ไฮสคูล ไอดอล[EXO-fic]

ห้องพยาบาล//
"นายไม่เป็นอะไรแน่นะ" นานาถามลู่หานขณะกำลังทายาให้เค้า
"ช้านไม่เป็นไร แค่นี้เอง" ลู่หานยืนยันให้นานาสบายใจ
พวกเค้าให้ลู่หานนอนพัก ประคบเย็นที่เข่าของเขาที่กระแทกกับพื้นอย่างแรง
"ถ้าลู่หานอาการดีขึ้น นายก็พาเค้ากลับไปพักที่หอซะ ไม่ต้องเข้าเรียนบ่ายก็ได้ เดี๋ยวช้านบอกอาจารย์ให้" นานาสั่งเทา
"แล้วเธอจะไปไหน" เทาถาม
"ช้านก็จะไปเรียนน่ะสิ" นานาตอบปัดแล้วก็เดินออกไป แต่เธอไม่ได้ไปห้องเรียน เธอมุ่งหน้าไปยังห้องชมรมห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นที่รวมตัวกันของกลุ่มหนุ่มหน้าใส

ห้องชมรม//
"5555 ช้าน ล่ะสะใจตอนที่มัน หน้าทิ่มจริงๆ ล้มไม่เป็นท่า" เซฮุนพูดขึ้น ขณะที่ทุกคนก็หัวเราะแบบสะใจ ยกเว้นชานยอลที่เฉยกับเรื่องที่พวกเค้ากำลังจับกลุ่มนินทา

"สะใจมากใช่มั้ย ที่ทำกับเพื่อนช้านแบบนั้น" เสียงหนึ่งดังขึ้น แน่นอนไม่ใช่เสียงของสมาชิกแก๊งคนใดคนหนึ่งแน่นอน เพราะว่าเสียงนั้นเป็นเสียง ผู้หญิง
ทุกคนหันไปทางต้นเสียง ทางประตูห้องที่เปิดไว้อยู่ก่อนแล้ว

"นานา" ชานยอลตกใจ เมื่อเห็นนานายืนท่าทางเอาเรื่องอยู่ตรงนั้น

นานาค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆกับพวกเขา
"ช้านถามว่า...สะใจมากใช่มั้ย!!!" เธอกระแทกเสียงขณะมองหน้าจงอิน

"พวกช้านไม่ได้ ทำอะไรเลยนะ เพื่อนเธอเค้าล้มไปเอง"เซฮุนพูดแก้ตัว ในขณะที่ ทุกคนเงียบ
"ช้านเหมือนคนตาบอด รึไงกัน" นานาพูด
"เธออย่ามาโทษพวกช้านถ้าเธอไม่มีพยานและหลักฐาน เพื่อนเธอซุ่มซ่าม งุ่มง่ามล้มเอง " มินซอกย้ำจุดยืนให้แก่พรรคพวกว่าไม่ได้ทำให้ลู่หานล้ม

"แล้วนายล่ะ จะแก้ตัวว่ายังไง จงอิน!!" นานายิงคำถามไปที่จงอินพร้อมกับสายตาเด็ดเดี่ยว
"ใช่ ช้านเป็นคนทำเอง แล้วไง" จงอินยอมรับ เพื่อนๆทุกคนพากันสะกิดเขาว่า
ยอมรับทำไม นานาเองก็ต้องการคำนั้นจากปากจงอิน เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าจงอินทำ
"นายมีเหตุผลอะไร ทำไมนายต้องทำร้ายเค้า"นานาขอทราบเหตุผล

"ช้านไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น แค่อยากทำก็ทำ"จงอินตอบหน้าตาเฉย ทำให้นานาโกรธมาก เธอกำหมัดทั้งสองข้างไว้แน่น
เธอนิ่งอยู่พักนึง จงอินลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้วเดินมาใกล้ๆเธอ
"โกรธแทนเพื่อนงั้นหรอ"จงอินถามกวนๆ
แต่ทันใดนั้นเอง นานา ต่อยเข้าที่หน้าจงอินอย่างจัง จนเขาล้มลงไปกองกับพื้น ทุกคนต่างพากันตกใจ รีบเข้าไปดูจงอินและประคองเขาขึ้นมา

