Love ♡r not รักกันป่ะ

ในห้องเจมส์
ทำไมฉันต้องทนกันคุณชายเอาแต่ใจด้วย
"ตกลงจะพูดกับฉันได้ยัง" เจมส์ถามฉัน
"ก็ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนาย" ฉันตอบไปตามตรง
"ทำไมอยู่กับฉันละไม่อยากคุยทีอยู่ไอ้หมากทำไมอยู่ด้วยกันได้ทั้งวัน" เจมส์พูดแต่เหมือนงอนนิดๆแต่ทำไมเค้าต้องงอนฉันด้วยอ่ะ
"นี้นายงอนฉันเหรอ??" ฉันถามไปตรงๆ
"ใคร...ใครงอนเธอ" เจมส์ตอบ ^ ^ งอนชัดๆ
"เอาล่ะๆฉันไม่อย่าเถียงกับนายล่ะ มีแค่นี้ใช่ไหมฉันไปล่ะ" ฉันพูดแล้วกำลังจงเดินออกจากห้อง
"เดี๋ยวก่อน!!" อิตาคุณชายนี้เรียกอยู่ได้
"มีอะไรอ่ะ"
"แก้โจทย์เลขให้ฉันหน่อย" เจมส์ตอบแล้วยื่นชีสมาให้ฉัน
"กี่ข้ออ่ะ..??" ฉันถาม
"หมดนี้" ตอบง่ายจังนะ 20ข้อ โชคดีนะที่พรุ่งนี้วันหยุด
"เดี๋ยวพรุ่งฉันทำให้แล้วกัน" ฉันตอบแล้วกำลังจะหยิบชีสจากมือเจมส์แต่เค้าชักกลับ
"ไม่ได้เธอต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้" อิตาคุณชายบ้า อิอิแต่ไม่เป็นไรการบ้านชุดนี้ฉันเคยทำแล้วง่ายๆ
"ก็ได้...อีก2ชั่วโมงเสร็จแน่" ฉันพูด
"ฉันไม่ได้ให้เธอทำตอนนี้ พ่อกับแม่ฉันรอกินข้าวอยู่"
"เรื่องมากจริง!!" ฉันพูดเบาๆเจมส์คงไม่ได้ยิน นายนั้นก็ลากฉันอีกตามเคย
"สวัสดีค่ะ คุณลุงคุณป้า" ฉันทักทายคุณลุงคุณป้าตามเคย
"สวัสดีครับพ่อแม่ วันนี้กลับมาเร็วจังนะครับ" คำแรกที่ผมทักพ่อกับแม่ ก็แน่นอนล่ะพ่อกับแม่ผมทำงานให้กับบริษัทยัยเด็กเนิร์ดนี้ ตั้งแต่ยัยนั้นมาอยู่ที่นี้พ่อกับแม่ผมก็ไม่มีเวลาให้ผมอีกเลย นี้คงเป็นเหตุผลที่ผมไม่ชอบยัยนั้นมั้ง
กินข้าวเสร็จแล้วอิ่มจัง
กริ๊งๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ 2ทุ่มเป๊ะ แต่ไม่รู้ว่าคิมรึหมากโทรมาชอบโทรมาเวลาเดียวกันแบบไม่ได้นัดหมาย
'ฮโล่ว ว่าไงคิม' คราวนี้คิมโทรมา
'นี้ฉันโทรมาก่อนหรือหลังนายหมากอีกล่ะเนี่ย' คำถามแรกของคิม
'เธอคนแรก...เอ่อแป๊ปนะ' มีสายซ้อน นั้นไงหมากโทรมา
'หมากโทรมาอ่ะคิม แค่นี้นะ' ฉันวางสายจากคิม
'ว่าไงค๊าหมาก' ฉันรับสายจากหมา
'ก็ไม่ว่าไงอ่ะ แค่คิดถึง' หมากพูด  เขินอ่ะ
'รู้แล้วค๊าว่าคิดถึงโทรมาทุกวันอ่ะ'
"ยัยเด็กเนิร์ดทำไรอ่ะ ได้เวลาทำการบ้านแล้วนะ" คุณชายเรียกแล้ว3ทุ่มเนี่ยนะ ฉันลืมเลยอาบน้ำกำลังจะเข้านอนแล้ว
'แค่นี้ก่อนนะหมาก จุ๊ฟๆ' วางสายจากหมาก
"ไหนอ่ะชีส"ฉันถาม
"อยู่ในห้องฉัน"
"ทำไมไม่เอามาอ่ะ"
"เธอต้องไปทำที่ห้องของฉัน" โฮ๊ยฉันโดนฉุดเข้าห้องอีกแล้วเหรอเนี่ย
จากนั้นฉันก็นั่งทำอยู่ที่ห้องนายนั้นถึงห้องนายนั้นจะใหญ่กว่าห้องฉัน แต่ห้องฉันอากาศดีกว่าตั้งเยอะเพราะเดินออกไปที่ระเบียงก็จะเจอสวนดอกไม้ของคุณป้า นอนสะบายเลยนะคุณชาย
"เสร็จแล้ว...5ทุ่มกว่าแล้วเหรอเนี่ย ไปนอนดีกว่า" ฉันย่องำปให้เบาที่สุดเพราะต้องเดินผ่านเตียงคุณชายถ้าตื่นมาเดี๋ยวโวยวาย ชิ
"เดี๋ยว!!!" อีกแล้วเหรอ
"จะแกล้งไรฉันอีกล่ะ"
"ฉันไม่ได้แกล้ง เธอจะนอนไม่ใช่เหรอก็นอนสิ" มาแปลก - -
"งั้นฉันไปล่ะ"
"ฉันยังไม่ได้บอกให้เธอไป...เธอต้องนอนกับฉัน" นั้นไงรึจะปล่อยฉันง่ายๆ
"ฉันนอนที่โซฟาก็ได้"
"ใครบอกว่าให้เธอนอนโซฟา เธอต้องนอนกับฉัน บนเตียง" อิตาบ้าใช่ไรคิดเนี่ย ฉันโดนฉุดไปนอนกอด(โดนฉุดบ่อยมาก) ฉันไม่ใช่หมอนข้างนะกอดแน่นไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป
ติชมไปค่ะ