Between love!? เถื่อนรักต้องเลือก

เขียนโดย เลิฟเลิฟ_tk

วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 14.29 น.

3 บท

3 วิจารณ์

8,037 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 เมษายน พ.ศ. 2557 15.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

3) แรกพบ ฉันกับนาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ถัดไปอีกด้าน...

"บอสครับ มิทราบว่าศตรูที่เราต้องกำจัดรถป้ายทะเบียน xx xxxx รึป่าวครับ" ชายหนุ่มปริศนาพูด ขณะขับรถตามคันหน้าอย่างชิด จนเกือบจะชนรถคันนั้นได้แล้ว
"อืม..ใช่ จัดการได้เลย และ..อย่าทำให้ฉันผิดหวังนะ"
"ได้ครับ.. และรอฟังข่าวดีได้เลยครับนายท่าน"เขาพูดกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ ก่อนจะเตรียมตัวจัดการ.. 'ศตูร'ตรงหน้าอย่างใจเย็น

.

.

.

.

.

เพล้งงงงง!!!!!!!

และจู่ๆ ก็เกิดเสียงอะไรซักอย่างตกแตก ฉันหันดังขวับไปตามเสียงนั้น ซึ่งมันก็คือ...'ภาพถ่ายรวมครอบครัว'มันทำให้ฉันใจหายวูบทันที ฉันค่อยๆก้มตัวลงเก็บเศษกระจกแก้วเรื่อยๆ จน....

"อ๊ากกกก!! ไอกระจกบ้ามาบาดมือทำไมตอนนี้ว่ะ ฮือT T เจ็บง่า.. แม่จ๋ากลับมาทำแผลให้แก้วไวๆนะ" ฉันร้องครวญครางด้วยความเจ็บทรวงก่อนจะหันไปพูดแล้วยิ้มกับรูปนั้น

"เฮ้ออ นี้ก็บ่าย 3 แล้วนะ ทำไมแม่ยังไม่กลับมาว่ะ โทรตามดีกว่า"ฉันถอนหายใจออกมา ก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือแล้วกำลังจะ..

กริ้งงงงงงงงงง!! เสียงออดประตูเรียกฉันที่กำลังจะกดโทรหาผู้เป็นแม่ ฉันสะดุ้งสุดตัว(เพราะตกใจ)ก่อนจะเดินตรงไปเปิดประตูซึ่งฉันก็พบกับ...

"คุณบริสุทธิ์อยู่ไหม!!!!"เขาพูดตะโกนถามใส่หน้าฉัน โดยไม่สนใจคำถามนั้นแม้แต่น้อย มันทำให้ฉันได้แต่ อึ้ง..และอึ้ง

"ว่าไงครับ ตกลงคุณบริสุทธิ์อยู่มั้ย"

ผลั๊วะ!!!!! ฉันทนให้มันถามต่อไม่ไหว ต่อยหน้ามันไปทีหนึ่ง

'ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยยย ไอหอก-*-'

"โอ้ยยย! คุณต๋อยผมทำไมเนี่ย ผมถามถึงคนชื่อ 'บริสุทธิ์' ไม่ได้ถามว่าคุณเคยมี 'เซ็กซ์' รึเปล่า"

"เออ....ถ้างั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวปิดบ้านก่อนนะ ปัง!!!" ฉันพูดพร้อมปิดประตูใส่เขา เพื่อปกปิดความอายที่ก่อไว้-///-

"ไม่อยากฟังข่าวร้ายของครอบครัวคุณหน่อยเหรอ จริญญา.."เขาพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเลห์ ซึ่งมันทำให้ฉันต้องชะงัก ฉันค่อยๆเปิดประตูออก ก่อนจะถามเขาต่อว่า...

"ข่าวร้าย!?"

"ใช่ครับ ครอบครัวของคุณประสบอุบัติเหตุตายยกเล้า!!!!"

ผลักกกกก!!!!

"นายรู้ได้ไง ฮึก ฉันไม่เชื่อ ฮือ นายมีหลักฐานเหรอห๊ะ!!" ฉันถามเขาพร้อมกับเขย่าตัวเขาอย่างแรง แต่แทนที่เขาจะขอร้องให้ฉันหยุด เขากลับผลักฉันให้ล้มทับไปกับพื้นก่อนจะชักปืนมาจ่อหัวฉัน แล้วพูดต่อว่า...

"หึ งั้นผมจะบอกอะไรอย่างหนึ่งให้นะครับ ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ ก็ในเมื่อผมสั่งฆ่าพวกมันเอง!!!"

"นายยมันนน"ฉันเม้นปากอย่างหนักด้วยความแค้นที่มาทำกับครอบครัวฉัน ก่อนจะเห็นว่าเขาเริ่มเผลอฉันจึงรีบหนีโดยเร็ว แต่ก็ไม่พ้นเงื้อมมือเขา เขากระชากแขนฉันโดยเร็ว

"อย่าคิดว่าจะรอดนะ หึ หึ"

ปัง!!!

บท 2

สารบัญ