วค่ะ"ฟางถือถ้วยข้าวต้มมาให้ป๊อปปี้
"ทีนี้เธอจะไปไหนก็ไปเถอะ"พิมออกคำสั่งฟางอีกรอบ
"ฉันบอกให้ไปไง"พิมสั่งฟางอีกรอบเพราะฟางไม่ยอมไป
"คุณไม่ใช่เจ้านายฉัน ฉันเป็นคนใช้ของบ้านนี้ไม่ใช่คนใช้ของบ้านคุณ"ฟางเถียงพิมกลับ ทำเองพิมโมโหมาก
"นี่แก!!!"พิมทำท่าจะตบฟางแต่ป๊อปปี้ห้ามไว้ได้ทัน
"พิม!!หยุด! ฟางเธอออกไปก่อนไป"ป๊อปปี้สั่งฟาง
"ค่ะ"ฟางจึงต้องออกไป
"นั้นฟ้าขอตัวนะคะ"ฟ้าก็ออกไปตามฟางเช่นกันเพราะเธอเบื่อที่ต้องเห็นพิมกับป๊อปปี้
"นี่ค่ะป๊อป"พิมหยิบของบางอย่างขึ้นมา
"ป๊อปจำนี่ได้ไม๊คะ วันครบรอบคบกันของเราเรามักจะซื้อนี่ให้กัน"พิมบอกแล้วยื่นกำไลข้อมือให้เขาเพราะวันนี้เป็นสันครบรอบการคบกันของเขา
"แปลว่าวันนี้?"ป๊อปปี้สงสัย เพราะเขากลับใจวันครบรอบที่พวกเขาคบกันไม่ได้
"วันนี้วันครบรอบที่เราคบกันไงคะ ป๊อปจำไม่ได้จริงๆหรอ"พิมเริ่มทำหน้าเสียใจ
"ผมขอโทษครับพิม แต่ผมจำมันไม่ได้แล้ว ว่าวันไหนที่เราคบกัน เลิกกัน เพราะตอนนี้ผมกำลังอยู่กับปัจจุบัน"เมื่อป๊อปปี้พูดเช่นนั้นก็ทำเอาพิมหงุดหงิด
"ป๊อปคะ!ถึป๊อปอยากจะให้พิมออกจากชีวิตคุณ แต่พิมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าพิมจะพิสูจน์ให้ป๊อปดู และให้ป๊อปกลับมารักพิมให้ได้"พิมบอกอย่างไม่ย่อท้อ
"แต่ผมอยากให้พิมอยู่กับปัจจุบัน เราเป็นเพื่อนกัน"ป๊อปปี้พยายามพูดให้พิมเข้าใจ
"ทำไมหรอคะป๊อป พิมมันไม่ดีตรงไหนตอนนี้พิมก็อยากกลับมาคบกับป๊อปอีกครั้ง พิมไม่เคยลืมป๊อปเลยนะคะ"พิมพูด
"แต่ตอนนี้หัวใจผมไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ความรู้สึกก็ไม่เหมือนเดิมด้วย"ป๊อปปี้บอก
"ป๊อปยังสับสนอ่ะ"พิมบอก
"ไม่ใช่พิม!ผมไม่ได้สับสนอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ผมไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วล่ะ"ป๊อปปี้พูด พิมเหมือนจะร้องไห้ออกมา
"พิมไม่เชื่อหรอกค่ะป๊อป ป๊อปไม่เข้าใจตัวเอง"พิมพูด
"พิมนั่นแหละครับ!ที่ยังไม่เข้าใจตัวเองไม่ยอมรับความจริงหน่ะ"ป๊อปปี้เริ่มขึ้นเสียง
"ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันได้นะพิม ผมพร้อมให้พิมเป็นเพื่อนของผมคนนึง พิมเข้าใจนะครับ"ป๊อปปี้พูด
"ป๊อป..."พิมไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าป๊อปปี้ลืมเธอไปแล้ว
"นี่ยัยฟาง"ฟ้าเรียกเธอ
"มีอะไรหรอ"ฟางถาม
"เธอชอบพี่ป๊อปใช่ไม๊ล่ะ"ฟ้าถาม ทำให้ฟางตกใจ
"ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้น"ฟางถาม
"ดูก็รู้ว่าเธอชอบพี่ป๊อป และฉันก็คิดว่าพี่ป๊อปก็คงรู้สึกเหมือนเธอ"ฟ้าพูด
"ฉันไม่ได้ชอบเค้าสักหน่อย"ฟางรีบแก้ตัวทันที
"ฉันไม่เชื่อหรอกย่ะ เพราะดูท่าทางแกแล้วหน่ะ แกอ่ะชอบพี่ป๊อปอยู่"
"ฉันไม่ชอบหรอกผู้ชายแบบนั้นหน่ะ เค้ามีผู้หญิงตั้งสองคนนะ ฉันไม่อยากแย่งของใคร"ฟางบอก
"ตอนนี้ฉันเชื่อว่าพี่ป๊อปไม่ได้รักใครในสองคนนั้นหรอก แต่เค้าอาจจะสนใจแกอยู่ก็ได้"ฟ้าบอก
"สนใจฉันหรอ.."ฟางไม่เชื่อหูตัวเอง
ตอนที่แล้วยังอัพไม่หมด แต่ต้องรีบไปทำธุระเลยอัพไม่สมบูรณ์ดี ตอนี้ก็อัพต่อจากตอนที่แล้วนะ
ขอเม้นนน และโหวตตตต หน่อยคร้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