[fic exo] hunhan - lucky my love รักจนได้นายชานม

[luhan part] 

      ความรักมันมีหลายรูปแบบเเล้วเเต่ว่ามันจะเป็นแบบไหน

      ผมว่า...รักแท้ของผมมันต้องมาเเบบไม่ธรรมดาเเน่ๆ        

ผมกำลังเตรียมตัวเตรียมใจกับการออดิชั่นที่บริษัทเพลงค่ายยักษ์ชื่อดังของเกาหลี ผมชื่อลู่หานครับ ความฝันสูงสุดของผมคือการเป็นนักร้อง เเต่ที่จริงแล้วอีกใจนึงผมก็อยากเป็น นักฟุตบอล 

        "ฮยอง..ผ่านป่ะครับ" ชานยอลรุ่นน้องสุดหล่อเดินตรงมานั่งข้างผม ที่กำลังนั่งคุ้มสติตัวเองไม่ให้สติเเตกเพราะกลัวว่าจะไม่ผ่านการออดิชั่น

        "แล้วเราจะรู้ผลได้ไงอ่ะ?" ผมหันไปถามไอ้รุ่นน้องหัวหยอยข้าง 

        "เค้าจะประกาศในเว็บอ่ะ รอลุ้นด้วยกันเปล่าที่บัานผมอ่ะ^^" 

        "เอ้อ..เอาดิๆกำลังเบื่อพอดี แต่ก่อนกลับต้องพาฉันไปรัานชานมป้าเทก่อนน่ะ" 

        "ครับฮยอง" ผมกับชานยอลเดินทางไปที่ร้านของป้าเทยอนร้านชานมเจ้าประจำของผม ความจริงเเล้วผมเป็นคนจีนครับเเต่ตอนนี้ผมต้องเดินทางมาเกาหลีเพื่อออดิชั่น ผมได้ฝึกเรียนภาษาเกาหลีจนพูดได้เหมือนคนเกาหลีเเท้ๆเลยทีเดียว ผมได้มาเจอกับชานยอลรุ่นน้องที่มาออดิชั่นเช่นกัน เลยสนิทกันมากขึ้น อ่ามาถึงเเล้วร้านป้าเทยอน "ป้าเทยอน~" ผมทำหน้าตาน่ารักส่งไปให้ป้าเทยอนซึ่งจะเเพ้ผมเสมอ ป้าแกเป็นแฟนคลับผมครับแกมักจะขายชานมให้ผมได้ฟรี ผมเลยต้องส่งสายไปให้บ่อยๆ ผมเดินไปต่อเเถวเข้าคิวตามระเบียบ ยืนสักพักก็รู้สึกอึดอัดเพราะเบียดเสียดกับคนนับสิบๆที่ยืนเข้าเเถวเบียดกันเพื่อซื้อชานมเเสนอร่อย~ Y_Y ผมเลยตัดสินใจหันไปบอกคนข้างหลังให้ช่วยขยับทางให้

       "ขอโทษน่ะ นายช่วยขยับไปหน่อยได้เปล่ามันเบียดน่ะ"ผมหันไปบอกคนข้างหลัง เป็นผู้ชายวันรุ่น หน้าตานิ่งๆหล่อน่ะหล่อมาก :) เเต่ที่เเน่ๆตอนนี้เค้าเอาเเต่จ้องมองผมนิ่ง 

        "...."

        "นี่นาย ได้ยินที่ฉันพูดไหม?" เมื่อคนตรงหน้าไม่ตอบผมเลยเริ่มหงุดหงิดเลยตวาดกลับไปสะเลย

        "อ่อครับๆ"

        "อื้อ ขอบใจน่ะนาย.." ผมยังไม่ทันจะได้พูดต่อ คนข้างหลังก็ชิงตอบอย่างรวดเร็ว

        "เซฮุนครับ ผมโอเซฮุน ^_^~" อยู่ๆคนตรงหน้าก็ยิ้มละลายใจสาวมาให้ หล่อชะมัด หล่อเป็นบ้า>\\<

        "เอาะ..อ่อ..ฉะ..ฉันลู่หานยินดีที่ได้รู้จัก"

        "ยินดีมากๆครับเสี่ยวลู่ ^[]^"  เอาอีกแล้วรอยยิ้มเเบบนี้ มัน...ดูดีเกินไปแล้ว

        "อื้อ >\\\<" ผมหันหน้าหนีเพราะความเขิน เค้าคงไม่ทันเห็นใช่ไหมหน้าเเดงๆของผมน่ะ ผมไม่เคยเขินใครเท่านี้มาก่อนนอกจาก..คริส 

        "ขอชานมเเก้วนึงครับ" 

        "เสี่ยวลู่ชอบชานมหรอครับ?" อยู่ๆเซฮุนสะกิดถามผม

        "อ่ออื้อ" ผมตอบไปตามความจริง

        "เหมือนผมเลยไม่ได้ชอบธรรมดาน่ะ" 

        "เเล้วชอบยังไงล่ะ?" 

