Love ♡r not รักกันป่ะ

เช้าที่แสนเร่งรีบ วันนี้ฉันและเจมส์นั่งรถที่บ้าน(ของเจมส์)มาโรงเรียนเหมือนทุกวัน ฉันได้แต่นั่งเงียบเพราะไม่อยากทะเลาะแต่เช้า
"จอดรถตรงนี้แหละ" เจมส์บอกคนขับรถ พอรถจอดฉันก็รีบลงจากรถแล้วเดินไปที่โต๊ะประจะ
"คิม...รอนานไหม" ฉันทักคิมเพื่อนรักของฉัน
"ฉันก็พึ่งมานี้แหละ แต่หมากยังไม่มาเลยอ่ะ" คิมพูดไปทำหน้าเซ็งไป
"ไม่ต้องทำหน้าเซ็งเลย...นั้นไงมาและ" ฉันชี้ไปทางหมากที่กำลังเดินมา
"สวัสดีครับที่รัก...สวัสดีหมูหัน" หมูหันนั้นหมากแหย่คิมเล่นทุกวัน
"นี้เรียกฉันให้ดีเหมือนเรียกเบลล่าได้ป่ะ" คิมดุแต่แทนที่คิมจะโกรธแต่กับยิ้มเล็กๆ
"ก็คนเป็นแฟนกันหนิก็ต้องพูดดีหน่อยสิ" หมากพูดแต่คิมก็ดูเศร้าๆ ฉันคิดมากไปเองรึป่าวนะ
'กรี๊ดๆๆ....' เสียงนี้มาอีกแล้ว สงสัยจะเจอเรื่อง ไม่ต้องตกใจเสียงนี้สาวๆกรี๊ดให้นายคุณหนูเอาแต่ใจคนเดียวอ่ะ ทำดีกับทุกคนยกเว้นฉัน
"ยัยตัวแสบฉันบอกให้เธอจัดของใส่กระเป๋าให้ฉันทำไมเธอไม่ทำ" เจมส์ขึ้นเสียงใส่ฉันต่อหน้าทุกคน
"นายทำเองไม่เป็นรึไง" ฉันตอบกลับ
"ฉันให้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำ" นายนั้นพูดแล้วจับแขนฉันอย่างแรง
"เจมส์นายทำมากเกินไปแล้วนะ" หมากพระเอกของฉัน
"นายไม่ต้องมายุ่ง ยัยนี้เป็นของฉัน" เจมส์พูด
"พอๆๆ ไปเรียนกันได้แล้ว" คิมตัดบท คิมฉันรักเธอมาก จากนั้นหมากก็ดึงแขนฉันกลับ
พักเที่ยง
"เบลล่ายังเจ็บอยู่รึป่าวอ่ะ" หมากถาม
"นายถามฉันเป็นร้อยครั้งแล้วนะ"
"ก็คนเป็นห่วงอ่ะ" หมากพูด
"พอเหอะๆ...มดขึ้นหมดแล้ว" คิมพูด
"อิจฉาเหรอหมูหัน" หมากฉันและคิมกินข้างเสร็จแล้วกำลังเดินกลับไปที่ห้องเรียน จู่ๆก็มีมือหนาใหญ่มาฉุดตัวและกอดฉันไว้
"นายเจมส์ จับฉันไว้ทำไมปล่อยนะ!!" ฉันดิ้นอย่างแรง
"ก็จะทำโทษคนของฉันไง" เจมส์บอก
"เจมส์ปล่อยเบล่านะไม่งั้นนายเจอดีแน่" หมากพูด
"ถ้านายอยากดูวิธีการลงโทษคนของฉันก็ตามใจ"
"ทำโทษ...ปล่อยฉันนะ" ฉันยังคงดิ้นแต่นายเจมส์ก็มาหอมแก้มฉันมั้งสองข้าง
"นี้แค่เบาะๆ ถ้าไม่อยากเจอหนักกว่านี้ก็ทำตัวดีๆ" เจมส์พูดแล้วก็ปล่อยตัวฉัน จะทำไงได้ล่ะ ชีวิตฉัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ติดตามตอนต่อไปนะ ติชมได้ค่ะ