ไฮสคูล ไอดอล[EXO-fic]

ห้องพยาบาล//"นายไม่เป็นอะไรแน่นะ" นานาถามลู่หานขณะกำลังทายาให้เค้า"ช้านไม่เป็นไร แค่นี้เอง" ลู่หานยืนยันให้นานาสบายใจ พวกเค้าให้ลู่หานนอนพัก ประคบเย็นที่เข่าของเขาที่กระแทกกับพื้นอย่างแรง "ถ้าลู่หานอาการดีขึ้น นายก็พาเค้ากลับไปพักที่หอซะ ไม่ต้องเข้าเรียนบ่ายก็ได้ เดี๋ยวช้านบอกอาจารย์ให้" นานาสั่งเทา"แล้วเธอจะไปไหน" เทาถาม"ช้านก็จะไปเรียนน่ะสิ" นานาตอบปัดแล้วก็เดินออกไป แต่เธอไม่ได้ไปห้องเรียน เธอมุ่งหน้าไปยังห้องชมรมห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นที่รวมตัวกันของกลุ่มหนุ่มหน้าใส
ห้องชมรม//"5555 ช้าน ล่ะสะใจตอนที่มัน หน้าทิ่มจริงๆ ล้มไม่เป็นท่า" เซฮุนพูดขึ้น ขณะที่ทุกคนก็หัวเราะแบบสะใจ ยกเว้นชานยอลที่เฉยกับเรื่องที่พวกเค้ากำลังจับกลุ่มนินทา
"สะใจมากใช่มั้ย ที่ทำกับเพื่อนช้านแบบนั้น" เสียงหนึ่งดังขึ้น แน่นอนไม่ใช่เสียงของสมาชิกแก๊งคนใดคนหนึ่งแน่นอน เพราะว่าเสียงนั้นเป็นเสียง ผู้หญิงทุกคนหันไปทางต้นเสียง ทางประตูห้องที่เปิดไว้อยู่ก่อนแล้ว
"นานา" ชานยอลตกใจ เมื่อเห็นนานายืนท่าทางเอาเรื่องอยู่ตรงนั้น
นานาค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆกับพวกเขา"ช้านถามว่า...สะใจมากใช่มั้ย!!!" เธอกระแทกเสียงขณะมองหน้าจงอิน
"พวกช้านไม่ได้ ทำอะไรเลยนะ เพื่อนเธอเค้าล้มไปเอง"เซฮุนพูดแก้ตัว ในขณะที่ ทุกคนเงียบ"ช้านเหมือนคนตาบอด รึไงกัน" นานาพูด"เธออย่ามาโทษพวกช้านถ้าเธอไม่มีพยานและหลักฐาน เพื่อนเธอซุ่มซ่าม งุ่มง่ามล้มเอง " มินซอกย้ำจุดยืนให้แก่พรรคพวกว่าไม่ได้ทำให้ลู่หานล้ม
"แล้วนายล่ะ จะแก้ตัวว่ายังไง จงอิน!!" นานายิงคำถามไปที่จงอินพร้อมกับสายตาเด็ดเดี่ยว"ใช่ ช้านเป็นคนทำเอง แล้วไง" จงอินยอมรับ เพื่อนๆทุกคนพากันสะกิดเขาว่ายอมรับทำไม นานาเองก็ต้องการคำนั้นจากปากจงอิน เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าจงอินทำ"นายมีเหตุผลอะไร ทำไมนายต้องทำร้ายเค้า"นานาขอทราบเหตุผล
"ช้านไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น แค่อยากทำก็ทำ"จงอินตอบหน้าตาเฉย ทำให้นานาโกรธมาก เธอกำหมัดทั้งสองข้างไว้แน่นเธอนิ่งอยู่พักนึง จงอินลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้วเดินมาใกล้ๆเธอ"โกรธแทนเพื่อนงั้นหรอ"จงอินถามกวนๆแต่ทันใดนั้นเอง นานา ต่อยเข้าที่หน้าจงอินอย่างจัง จนเขาล้มลงไปกองกับพื้น ทุกคนต่างพากันตกใจ รีบเข้าไปดูจงอินและประคองเขาขึ้นมา