"ย่าห์!!! นี่เธอกล้าดียังไง มาต่อยหน้าช้าน" จงอินถามด้วยความโมโห

"ก็กล้าดีพอๆ กับที่นายทำร้ายเพื่อนช้านนั่นแหละ ก่อนหน้านี้อย่านึกว่าช้านไม่รู้นะ ที่ลู่หานและเทาโดนทำโทษ ช้านโดนผู้หญิงของนายมาทำร้ายมันเป็นฝีมือนายน่ะ แค่นี้มันยังน้อยไป สำหรับคนอย่างนาย"นานาพูดออกมาด้วยความอัดอั้น
"นานา เธอใจเย็นๆนะ ค่อยๆพูดกัน"ชานยอลพยายามทำให้สถานการณ์ลดระดับความรุนแรงลง

"ก็เอาเส้!! ความผิดช้านมันเยอะนักนี่ แล้วเธอจะเอายังไงกับช้านกันล่ะ" จงอินท้าทาย
"อย่ามายุ่งกับพวกช้านอีก แล้วช้านจะคิดซะว่าเรื่องทั้งหมดไม่เคยเกิดขึ้น"นานารีบยื่นข้อเสนอทันที

"ไม่" จงอินปฏิเสธเสียงแข็ง
นานามองหน้าจงอินอย่างไม่เข้าใจว่าหมอนี่จะเอาอะไรกับพวกเธอกันนัก กันหนา
"เพราะช้านเป็นเพื่อนกับเธอ"จงอินพูดขึ้น ทำให้นานาคิดได้ว่าเค้าเคยตกลงเป็นเพื่อนกับจงอินไปเมื่อเช้า เพื่อป้องกันความผิดของลู่หานไม่ให้ถึงหูอาจารย์
"แต่ช้าน...ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับนายเลย"นานาหมดคำพูดแล้วเดินออกไปจากห้องอย่างไม่แยแส

"โถ่เว้ย!!!" จงอินสบถเสียงดังพลางเตะไปที่เก้าอีกด้วยความโมโห เพื่อนๆไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่มองหน้ากัน

" ช้านว่าถ้านาย อยากเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆ นายก็ต้องเป็นเพื่อนกับลู่หานและเทาด้วย เพราะพวกเค้าสนิทกันมาก"ชานยอลพอจะเข้าใจสถานการณ์ เขาเลยแนะนำหนทางให้จงอิน
"นายพูดบ้าอะไรออกมารู้ตัวรึป่าว"จงอินพูดเพราะรับไม่ได้กับสิ่งที่ชานยอลแนะนำ เพราะเขารู้สึกไม่ถูกชะตากับลู่หานและเทาตั้งแต่แรกแล้ว
"ถ้านายเป็นเพื่อนกับพวกเค้าไม่ได้ นายก็ไม่มีวันได้เป็นเพื่อนกับเธอ" ชานยอลเสริม
จงอินนิ่งแล้วคิดตามที่ชานยอลพูด

หลังเลิกเรียน//
"นานา ทางนี้" เทาตะโกนเรียกนานา ขณะที่นานา กำลังจะเดินเข้าหอพัก
"ลู่หานล่ะ เค้าเป็นยังไงบ้าง"นานาถามเทา
"ลู่หานไม่เป็นไรมากแล้ว พักอยู่ในห้องน่ะ"เทารีบรายงานอาการทันที
"แล้วนายเรียกช้าน มีอะไรรึป่าว"นานาสงสัย
"เมื่อกี๊ จงอินกับพวกเดินมาหาลู่หานที่ห้อง"เทาเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ให้นานาฟัง
"พวกนั้นมาทำอะไรพวกนายงั้นหรอ"นานาฉุนนิดๆ
"ป่าวๆ พวกนั้นไม่ได้มาทำอะไรพวกช้าน แต่พวกเค้ามาเยี่ยม ดูอาการลู่หานน่ะ ส่วนจงอินก็ขอโทษที่เป็นต้นเหตุให้ลู่หาน บาดเจ็บครั้งนี้ เท่านั้นเอง"เทารีบอธิบายเพิ่มเติม
"งั้นหรอ" นานาแปลกใจที่คนอยาก จงอินมาขอโทษลู่หาน แต่ก็ได้แต่สงสัยว่าจงอินจะเอายังไงกับพวกเธอต่อ
"นายกลับห้องไปดูแลลู่หานเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน"นานาบอกเทา
"เจอกันที่ไหน"เทาถามแปลกๆ
"ก็เจอกันตรงนี้ ก่อนไปเรียนไง"นานาตอบแบบไม่ได้คิดอะไร
"นี่เธอถึงกับลืมวัน ลืมคืนเลยหรอ พรุ่งนี้มันวันเสาร์นะ เป็นวันหยุดเรียนของพวกเราไง เธอดูพวกเค้าสิ สะพายกระเป๋าเก็บของกลับบ้านกันหมด แล้วพวกเราล่ะ จะเอายังไงกับวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ดี" เทาอธิบายพร้อมกับชี้ให้นานาดูสถานการณ์รอบๆตัว

