[fic exo] hunhan - lucky my love รักจนได้นายชานม

[Chanyeol part]
         "นี่เเบ็คยอน..ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงหรอ" ผมถามรางบางที่ช่วงนี้เอาเเต่ซึมเศร้า
         "เรื่องอะไร...เรื่องดีโอหรอ เรราไม่ได้เป็นอะไรกันเค้าเเค่เป็นที่ปรึกษาเฉย" 
         "ไม่ใช่ๆเรื่องนั้นน่ะ...เรื่องที่เเบ็คยอนร้องไห้" 
         "ฉันก็เเค่น้ำตาไหลเองก็เท่านั้น"
         "โกหกไม่เก่งเลยน่ะครับคนดี จุ๊บ >3<" ผมแกล้งจุ๊บที่หน้าผากของคนตัวเล็กเล่น
         "...ฉันไม่อยากเล่าน่ะ.." แปลกที่คนตัวเล็กไม่ได้ขัดขืนสักนิด
         "ทำไมล่ะ ?"
         "ก็บอกว่าไม่อยากเล่าไงล่ะ ออกไป !"
         "นี่นายจะมาไล่ฉันออกไไม่ได้น่ะนี่ก็ห้องของฉัน" ผมเถียงกลับ
         "ถ้านายไม่ออกฉันออกเอง !" ว่าจบคนตัวเล็กก็เดินดุ่มๆไปที่หน้าประตู ผมรีบวิ่งไปขว้าข้อมือขาวนั่น 
         "นี่ ! ฉันก็เเค่เป็นห่วงน่ะ นายจะมาหงุดหงิดใส่ฉันทำไม"
         "........"
         "ฉันเเค่อยากรู้เพื่อจะช่วยอะไรได้"
         "นายช่วยอะไรฉันไม่ได้หรอก ชานยอล..นายมัน...นายมัน..ฮื้อ..บ้าที่สุด" ร่างบางทรุดตัวนั่งลงกับพื้นร้องห่มร้องไห้   ฉันก็เเค่อยากรู้ไม่ได้อยากให้นายร้องไห้เเบบนี้
         "นี่เเบ็คยอน..ฉันขอโทษฉันจะไม่ถามนายอีกเเล้ว อย่าร้องไห้น่ะ ขอร้อง"
         "ทำไมนายถึงไม่อยากให้ฉันร้องไห้ล่ะ ฮื่อ ฮึ้ก.."
         "เพราะน้ำตาของนายน่ะทำให้เฉันเจ็บปวดมากเลยน่ะ"
         "หมายความว่าไง?"
         "ฉัน..ฉันชอบนายน่ะเเบ็คยอน" ผมพูดออกไปโดยไม่คิดก่อนสักนิด 
         "...นายชอบฉัน..." ร่างบางหันนิ้มมือเรียวขาวชี้ที่ใบหน้าตัวเองอย่างตกตะลึง 
         "อื้อ..เพราะฉะนันอย่าร้องน่ะครับคนเก่ง" 
         "ชานยอล..." ผมช้อนร่างบางขึ้นมาอยู่ในอกเเข็งแกร่งของผมก่อนจะวางตังลงที่เตียง  มองดูใบหน้าเนียนสวยที่เลอะคราบน้ำตา ผมเกลี้ยน้ำตาบนแก้มใสๆของเเบ็คยอนที่ตอนนี้เริ่มขึ้นสีเป็นสีชมพูแล้ว น่ารักจริงเลยหมาน้อย  เเบ็คยอนก็ดูจะยังอึ้งไม่หายกับคำสารภาพของผม เเต่ผมอดใจไม่ไหวแล้วไม่อยากให้เเบ็คยอนหลุดมือไปเป็นของใครยิ่งสวยๆเเบบนี้น่ะ -^- ยอลขอเถอะ   
ร่างเล็กที่ตอนนี้ท่าทางจะเขินหันหน้าหนีผมไม่กล้าสบตา
        "เขินทำไมครับ...เป็นของยอลน่ะ" ผมกระซิบที่ข้างหูคนตัวเล็กเล่น ค่อยๆเลียใบหูเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านทางอารมณ์ คนตัวเล็กได้เเต่หันหนีเพื่อความเขิน เเต่ยังไม่วายครางออกมาเบาๆ ให้อีกคนพอใจ  
       "ยอลรักเเบ็คน่ะ.." ผมค่อยพรมจูบไปบนใบหน้าไล่มาเรื่อยๆจนมาหยุดที่ซอกคอขาวๆนั้น อ่า..-.,- น่าฟัดเป็นบ้า ผมแกะกระดุมเสื้อคนตัวเล็กออกก่อนจะค่อยๆพรมจูบไปบนเรือนร่างขาวนั้น
       "อื้อ..ชานยอล." ร่างบางยังคงครางเพราะความเสียวซ่าน  มือเริ่มจิกเข้าที่หมอน ความสั่นกระส่ายเริมแพร่เข้ามาปกคลุม   ผมปลดเข็มขัดคนตัวเล็กออก ตอนนี้เหลือเเต่ชั้นใน คนตัวเล็กก็ทำท่าเขินนักหนีบขาเอาไวไม่กล้าเเยกออก
       "อ้่าขาน่ะครับ.^_^" ผมพูดเบาๆ 
       "พอเถอะชานยอล..ฉันไม่ไหวเเล้ว" ร่างเล็กดันตัวผมออกก่อนจะลุกขึ้นยืนจับเเจงเสื้อมาใส่ให้เข้าที่ 
       "ทำไมอ่ะ..อารมณ์ค้างเลยเนี่ย" คนตัวเล็กไม่ตอบเเต่กลับเดินหนีออกห้องไป  ทิ้งผมให้เซ็งอยู๋ตรงนั้น โอ้ย ! อีกนิดเดียว เเบ็คยอนก็จะเป็นของผมเเล้วแท้ๆ T^T
 
