Love ♡r not รักกันป่ะ

วันนี้วันหยุดฉันลงมิโซะซุปแต่เช้า คิมโทรมาหาฉันบอกว่าหมากไม่สบายมากก็เลยทำมิโซะซุปของโปรดหมาก(ต้องฉันทำเท่านั้นไม่งั้นนางไม่กิน)
"เบลล่าตื่นแต่เช้ามาทำไรอ่ะ" เสียงเจมส์ถาม
"วันนี้ตื่นเร็วจัง ฉันทำมิโซะซุปอ่ะจะเอาไปให้หมาก" ฉันตอบ
"ทำให้แต่หมากทีฉันไม่เคยทำให้สักครั้ง" เจมส์พูดแบบงอนๆ
"ฉันทำเผื่อให้แล้วอยากกินไปตักเอานะ ฉันไปล่ะ" ฉันเตรียมของเสร็จแล้วเดินออกจากห้องครัว แต่นายเจมส์ก็ขอตามมาจนได้
บ้านหมาก
"หมากนายกินข้าวต้มหน่อยสิถ้าไม่กินจะกินยาได้ไง" คิมพูดพร้อมจะตักข้าวต้มมาป้อนหมาก
"ฉันไม่กิน ไม่กินไรทั้งนั้นเอาออกไปได้แล้ว" เด็กดื้อพูด
"นายจะกินดีๆไหม"
"ไม่!!" คิมไม่ถามต่อแต่เอาช้อนข้าวต้มยัดเข้าปากหมาก
"ปล่อยนะ บอกว่าไม่กินก็ไม่กินสิ" เด็กดื้อร้อง
"นายต้องกิน" พูดจบคิมก็ล็อกคอหมากเอาข้าวต้มยัดเข้าไปที่ปากหมากอีก
"พวกเธอทำไรกันอ่ะเสียงดังไปถึงหน้าบ้านนู้น" ฉันเดินเข้าไปก็เตอศึกบ้านพัง แต่ที่เห็นล่าสุดตอนนี้คือคิมนอนทับหมากอยู่
"เบลล่าช่วยเค้าด้วยสิ ยัยหมูหันจะฆ่าเค้าอ่ะ" หมากอ้อนขณะที่นอนอยู่โซฟา
"ก็นายไม่กินข้าวเอง ฉันหวังดีก็เลยป้อนให้แค่นั้นเอง" คิมตอบ
"แต่เมื่อกี๊เห็นนอนทำไรกันหรอ??" จู่ๆเจมส์ก็ถาม ให้ฉันคิด
"เป็นอุบัติเหตุอ่ะ....."หมากตอบ
"กินไรหน่อยไหมหมาก" ฉันถาม
"ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากกิน" ไม่สบายแล้วดื้อทุกทีเลย
"รวมถึงมิโซะซุปของฉันด้วยรึป่าวน๊าาาาาา" ฉันทำเป็นพูดลอย
"มิโซะ กินๆๆๆๆอยากกินที่สุดในสามโลกเลย" พูดถึงมิโซะตาเป็นประกายเลยนะ
"นี้กินแต่ของเบล ชิ งอนแล้ว" คิมพูดท่าทางงอนๆ
"ก็ของเธอไม่อร่อยเท่าของเบลนี้" หมากพูดตรงๆ ตรงไปป่ะ
"มากินมิโซะกัน ถ้าเย็นจะไม่อร่อย มะเดี๋ยวฉันป้อน"
"เบลล่าไม่เป็นไรฉันป้อนให้หมาเอง" คิมพูดก่อนจะแย่งช้อนและมานั่งข้างๆหมากแทนที่ฉัน
"เบลเราพาฉันออกไปเดินเล่นหน่อยสิ อยู่ตรงนี้จะเป็น กขค.ของคนอื่นป่าวๆ" เจมส์เน้นคำว่าคนอื่นแล้วเค้าก็โอบฉันเดินออกมาข้านอก
"นายพูดอะไรขอวนาย" ฉันถาม
"ก็ดูสองคนนั้นสิ เธอไม่หึงบ้างเหรอ"
"หมากเป็นแฟนฉันนะ แล้วคิมก็เป็นเพื่อนฉัน ฉันจะหึงทำไม"
"เธอรู้จริงๆเหรอว่าหมากสนิทกับคิมกว่าเธอนะ ถ้าคนอื่นไม่รู้ว่าหมาเป็นแฟนเธอก็คงนึกว่าเป็นแฟนกับคิมนะ" เจมส์พูดทำให้ฉันต้องคิดก็อย่างที่เจมส์พูดถ้าไม่มีคำว่าแฟนก็คงเป็นเพื่อนกันจริงๆ
"นายเลิกพูดได้แล้วฉันไว้ใจหมาก" ฉันเริ่มดุเพื่อให้เจมส์หยุดพูด
"เธอก็รู้ว่ามันเป็นยังไง ตาสว่างซะทีเถอะ"
"มันเรื่องของฉัน" ฉันตะคอกใส่เจมส์ แต่เจมส์ก็เข้ามาจูบฉันฉันพยายามขัดขืนแต่เค้าทั้งรัดทั้งกอดฉันแน่นและนานกว่าเค้าจะปล่อยฉัน ด้วยความโมโหฉันตบหน้าเจมส์อย่างแรง
"นายกลับไปก่อนเถอะ"
"แต่...เบล" เค้าพยายามพูด"
"ฉันบอกให้นายกลับไป" เจมส์ยอมกลับไปแต่โดยดีฉันจึงเดินเข้าไปหาหมาก
"มาแล้วเหรอเบลล่า แล้วเจมส์ล่ะ" คิมถาม
"กลับไปแล้ว หมากดีขึ้นไหม" ฉันถาม
"ดีขึ้นแล้ว เบลเรามีเรื่องจะคุยด้วย" หมากพูดท่าทางเครียดมาก
"ฉันออกไปโทรหาป๊ะป๊าก่อนนะ" คิมบอกแล้วเดินออกไป
"มีอะไรรึป่าวเห็นเครียดๆ" ฉันถาม
"เบลยังรักเราอยู่ไหม" หมากถาม
"ทำไมถามแบบนี้ล่ะ"
"ตอบเรามาเถอะตรงๆ"
"คือ...คือว่า" ทำไมใจมันไม่ตอบล่ะ
"เราเลิกกันเถอะเบลล่า" หมากพูดทันที
"ทำไมอ่ะหมาก เราทำไรผิด" ขอบตาฉันเริ่มร้อนขึ้น
"เบลไม่ได้ทำไรผิดหรอ เราปวดหัวขอไปนอนพักก่อนนะ" หมากพูดพร้อมกับจะนอนที่โซฟา
"เรายังเป็นเพืาอนกันใช่ไหมหมาก" ฉันถาม
"แน่นอนเรายังเป็นเพื่อนกันได้"
"ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะ"
 
"เจมส์มีข่าวมาบอก" ฉันโทรหาเจมส์
"ว่าไง"
"หมากบอกเลิกเบลล่าแล้วนะ"
"จริงเหรอ!! แล้วทำไมอ่ะ"
"ก็เป็นเพราะแผนนายำม่ใช่เหรอ ที่จูบกับเบลล่าตอนอยู่บ้านหมากไง หมากก็เห็นบ้านกระจกนะจ๊ะเห็นเต็มสองตาเลย" ฉันอธิบาย
"อ๋อ"
"แค่นี้ก่อนนะ จะรีบไปดูหมากก่อน"
ระหว่างที่เบลล่ากลับฉันก็ดูแลหมากต่อไป
 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป
ติชมได้นะ