       "ชอบมากๆมากๆมากๆชอบที่สุด :')" ไอ้ที่บอกว่าชอบมากๆมันไม่ก็ไม่แปลกหรอก เเต่ไอ้ที่แปลกคือนายจะจ้องหน้าฉันทำไมทำอย่างกับว่าสื่ออะไรบางอย่างมาให้ผม เหอะ รู้ทันหรอกน่ะ ไอ้เด็กหน้าม้อ :'p ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองอาจจัเป็นไข้เพราะมัวเเต่เขินไอ้เด็กบ้าเนี่ย ไม่รู้ว่าหน้าแดงมากไหม โอย ! เขิน -///-

        "นี่ๆไปจีบกันไกลๆป่ะๆป่ะ คนแก่ไม่ชอบ อิอิ" ป้าเทยอนเเซว

        "จีบกันที่ไหนครับป้า >\\\<" ผมเขินจนทนไม่ไหวเเล้วน่ะ

        "5555แซวเฉยๆ ลู่หานก็เขินไปได้" ป้าเทยอนยิ้มให้ผม ผมรีบหยิบแก้วชานมที่ป้าเทยอนยื่นให้ก่อนนจะวิ่งหนีไป เเต่พอวิ่งไปสักพักก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมาได้ยินคำพูดของป้าเทยอนกับ เซฮุนเข้า

        "ป้าเทยอนลูกจักเสี่ยวลู่เค้าหรอครับ"เซฮุนถามป้าเทยอน

        "ทำไมชอบเขาล่ะสิ" ป้าเทยอนถามกลับ

         "ครับ ^_^" เซฮุนเเทบจะตอบทันที ผมเมื่อได้ยินคำพูดของเซฮุนก็ถึงกับนิ่งค้างขาก็ไม่ขยับยืนยิ้มอยู่คนเดียวจนกระทั่งชานยอลเดินมาหา

         "ฮยองทำไมช้าจังครับผมยืนรออยู่ที่รถตั้งนานขาเป็นตะคิวไปสามรอบเเล้วเนี่ย. -*-" ชานยอลบ่นอุบอิบ

ก่อนจะจูงข้อมือเล็กๆของผมไปที่รถเเละขับออกไปทันที ไม่นานนักเราก็มาถึงที่หมายนั้นคือบ้านของชานยอล เป้นบ้านเเบบวินเทจ มีสนามหญ้าเล็กๆหน้าบ้านทำให้ดูร่มรื่นมากจริงๆ ชานยอลจอดรถก่อนจะเดินมาเปิดประตูให้ผมลง เราสองคนช่วยกันขนของที่ซื้อสำหรับการกินคืนนี้เพื่อรอลุ้นผลการออดิชั่นตอนสามทุ่มทางเว็บ ผมกับยานยอลนั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่ก่อนจะเผลอหลับไป นานเเค่ไหนไม่รู้ที่เราสองคนหลับกันจนกระทั่งเสียงมือถือของผมดังขึ้น.      

          "ไงครับ คริส" 

          [หื้อทำไมเสียงงัวเงียจังละครับ ขี้เซาอีกเเล้วน่ะสิเรา]

          "ครับ เพิ่งตื่นคริสมีไรหรอ"

          [ก็ผลออกเเล้วนิ ชานยอลก็ติด พี่ก็ติด ดีใจดัวยน่ะ ^^]

          "ฮะ !!จิงดิ" ผมเเทบจะกระโดนกอดชานยอลเลยทีเดียวไอ้เด็กหัวหยอยก็กำลังงัวเงียนั่งสัปงกอยู่ [พรุ่งนี้ว่างเปล่าครับลู่ ไปฉลองกันกับการออดิชั่นผ่านของเรา]

          "โอเคครับ งั้นสิบโมงครึ่งที่ห้าง sy ร้าน x น่ะครับ"

          [ครับฝันดีน่ะครับ...รักเสมอน่ะลู่หาน]

          "อื้อรู้เเล้ว >///< รักเหมือนกันครับ" 

          "ฮยองดีใจอะไรหรอครับ" เด็กหัวหยอยถามอย่างงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

          "พวกเราออดิชั่นผ่านเเล้วน่ะสิ ความฝันของฉันเป็นจริงเเล้วน่ะ ^O^" 

          "จริงหรอครับดีใจด้วยน่ะฮยอง"

          "คืนนี้ฉันค้างบ้านนายน่ะง่วงเเล้วอ่ะ ฮ้าวว -O-" 

          "ครับ...เเต่จะทำไงกับไอ้กองขนมนี่อ่ะ ซื้อมาสะเยอะเลย"

          "ไว้ค่อยกินน่ะ ง่วงอ่ะฝันดีปาร์ค ชานยอล"

 10:06 น. @ห้าง sy

         ผมเดินดูของในห้างก่อนจะก้มลงมองนาฬิกา เหลือเวลาอีกยี่สิบสี่นาทีผมก็เดินดูของไปก็คิดอะไรเพลินๆ วันนี้ผมนัดเจอกับคริส คริสเป็นคนจีนเหมือนผมเราเจอกันครั้งที่สวนสาธารณะตอนนั้นผมกำลังเล่นฟุตบอลกับเพื่อนๆ คริสก็เดินเข้ามาทัก เราเลยได้รู้จักเรา เราสองคนเลยตกลงดูใจกันไปก่อนเเต่ยังไม่ถึงขั้นเป็นแฟนน่ะครับ เเล้วก็บังเอิญคริสก็ได้ไปออดิชั่นที่เดียวกับผม เราได้อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น ทำให้เราสนิทกันยิ่งขึ้น ผมเดินตรงเข้ามาในร้านอาหารที่นัดกันไว้ก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะที่ได้จองไว้ ประมาณสิบนาทีต่อมาก็มีฝ่ามืออุ่นๆทาบลงศรีษะผมพร้อมกับการขโมยจุ๊บหนึ่งที่แก้ม

         "คริส ไม่อายเค้าหรอครับคนก็ออกจะเยอะ >///<" ผมตีเเขนร่างสูงเบาๆแก้เขิน

         "ก็ลู่น่ารักนี่ ผมเลยอยากแกล้ง ^_^" ร่างสูงตอบเเบบไม่อายใคร

         "เชอะ ไม่พูดด้วยเเล้วคนอะไรชอบแกล้ง -3-" ผมแกล้งงอนตุบป่องให้ร่างสูงเอาใจ

         "โอ้ ลู่อย่างอนคริสน่ะ คริสเเค่อยากจะเเสดงออกให้รู้ว่าลู่เป็นของคริส คริสห่วง" ร่างสูงกอดเเขนคนตัวเล็กพร้อมกับทำหน้าตาน่าสงสาร เพื่อให้ร่างเล็กหายงอน

         "555 คริสก็ทำตัวสะ.."

         "สะอะไรครับ :')" ร่างสูงยิ้มรอฟังคำตอบของคนตัวเล็ก

         "ก็ซะ..ซะ....ซะน่ารักอ่ะดิ -//-"

         "โอเคครับไม่แกล้งเเล้ววันนี้คริสมีเรื่องสำคัญมากจะคุยกับลู่น่ะ"

         "เรื่องไรหรอ ?"

         "คริสอยากจะขอ..ลู่เป็นแฟนครับ" ผมถึงกับนิ่งไปเลยตอนนี้อารมณ์มันปนเปไปหมดมีทั้งดีใจตื่นเต้นเเละกลุ้มใจ เเล้วทำไมผมต้องกลุ้มใจด้วยหรือว่า ผมมีใครอยู่ในใจน่ะ

         "เอ่อ..คือลู่ขอคิดดูก่อนได้ไหมครับ"

         "ครับเเต่อย่านานน่ะผมอดใจไม่ไหว" 

         ผมกลับมาที่บ้านเเละลองทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่เกิด ผมไม่รู้ว่าจะตอบรับตกลงคริสดีไหม ? เเต่ที่เเน่ๆตอนนี้ผมกลับคิดถึงคนๆนึง ซึ่งเป็นคนที่ผมไท่ชอบขี้หน้าที่สุด นั่นก็คือ..ไอ้เด็กบ้าชานมนั่น หรือว่าผมกำลังหลงรักไอ้เด็กบ้านั่น ? โอ้ย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวไว้ค่อยคิดละกัน - -*

วันต่อมา

         ผมเดินทางมาที่บริษัทเพื่อมาฝึกซ้อมครั้งเเรก วงของผมมีเมมเบอร์ทั้งหมด 12 คนเเละคอนเซปของพวกเราคือ หมาป่าที่มาจากดาวลึกลับเเละมีพลังพิเศษ 12 พลังต่างกันออกไป เเต่ผมยังไม่รู้น่ะว่าเมมเบอร์มีใครบ้าง เเละวันนี้เราจะได้เจอกันครั้งเเรกด้วย ตื่นเต้นมากเลยครับ ><

         "เอ้าลู่หานมาถึงคนสุดท้ายเลยน่ะ"

         "ขอโทษครับ ผู้จัดการ" ผมก้มหัวขอโทษงกๆ

         "มาๆผมจะเเนะนำให้รู้จักเมมเบอร์ นี่ ซูโฮ,เเบคยอล,คริส,ซิ่วหมิน,ไค,เลย์,เฉิน,เทา,ดีโอ,ชานยอล เเละ...เซฮุน" ผมมองหน้าเเต่ละคนจนมาจบที่ใบหน้านิ่งที่ตอนนี้ก็จ้องมองกลับมาที่ผมเหมือนกัน เรื่องอะไรมันจะบังเอิญไปหน่อยไหม ? นี่มันไอ้เด็กบ้าชานมที่ชอบผมนี่ เค้ามาอยู่ที่นี่ได้ไง เเล้วใจผมมันต้องเต้นเเรงขนาดนี้ด้วยล่ะ ! 

         "ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งน่ะครับลเสี่ยวลู่ ^_^"

                                             ----the end part 1-----

                                                    love hunhan

                                                  เม้นท์+ให้คะเเนน

                                      รักคนอ่านที่สุดน่ะค่ะ เข้ามาอ่านกันเยอะๆน่ะ