นานาลืมไปสนิทว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุด แต่ที่จริงเธอเองก็ไม่รู้จะไปไหน เพราะบ้านเธอก็อยู่ตั้งเมืองจีน นานาได้แต่ยืนมองนักเรียนคนอื่นๆสะพายกระเป๋าเดินออกจากโรงเรียนไป แต่เธอนั้นไม่รู้จะไปไหน
"วันหยุดพวกเราก็อยู่ที่นี่แหละ หรือว่าพวกนายอยากจะไปเที่ยงล่ะ?"นานาให้เทาเลือกทางเดินสำหรับวันหยุด
"ช้านกับลู่หานก็ไม่รู้จะไปเที่ยวที่ไหนเหมือนเพราะพวกช้านไม่รู้จักสถานที่ใดๆที่เกาหลีเลย ถ้าเธอว่าอยู่ที่นี่ ก็คงตามนั้น"เทาอับจนหนทางจะไปเช่นกัน
พวกเขาเหมือนคนหลงทาง ไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้จักใคร ได้แต่ยืนๆงงมองคนอื่นสะพายกระเป๋าออกจากโรงเรียนไป

"ถ้าพวกเธอไม่รู้จะไปไหน ช้านอาสาพาพวกเธอไปเที่ยวเอง"เสียงทุ้มๆเสียงนึง ตะโกนมาจากทางด้านหลังของนานา
"ประธาน"นานาเอ่ยเมื่อหันไปเห็นชานยอลเดินเข้ามาหาเธอและเทาพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร
"นายจะพาพวกเราเที่ยวไหนล่ะ"เทารีบถามด้วยความสนใจในข้อเสนอ
"ก็ะพาไปได้ทุกทึ่ ที่พวกนายอยากไป"ชานยอลตอบ
"แต่พวกช้านไม่มีที่ที่อยากไปเป็นพิเศษหรอก เพราะพวกเราไม่ค่อยรู้จักแหล่งท่องเที่ยวซักเท่าไหร่"เทาพูดต่อ