[ฺBaekhyun part]
       ผมเดินหนีชานยอลออกมาจากห้องเพราะอะไรน่ะหรอ ก็มันกำลังจะ...-///- ไม่พูดเเล้ว งื้อ ผมไม่ยอมเสียตัวให้มันง่ายๆหรอก  ผมไม่ได้ชอบมันสักนิด เเต่เมื่อกี้ ใจผมกลับเต้นเเรง ร่างกายไม่ขัดขืนเพราะอะไรกัน   คนที่ผมรักน่ะ มันต้องเป็นเซฮุนสิ เพราะอะไรกันน่ะ...
       "อ้าว..เเบ็คยอนมาเดินเล่นหรอ" พี่ลู่หานทักผม
       "อ่อฮ่ะว่าเเต่พี่ลู่หานจะไปไหนหรอ.."
       "ไปซื้อชานมอ่ะไปด้วยกันไหม ?"
       "เอ่อ...คือว่า"
       "ไปด้วยกันเหอะน่ะ..พี่อยากมีเพื่อนคุย"
       "ครับก็ได้"
 
@ ร้านชานมเเสนอร่อย (ป้าเทยอน)
       "ป้าเทททยอนนนนนนนนนน" พี่ลู่หานลากเสียงยาวให้คนขายของได้ยิน ป้าแกดูจะตกใจนิดหน่อยที่เห็นพี่ลู่หาน เเต่ก็ยิ้มมาให้เเล้วก็หั่นไปทำชานมต่อ อ่า อีกแล้วคนเยอะเป็นบ้า อร่อยขนาดนั้นเลยหรอชานมเนี่ย ผมขยับฮูดให้ปิดบังใบหน้าของตนเอง กลัวแฟนคลับเห็นเดี๋ยวเรื่องใหญ่
       "เเบ็คยอนต้องรอนานหน่อยน่ะ..- -"
       "เอ่อ.ไม่เป็นไรครับ"
       "เฮ้อเบื่อจริงๆเลย เซฮุนอยากกินก็ไม่มาซื้อเอง ไอ้เด็กบ้าใช้คนอื่น - -* พูดเเล้วหงุดหงิด"
       "เอ่อ...พี่ครับผมถามอะไรหน่อยได้ไหม"
       "ได้สิๆ ทำไมจะไม่ได้ ^^"
       "พี่กับเซฮูนน่า เป็ยแฟนกันหรอครับ"
       "เฮ้ยๆ ไม่ใช่ๆ พี่กับเด็กนั่นน่ะเเค่เพื่อนกันอย่าเข้าใจผิดดิ"
       "แล้วทำไม...เซฮุนถึงจูบพี่ละครับ" 
       ".....นาย...เห็นหรอ"
       "เอ่อ...ขอโทษที่เสีนมารยาทเเอบมองน่ะครับ คือตอนนั้นผมจะเอาคุกกี้ไปให้เซฮุนเเล้วประตูห้องมันเปิดเเง้มๆอยู่ผมเลยถือวิสาสะดูเเล้วก็เห็น...พี่จูบกับเซฮุน...ขอโทษน่ะครับ" ผมก้มหัวขอโทษพี่ลู่หาน 
       "...ไม่เป็นไรหรอก.."  พี่ลู่หานเงียบไป สักพักพี่แกก็เดินไปต่อเเถวซื้อชานม  ผ่านไปประมาณ ยี่สิบนาทีพี่แกก็ถือชานมกลับมาสองแก้ว
       "นานมากเลยกว่าจะได้ ไปกันเถอะ อยู่เเถวเนี่ยเดี๋ยวคนอื่นเค้าจะรู้"
       "ครับๆ"  ผมรีบเดินตามพี่ลู่หานเข้าไปข้างในตึก SM ดีน่ะเนี่ยที่ร้านชานมอยู่ไม่ไกล เลยเดินกลับมาได้อย่างสบายๆ ช่วงนี้พวกเรากำลังดังด้วย ไปไหนมาไหนลำบากมากๆ  
      "นี่..เเบ็คยอนไปหาเซฮุนมั้ย คงจะอยู่ห้องนั้นแหละ?"
      "เอ่อจะดีหรอครับ"
      "ไปเหอะไม่เป็นไรหรอก..." ผมเดินตามพพี่ลูหานเข้าไปในห้องก็อย่างที่พูดเซฮุนกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่บนเตียง  พอเห็นลู่หานเซฮุนก็างเกมส์เเล้วรีบวิ่งมาหาทันที