"ย่าห์!!! นี่เธอกล้าดียังไง มาต่อยหน้าช้าน" จงอินถามด้วยความโมโห
"ก็กล้าดีพอๆ กับที่นายทำร้ายเพื่อนช้านนั่นแหละ ก่อนหน้านี้อย่านึกว่าช้านไม่รู้นะ ที่ลู่หานและเทาโดนทำโทษ ช้านโดนผู้หญิงของนายมาทำร้ายมันเป็นฝีมือนายน่ะ แค่นี้มันยังน้อยไป สำหรับคนอย่างนาย"นานาพูดออกมาด้วยความอัดอั้น"นานา เธอใจเย็นๆนะ ค่อยๆพูดกัน"ชานยอลพยายามทำให้สถานการณ์ลดระดับความรุนแรงลง
"ก็เอาเส้!! ความผิดช้านมันเยอะนักนี่ แล้วเธอจะเอายังไงกับช้านกันล่ะ" จงอินท้าทาย"อย่ามายุ่งกับพวกช้านอีก แล้วช้านจะคิดซะว่าเรื่องทั้งหมดไม่เคยเกิดขึ้น"นานารีบยื่นข้อเสนอทันที
"ไม่" จงอินปฏิเสธเสียงแข็งนานามองหน้าจงอินอย่างไม่เข้าใจว่าหมอนี่จะเอาอะไรกับพวกเธอกันนัก กันหนา "เพราะช้านเป็นเพื่อนกับเธอ"จงอินพูดขึ้น ทำให้นานาคิดได้ว่าเค้าเคยตกลงเป็นเพื่อนกับจงอินไปเมื่อเช้า เพื่อป้องกันความผิดของลู่หานไม่ให้ถึงหูอาจารย์"แต่ช้าน...ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับนายเลย"นานาหมดคำพูดแล้วเดินออกไปจากห้องอย่างไม่แยแส
"โถ่เว้ย!!!" จงอินสบถเสียงดังพลางเตะไปที่เก้าอีกด้วยความโมโห เพื่อนๆไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่มองหน้ากัน
" ช้านว่าถ้านาย อยากเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆ นายก็ต้องเป็นเพื่อนกับลู่หานและเทาด้วย เพราะพวกเค้าสนิทกันมาก"ชานยอลพอจะเข้าใจสถานการณ์ เขาเลยแนะนำหนทางให้จงอิน"นายพูดบ้าอะไรออกมารู้ตัวรึป่าว"จงอินพูดเพราะรับไม่ได้กับสิ่งที่ชานยอลแนะนำ เพราะเขารู้สึกไม่ถูกชะตากับลู่หานและเทาตั้งแต่แรกแล้ว"ถ้านายเป็นเพื่อนกับพวกเค้าไม่ได้ นายก็ไม่มีวันได้เป็นเพื่อนกับเธอ" ชานยอลเสริมจงอินนิ่งแล้วคิดตามที่ชานยอลพูด
หลังเลิกเรียน//"นานา ทางนี้" เทาตะโกนเรียกนานา ขณะที่นานา กำลังจะเดินเข้าหอพัก"ลู่หานล่ะ เค้าเป็นยังไงบ้าง"นานาถามเทา"ลู่หานไม่เป็นไรมากแล้ว พักอยู่ในห้องน่ะ"เทารีบรายงานอาการทันที"แล้วนายเรียกช้าน มีอะไรรึป่าว"นานาสงสัย"เมื่อกี๊ จงอินกับพวกเดินมาหาลู่หานที่ห้อง"เทาเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ให้นานาฟัง"พวกนั้นมาทำอะไรพวกนายงั้นหรอ"นานาฉุนนิดๆ"ป่าวๆ พวกนั้นไม่ได้มาทำอะไรพวกช้าน แต่พวกเค้ามาเยี่ยม ดูอาการลู่หานน่ะ ส่วนจงอินก็ขอโทษที่เป็นต้นเหตุให้ลู่หาน