My Sister ผมรักพี่ครับ :)
เขียนโดย 
Daemon
วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 11.34 น.
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2557 11.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) Friend
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ไอ้โทโมะ!!!!"
โทโมะปรือตาขึ้นมาช้าๆเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยตะโกนเรียก
กรอกหูอยู่บ่อยครั้งจนทนรำคาญไม่ได้ต้องตื่นขึ้นมาทั้งที่
กำลังฝันหวานจะได้จุ๊บพี่แก้วใจสุดสวยของเขาอยู่แล้วเชียว
"โอ้ย!!อะไรว่ะไอ้ป๊อปจะเรียกทำเพื่อ!?!?"
โทโมะพูดอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่เพราะถูกขัดจังหวะ
ฝันอันแสนหวานที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มจำเป็นต้องสะดุด
หยุดสต็อปเพราะเสียงของเพื่อสนิท
"ถามมาได้ว่าเรียกทำไม...เมิงดูดิไอ้โทโมะตอนนี้กี่โมงแล้ว!!!"
ป๊อปปี้ตะโกนขึ้นอย่างโมโหที่ไอ้เพื่อนสนิทของเขานอนกิน
เวลาในห้องพยาบาลตั้งแต่กลางวันจนถึงเย็นทำให้เขาต้อง
ลำบากมานั่งรอมันตื่นสุดท้ายโทโมะก็ไม่ตื่นสักทีจนป๊อปปี้ทน
ไม่ไหวต้องแหกปากตะโกนปลุกโทโมะ
"ห๊า...!!!ฉันนอนนานขนาดนั้นเลยเหรอวะ ละ...แล้วฉันเป็น
อะไรไปวะถึงต้องมานอนห้องพยาบาล"
โทโมะเมื่อหันไปมองนาฬิกาก็ต้องตะโกนออกมาเพราะจำได้
ครั้งล่าสุดตอนที่เขาให้ดอกไม้แก้วตอนนั้นยังเที่ยงๆอยู่เลย
"แล้วฉันจะไปรู้มั้ยวะ...ก็ไปเจอแกนอนอยู่หน้าห้องปี 3
เลยลากแกมาห้องพยาบาล"
ฟังจากที่ป๊อปปี้พูดแล้วเขาคงสลบไปหลังจากที่โดนพี่แก้วใจ
หอมแก้มหลังจากนั้นก็ไม่รู้อะไรแล้วสิๆแต่ตวามรู้สึกนุ่มๆ
ที่ประทับอยู่บนแก้มข้างขวาโทโมะยังจำได้ดี
สงสัยคงฝันหวานไปอีกนานเลยล่ะ....
"ยิ้มอะไรของแกวะ"
ป๊อปปี้เอ่ยถามอย่าง งงๆเมื่อจู่ๆเพื่อนชายที่นั่งอยู่บนเตียงคนไข้
ยิ้มแก้มแทบปริจนเหมือนคนบ้า
"ไม่ต้องรู้หรอกน่า~ไอ้ป๊อปแกไม่เกี่ยว"
"อ้าว!...ไอ้นี่!!"
"แกกลับไปก่อนเถอะไอ้ป๊อปเดี๋ยวฉันกลับบ้านเอง"
"เอางั้นเหรอวะ"
"เออ!"ขอฝันถึงพี่แก้วอีกสักพักฉันก็กลับเองนั่นแหละโว้ย!!!!
.
.
.
.
.
ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องพยาบาลได้ไม่นานสายตาเขาก็ไปสะดุด
กับผู้หญิงร่างเล็กใบหน้าหวานนั้นกำลังยิ้มให้เขาอย่างสดใส
"อ้าว!!ป๊อปยังไม่กลับเหรอ"
"กำลังจะกลับน่ะ...ไปด้วยกันมั้ยฟาง"
ป๊อปปี้เอ่ยชวนฟางเพื่อนรุ่นด้วยกันที่เขาแอบชอบอยู่และแน่นอน
ว่าเรื่องนี้ไม่มีใครรู้แม้กระทั่งโทโมะที่เป็นเพื่อนสนิท
"ฟางยังไม่กลับหรอกติดซ้อมรีดฯอ่ะ"
ฟางพูดพร้อมกับยิ้มบางๆให้ป๊อปปี้อย่างร่าเริงแต่ไม่ได้รู้เลนว่า
ผู้ชายที่เธอเรียกว่า'เพื่อน'กำลังใจเต้นเเรง
"เหรอ...งั้นป๊อปกลับก่อนนะ"
"จ๊ะ กลับบ้านดีๆนะ บ้ายบาย~"
ฟางยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ก่อนจะวิ่งไปซ้อมรีดฯต่อป๊อปปี้ยืนดูฟาง
อีกสักพักและเดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม....
_________________ _________________ _________________
กว่าจะแต่งแต่ล่ะตอน....มันไม่ใช่เรื่องง่าย....
ฮ่าๆๆตอนนี้มีแถม PF นิดนุง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
