Love ♡r not รักกันป่ะ
เขียนโดย nulove
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 15.53 น.
แก้ไขเมื่อ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) ความรู้สึกอย่างนี้เค้าเรียกว่าอะไร....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบ้านคิม
"ส่งแค่นี้นะยัยหมูหัน" หมากพูดหลังจากมาส่งคิม
"ไม่เค้าไปข้างในก่อนเหรอ" ฉันถาม
"ไม่อ่ะ..." หมากตอบ
"เป็นอะไรเห็นเครียดๆตั้งแต่มาล่ะ" ฉันถามออกไปตรงๆ
"ก็ฉันเป็นห่วงเบลล่าอ่ะ ไม่รู้นายเจมส์จะทำไรเบลล่าอีกรึป่าว"
"อ่าๆกลับไปได้แล้ว" ฉันรีบไล่หมากไปก็แน่สิหมากก็มีแต่พูดถึงเบลล่าใครจะไปทนได้ 'ฉันชอบนายหนิ'คำนี้ฉันอยากจะบอกนายรูไหมอยู่ๆน้ำตาฉันก็ไหลออกมา
บ้านเจมส์
"คุณหนูๆค่ะคุณผู้หญิงเรียกพบค่ะ" คนใช้อีกคนเรียกขึ้น ผมว่าแม่ผมต้องรู้แน่ว่าแกล้งยัยเด็กเนิร์ด ปกติแม่จะตามใจผมนะแต่เรื่องแบบนี้แม่ไม่ยอมเด็ดขาดรักยัยนั้นมากกว่าลูกตัวเองอีก
"แม่มีอะไรรึป่าวครับ"
"แกล้งหนูเบลล่าอีกแล้วเหรอเจมส์"
"แหย่กันเล่นๆนิดเดียวเองครับแม่" ผมพูดน้ำเสียงอ้อนๆทุกคนแผ้การอ้อนผมอยู่แล้ว
"นิดเดียวเหรอ!! นี้ดีนะที่หนูเบลล่าไม่เป็นอะไรมาก" แม่ยังคงเสียงดุ
"ไม่เป็นไรค่ะคุณป้าหนูชินแล้ว" เธอแก้ตัวแทน
"เห็นไหมครับแม่ เบลเค้ายังไม่ว่าผมเลย"
"เจมส์นี้ยังไม่สำนึกอีก ทำไมชอบแกล้งหนูเบลล่าจังห๊า" แม่ผมถาม
"ก็...ก็ผมไม่ชอบยัยนี้อ่ะตั้งแต่มาอยู่บ้านเราและ ผมว่าบุญหมดไปนานแล้วนะครับแม่" ผมตอบ
"เจมส์ทำไมพูดแบบนี้ มันมีอะไรมากกว่าที่เจมส์เข้าใจนะ" แม่ขึ้นเสียงทันที(แม่ไม่เคยขึ้นเสียงกับผมเลยนะ)
"ไม่เป็นไรหรอกคะคุณป่ะอีกไม่นานหนูคงจะไปจากที่นี้แล้วล่ะคะ"
"หมายความว่าไง??" ผมหันไปถามทันที
"คือหนูจะสอบชิงทุนไปเรียนต่อมหาลัยที่ฝรั่งเศสคะ"
"แล้วเธอคิดว่าเธอจะสอบได้เหรอ" ผมพูดเหมือนขัดขวาง
"ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันแต่ถึงจะสอบไม่ได้ฉันก็จะไปจากที่นี้อยู่ดี" เธอพูดเหมือนไม่อยากอยู่กับผมอ่ะ
"งั้นป้าไม่ขัดขวางแล้วกัน อีกไม่นานก็จะได้เปิดพินัยกรรมของหนูเบลล่าแล้วเรื่องบ้านเก่ากับบริษัทจะทำไงเหรอ" คุณแม่เปลี่ยนเรื่องคุย
"เรื่องบ้านยังไม่อยากขายคะ แต่บริษัทหนูคงต้องฝากคุณลุงกับคุณป้าดูแลให้หนูจนกว่าหนูจะเรียนจบคะ" เธอตอบ
"ตามใจหนูจ๊ะ" จากนั้นแม่ผมก็ลุกออกไป
"เธอจะไปเรียนต่อจริงเหรอ" ผมถาม
"อืม นายไม่ต้องห่วงถ้าสอบไม่ติดฉันก็จะไปอยู่ดี" เธอตอบ
"แต่ฉันไม่ให้เธอไป"
"นายบังคับฉันไม่ได้หรอก"
"ถ้างั้นฉันจะตามเธอไป" ผมพูดอะไรออกมาเนี่ย
"ถ้านายทำได้ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร" เธอตอบอย่างน่าตาเฉย
"ฉันต้องทำได้แน่ เธอคอยดู" ผมพูดอย่างมั่นใจ แต่ทำไมใจผมถึงไม่อยากให้เธอไปจากผมแค่คิดก็แทบบ้า ความรู้สึกอย่างนี้เค้าเรียกว่าอะไร.......
โปรดติดตามตอนต่อไป
ติชมกันได้นะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