ปฏิบัติการ "สาวใช้" ท้าหัวใจ "นายเย็นชา"

 "อาหารมาแล้วค่ะ"ฟางวางอาหารไว้เต็มโต๊ะ
 "อาหารเย็นทำไม.."ป๊อปปี้ทำท่าจะดุฟางที่ไม่ทำตามที่เขาสั่งแต่แม่ป๊อปปี้ก็แทรกขึ้น
 "แม่บอกให้ฟางทำเองแหละลูก ก็วันนี้ได้กินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้ จะให้กินแต่ผลไม้กับน้ำส้มคั้นได้ไง"แม่ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
ก๊อกๆๆ
 
 
 
 "เอ่อ..เดี๋ยวฟางไปดูให้ค่ะ"ฟางบอก ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
 
 
แอ๊ดดดด
 
 
 "คุณพิม"ฟางตกใจเมื่อเห็นเธออยู่หน้าประตู
 "สวัสดีจ้ะ ฉันลืมของหน่ะ"พิมบอก ก่อนจะเดินเข้าบ้านมา
 "สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีจ้ะฟ้า"
 "สวัสดีจ้ะ"ทั้งสองต่างตกใจเมื่อเห็นพิม
 "คือพิมมาเอาของหน่ะค่ะ พิมลืมของไว้"พิมบอกก่อนจะเดินไปหยิบของที่ลืมไว้
 "พิมยังไม่ได้ทานอะไรเลยขอพิมทานด้วยได้ไมคะ"พิมขออย่างหน้าด้านๆ
 "เอาสิจ้ะ มาทานด้วยกัน"แม่ป๊อปปี้บอกตามมารยาท
 "นั้นพิมขออนุญาตนั่งนะคะ"พอพิมนั่งลงฟางก็รีบตักข้าวให้พิมทันที
 "ขอบใจจ้ะ"พิมพูดแล้วยิ้มหวานให้ฟาง
 "ค่ะ"ฟางพูด
 "ฟางมานั่งข้างฉัน"ป๊อปปี้สั่งฟาง
 "เอ่อ..คือฟาง"ฟางไม่กล้าที่จะนั่ง
 "นั่งลง!"ป๊อปปี้เริ่มขึ้นเสียง
 "คือฟางมีงานบ้านต้องทำอีกอ่ะค่ะ ขอตัวนะคะ!"ฟางรีบไปทำงานทันที
 "นี่ค่ะป๊อป"พิมตักแกงจืดหมูสับให้ป๊อปปี้
 "พิมรู้ว่าป๊อปชอบ...ใช่ไมคะ"พิมถามป๊อปปี้ไม่ตอบแค่พยักหน้า
 "ผมอิ่มแล้วขอตัวนะครับ"ป๊อปรีบลุกจากโต๊ะทันที
 "นี่พี่พิมมาไกลคงเหนื่อย ทานให้เยอะๆนะคะ"ฟ้าบอกแล้วตักอาหารให้
 "ขอบคุณค่ะ.."พิมจึงยอมทานข้าวต่อ
 
 
 ในห้องครัว
 "นี่เธอ!"ป๊อปปี้เรียกฟาง
 "คะๆ คุณป๊อป"ฟางรีบหันทันที
 "ทำไมฉันบอกให้นั่งแล้วเธอไม่นั่ง"ป๊อปปี้ถาม
 "ก็ฟางยังมีงานที่ต้องทำอีกนิ่คะ แล้วก็ฟางเป็นคนใช้จะให้ไปร่วมโต๊ะอาหารเดียวกับเจ้านาย คนอื่นจะว่ายังไงล่ะคะ"ฟางอธิบาย
 "แต่เราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ"ป๊อปปี้บอก ทำเอาฟางใจเต้นแรง
 "เอ่อ...ค่ะ เราเป็นแฟนกัน"
 "หลอกๆไงคะ"ฟางบอก
 "ทีหลังถ้าฉันสั่งให้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำ เข้าใจไม๊"ป๊อปปี้บอก
 "ค่ะ เข้าใจค่ะ"ฟางตอบ
 "ดี"ป๊อปปี้บอก แล้วเดินออกไป
 "เฮ้อออ ยัยฟางทำไมต้องใจเต้นแรงแบบนี้ด้วยเนี่ย"ฟางพูดแล้วจับใจตัวเอง
 
 
 "นั้นพิมขอตัวกลับก่อนนะคะ"พิมบอกลา
 "เดินทางปลอดภัยนะจ้ะ"แม่ป๊อปปี้บอก
 "ค่ะ"
 