      "อ้าวว..ฮยอง เป็นไงมาไงถึงมากับเสี่ยวลู่ได้ล่ะ" เซฮุนถามผม
      "อ่อ..พอดีไปซื้อชานมกับพี่เค้ามาอ่ะ พี่เค้าเลยชวนมา"
      "อ่อๆ เสี่ยวลู่ขอบคุณน่ะที่ซื้อชานมให้ พี่อ่ะน่ารักที่สุดเลย"อ่า..ภาพบาดใจอีกเเล้ว เซฮุนจุบที่แก้มขาวๆของพี่ลู่หาน
      "เซฮุน ! เห็นไหมเรามีเเขกน่ะ เเบ็คยอนก็นั่งอยู่เนี่เกรงใจเค้าบ้าง"
      "......"
      "ไม่เป็นไรเลย..คนกันเองทั้งนั้นเนอะๆ ฮยอง" เซฮุนพยักเพยิดมาทางผม
      "อื้ม..ไม่เป็นไรหรอกฮ่ะ ผมขอตัวน่ะ"
      "อ้าวไปแล้วหรอ..ยังคุยกันได้นิดเดียวอยู่เลย"  ผมโค้งไห้พี่ลู่หาน ส่วนเซฮุนก็โบกมือหย๋อยๆมาให้ ผมยิ้มให้ก่อนจะเดินกลับไปห้องของตัวเองเงียบๆ ชานยอลก็คงอยู่ในห้องนั่งฟังเพลงคนเดียว เเต่มันจะน่ารำคาญน้อยกว่าไหม ถ้าไอ้หย๋อยนี่มันจะเเหกปากเเร็ปทำไมบ่อยจัง...น่ารำคาญ ผมคิดในใจ 
      "อ้าวมาเเล้วหรอครับ มาต่อกันเถอะ" 
      "ไอ้บ้า...พูดอะไรอย่างนั้น -.,-"  ผมไม่สนใจอีกคน หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้ามห้องน้ำไปเงียบๆ หลังจากอาบน้ำเสร็จสรรพ ผมก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ส่วนชานยอลก็เดินไปอาบน้ำต่อ  สักพักผมก็รู้สึกเหมือนเตียงมันยุบลงไป   มีมือใหญ่ๆโอบเอวผมมาจากทางด้านหลัง 
      "ชานยอลทำไรเนี่ยปล่อยเลยน่ะ" ผมพยายามแกะมือออก เเต่คนตัวใหญ่ยิ่งรัดผมมากขึ้น
      "วันนี้ยอลจะนอนกับเเบ็ค"
      "ไอ้บ้าพูดอะไรน่าเกลียด -////-"
      "น่าเกลียดเเล้วรักไหมล่ะ ?" 
      "ไม่ !"
      "อะจริงหรอ ฮื้มหอมจัง ตัวก็นิ่ม" ร่างสูงเริ่มลวนลามผมเเล้ว มือนั้นน่ะอยู่สุขๆหน่อยได้ไหม ไม่ต้องล้วงเข้ามาใต้เสื้อ -.,-
      "ชานยอลล่อยเลยน่ะ..ไม่งั้นฉันจะ"
      "จะอะไรครับ..ที่รัก" อึ้ย..ไอ้เด็กนั้นมันเลียใบหูผมอีกเเล้ว
      "จะ..จะเจื้อนไข่นาย"
      "แหม่ๆ...อยากจับก็ไม่บอกเดี๋ยวให้จับ"
      "ไอ้บ้า -///- " ผมดันร่างอีกคนออกได้ในที่สุด ร่างสูงยิ้มๆก่อนจะเดินกลับไปยังเตียงของตัวเอง  ไอ้เด็กนั่นชอบทำให้ผมเขินอยู่เรื่อย เบื่อจริงๆเวลาที่มันลวนลามผมน่ะ - -; เเต่จะทำยังไงได้ล่ะ สำหรับเด็กนั้นน่ะยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ
 
  
     ----- The end part 7 -----
 
soon..
 
Finger_star