บาดเจ็บครั้งนี้ เท่านั้นเอง"เทารีบอธิบายเพิ่มเติม"งั้นหรอ" นานาแปลกใจที่คนอยาก จงอินมาขอโทษลู่หาน แต่ก็ได้แต่สงสัยว่าจงอินจะเอายังไงกับพวกเธอต่อ"นายกลับห้องไปดูแลลู่หานเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน"นานาบอกเทา"เจอกันที่ไหน"เทาถามแปลกๆ"ก็เจอกันตรงนี้ ก่อนไปเรียนไง"นานาตอบแบบไม่ได้คิดอะไร"นี่เธอถึงกับลืมวัน ลืมคืนเลยหรอ พรุ่งนี้มันวันเสาร์นะ เป็นวันหยุดเรียนของพวกเราไง เธอดูพวกเค้าสิ สะพายกระเป๋าเก็บของกลับบ้านกันหมด แล้วพวกเราล่ะ จะเอายังไงกับวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ดี" เทาอธิบายพร้อมกับชี้ให้นานาดูสถานการณ์รอบๆตัว
นานาลืมไปสนิทว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุด แต่ที่จริงเธอเองก็ไม่รู้จะไปไหน เพราะบ้านเธอก็อยู่ตั้งเมืองจีน นานาได้แต่ยืนมองนักเรียนคนอื่นๆสะพายกระเป๋าเดินออกจากโรงเรียนไป แต่เธอนั้นไม่รู้จะไปไหน"วันหยุดพวกเราก็อยู่ที่นี่แหละ หรือว่าพวกนายอยากจะไปเที่ยงล่ะ?"นานาให้เทาเลือกทางเดินสำหรับวันหยุด"ช้านกับลู่หานก็ไม่รู้จะไปเที่ยวที่ไหนเหมือนเพราะพวกช้านไม่รู้จักสถานที่ใดๆที่เกาหลีเลย ถ้าเธอว่าอยู่ที่นี่ ก็คงตามนั้น"เทาอับจนหนทางจะไปเช่นกันพวกเขาเหมือนคนหลงทาง ไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้จักใคร ได้แต่ยืนๆงงมองคนอื่นสะพายกระเป๋าออกจากโรงเรียนไป
"ถ้าพวกเธอไม่รู้จะไปไหน ช้านอาสาพาพวกเธอไปเที่ยวเอง"เสียงทุ้มๆเสียงนึง ตะโกนมาจากทางด้านหลังของนานา"ประธาน"นานาเอ่ยเมื่อหันไปเห็นชานยอลเดินเข้ามาหาเธอและเทาพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร"นายจะพาพวกเราเที่ยวไหนล่ะ"เทารีบถามด้วยความสนใจในข้อเสนอ"ก็ะพาไปได้ทุกทึ่ ที่พวกนายอยากไป"ชานยอลตอบ"แต่พวกช้านไม่มีที่ที่อยากไปเป็นพิเศษหรอก เพราะพวกเราไม่ค่อยรู้จักแหล่งท่องเที่ยวซักเท่าไหร่"เทาพูดต่อ
"งั้นไปไร่ของคุณยายของแบคฮยอนดีมะ ที่นั่นอากาศดีมากๆ เหมาะกับการพักผ่อนในวันหยุด ช้านว่าพวกนายต้องชอบแน่ๆ"ชานยอลรีบเสนอสถานที่ ที่จริงๆแล้วเค้าตั้งใจจะมาชวนทั้งสามคนไปตั้งแต่แรกแต่ก็ลองเชิงด้วยการเสนอตัวเป็นไกด์ก่อน(แผนการนายแยบยลมาก หยอย)"หมายความว่าไง ไร่คุณยายของเเบคฮยอน มีคนอื่นไปด้วยนอกจากพวกเรางั้นหรอ"เทาถามด้วยความสงสัย"แหม ไปเที่ยวกันเยอะ สนุกดีออก ที่สำคัญ ได้เที่ยวฟรีด้วยนะ ว่าไงล่ะ สนใจรึป่าว" ชานยอลหลอกล่อ ด้วยของฟรี"ไม่ล่ะ พวกช้านจะอยู่ที่นี่ ในวันหยุดนี้ ช้านไม่อยากไปกับพวกนาย" นานารีบปฏิเสธ เพราะเธอรู้ดีว่านอกจากชานยอลและแบคฮยอน ก็คงต้องมี จงอินและพวกที่เหลือไปด้วยแน่ๆ "เฮ้ย!!! นานา วันหยุดทั้งทีอยู่ที่นี่มันน่าเบื่อนะ นักเรียนคนอื่นๆก็กลับบ้านกันหมด เผลอๆรูมเมทเธอเองก็คงจะกลับด้วยเหมือนกัน วังเวงนะอยู่คนเดียวน่ะ"ชานยอลหลอกล่อด้วยวิธีอื่น"ใช่ ช้านว่าเราไปเที่ยวกับชานยอลเถอะ บอกตามตรงนะ ช้านอยากไปเที่ยวในวันหยุดนี้ มากกว่าจะอยู่ที่นี่ซะอีก"เทารีบแสดงความคิดเห็นของเขา ซึ่งเข้าทางชานยอล"งั้นนายก็ไปสิ ช้านจะอยู่ที่นี่"นานายังยืนยันที่จะไม่ไป "ได้ไงกันล่ะ ถ้าเธอไม่ไปช้านจะทิ้งเธอไว้ที่นี่ได้ไง ไปก็ต้องไปด้วยกันดิ เถอะนะ นานา ไปเที่ยวกับชานยอลเถอะนะ นะ นะ" เทาออกอ้อนเหมือนเด็ก ด้วยความที่เขาอยากไปเที่ยวบวกกับความเป็นห่วงนานา ทำให้เขาลำบากใจมากๆ "ขอคิดดูก่อน"นานาตอบแบบให้ความหวังกับเทา"งั้นให้เวลาเธอคิด 3 นาที เพราะเราจะเดินทางกันวันนี้เลย"ชานยอลเร่งรัดนานาให้ตัดสินใจ"อะไรนะ นี่นาย..." นานาเหมือนถูกบีบบังคับอ้อมๆ เธอไม่ได้อยากไปเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เมื่อเธอเห็นท่าทางของเทา เธอก็ใจอ่อนบ้าง นานานิ่งคิดไปซักพัก"อืม ไปก็ไป" นานาตัดสินใจจะไป ทั้งเทาและชานยอลดีใจกับการตัดสินใจของนานามาก"นายก็บอกลู่หานด้วยละกัน ช้านจะเข้าไปเก็บของ"นานาบอกเทา"งั้นหกโมงเย็นเจอกันหน้าโรงเรียนนะ พวกช้านจะรอที่นั่น"ชานยอลบอกที่นัดหมายให้กับนานาและเทา ทุกคนก็แยกย้ายกันไปจัดเตรียมข้าวของ
ห้องพักลู่หานและเทา//"นานาจะไปงั้นหรอ"ลู่หานถามเทาด้วยความสงสัย "ใช่ นานาอยากไปเที่ยว ช้านเองก็ไม่อยากขัดเธออ่ะนะ เลยรีบมาเก็บของ นายเองก็รีบๆเก็บของเข้าเหอะ ยังไงก็ต้องตามนานาไป"เทาโกหก จริงแล้วคนที่อยากไปคือเขาเอง ไม่ใช่นานา และที่นานายอมไปก็เพราะเทาด้วยเช่นกัน
ลู่หานเก็บของอย่างไม่เข้าใจการตัดสินใจของนานา ส่วนเทานั้น เก็บของด้วยจิตใจที่เบิกบานเต็มที่
6 โมงเย็น หน้าโรงเรียน//"มากันแล้ว" ชานยอลบอกเพื่อนๆของเขาที่รอ นานา ลู่หานและเทา อยู่หน้าโรงเรียนอยู่ก่อนแล้วเทาเดินตรงมาหาพวกชานยอลด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสแบบดีใจสุดๆ นานาก็ช่วยพยุงลู่หานที่ยังเจ็บอยู่เล็กน้อยเดินตามเทามา"มากันแล้วก็ไปกันเลย กว่าจะถึงก็อีกนาน"แบคฮยอนเร่ง"เดี๋ยวเราจะขึ้นรถเมล์ตรงนี้ ไปจนถึงสถานนีรถไฟ แล้วเราจะนั่งรถไฟไปบ้านคุณยายของแบคฮยอนกันนะ"ชานยอลอธิบายแผนการเดินทางให้ทุกคนทราบ ซักพักรถเมล์สายที่จะไปสถานีรถไฟก็มา ทั้ง 9 คนพากันขึ้นรถ