 
 
 "อะไรกันเนี่ย!!พี่พิมกลับมาอีกแล้วหรอ!!"ฟ้าพูดอย่างหงุดหงิด
 "คุณแม่คะ แล้วถ้าพี่ป๊อปกลับไปรักพี่พิมอีกล่ะ"ฟ้าบอกอย่างกังวล
 "แม่จะไม่ให้มันเกิดเรื่องแบบนี้อีก"แม่ป๊อปปี้บอก
 
 
เช้าวันต่อมา
 "ป้านิ่มคะ เดี๋ยวฟางออกไปซื้ออาหารข้างนอกนะคะ"ฟางบอก
 "เออ รีบกลับล่ะ"ป้านิ่มบอก
 "ค่ะ..เอ้อ ป้าคะอาหารเช้าของคุณป๊อปฟางเตรียมไว้แล้วนะคะถ้าคุณป๊อปลงมาก็ให้แกทานเลยนะคะ"ฟางบอก
 "ฉันรู้แล้วน่า เธอจะไปก็รับไปเถอะ"ป้านิ่มบอก
 "จ้ะๆ"ฟางจึงรีบออกจากบ้านทันที
 
 
 
 "เอิ่ม..แค่นี้ใช่ไมเนี่ย"ฟางเช็คอาหารที่เธอซื้อมา
 "อ้าวฟาง.."
 "คุณพิม!สวัสดีค่ะ"
 "ดีจ้ะ มาซื้ออะไรหรอ"พิมถาม
 "มาซื้ออาหารนิดหน่อยหน่ะค่ะ แล้วคุณพิมล่ะคะ"ฟางถาม
 "ฉันก็มาซื้อของนิดหน่อย แต่ฉันมีอะไรจะถามเธอหน่อยหน่ะเผื่อเธอรู้"พิมพูด
 "มีอะไรหรอคะ"
 "ฉันอยากรู้ว่าเธอกับป๊อปปี้..จริงจังกันมาดแค่ไหน"พิมถาม ทำเอาฟางสะดุ้ง
 "ก็....จริงจังเหมือนแฟนทั่วไปหน่ะค่ะ"ฟางบอก
 "พอเห็นป๊อปกับเธอ มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ฉันคบกับเค้า"พิมบอกแล้วส่งสายตาอาฆาตแค้นใส่ฟาง
 "ฉันกับป๊อปเรามีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง เวลาฉันขออะไรเค้าก็จะให้ฉันหมด เราเคยจูบกันด้วยล่ะ"พิมโม้ แต่ฟางกลับไม่สนใจเลยสักนิด
 "แล้วทำไมคุณต้องทิ้งคุณป๊อปไปล่ะคะ!"ฟางถาม
 "อะไรนะ"พิมถามอย่างโมโห กับคำพูดของฟาง
 "คุณรู้ไมคะว่าคุณป๊อปต้องเสียใจแค่ไหน กว่าจะทำให้เค้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมมันยากมากเลยนะคะ"ฟางพูด
 "สมแล้วล่ะที่ป๊อปสนใจเธอ เห้อะ!!ยังไงซะฉันก็อยากเธอรักเค้าเท่าที่เค้ารักฉันก็แล้วกัน!"พิมพูดอย่างส่ะใจ แล้วทำท่าจะเดินกลับไป
 "คงไม่ได้ล่ะมั้งคะ"ฟางพูดแทรกขึ้น ทำให้พิมต้องหยุดชะงัก
 "เพราะตอนนี้ความรักที่เค้ามีให้คุณ มันลดน้อยลงไปตั้งแต่คุณทิ้งเค้าแล้วล่ะมั้งคะ ตอนนี้คุณป๊อปอยู่กับปัจจุบันอ่ยาเอาอดีตมาพูดถึงดีกว่าค่ะ!!"ฟางบอก ทำให้พิมโมโหมากกว่าเดิมแต่ยังคงเก็บอารมณ์
 "ไว้เจอกันใหม่นะคะ"ฟางบอกลาพิม ก่อนจะเดินจากไป
 "คิดหรอ!!ว่าฉันจะยอมง่ายๆแบบนี้"พิมพูดอย่างหัวเสีย
 "ฉันนี่แหละจะเป็นทั้ง อดีต ปัจจุบันและอนาคตของป๊อป!"พิมบอก
 
 
จบไปอีกตอน เม้นนนน โหวตตตตต ให้ไรเตอร์หน่อยนะเคอะ!! จุ้ป จุ้ป!!