"งั้นไปไร่ของคุณยายของแบคฮยอนดีมะ ที่นั่นอากาศดีมากๆ เหมาะกับการพักผ่อนในวันหยุด ช้านว่าพวกนายต้องชอบแน่ๆ"ชานยอลรีบเสนอสถานที่ ที่จริงๆแล้วเค้าตั้งใจจะมาชวนทั้งสามคนไปตั้งแต่แรกแต่ก็ลองเชิงด้วยการเสนอตัวเป็นไกด์ก่อน(แผนการนายแยบยลมาก หยอย)
"หมายความว่าไง ไร่คุณยายของเเบคฮยอน มีคนอื่นไปด้วยนอกจากพวกเรางั้นหรอ"เทาถามด้วยความสงสัย
"แหม ไปเที่ยวกันเยอะ สนุกดีออก ที่สำคัญ ได้เที่ยวฟรีด้วยนะ ว่าไงล่ะ สนใจรึป่าว" ชานยอลหลอกล่อ ด้วยของฟรี
"ไม่ล่ะ พวกช้านจะอยู่ที่นี่ ในวันหยุดนี้ ช้านไม่อยากไปกับพวกนาย" นานารีบปฏิเสธ เพราะเธอรู้ดีว่านอกจากชานยอลและแบคฮยอน ก็คงต้องมี จงอินและพวกที่เหลือไปด้วยแน่ๆ
"เฮ้ย!!! นานา วันหยุดทั้งทีอยู่ที่นี่มันน่าเบื่อนะ นักเรียนคนอื่นๆก็กลับบ้านกันหมด เผลอๆรูมเมทเธอเองก็คงจะกลับด้วยเหมือนกัน วังเวงนะอยู่คนเดียวน่ะ"ชานยอลหลอกล่อด้วยวิธีอื่น
"ใช่ ช้านว่าเราไปเที่ยวกับชานยอลเถอะ บอกตามตรงนะ ช้านอยากไปเที่ยวในวันหยุดนี้ มากกว่าจะอยู่ที่นี่ซะอีก"เทารีบแสดงความคิดเห็นของเขา ซึ่งเข้าทางชานยอล
"งั้นนายก็ไปสิ ช้านจะอยู่ที่นี่"นานายังยืนยันที่จะไม่ไป
"ได้ไงกันล่ะ ถ้าเธอไม่ไปช้านจะทิ้งเธอไว้ที่นี่ได้ไง ไปก็ต้องไปด้วยกันดิ เถอะนะ นานา ไปเที่ยวกับชานยอลเถอะนะ นะ นะ" เทาออกอ้อนเหมือนเด็ก ด้วยความที่เขาอยากไปเที่ยวบวกกับความเป็นห่วงนานา ทำให้เขาลำบากใจมากๆ
"ขอคิดดูก่อน"นานาตอบแบบให้ความหวังกับเทา
"งั้นให้เวลาเธอคิด 3 นาที เพราะเราจะเดินทางกันวันนี้เลย"ชานยอลเร่งรัดนานาให้ตัดสินใจ
"อะไรนะ นี่นาย..." นานาเหมือนถูกบีบบังคับอ้อมๆ เธอไม่ได้อยากไปเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เมื่อเธอเห็นท่าทางของเทา เธอก็ใจอ่อนบ้าง นานานิ่งคิดไปซักพัก
"อืม ไปก็ไป" นานาตัดสินใจจะไป ทั้งเทาและชานยอลดีใจกับการตัดสินใจของนานามาก
"นายก็บอกลู่หานด้วยละกัน ช้านจะเข้าไปเก็บของ"นานาบอกเทา
"งั้นหกโมงเย็นเจอกันหน้าโรงเรียนนะ พวกช้านจะรอที่นั่น"ชานยอลบอกที่นัดหมายให้กับนานาและเทา ทุกคนก็แยกย้ายกันไปจัดเตรียมข้าวของ

ห้องพักลู่หานและเทา//
"นานาจะไปงั้นหรอ"ลู่หานถามเทาด้วยความสงสัย
"ใช่ นานาอยากไปเที่ยว ช้านเองก็ไม่อยากขัดเธออ่ะนะ เลยรีบมาเก็บของ นายเองก็รีบๆเก็บของเข้าเหอะ ยังไงก็ต้องตามนานาไป"เทาโกหก จริงแล้วคนที่อยากไปคือเขาเอง ไม่ใช่นานา และที่นานายอมไปก็เพราะเทาด้วยเช่นกัน

ลู่หานเก็บของอย่างไม่เข้าใจการตัดสินใจของนานา ส่วนเทานั้น เก็บของด้วยจิตใจที่เบิกบานเต็มที่

6 โมงเย็น หน้าโรงเรียน//
"มากันแล้ว" ชานยอลบอกเพื่อนๆของเขาที่รอ นานา ลู่หานและเทา อยู่หน้าโรงเรียนอยู่ก่อนแล้ว
เทาเดินตรงมาหาพวกชานยอลด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสแบบดีใจสุดๆ นานาก็ช่วยพยุงลู่หานที่ยังเจ็บอยู่เล็กน้อยเดินตามเทามา
"มากันแล้วก็ไปกันเลย กว่าจะถึงก็อีกนาน"แบคฮยอนเร่ง
"เดี๋ยวเราจะขึ้นรถเมล์ตรงนี้ ไปจนถึงสถานนีรถไฟ แล้วเราจะนั่งรถไฟไปบ้านคุณยายของแบคฮยอนกันนะ"ชานยอลอธิบายแผนการเดินทางให้ทุกคนทราบ ซักพักรถเมล์สายที่จะไปสถานีรถไฟก็มา ทั้ง 9 คนพากันขึ้นรถ