สถานีรถไฟ///"ไปกันเถอะ ได้ตั๋วมาแล้ว"ชานยอลวิ่งกลับมาจากการซื้อตั๋วรถไฟ หลังจากที่มาถึงสถานีรถไฟ ยืนรอซักพักรถไฟก็มา ทุกคนต่างพากันขึ้นรถ หาที่นั่งของตัวเอง แน่นอน นานาเลือกที่จะนั่งกลับลู่หาน ส่วนเทานั้นนั่งกับชานยอล แบคฮยอนนั่งกับคยองซู มินซอกนั่งกับเซฮุน ส่วนจงอินเค้าเลือกที่จะนั่งคนเดียว
"นี่ นานากับลู่หานเค้าเป็นอะไรกัน ทำไมสองคนนี้ดูเป็นห่วงเป็นใยกันเป็นพิเศษ"ชานยอลเริ่มปฏิบัติการ หลอกถามข้อมูลต่างๆจากเทาผู้ไร้เดียงสา"พวกเราทั้งสามคนโตมาด้วยกัน พวกเราสนิทกันมาก เหมือนพี่น้องกันจริงๆเลยล่ะ นานากับลู่หานไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่านี้หรอก พวกเราดูแลเป็นห่วงซึ่งกันและกันแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว ไม่มีอะไรมากกว่านั้น"เทารีบแถลงไข"งั้นหรอ แล้ว...ทำไมพวกนายถึงย้ายมาเรียนที่นี่ล่ะ"ชานยอลถามต่อ"เอิ่ม..เรามีปัญหากับโรงเรียนเดิมน่ะ เลยย้ายมา"เทาตอบแบบปัดเพราะเหตุผลที่แท้จริงไม่ใช่แบบนั้นเลย"มีปัญหากับโรงเรียนเดิม ถึงกับย้ายมาเรียนอีกประเทศนึงเลยหรอ"ชานยอลไม่อยากจะเชื่อเหตุผลของเทาเลย"อืม!!" เทาไม่อธิบายไรเพิ่ม ทิ้งไว้ให้ชานยอลคิดเอง"แล้ว พ่อแม่พวกนาย ทำงานไรกัน"ชานยอลถามต่อ"ก็ธุรกิจส่วนตัวน่ะ"เทาตอบแบบขอไปที"พวกนายบอกว่าโตมาด้วยกัน แต่ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆแล้วมันยังไงกันล่ะ"ชานยอลยังสงสัย"ก็พ่อแม่ของพวกเราทำงานด้วยกันยังไงล่ะ พวกเราเลยรู้จักกันและสนิทสนมกัน"เทาตอบแบบไม่สะดุดแต่ชานยอลก็ยังมองว่าพวกเค้ามีปริศนามากมายซ่อนอยู่อีก แต่เค้าก็ได้แต่ครุ่นคิดอยู่ในหัว เพราะถ้าจะถามเทามากกว่านี้ เกรงว่า เทาจะไม่ไว้ใจเขา
ขณะที่รถไฟวิ่งไปเรื่อย บางคนก็หลับบ้าง บางคนก็ฟังเพลง บางคนก็เล่นเกมส์มือถือ มีแต่จงอินที่เอาแต่นั่งมองนานากับลู่หานอย่างเงียบๆจากที่นั่งแถวเดียวกันแต่คนละฝั่ง เขาได้แต่คิดว่าจะทำยังไงให้ความสัมพันธ์ของเขาและนานาเป็นไปด้วยดี เพราะนานาเป็นผู้หญิงคนแรก ที่ทำให้จงอินเสียหน้าหลายต่อหลายครั้ง เป็นผู้หญิงที่มีความลึกลับ น่าค้นหา ทำให้เขาสนใจในตัวเธอและอยากทำความรู้จักเธอมากกว่านี้...