สถานีรถไฟ///
"ไปกันเถอะ ได้ตั๋วมาแล้ว"ชานยอลวิ่งกลับมาจากการซื้อตั๋วรถไฟ หลังจากที่มาถึงสถานีรถไฟ ยืนรอซักพักรถไฟก็มา ทุกคนต่างพากันขึ้นรถ หาที่นั่งของตัวเอง แน่นอน นานาเลือกที่จะนั่งกลับลู่หาน ส่วนเทานั้นนั่งกับชานยอล แบคฮยอนนั่งกับคยองซู มินซอกนั่งกับเซฮุน ส่วนจงอินเค้าเลือกที่จะนั่งคนเดียว

"นี่ นานากับลู่หานเค้าเป็นอะไรกัน ทำไมสองคนนี้ดูเป็นห่วงเป็นใยกันเป็นพิเศษ"ชานยอลเริ่มปฏิบัติการ หลอกถามข้อมูลต่างๆจากเทาผู้ไร้เดียงสา
"พวกเราทั้งสามคนโตมาด้วยกัน พวกเราสนิทกันมาก เหมือนพี่น้องกันจริงๆเลยล่ะ นานากับลู่หานไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่านี้หรอก พวกเราดูแลเป็นห่วงซึ่งกันและกันแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว ไม่มีอะไรมากกว่านั้น"เทารีบแถลงไข
"งั้นหรอ แล้ว...ทำไมพวกนายถึงย้ายมาเรียนที่นี่ล่ะ"ชานยอลถามต่อ
"เอิ่ม..เรามีปัญหากับโรงเรียนเดิมน่ะ เลยย้ายมา"เทาตอบแบบปัดเพราะเหตุผลที่แท้จริงไม่ใช่แบบนั้นเลย
"มีปัญหากับโรงเรียนเดิม ถึงกับย้ายมาเรียนอีกประเทศนึงเลยหรอ"ชานยอลไม่อยากจะเชื่อเหตุผลของเทาเลย
"อืม!!" เทาไม่อธิบายไรเพิ่ม ทิ้งไว้ให้ชานยอลคิดเอง
"แล้ว พ่อแม่พวกนาย ทำงานไรกัน"ชานยอลถามต่อ
"ก็ธุรกิจส่วนตัวน่ะ"เทาตอบแบบขอไปที
"พวกนายบอกว่าโตมาด้วยกัน แต่ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆแล้วมันยังไงกันล่ะ"ชานยอลยังสงสัย
"ก็พ่อแม่ของพวกเราทำงานด้วยกันยังไงล่ะ พวกเราเลยรู้จักกันและสนิทสนมกัน"เทาตอบแบบไม่สะดุด
แต่ชานยอลก็ยังมองว่าพวกเค้ามีปริศนามากมายซ่อนอยู่อีก แต่เค้าก็ได้แต่ครุ่นคิดอยู่ในหัว เพราะถ้าจะถามเทามากกว่านี้ เกรงว่า เทาจะไม่ไว้ใจเขา

ขณะที่รถไฟวิ่งไปเรื่อย บางคนก็หลับบ้าง บางคนก็ฟังเพลง บางคนก็เล่นเกมส์มือถือ มีแต่จงอินที่เอาแต่นั่งมองนานากับลู่หานอย่างเงียบๆจากที่นั่งแถวเดียวกันแต่คนละฝั่ง เขาได้แต่คิดว่าจะทำยังไงให้ความสัมพันธ์ของเขาและนานาเป็นไปด้วยดี เพราะนานาเป็นผู้หญิงคนแรก ที่ทำให้จงอินเสียหน้าหลายต่อหลายครั้ง เป็นผู้หญิงที่มีความลึกลับ น่าค้นหา ทำให้เขาสนใจในตัวเธอและอยากทำความรู้จักเธอมากกว่านี้...